Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Impact of systemic cryotherapy on the rheological properties of the blood in women with rheumatoid arthritis

100%

Ptaszek B. , Teległów A. , Marchewka J.

Medical Rehabilitation

|

2017

|

tom 21(2)

4-9

PL

Cel badań: Celem pracy było zbadanie wpływu krioterapii ogólnoustrojowej na właściwości reologiczne krwi u kobiet z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Materiał: Grupę badaną stanowiło 10 kobiet z reumatoidalnym zapaleniem stawów w wieku 57,2 ± 9,4 lat, które korzystały z zabiegów krioterapii ogólnoustrojowej (czas zabiegu 3 min, temperatura komory -120 °C, 10 zabiegów – 5 razy w tygodniu). Średnia wysokość ciała wynosiła 165,5 ± 4,6 cm, waga 68,5 ± 4,9 kg i BMI 24,8 ± 2,2 kg/m2. W celu analizy parametrów reologicznych krwi uczestniczącym w badaniu pobrano dwukrotnie krew żylną. Pierwsze badanie odbyło się w dniu rozpoczęcia zabiegów, a drugie po serii 10 zabiegów. Metodyka: Pomiary wykonano przy użyciu analizatora hematologicznego ABX MICROS 60 (USA). Do badania agregacji i odkształcalności erytrocytów wykorzystano analizator LORRCA (Laser-assisted Optical Rotational Cell Analyser RR Mechatronics, Holandia). Wyniki otrzymano jako indeks elongacji i agregacji, według metody Hardeman (2001). Wyniki: Analizując średnie wartości wskaźników morfologicznych i reologicznych krwi u kobiet z reumatoidalnym zapaleniem stawów w grupie badanej średnie wartości RBC i Hct i AI po serii 10 zabiegów były znacząco wyższe w porównaniu do pomiarów wykonanych przed zabiegami. Analizując średnie wartości T½ zaobserwowano statystycznie istotne zmniejszenie wartości po serii 10 zabiegów. Wnioski: Regularne korzystanie z zabiegów krioterapii ogólnoustrojowej może wpływać na wskaźniki morfologiczne i reologiczne krwi u kobiet z reumatoidalnym zapaleniem stawów – RBC, Hct i AI (zwiększenie) oraz T½ (zmniejszenie).

EN

Study aim: The aim of this study was to assess the effects of systemic cryotherapy on the rheological properties of the blood in women with rheumatoid arthritis. Study group: The study group consisted of 10 women with rheumatoid arthritis, aged 57.2 ± 9.4, who underwent systemic cryotherapy treatments (3 min treatment time, -120 °C chamber temperature, 10 treatment sessions - 5 times a week). Their average body height was 165.5 ± 4.6 cm, weight 68.5 ± 4.9 kg and BMI 24.8 ± 2.2 kg/m2. In order to analyze morphological and rheological parameters of the blood, venous blood samples were drawn from the participants of the study twice. The first study was held on the day of beginning treatments and the second test was conducted after a series of 10 treatments. Methodology: The morphological blood test - measurements were taken using the ABX MICROS 60 (USA) hematology analyser. Erythrocyte deformability and aggregation were tested using the LORCA analyser (Laser-assisted Optical Rotational Cell Analyser RR Mechatronics, The Netherlands). The results were obtained as the index of elongation and aggregation according to the Hardeman method (2001). Results: Analysing the average values of morphological and rheological parameters of the blood in women with rheumatoid arthritis in the study group, the mean values of RBC, Hct and AI following the series of 10 treatments were significantly higher after cryotherapy in comparison to the measurements taken before treatments. Analysing the mean concentrations of T½, there was statistically significant reduction after the series of 10 treatments. Conclusions: Regular usage of cryotherapy treatments may affect the levels of morphological and rheological parameters of the blood in women with rheumatoid arthritis - RBC, Hct and AI (increase) and T½ (reduction) in the blood. null

2

Quality of life after distal radius fractures

100%

Marchewka J. , Marchewka W. , Golec E.

Medical Rehabilitation

|

2021

|

tom 25(1)

13-18

PL

Wstęp: Złamania dalszego końca kości promieniowej (DKKP) są jednymi z najczęściej spotykanych złamań w skali świata. Liczne badania sugerują, że operacyjne leczenie złamań DKKP jest powiązane z lepszą jakością życia. Cele: Celem pracy była ocena długoterminowej jakości życia po operacyjnym i nieoperacyjnym leczeniu złamań dalszego końca kości promieniowej u osób dorosłych. Materiał imetody: W retrospektywnym badaniu oceniono 207 pacjentów z izolowanym złamaniem DKKP (średni wiek 64 ±17,9 lat, 150 kobiet (72,5%) i 57 mężczyzn (27,5%). Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w zakresie płci, wieku, kończyny dominującej, energii urazu, typu złamania wg AO i chorobach współistniejących między pacjentami leczonymi operacyjnie (n = 101) i nieoperacyjnie (n = 106). Po 3,9 ±1,6 roku (średnia ± odchylenie standardowe) dokonano oceny jakości życia za pomocą narzędzia Short Form Health Survey (SF-36) oraz International Osteoporosis Foundation Quality of Life Questionnaire (IOF QLQ) Wyniki czynnościowe oceniano za pomocą kwestionariuszy Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand (DASH) oraz Patient Rated Wrist Evaluation (PRWE). Wyniki: Jakość życia pacjentów z złamaniami dalszego końca kości promieniowej leczonymi operacyjnie była lepsza niż w grupie leczonej nieoperacyjnie. Jednak u pacjentów w wieku 50 lat nie zaobserwowano istotnych statystycznie różnic w jakości życia niezależnie od metody leczenia. Wyniki SF-36 i IOF QLQ były skorelowane z wynikami DASH i PRWE. Wnioski: Kwestionariusze jakości życia są użytecznymi narzędziami do określania wyników leczenia po złamaniach dalszego końca kości promieniowej. Leczenie operacyjne nie zawsze skutkuje lepszą jakością życia niż postępowanie nieoperacyjne, zwłaszcza u pacjentów w wieku 50 lat i starszych ze złamaniami dalszego końca kości promieniowej.

EN

Introduction: Distal radius fractures (DRFs) are among the most commonly seen types of fractures worldwide. Numerous studies suggested that surgical treatment of DRFs results in better quality of life. Objectives: The aim of this study was to assess long-term quality of life after operative and nonoperative treatment of distal radius fractures among adults. Material and methods: We retrospectively studied 207 patients with isolated DRF (mean age 64 ±17.9 years, women comprised 150 (72.5%), men 57 (27.5%). There were no significant differences in sex, age, hand dominancy, energy of trauma, AO type fracture and comorbidities between patients treated operatively (n=101) and nonoperatively (n=106). After 3.9 ±1.6 years (mean ±SD) quality of life assessment was conducted using Short Form Health Survey (SF-36) and International Osteoporosis Foundation Quality of Life Questionnaire (IOF QLQ). Functional outcomes were evaluated using Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand (DASH) and Patient Rated Wrist Evaluation (PRWE) questionnaires. Results: Quality of life in operatively treated distal radius fracture patients was better than amongst those treated nonsurgically. However, after subdivision of cohorts we observed no such differences regardless of treatment method in patients aged ≥ 50 years. SF-36 and IOF QLQ scores were correlated with DASH and PRWE results. Conclusions: Quality of life questionnaires are useful tools for determining outcomes after distal radius fractures. Operative treatment may not always be superior to nonoperative management especially in patients aged 50 years or above with distal radius fractures.

3

Quality of life after distal radius fractures

100%

Marchewka J. , Marchewka W. , Golec E.

Medical Rehabilitation

|

2021

|

tom 25(1)

13-18

EN

Introduction: Distal radius fractures (DRFs) are among the most commonly seen types of fractures worldwide. Numerous studies suggested that surgical treatment of DRFs results in better quality of life. Objectives: The aim of this study was to assess long-term quality of life after operative and nonoperative treatment of distal radius fractures among adults. Material and methods: We retrospectively studied 207 patients with isolated DRF (mean age 64 ±17.9 years, women comprised 150 (72.5%), men 57 (27.5%). There were no significant differences in sex, age, hand dominancy, energy of trauma, AO type fracture and comorbidities between patients treated operatively (n=101) and nonoperatively (n=106). After 3.9 ±1.6 years (mean ±SD) quality of life assessment was conducted using Short Form Health Survey (SF-36) and International Osteoporosis Foundation Quality of Life Questionnaire (IOF QLQ). Functional outcomes were evaluated using Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand (DASH) and Patient Rated Wrist Evaluation (PRWE) questionnaires. Results: Quality of life in operatively treated distal radius fracture patients was better than amongst those treated nonsurgically. However, after subdivision of cohorts we observed no such differences regardless of treatment method in patients aged 50 years. SF-36 and IOF QLQ scores were correlated with DASH and PRWE results. Conclusions: Quality of life questionnaires are useful tools for determining outcomes after distal radius fractures. Operative treatment may not always be superior to nonoperative management especially in patients aged 50 years or above with distal radius fractures.

PL

Wstęp: Złamania dalszego końca kości promieniowej (DKKP) są jednymi z najczęściej spotykanych złamań w skali świata. Liczne badania sugerują, że operacyjne leczenie złamań DKKP jest powiązane z lepszą jakością życia. Cele: Celem pracy była ocena długoterminowej jakości życia po operacyjnym i nieoperacyjnym leczeniu złamań dalszego końca kości promieniowej u osób dorosłych. Materiał i metody: W retrospektywnym badaniu oceniono 207 pacjentów z izolowanym złamaniem DKKP (średni wiek 64 ±17,9 lat, 150 kobiet (72,5%) i 57 mężczyzn (27,5%). Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w zakresie płci, wieku, kończyny dominującej, energii urazu, typu złamania wg AO i chorobach współistniejących między pacjentami leczonymi operacyjnie (n = 101) i nieoperacyjnie (n = 106). Po 3,9 ±1,6 roku (średnia ± odchylenie standardowe) dokonano oceny jakości życia za pomocą narzędzia Short Form Health Survey (SF-36) oraz International Osteoporosis Foundation Quality of Life Questionnaire (IOF QLQ) Wyniki czynnościowe oceniano za pomocą kwestionariuszy Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand (DASH) oraz Patient Rated Wrist Evaluation (PRWE). Wyniki: Jakość życia pacjentów z złamaniami dalszego końca kości promieniowej leczonymi operacyjnie była lepsza niż w grupie leczonej nieoperacyjnie. Jednak u pacjentów w wieku ≥ 50 lat nie zaobserwowano istotnych statystycznie różnic w jakości życia niezależnie od metody leczenia. Wyniki SF-36 i IOF QLQ były skorelowane z wynikami DASH i PRWE. Wnioski: Kwestionariusze jakości życia są użytecznymi narzędziami do określania wyników leczenia po złamaniach dalszego końca kości promieniowej. Leczenie operacyjne nie zawsze skutkuje lepszą jakością życia niż postępowanie nieoperacyjne, zwłaszcza u pacjentów w wieku 50 lat i starszych ze złamaniami dalszego końca kości promieniowej.

4

Effect of winter swimming on morphological parameters of blood and a thermal evaluation of the body based on winter swimmers

100%

Wcisło M. , Teległów A. , Marchewka J.

Medical Rehabilitation

|

2014

|

tom 18(3)

4-10

PL

Cel pracy: Celem pracy było ukazanie wpływu zimowych kąpieli na parametry morfotyczne krwi oraz rozkład temperatury powierzchniowej ciała. Materiał i metody: Badania zostały przeprowadzone na grupie członków Krakowskiego Klubu Morsów „Kaloryfer”. Podczas sezonu trwającego od listopada do kwietnia zanurzali się oni regularnie (raz na tydzień) w wodzie o niskiej temperaturze. Od badanych osób pobrano dwukrotnie krew żylną, na początku sezonu oraz po jego zakończeniu. Wykonano zdjęcia termowizyjne przed zanurzeniem na 3 minuty w wodzie oraz po wyjściu z wody. Wyniki: Zaobserwowano istotne statystycznie zwiększenie się liczby czerwonych krwinek oraz hematokrytu oraz istotne statystycznie obniżenie się średniej masy hemoglobiny w krwince czerwonej oraz średniego stężenia hemoglobiny w krwince czerwonej. Nie stwierdzono istotnych statystycznie zmian w liczbie białych krwinek, liczbie płytek krwi, stężeniu hemoglobiny oraz średniej objętości krwinki czerwonej. Pod wpływem zanurzania się w wodzie o niskiej temperaturze nastąpiło obniżenie się temperatury powierzchniowej ciała u włączonych do badania osób. Wnioski: Regularne pływanie w zimnej wodzie wywołuje silne niepatologiczne zmiany we właściwościach hematologicznych krwi.

EN

Objective: The aim of this study was to determine the effect of regular winter swimming on the morphological parameters of blood and the distribution of body surface temperature among winter swimmers.Methods: The study involved 10 winter swimmers from the “Kaloryfer” Krakow Club of Winter Swimmers. During winter, from November through April, they regularly (once per week) immerse themselves in cold water. Venous blood samples were collected twice: at the beginning of the season and after the season. Thermal images were taken three minutes before immersion in cold water and immediately after it.Results: Swimming in cold water induced a significant increase in red blood cells and haematocrit and a significant decrease in mean corpuscular haemoglobin and mean corpuscular haemoglobin concentration. No changes were found in white blood cells, platelets, haemoglobin or mean corpuscular volume. Body surface temperature decreased due to immersion in cold water. Conclusions: Regular winter swimming results in considerable, non-pathological changes in haematological parameters and body surfacetemperature among winter swimmers.

5

Enzyme activity: acetylcholinesterase and glucose-6-phosphate dehydrogenase in winter swimmers

88%

Piech M. , Ptaszek B. , Teległów A. , Marchewka J. , Mardyła M.

Medical Rehabilitation

|

2017

|

tom 21(4)

38-42

PL

Cel badań: Celem pracy było wykazanie zmian aktywności acetylocholinesterazy (AChE) i dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (G-6-PD) u „Morsów” między końcem (kwiecień) a początkiem następnego sezonu morsowego (listopad). Materiał i metodyka: Grupę badaną stanowiło 16 „Morsów” (nietrenujący mężczyźni) z Krakowskiego Klubu Morsów „Kaloryfer”, regularnie poddający się zanurzeniu w zimnej wodzie o temperaturze 2-7,2ºC na czas nie dłuższy niż 3 minuty podczas sezonu morsowego. Badania przeprowadzano po zakończeniu oraz przed rozpoczęciem kolejnego sezonu zimowego przy użyciu metody spektrofotometrycznej. Wyniki: Analizując średnie wartości enzymów po (kwiecień) i przed kolejnym (listopad) sezonem zimowych kąpieli zanotowano zmniejszenie aktywności AChE [U/gHb] o 18,26% i G-6-PD [U/gHb] o 22,11% u mężczyzn korzystających z zimowych kąpieli. Wnioski: Regularne korzystanie z zabiegów zimowych kąpieli wpływa na zwiększenie aktywności enzymów: AChE i G-6-PD, a przerwa w morsowaniu powoduje obniżenie aktywności tych enzymów.

EN

Study aim: The aim of the study was to show changes in the activity of acetylcholinesterase (AChE) and glucose-6-phosphate dehydrogenase (G-6-PD) in winter swimmers between the end (April) and beginning of the consecutive winter swimming season (November). Material and methodology: The study group consisted of 16 winter swimmers (non-training males) from the Krakow “Kaloryfer” [Radiators] Winter Swimming Club, regularly undergoing submersion in cold water at a temperature of 2-7.2ºC for a maximum of three minutes during the winter swimming season. The tests were carried out at the end and before the beginning of the following winter season using the method of spectrophotometry. Results: Analysing the average values of enzymes after (April) and before the next (November) winter bathing season, there was a decrease in the activity of AChE [U/gHb] by 18.26% and G-6-PD [U/gHb] by 22.11% in men undergoing winter baths. Conclusions: Regular use of winter bath treatments results in increased enzyme activity: AChE and G-6-PD; and while break in winter swimming reduces the activity of these enzymes.

6

Impact of vigorous effort on blood morphological indicators in triathletes participating in the XTERRA Poland 2017 competition

88%

Teległów A. , Borowiec R. , Marchewka J. , Tota Ł. , Mucha D.

Medical Rehabilitation

|

2020

|

tom 24(2)

20-26

PL

Cel: Celem pracy jest uzyskanie odpowiedzi w jaki sposób udział w triathlonie XTERRA POLAND 2017 wpłynął na wskaźniki morfologii krwi. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono w grupie 10 triathlonistóww wieku 30-40 lat. Krew pobrano 24 godziny przed zawodami, bezpośrednio po zawodach oraz 16 godzin po zakończeniu zawodów. Wykonano oznaczenia wskaźników morfologicznych krwi u triathlonistów w aparacie ABX MICROS 60. Wyniki: Analizując wyniki pomiędzy pierwszym pomiarem (24 godzin przed zawodami) a pomiarem drugim (bezpośrednio po zawodach) i trzecim pomiarem (16 godzin po) zaobserwowano zmiany istotne statystycznie dla: WBC [109/L], RBC [10¹²/L], HGB [g/L], HCT [L/L], MCV [fL], PLT [109/L]. Wnioski: Stopień zaawansowania wysiłku u zawodników startujących w triatlonie XTERRA POLAND 2017 został potwierdzony w wynikach morfologii krwi. Wskaźniki morfologii krwi u osób uprawiających triathlon dobrze charakteryzują faktyczny zakres i kierunek zmian wysiłkowych oraz pozwalają na diagnostykę przejściowych skutków adaptacyjnych. Wyniki badań potwierdziły, iż intensywny wysiłek fizyczny podczas triathlonu wpłynął na zwiększenie leukocytów i płytek krwi, jednak 16 godzin po zakończeniu zawodów ich wartość była zbliżona do stanu wyjściowego. Najprawdopodobniej zjawisko to zostało spowodowane intensywnym wysiłkiem, stresem czy nawet spożyciem dużego posiłku przed zawodami. Analizując układ czerwonokrwinkowy wykazano tendencję do zmniejszania się liczby krwinek czerwonych, HGB i HCT zarówno po zawodach jak i 16 godzin po zakończeniu zawodów co wynika z nasilonej hemolizy powysiłkowej czy zagrożeniem wystąpienia anemii.

EN

Purpose: The aim of the study was to determine the influence of participation in the XTERRA Poland 2017 triathlon on blood morphology indicators. Material and methods: The study was performed in a group among 10 triathletes aged 30-40 years. Blood was collected 24 hours before, immediately after , and 16 hours after the competition. Blood morphological indicators were evaluated using the ABXMicros60 analyser. Results: Comparison of the results among the first (24 hours before the competition), second (immediately after the competition), and third assessment (16 hours after the competition) revealed statistically significant changes for WBC [109/l], RBC [1012/l], HGB [g/l], HCT [l/l], MCV [fl] and PLT [109/l]. Conclusions: The intensity of effort in the XTERRA Poland 2017 triathlon competitors was confirmed in the results of blood morphology. Blood counts in those practicing triathlon well characterise the actual scope and direction of exercise changes and allow for the diagnosis of transient adaptive effects. The results of the research confirmed that vigorous physical effort during the triathlon increased leukocyte and platelet counts, but 16 hours after completing the competition, their value was close to baseline level. Most likely, this phenomenon was caused by the intense effort, stress or even eating a large meal before the competition. Analysing the red blood cell system showed a tendency towards decrease in the number of red blood cells, HGB and HCT both after the competition and 16 hours after its completion, which results from increased post-exercise haemolysis or the risk of anaemia.

7

Patient rehabilitation results after total hip arthroplasty using short-stem endoprostheses

75%

Wrażeń W. , Tomaszewski K. A. , Golec P. , Marchewka J. , Dudkiewicz Z. , Golec E.

Medical Rehabilitation

|

2014

|

tom 18(4)

4-13

EN

Introduction: Total hip arthroplasty already has a permanent place among surgical procedures dealing with osteoarthritis, as well as traumatic injuries of the femoral neck. In recent years, there has been an increased interest in metaphyseal-fitting and short-stem endoprostheses, which bring new challenges regarding operating technique and rehabilitation care. The aim of this study was to evaluate functional results of total hip arthroplasty using the following endoprostheses: short-stem, metaphyseal-fitting, and cementless with a standard stem. Research Project: Retrospective study. Materials and methods: The research material covers the period between 1993 and 2014 and includes 180 patients operated on due to hip osteoarthritis using total hip arthroplasty. In 96 patients (53.4%) cementless endoprosthesis with a standard ABG-1 stem was used, in 62 patients (34.4%) the Proxima metaphyseal prosthesis was implanted, in 14 patients (7.7%) the BTS short-stem endoprosthesis was used, and in 8 patients (4.4%) TL short-stem endoprosthesis was used. Each patient was evaluated several times using the Harris Hip Score. Results: Functional results obtained in individual groups of patients who underwent surgery are comparable and consistent, without pronounced differences. Conclusions: Functional results obtained in analysed total hip arthroplasties were excellent and good in the majority of patients, both in the early and late observation periods. They are comparable with results of total hip arthroplasties with standard stem endoprosthesis. Patients operated on using the described methods do not require a different rehabilitation programme with different biomechanical or clinical characteristics when compared to patients with standard stem endoprostheses.

PL

Wstęp: Aloplastyki całkowite stawu biodrowego z pewnością zajmują już trwałe miejsce w praktyce operacyjnej choroby zwyrodnieniowej, a także uszkodzeń urazowych szyjki kości udowej. Na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat coraz większą uwagę skupiają na sobie tzw. endoprotezy przynasadowe i krótkotrzpieniowe, które niosą ze sobą nowe wyzwania operacyjne i rehabilitacyjne. Celem pracy była ocena wyników czynnościowych aloplastyki całkowitej stawów biodrowych z wykorzystaniem endoprotez krótkotrzpieniowych, przynasadowych oraz niecementowanych z trzpieniem standardowym.Projekt badań: Badanie retrospektywne.Materiał badań: Materiał badań pochodzi z lat 1993-2014 i obejmuje 180 operowanych z powodu zwyrodnienia stawów biodrowych metodą aloplastyki całkowitej, w tym 96 endoprotezą niecementowaną z trzpieniem standardowym typu ABG-1, co stanowi 53,4%, 62 endoprotezą przynasadową typu Proxima, co daje 34,4%, 14 endoprotezą krótkotrzpieniową typu BTS, czyli 7,7% oraz 8 endoprotezą z krótkim trzpieniem typu TL, co stanowi 4,4%.Metoda badań: Kilkukrotnie wykonywany test czynnościowy Harrisa.Wyniki badań: Uzyskane wyniki czynnościowe w poszczególnych grupach operowanych są porównywalne i zbieżne, bez wyraźnych różnic.Wnioski: Analizowane aloplastyki całkowite stawów biodrowych u większości operowanych, zarówno w obserwacji wczesnej, jak i odległej, skutkują bardzo dobrymi i dobrymi wynikami czynnościowymi oraz są porównywalne z wynikami aloplastyk całkowitych endoprotezami z trzpieniem standardowym. Operowani analizowanymi metodami nie wymagają odmiennych programu rehabilitacji o odrębnej charakterystyce biomechanicznej i klinicznej.

8

Assessment of blood morphology, electrolyte level as well as kidney and liver function before and after leaving the water in a winter swimmers during the entire winter swimming season - a case study

63%

Ptaszek B. , Marchewka J. , Mikuśkiewicz A. , Pietraszewska P. , Przybyło S. , Rząca P. , Kabata-Piżuch A. , Teległów A.

Medical Rehabilitation

|

2018

|

tom 22(4)

25-33

PL

Cel badań: Celem pracy była ocena morfologii krwi, poziomu elektrolitów we krwi, wskaźników pozwalających zbadać pracę nerek i aktywności wybranych enzymów wątrobowych określających funkcję wątroby u „Morsa” z Krakowskiego Klubu Morsów „Kaloryfer” przed i po wyjściu z wody podczas całego sezonu zimowych kąpieli. Materiał i metodyka: Obiektem badań był „Mors” z Krakowskiego Klubu Morsów „Kaloryfer” – 53-letni mężczyzna. Krew od badanego pobrano: na początku sezonu morsowego, w trakcie sezonu morsowego (pięć razy) i pod koniec sezonu (każdorazowo przed i po wyjściu z wody); czas przebywania „Morsa” w wodzie: 10 minut. Wyniki: Analizując średnie wartości wskaźników przed i po wyjściu z wody wykazano statystycznie istotne zwiększenie AST [U/l] o 6,4 % i LDH [U/l] o 2,45 % oraz zmniejszenie stężenia Na+ [mmol/l] o 1,14 %, Cl¯ [mmol/l] o 1,78 % i mocznika [mmol/l] o 3,64 %. Wnioski: Regularne kąpiele „Morsa” w zimnej wodzie nie wpłynęły na wskaźniki morfologii krwi i nie wywołały patologicznych zmian w profilu nerkowym. Niewielkie wahania zaobserwowano w stężeniu elektrolitów w surowicy krwi, a zmiany w profilu wątrobowym dodatkowo „uzewnętrzniły” problemy ze zdrowiem, które pojawiły się przed morsowaniem.

EN

Study aim: The aim of the study was to assess blood morphology, electrolyte level as well as indices of kidney function and the activity of selected liver enzymes determining liver function before and after exiting the water in a winter swimmer (“Walrus”) from the “Kaloryfer” (“Radiator”) Krakow Winter Swimming Club during the whole winter bathing season. Materials and methods: The subject of research was a winter swimmer from the “Radiator” Krakow Winter Swimming Club a 53-year-old male. Blood was collected from the subject: at the beginning of the winter swimming season, during (five times) and at the end of the season (each time before and after getting out of the water); time maintaining in water: 10 minutes. Results: Analysing the average values of the indices before and after exiting the water, statistically significant increases were noted in AST [U/L] by 6.4% and LDH [U/L] by 2.45%, as well as a decrease in Na+ [mmol/l] by 1.14%, Clˉ [mmol/l] by 1.78% and urea [mmol/l] by 3.64%. Conclusions: Regular baths taken by the winter swimmers in cold water did not affect blood morphology indices and did not cause pathological changes in kidney profile. Furthermore, slight fluctuations regarding the concentration of electrolytes in the blood serum and changes in the hepatic profile additionally “externalised” health problems, which appeared prior to winter swimming.