Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 15

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
100%
PL
Zsylifikowane szczątki drzew na Roztoczu należą głównie do rodzaju sekwoja, który był najodporniejszy na degradację. Występują one wśród piasków środkowego badenu, akumulowanych w strefie NE brzegu Paratetydy (tzn. także dzisiejszych kotlin przedkarpackich). Sylifikacja tkanki drzewnej następowała synsedymentacyjnie, w płytkich zatokach - z wodami alkalicznymi sprzyjającymi rozpuszczaniu krzemionki - morza badeńskiego, w klimacie podobnym do dzisiejszego śródziemnomorskiego. Źródłem krzemionki mógł być biogeniczny opal występujący w opokach górnokredowych, budujących ówczesne, lądowe wzgórza roztoczańskie. Okazy ze złoża pierwotnego zwykle są słabo zlityfikowane i często łatwo kruszą się. Częściej spotyka się okazy na złożu wtórnym, wśród zboczowych utworów czwartorzędowych; wykazują one oznaki wielofazowej rekrystalizacji krzemionki, dzięki czemu są znacznie bardziej odporne na działanie mechaniczne.Część spośród tych ostatnich wykazuje oznaki eolizacji i występowania "naskorupień". Wyraźne naskorupienia - zabarwione żółtawo, brunatnawo, szaroczarno - mają cechy polew pustynnych. Powstawały one zapewne przy końcu miocenu, w okresie kryzysu messyńskiego; w tym czasie rozwijały się polewy pustynne na piaskowcach sarmackich, budujących ostańce najstarszej rzeźby na Wyżynie Lubelskiej i Roztoczu. Słabo rozwinięte naskorupienia mogły powstawać także w klimacie peryglacjalnym, w okresie zlodowaceń plejstoceńskich.
12
51%
PL
Zebrane materiały potwierdzają zasadność wyróżnienia przez Pożaryskiego (1953, 1955) trzech systemów tarasów rzecznych w strefie przełomowego odcinka doliny Wisły. Najstarszy z nich, określony jako zespół tarasów wysokich (III), sięgający 18,5-13,5 m nad poziom rzeki, utworzył się w starszej i środkowej części stadiału głównego (leszczyńsko-pomorskiego) zlodowacenia wisły (około 33-17 ka). Jego rozwój był synchroniczny z okresem akumulacji lessu młodszego górnego i osadów deluwialnych, które w 1953 r. wyodrębniono jako "piaski wysokiego zasypania". Następny z młodoplejstoceńskich systemów tarasowych, określony jako tarasy średnie (II) o wysokości 9,0-5,5 m, powstał w najmłodszej części stadiału głównego zlodowacenia (19-13 ka); jego ostateczne wykształcenie było synchroniczne z akumulacją cienkich, eolicznych utworów pokrywowych wyróżnionych w 1953 r. jako "lessy nadległe". Najmłodszy system tarasów rzecznych czyli zespół piaszczysto-madowych tarasów niskich (I) o wysokości 2,5-1,0 m powstał w holocenie.
PL
Dla osadów reprezentujących jeden cykl glacjalny nad dolną Kamienną uzyskano datowania metodą TL w przedziale od 274 do 721 ka. Wyniki analizy petrograficznej gliny zwałowej w obrębie tego cyklu są także wieloznaczne, ze wskazaniem na zlodowacenie warciańskie lub jedno ze zlodowaceń południowopolskich. Rezultaty uzyskane tymi dwoma metodami nie dają więc podstawy do kwestionowania pozycji wiekowej badanych osadów, określonej na zlodowacenie odrzańskie na podstawie analizy geomorfologiczno-litostratygraficznej.
EN
The sediments of a single glacial cycle on the lower Kamienna River were TL dated at 274 to 721 ka. The results of petrographic analysis of tills assigned to this cycle are also ambiguous indicating the Wartanian Glaciation or one of the South Polish Glaciations. The results derived from these two methods do not put in question the age of the examined sediments that have so far been ascribed to the Odranian Glaciation based on geomorphologic and lithostratigraphic analysis.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.