Non-cooperative games such as the Prisoner’s Dilemma, Stag Hunt, Asymmetric Coordination and others are primary tools used for modeling collective action. I consider formal models that are close cousins of such standard games: Schelling’s games, Kuran’s dominos and partition function form games. For certain empirical problems, each of these formalisms may have advantages over standard games. Among the benefi ts there are mathematical simplicity, more intuitive depiction of represented phenomena, and better operationalizability. I formalize all three models and prove simple existence theorems for two of them. The detailed examples of applications include vaccination, unpredictability of revolutions, and electoral coalitions.
Turecka partia rządząca, AKP (Partia Sprawiedliwości i Rozwoju), popełniła błąd ex post, zmieniając ordynację wyborczą przed wyborami parlamentarnymi w 2018 roku. Motywacją do przeprowadzenia wyborów była obawa AKP, że jej koalicjant – MHP (Partia Narodowego Działania) – nie przekroczy progu 10%. Nowe zasady dotyczące blokowania list wyborczych (apparentement) pozwoliły partiom na zawieranie bloków wyborczych, a całkowita liczba głosów oddanych na blok była wykorzystana do sprawdzenia, czy partia osiągnęła próg wyborczy. Niespodziewanie MHP udało się osiągnąć ten próg, podczas gdy partii opozycyjnej İP (Dobrej Partii) – już nie. Głosy na İP jednak nie przepadły, jak stałoby się w przypadku poprzedniej ordynacji. W efekcie AKP utraciła większość parlamentarną, ponieważ liczba przyznanych jej mandatów spadła poniżej 50%. Natomiast dawna ordynacja zagwarantowałaby AKP większość. Oszacowania liczby mandatów dokonano przy pomocy czterech alternatywnych scenariuszy; ponadto wskazano wszystkie partie, które popełniły błędy ex post w głosowaniu nad reformą wyborczą, oraz oceniono polityczne konsekwencje tej reformy.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.