Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Zjazd rokoszowy warszawski w październiku 1607 r.

100%

Opaliński E.

Kwartalnik Historyczny

|

2014

|

tom 121

|

nr 3

PL

The Warsaw Rokosz Convention in October 1607After the defeat of the Zebrzydowski rokosz (rebellion) at the battle of Guzów (6 July 1607) the supporters of the rokosz inaugurated a two-course activity. Already on 11 July the marshal of the rebellion, Janusz Radziwiłł, the deputy cup-bearer of Lithuania, in a proclamation issued in Lublin summoned to a convention to be held on 5 August for the purpose of electing a new monarch. On the other hand, Mikołaj Zebrzydowski, the voivode of Cracow, simultaneously initiated correspondence with assorted senators in an attempt at urging them to mediate between him and the dethroned Sigismund III. Since no one arrived at the election convention, the voivode of Cracow announced in a proclamation of 27 August 1607, formally signed by Piotr Ostrowski and Jan Wolski, a rokosz convention to take place near Warsaw on 16 September 1607. The exact date of this event and the site of its debates were unknown. The correspondence kept at the Berlin Dahlem archive makes it possible to determine that the convention occurred in the village of Kamień near Warsaw on 16–19 October 1607. According to the premises conceived by M. Zebrzydowski it was supposed to exert pressure on the monarch, urged to sign a pact favourable for supporters of the rokosz. In view of the fact that the debates were attended by a small number of the gentry, the participants of the rokosz readily accepted the mediation proposed by a council of bishops debating in Piotrków; four days later they dissolved the convention and entrusted the voivode of Cracow with conducting further negotiations with the king through the bishops. This was the last convention of the rokosz, although M. Zebrzydowski attempted, albeit unsuccessfully, to mobilise his adherents. Naturally, the Warsaw convention was not an attempt at electing a new monarch, but became the onset of months-long negotiations with the rebellions concerning a settlement with the monarch on conditions as honourable as possible.

2

Konwokacja senatu w 1608 roku

100%

Opaliński E.

Saeculum Christianum. Pismo Historyczne

|

2020

|

tom 27

|

nr Nr Spec.

30-45

EN

After the completion of the sedition convention near Warsaw in mid-October 1607, many months of efforts to pacify the country began. Both the rebels and the regalists were striving for this, and both sides tried to impose their own conditions. The leader of the sedition, Mikołaj Zebrzydowski, wanted the reconciliation to take place at a convocation of the Senate, where the monarch was to be absent. Therefore, he aimed to diminish the authority of Sigismund III. The king, supported by the Senate, forced the rebel to apologize to him in front of the Senate's convocation. Zebrzydowski eventually agreed but made the monarch and the Senate wait more than 40 days for his appearance.

PL

Po zakończeniu w połowie października 1607 roku zjazdu rokoszowego pod Warszawą, rozpoczęły się wielomiesięczne zabiegi o doprowadzenie do pacyfikacji kraju. Dążyli do tego tak rokoszanie jak i regaliści, jednak obie strony starały się narzucić własne warunki. Przywódca rokoszu Mikołaj Zebrzydowski chciał, aby pojednanie odbyło się na konwokacji senatu, na której miało nie być monarchy. Dążył więc do pomniejszenia autorytetu Zygmunta III. Król poparty przez senat wymusił na rokoszaninie przeprosiny własnej osoby przed konwokacją senatu. Zebrzydowski wyraził ostatecznie zgodę ale kazał monarsze i senatowi czekać na swoje pojawienie się przeszło 40 dni.

3

Kryzys, rozpad i odrodzenie I Rzeczypospolitej w okresie II wojny północnej (1655–1660)

100%

Opaliński E.

|

tom 125

|

nr 2

PL

Rzeczpospolita Obojga Narodów przeszła w połowie XVII stulecia głęboki wielostronny kryzys: demograficzny, gospodarczy, polityczny i militarny. Doprowadził on do rozpadu państwa w 1655 r., a następnie do próby jego podziału w grudniu 1656, określanej często jako próba pierwszego rozbioru Polski. Przełamanie kryzysu umożliwił wciąż duży potencjał państwa i przezwyciężenie załamania moralnego społeczeństwa oraz brak zgody Tatarów, Moskwy, Habsburgów i Danii na rozbiór Rzeczypospolitej.In the mid-seventeenth century, the Polish-Lithuanian Commonwealth was hit by a severe and multi-dimensional crisis: demographic, economic, political and military. It led to the collapse of the state in 1655, and then to the attempt at its division in December 1656, often referred to as an attempt at its first partition. This, however, was prevented by still considerable potential of the state, which made it possible to defuse the crisis and overcome the moral breakdown of society, as well as the lack of consent to the partition by the Tatars, Moscow, the Habsburgs, and Denmark.

4

Zygmunt III wobec Habsburgów i Jana Zamoyskiego

100%

Opaliński E.

|

tom 123

|

nr 4

PL

Artykuł recenzyjny dotyczy monografii Przemysława Szpaczyńskiego o mocarstwowych dążeniach króla Zygmunta III. Monarcha ten był władcą Polski w okresie 1587–1632 oraz władał Szwecją od 1592 do 1599, kiedy został przez Szwedów zdetronizowany. Ocenie poddano przede wszystkim relacje króla z Habsburgami i opozycją wewnętrzną w latach 1587–1592.

5

Replika na polemikę Przemysława Szpaczyńskiego

63%

Opaliński E.

|

tom 125

|

nr 3

6

Akta sejmikowe województwa lubelskiego 1572–1632, oprac. H. Gmiterek

50%

Opaliński E.

|

tom 125

|

nr 1