Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 7

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
EN
The process of establishing breeding populations of birds in small towns of Central Europe provides a unique opportunity to study them during synurbization in statu nascendi. Over the years 2006-2011, we investigated the breeding ecology of three coexisting thrush species Turdus spp. in the urban habitats of the town of Bardejov (NE Slovakia). We studied nest distribution, nest predation in relation to nest placement and the breeding success of the Common Blackbird T. merula, Fieldfare T. pilaris and Song Thrush T. philomelos. The study species differed significantly in terms of microhabitat characteristics and vertical spatial distribution, expressed as the nest location height (Blackbird < Song Thrush < Fieldfare), the distance from the town centre (Fieldfare < Song Thrush < Blackbird), the distance from the nest tree to human paths and buildings (Blackbird < Song Thrush < Fieldfare) and the average distance between breeding conspecific pairs (Fieldfare < Blackbird < Song Thrush). We also found significant differences in nesting microhabitats (conifers, deciduous trees and shrubs) usage (breeding in conifers: Song Thrush < Blackbird < Fieldfare). On the other hand, no significant differences were found in breeding success and predation between species. A major factor affecting the predation rate was the distance between nests and the distance to human paths and buildings, and with Fieldfares and Common Blackbirds also the height of trees and the distance to the town centre. Our results suggest that ecological segregation among closely related species can also be common in a changed, urban environment.
PL
Środowiska zurbanizowane stale powiększają swój zasięg przestrzenny w skali całego globu. Gatunki, w tym ptaki, muszą nabyć pewnych cech by zaadoptować się do życia na tak przekształconych terenach. Mechanizmy stojące za procesami urbanizacyjnymi nie są jednak dobrze poznane, zaś poza czynnikami związanymi ze zmianami struktury siedlisk przez człowieka, ważną rolę może także odgrywać współwystępowanie innych, zbliżonych wymaganiami ekologicznymi, gatunków. Doskonałym przykładem gatunków regularnie zajmujących obszary miejskie, a jednocześnie współwystę- pujących na tych samych obszarach są drozdy: kos, kwiczoł i śpiewak. W latach 2006-2011, badano elementy ekologii rozrodu, ze szczególnym podkreśleniem konsekwencji wyboru miejsc lęgowych, tych trzech współistniejących gatunków w warunkach małego miasta Bardejov (Bardejów, NE Słowacja). Przeanalizowano rozkład przestrzenny gniazd i jego wpływ na wielkość presji drapieżniczej, a w konsekwencji na sukces lęgowy. Wykazano, iż badane gatunki różniły się istotnie pod względem przestrzennego aspektu rozmieszczenia gniazd, wyrażonego jako odległość od centrum miasta, w odległości drzewa gniazdowego do dróg i budynków, a także w średniej odległości pomiędzy parami (Tab. 1). Zarejestrowano również znaczne różnice w preferencjach mikrosiedlisk wykorzystywanych do zakładania gniazd (drzew iglastych, drzew i krzewów liściastych). Co interesujące nie stwierdzono istotnych różnic w sukcesie rozrodczym i poziomie drapieżnictwa pośród porównywanych gatunków. Głównym czynnikiem wpływającym na intensywność presji drapieżniczej była odległość między gniazdami, oraz odległości do dróg i budynków, a w przypadku kwiczoła i kosa także wysokość drzewa i odległość do centrum miasta (Tab. 2, Fig.l). Sukces lęgowy określany liczbą wyprowadzanych piskląt zależał od kombinacji wyżej wymienionych zmiennych, a ponadto od bliskości centrum miasta (Tab. 3).
EN
The reproductive behaviour of brood parasitic birds has been of long-standing interest to evolutionary biologists, but some key features of this breeding tactic are largely unknown in particular species. Here we investigated antiparasitic tactics in ground nesting Common Pochard Aythya ferina females towards intraspecific brood parasitism. Using a conspecific female dummy we experimentally simulated a situation where a female returning to her own nest is confronted with a conspecific parasite. The behaviour of the tested females towards the experimental dummy was compared with their responses towards the stuffed female Ring-necked Pheasant Phasianus colchicus used as a control. The reactions towards both dummies were similar: Pochard females typically swam silently around their nests and observed the dummy. The lack of differences between the measured parameters recorded in the experiments with conspecific and pheasant dummies may indicate that female Pochards do not recognize the conspecific intruder as a specific threat. In addition, the responses of the incubating female towards the conspecific female on her nest were studied using continuous video recordings. The defence was not sufficient, since the intruders were never expelled from the nest. The only rejection technique recorded was that of the parasitic egg being removed from the nest with the aid of the bill. The data indicate that active sophisticated anti-parasitic tactics have not evolved in Pochards, although there is some level of defence towards intruding conspecific parasites.
PL
Badano zachowania samic głowienek w obecności potencjalnych pasożytów lęgowych, w okolicy własnego gniazda oraz reakcje na podrzucanie jaj przez inne samice. Prace prowadzono na stawach rybnych w Czechach. Przeprowadzono eksperyment z wykorzystaniem wypchanych ptaków oraz analizowano nagrania wideo zachowania gniazdujących samic, dzięki czemu poznano liczbę odwiedzin gniazd przez inne głowienki, ich czas, oraz liczbę podrzuconych jaj i ich losy. W eksperymencie symulowano sytuacje, gdy samica wracająca do gniazda napotyka na inną samice swojego gatunku, jako kontrolę prezentowano samicę bażanta. Oba warianty prezentowano w losowej kolejności w odstępie 1 dnia. Reakcja na prezentowaną głowienkę jak i bażanta była podobna — samica pływała cicho wokół gniazda i obserwowała „intruza”. Zarówno czas do momentu powrotu samicy do gniazda, jak i ten spędzony między jej pojawieniem się a rozpoczęciem inkubacji był podobny dla obu wariantów eksperymentu. Przy pomocy technik wideo zarejestrowano łącznie 31 przypadków wizyt i podrzucania jaj do 12 gniazd. Obserwacje te były rozłożone równomiernie w ciągu dnia (Fig. 1). Obca samica na gnieździe starała się zepchnąć gospodarza, który rzadko bronił się np. dziobiąc intruza. W 12 przypadkach możliwe było rozpoznanie jaj obcych samic: złożone wprost w zniesienie gospodarza były normalnie wysiadywane, złożone obok jaj gospodarza — w trzech przypadkach były wysiadywane, zaś w czterech — wyrzucone przez gospodarza. Autorzy sugerują, że brak specjalnej taktyki ochrony gniazda w sytuacji pojawienia się w jego okolicy innej samicy tego samego gatunku może być pozorny i jest właśnie rodzajem obrony związanym z unikaniem pokazania położenia własnego gniazda. Dodatkowym czynnikiem, który powinien być wzięty pod uwagę w dalszych badaniach związanych z obroną przed wewnątrzgatunkowym pasożytnictwem lęgowym jest spokrewnienie gospodarza i pasożyta.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.