Chronic pain treatment with transcranial direct current stimulation (tDCS) can be effective in chronic pain treatment, according to the recent years publications. In this technique the weak current, causing only a moderate change in the polarity and excitability of the cortex laying under the stimulating electrode is being used. Positive, anodal stimulation increased the level of excitation, cathodal stimulation causes inhibition of the excitation. The efficacy of transcranial direct current stimulation was confirmed in studies in patients with central pain after stroke, pain after spinal cord injury, visceral pain, migraine headaches, complex regional pain syndrome (CRPS), fibromyalgia, phantom pain. Limb amputation may lead to chronic painful sensations referred to the absent limb (phantom limb pain). This phenomenon is probably caused by the reorganization of the cerebral cortex, particularly in the motor cortex and primary somatosensory cortex (this changes include increase of neuronal excitability and decrease of GABA activity). Phantom limb pain is often refractory to the treatment, therefore treatment with the tDCS can be useful for this patients. In presented case the tDCS was used for the treatment of the patients suffering for the phantom limb pain after traumatic amputation of the left lower limb. Previously applied therapy wasn’t effective. Pharmacotherapy caused unacceptable side effects. In this patients the anodal tDCS technique performed 10-times over the motor cortex and primary somatosensory cortex resulted in clinically significant improvement: reduced frequency of phantom limb pain episodes, pain intensity was lower compared with the period before stimulation.
PL
Zastosowanie przezczaszkowej stymulacji prądowej (transcranial direct current stimulation, tDCS) w leczeniu bólu przewlekłego przynosi obiecujące wyniki, jak wynika z publikacji z ostatnich lat. W technice tej wykorzystywany jest słaby prąd stały, powodujący jedynie polaryzację i umiarkowaną zmianę stopnia wzbudzenia kory położonej pod miejscem przyłożenia elektrody stymulującej. Dodatnia stymulacja anodowa zwiększa poziom wzbudzenia, a stymulacja katodowa powoduje hamowanie wzbudzenia. Skuteczność przezczaszkowej stymulacji prądowej potwierdzono między innymi w badaniach prowadzonych u pacjentów z bólem ośrodkowym po udarze, po urazie rdzenia kręgowego, bólu trzewnym, zespołach bólu wielomiejscowego (CRPS), migrenowym bólu głowy, fibromialgii, bólu fantomowym. Amputacja kończyny może prowadzić do powstania bólu przewlekłego, który m.in. może mieć charakter bólu fantomowego. Spowodowane jest to reorganizacją w obrębie kory mózgu, szczególnie w obrębie kory motorycznej i pierwotnej kory somatosensorycznej (m.in. zwiększenie pobudliwości neuronów, zmniejszenie aktywności GABA). Ból fantomowy często jest oporny na leczenie, dlatego tDCS może być przydatną metodą leczenia. W prezentowanym przypadku zastosowano tDCS u pacjentki z bólem fantomowym po urazowej amputacji współwykończyny dolnej lewej. Wcześniej stosowana terapia nie przynosiła zadowalających efektów. Farmakoterapia powodowała objawy niepożądane, które ograniczały jej skuteczność. Wykonana 10-cio kr otnie anodowa tDCS okolicy kory motorycznej i pierwotnej kory somatosensorycznej spowodowała istotną klinicznie poprawę: zmniejszyła się częstość epizodów bólu, ból miał mniejsze natężenie w porównaniu z okresem przed leczeniem.
Headaches are one of the most common disorders affected approximately 45% of the general population and have a considerable socioeconomic impact. It is known and described about two hundreds of different headaches. Most of them has rare occurrence and they are not life-threatening. Severe chronic headaches, where patients experience daily or almost-daily headache attacks, are highly disabling and have been estimated to affect approximately 1.4-2.2% of the population. Although effective treatments are available for most primary headaches, a proportion of chronic headache sufferers are poor responders or intolerant to pharmacological treatments. Neurostimulation techniques have increased our therapeutic options, providing additional methods for the treatment of patients with drug-resistant headache. Neurostimulation techniques for treating primary headaches range from invasive deep brain stimulation to less invasive peripheral nerves stimulation, and also noninvasive transcranial stimulation methods. Peripheral nerves stimulation (occipital or supraorbital) is one of noninvasive, safe options for primary headache treatment. In our study we used this method as a prophylaxes of migraine headaches. The trans-cutaneus nerve stimulation (supraorbital, or occipital nerves) were used for migraine prophylaxis. 32 patients with diagnosed migraine (ICHD-III) headaches were included to the study, 25 patients were treated with supraorbital nerve stimulation (10 times), 7 were treated with occipital nerves stimulation (10 times). After treatment we observed during 30 days observation period decrease of the number of pain attacks compared to pre-treatment period. The average intensity of pain and pain duration also decreased compared to pre-treatment period. The patients assessed pain relief at 50%.
PL
Bóle głowy są jedną z częściej występujących dolegliwości, mogą dotyczyć blisko 45% populacji i mają istotny wpływ społeczno-ekonomiczny. Znanych i opisanych jest około dwieście różnych zespołów bólowych głowy. Większość z nich występuje rzadko i nie stanowi zagrożenia życia. Ocenia się, że silne bóle głowy, kiedy pacjent codziennie, lub prawie codziennie odczuwa ból głowy ograniczający jego sprawność mogą dotyczyć około 1,4-2,2% populacji. Chociaż skuteczne leczenie jest możliwe w przypadku pierwotnych bólów głowy, to jednak pewna część pacjentów nie odpowiada, lub nie toleruje zaproponowanego leczenia farmakologicznego. Techniki neurostymulacyjne zwiększają możliwości terapeutyczne stając się dodatkową metodą leczenia u pacjentów opornych na leczenie farmakologiczne. Techniki neurostymulacyjne wykorzystywane w leczeniu pierwotnych bólów głowy obejmują różne metody: od głębokiej stymulacji mózgu poprzez stymulację nerwów obwodowych aż do metod nieinwazyjnych stymulacji przezczaszkowej. Stymulacja nerwów obwodowych (nerwów potylicznych, nadoczodołowych) jest jedną z nieinwazyjnych, bezpiecznych metod leczenia pierwotnych bólów głowy. W prezentowanym badaniu zastosowano tą metodę, jako metodę profilaktyczną w leczeniu migrenowego bólu głowy. Przezskórna elektrostymulacja nerwów nadoczodołowych, lub potylicznych została zastosowana u pacjentów z migrenowym bólem głowy. Do badania włączono 32 pacjentów ze zdiagnozowanym migrenowym bólem głowy (ICHD-III), u 25 pacjentów wykonywano stymulacje nerwów nadoczodołowych (10 zabiegów), u 7 pacjentów wykonywano stymulację nerwów potylicznych (10 zabiegów). Po zastosowanym leczeniu w ciągu 30 dni prowadzonej obserwacji zostało odnotowane zmniejszenie liczby napadów bólu w porównaniu z okresem przed leczeniem. Średnie natężenie bólu i czas trwania poszczególnych napadów także zmniejszyły się w porównaniu z okresem przed zabiegiem. Pacjenci ocenili ulgę w dolegliwościach na 50%.
Chronic pain is a disease in its own right and requires a multimodal treatment including pharmacotherapy, interventional procedures, rehabilitation, psychotherapy and neuromodulation. Multimodal pharmacotherapy remains the main and best available method of symptomatic chronic pain treatment. In clinical practice, the choice of analgesics is based on the pharmacological properties, the risk of side effects, ease of use, and availability of the drug,. A special group of patients with chronic pain are elderly patients in whom, due to changes in the pharmacokinetics of drugs, many limitations and contraindications to the use of analgesics are present. In the paper an elderly patient suffering from severe pain was described, in whom the use of drugs with different mechanisms of action in the transdermal and topical form provided the effective pain control while minimizing risk of side effects.
PL
Ból przewlekły jest chorobą samą w sobie, wymaga kompleksowego leczenia z uwzględnieniem farmakoterapii, zabiegów interwencyjnych, rehabilitacji, psychoterapii oraz neuromodulacji. Farmakoterapia multimodalna pozostaje nadal główną i najbardziej dostępną metodą leczenia objawowego bólu przewlekłego. W praktyce klinicznej wybór analgetyków opiera się na własnościach farmakologicznych leku, ryzyku objawów niepożądanych, łatwości stosowania leku oraz jego dostępności. Szczególną grupę pacjentów z bólem przewlekłym stanowią osoby w wieku podeszłym, u których ze względu na zmiany w farmakokinetyce leków istnieje wiele ograniczeń i przeciwwskazań do stosowania analgetyków. W pracy opisano pacjentkę w wieku podeszłym cierpiącą z powodu silnego bólu, u której zastosowanie leków o różnym mechanizmie działania aplikowanych w postaci przezskórnej pozwoliło na skuteczną kontrolę bólu przy zminimalizowanym ryzyku objawów niepożądanych.
Neuropathic pain still present a major diagnostic and therapeutic challenge despite considerable progress in the understanding of its mechanisms and publication of a number of studies which assessed the efficacy and safety of drugs used in the symptomatic treatment of neuropathic pain. In practice, it is diagnosed less frequently than in epidemiological studies, and many patients do not achieve satisfactory outcomes of treatment. A multidisciplinary team of Polish experts, commissioned by the Polish Association for the Study of Pain and the Polish Neurological Society, has reviewed the literature on neuropathic pain, with special focus on the so far published international recommendations, and formulated recommendations on its diagnosis and treatment, in accordance with the principles of evidence-based medicine (EBM). The paper presents also background information on the neuropathic pain definition, epidemiology, pathomechanism and method of assessment. The diagnosis of neuropathic pain may be established based on medical history and physical examination including special assessment of the somatosensory system. First-line drugs used in pharmacological management of neuropathic pain are: tricyclic antidepressants, serotonin and norepinephrine reuptake inhibitors, gabapentin, pregabalin, opioids and lidocaine patches.
PL
Ból neuropatyczny stanowi duże wyzwanie diagnostyczne i terapeutyczne, mimo znacznej poprawy w zakresie poznania jego mechanizmów i opublikowania wielu badań oceniających skuteczność i bezpieczeństwo leków w objawowym jego leczeniu. W praktyce rozpoznawany jest rzadziej niż występuje w badaniach epidemiologicznych, a wielu chorych nie osiąga satysfakcjonującego wyniku leczenia. Wielodyscyplinarny zespół polskich ekspertów, powołany przez Polskie Towarzystwo Badania Bólu, oraz Polskie Towarzystwo Neurologiczne dokonał przeglądu piśmiennictwa na temat bólu neuropatycznego, ze szczególnym uwzględnieniem opublikowanych dotychczas międzynarodowych zaleceń i sformułował zalecenia dotyczące jego rozpoznawania i leczenia, zgodne z zasadami medycyny opartej na faktach (EBM). W opracowaniu zawarto także podstawowe informacje na temat: definicji, epidemiologii, patomechanizmu oraz metod oceny bólu neuropatycznego. Rozpoznanie bólu neuropatycznego może być postawione na podstawie wywiadu i badania przedmiotowego, ze szczególnym uwzględnieniem zaburzeń czucia. Lekami pierwszego wyboru w farmakologicznym leczeniu bólu neuropatycznego są: trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny, gabapentyna, pregabalina, opioidy i lidokaina w plastrach.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.