Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Próba artykulacji

100%

Sztaba W.

Przestrzenie Teorii

2010

nr 14

107-121

Witkacy’s Pure Form expresses the metaphysical essence of art. On the one side, it symbolizes the structure of the world, the unity in plurality (which is demonstrated in the picture’s composition) and, on the other, the notion deals with the processes of creating and perceiving an art work. The moment in which the self feels itself embedded in the wholeness of the world is the moment in which the metaphysical feeling arises, and in which the experience of art is fulfilled. Witkacy provides many examples for situations evoking this feeling. He describes them in his novels, he finds synonyms as suchness, curiosity of existence, mystery of being or unity of identity, he switches from scientific to poetic language. And he emphasizes that this feeling, while defying verbalization, is a real, not a supernatural one: a psychophysical phenomenon accessible to introspection, and inseparable from one's cultural and individual background.

Sztaba Wojciech, Próba artykulacji [An Attempt at Articulation]. „Przestrzenie Teorii” 14. Poznań 2010, Adam Mickiewicz University Press, pp. 107-121. ISBN 978-83-232-2210-1. ISSN 1644-6763. Witkacy’s Pure Form expresses the metaphysical essence of art. On the one side, it symbolizes the structure of the world, the unity in plurality (which is demonstrated in the picture’s composition) and, on the other, the notion deals with the processes of creating and perceiving an art work. The moment in which the self feels itself embedded in the wholeness of the world is the moment in which the metaphysical feeling arises, and in which the experience of art is fulfilled. Witkacy provides many examples for situations evoking this feeling. He describes them in his novels, he finds synonyms as suchness, curiosity of existence, mystery of being or unity of identity, he switches from scientific to poetic language. And he emphasizes that this feeling, while defying verbalization, is a real, not a supernatural one: a psychophysical phenomenon accessible to introspection, and inseparable from one's cultural and individual background.

Listy Ludwika Solskiego do córki, Anny Sosnowskiej: 1945–1954

63%

Degler J. , Sztaba W.

tom 68

nr 2

111-179

Ludwik Solski's published letters to his daughter - Anna Sosnowska (1905-1997) - come from 1945-1954. Most of them were sent by the actor from Krakow, where he lived at that time, from several of the cities where he stayed during guest performances (Warsaw, Bielsko) or rested (Krynica, Morawin). Anna lived abroad after 1945. In Paris, she had trouble finding a permanent job; she was studying shorthand. Solski writes about living conditions in Poland, his deteriorating health, money transfers for his daughter and parcels from her, which he begged her not to send him. He expresses constant care for his daughter. Letters and postcards concern primarily private affairs, but we also learn a lot about the actor's work, tours with Bałucki’s Grube ryby (Big Shots) around the country and audience reactions, jubilee celebrations in 1951 and 1954. The correspondence shows the work of a theatre artist and the functioning of the theatre in Poland in the first post-war years. Solska’s letters - mother to daughter, were published by Lidia Kuchtówna (Irena Solska’s Letters, Warsaw, 1984). Now it is possible to read the letters of both parents to Anna, sent to Paris. We include 61 letters. The originals (manuscripts, mostly with envelopes) are at Henryk Tomaszewski Museum of the Theatre in Wrocław. In 2015, souvenirs of Ludwik and Irena Solski, among them letters, were donated to the Museum by Mathias von Poswik, grandson of Solska’s brother, who came into their possession after the death of Anna Sosnowska.

Publikowane listy Ludwika Solskiego do córki – Anny Sosnowskiej (1905–1997) pochodzą z lat 1945–1954. Większość z nich aktor wysyłał z Krakowa, gdzie wtedy mieszkał, kilka z miast, w których przebywał na występach gościnnych (Warszawa, Bielsko) lub wypoczywał (Krynica, Morawin). Anna od 1945 przebywała za granicą. W Paryżu miała kłopoty ze znalezieniem stałej pracy, uczyła się stenografii. Solski pisze o warunkach życia w kraju, pogarszającym się zdrowiu, przekazach pieniężnych dla córki i paczkach od niej, przed którymi się wzbraniał. Towarzyszy mu ciągła troska o córkę. Listy i kartki pocztowe dotyczą przede wszystkim spraw prywatnych, ale dowiadujemy się z nich też wiele o pracy aktora, o objazdach z Grubymi rybami Bałuckiego po całym kraju i reakcjach publiczności, o uroczystościach jubileuszowych w 1951 i 1954. Korespondencja pokazuje pracę artysty teatralnego i funkcjonowanie teatru w Polsce w pierwszych latach powojennych. Listy Solskiej – matki do córki ogłosiła Lidia Kuchtówna (Listy Ireny Solskiej, Warszawa 1984). Teraz możliwa jest lektura listów obojga rodziców do Anny, kierowanych do Paryża. Zamieszczamy 61 listów. Oryginały (rękopisy, przeważnie z kopertami) znajdują się w Muzeum Teatru im. Henryka Tomaszewskiego we Wrocławiu. W 2015 pamiątki po Ludwiku i Irenie Solskich, wśród nich listy, podarował Muzeum Mathias von Poswik, wnuk brata Solskiej, który wszedł w ich posiadanie po śmierci Anny Sosnowskiej.