Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 6

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
EN
The Act of 7 July 2022 deleted the penalty of 25 years of imprisonment from the list of penalties in Article 32 of the Polish Criminal Code. As a rule, such a solution should be assessed positively: after all, between a prison sentence of up to 15 years and a penalty of 25 years of imprisonment there was too large a gap, forcing the imposition of penalties that were not always fair. Such situations occurred in particular when, in a particular case, the penalty of up to 15 years of imprisonment appeared to be too lenient and the penalty of 25 years of imprisonment too severe. The problem, however, is that as a result of the amendment, the upper limit of imprisonment was increased to 30 years, which led to some inconsistencies in the Polish Criminal Code. In addition, such a legislative solution has resulted in a rather serious tightening of penalties for some crimes so far also punishable by 25 years of imprisonment, despite the fact that the number of crimes in this area is currently falling. This study attempts to assess the introduction of a sentence of up to 30 years in lieu of a 25 year’s prison sentence, taking into account the de lege ferenda postulates formulated so far in the relevant literature.
2
100%
Ius Novum
|
2019
|
tom 13
|
nr 2
106-123
PL
Zagadnienie relacji pomiędzy kumulatywną kwalifikacją prawną a przedawnieniem karalności w prawie karnym jest rzadko przedmiotem szerszych rozważań w literaturze. Chodzi o sytuację, w której zbiegają się ze sobą przepisy operujące różnymi sankcjami, a w stosunku do przestępstwa opisanego w jednym z nich upłynął już termin przedawnienia karalności. Rodzi się pytanie, czy przepis typizujący ten czyn należy powoływać w podstawie skazania, czy też trzeba go pominąć. W praktyce wymiaru sprawiedliwości wykształciły się dwa skrajne stanowiska w tym zakresie, co skłoniło Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego do złożenia wniosku do SN o podjęcie uchwały w tym przedmiocie, która ujednolici orzecznictwo. Uchwała zapadła przed SN w dniu 20 września 2018 r. w sprawie I KZP 7/18. Celem niniejszego opracowania jest próba rozwiązania zasygnalizowanego problemu w sposób odmienny od tego, który zaproponował SN w swojej uchwale.
EN
The issue of the relation between the cumulative legal classification and barring punishment by the statute of limitations in criminal law is seldom a subject of broader considerations in literature. It concerns a situation in which provisions laying down different sanctions concur, and for one of the offences specified in them the limitation period has lapsed. This raises a question whether the provision specifying that act should be referred to in the grounds for sentencing or whether it should be eliminated. Two extreme opinions on the issue were developed in the practice of law enforcement, which inspired the First President of the Supreme Court to file a motion to the Supreme Court to adopt a resolution that shall make case law uniform. The Supreme Court adopted a resolution concerning the case I KZP 7/18 on 20 September 2018. The article aims to solve the problem in a different way from the one the Supreme Court proposed in its resolution.
Ius Novum
|
2024
|
tom 18
|
nr 1
1-15
EN
The subject of this study is the criminal law issue of the exploitation of prostitution practised by humanoid robots. The interest in this issue stems from two reasons. Firstly, the development of new technologies, including artificial intelligence, capable of self-education, analysis of the surrounding reality and decision-making makes it necessary to consider its legal subjectivity. Secondly, the phenomenon of the emergence of brothels with humanoid robots prompts reflection on the criminal responsibility of those who benefit from prostitution by them. The aim of the article is to signal the phenomenon of the use of humanoid robots in the prostitution procedure, a criminal law assessment of such behaviour from the point of view of Polish criminal law and an attempt to indicate the perspective of the development of domestic criminal law, which should take into account such a phenomenon in the future. Also related to the presented issue is the question of criminal liability for harm caused by a humanoid robot equipped with artificial intelligence in the course of providing sexual services. The article uses primarily the dogmatic-legal method, carrying out an exegesis of the provisions of Article 204kk in the context of the issue signalled in the title. The analyses carried out have led to the conclusion that this norm does not cover the situation in which the perpetrator facilitates, induces prostitution of a humanoid robot or derives financial benefits from such a procedure, despite the fact that such behaviour is detrimental to morality, which is the basic good protected under article 204kk. De lega lata, a humanoid robot may also not be subject to criminal liability in the event of harming a person using his/her sexual services, after all, such “essence” does not correspond to the currently accepted structure of the crime and the concept of criminal punishment. In contrast, the liability of the manufacturers or users of such devices is not excluded. However, it should be noted that the more humanoid robots become autonomous in their behaviour, the less justifiable it will be to hold producers or users criminally liable for the damage they cause, and the more up-to-date the liability of artificial intelligence along the lines of the criminal liability of legal persons will become.
PL
Przedmiotem opracowania jest prawnokarna problematyka wykorzystywania prostytucji uprawianej przez roboty humanoidalne. Zainteresowanie tym zagadnieniem wynika z dwóch powodów. Po pierwsze, rozwój nowych technologii, w tym sztucznej inteligencji, zdolnej do samokształcenia, analizy otaczającej rzeczywistości i podejmowania decyzji, zmusza do rozważań na temat jej podmiotowości prawnej. Po drugie, zjawisko powstawania domów publicznych z udziałem robotów humanoidalnych skłania do refleksji na temat odpowiedzialności karnej osób, które czerpią korzyści z uprawiania prostytucji przez nie. Celem artykułu jest zasygnalizowanie zjawiska wykorzystywania robotów humanoidalnych w procederze prostytucyjnym, ocena prawnokarna takich zachowań z punktu widzenia polskiego prawa karnego oraz próba wskazania perspektywy rozwoju rodzimego prawa karnego, które winno w przyszłości uwzględnić takie zjawisko. Z przedstawionym zagadnieniem wiąże się również kwestia odpowiedzialności karnej za krzywdy wyrządzone przez robota humanoidalnego wyposażonego w sztuczną inteligencję w trakcie świadczenia usług seksualnych. W artykule wykorzystano przede wszystkim metodę dogmatycznoprawną, dokonując egzegezy przepisów art. 204 k.k. w kontekście sygnalizowanego w tytule zagadnienia. Przeprowadzone analizy doprowadziły do wniosku, że unormowanie to nie obejmuje sytuacji, w której sprawca ułatwia, nakłania do prostytucji robota humanoidalnego lub czerpie korzyści majątkowe z takiego procederu, mimo iż takie zachowania godzą w obyczajność, która jest podstawowym dobrem chronionym na gruncie art. 204 k.k. De lega lata odpowiedzialności karnej nie może podlegać również robot humanoidalny w razie wyrządzenia krzywdy osobie korzystającej z jego usług seksualnych, wszak do takiej „istoty” nie przystaje współcześnie przyjęta struktura przestępstwa i pojęcie kary kryminalnej. Nie jest natomiast wykluczona odpowiedzialność producentów czy też użytkowników takich urządzeń. Trzeba jednak zwrócić uwagę na to, że im bardziej roboty humanoidalne będą samodzielne w swoich zachowaniach, tym mniej uzasadnione będzie pociąganie do odpowiedzialności karnej producentów czy użytkowników za szkody wyrządzone przez nie, a tym bardziej aktualna stanie się odpowiedzialność sztucznej inteligencji, na wzór odpowiedzialności karnej osób prawnych.
EN
The subject of this study is the criminal law issue of exploiting prostitution practised by humanoid robots. Interest in this issue stems from two main reasons. Firstly, the development of new technologies, including artificial intelligence capable of self-education, analysis of the surrounding reality, and decision-making necessitates the consideration of its legal subjectivity. Secondly, the emergence of brothels employing humanoid robots prompts reflection on the criminal responsibility of those who benefit from the prostitution facilitated by them. This article aims to highlight the phenomenon of using humanoid robots in prostitution, offer a criminal law assessment of such behaviour from the perspective of Polish criminal law, and suggest the direction for the development of domestic criminal law to accommodate this phenomenon in the future. Additionally, it addresses the issue of criminal liability for harm caused by a humanoid robot equipped with artificial intelligence while providing sexual services. The article predominantly employs the dogmatic-legal method, performing an exegesis of the provisions of Article 204 of the Criminal Code in the context of the issue signalled. The analyses have concluded that this norm does not encompass in which the perpetrator facilitates, induces prostitution of a humanoid robot or derives financial benefits from such activities, despite such behaviour being detrimental to morality, the fundamental good protected under Article 204 of the Criminal Code. De lege lata, a humanoid robot may also not be subject to criminal liability if it harms a person using its sexual services, as such an ‘essence’ does not align with the current structure of crime and the concept of criminal punishment. However, the liability of manufacturers or users of such devices is not ruled out. It should be noted that as humanoid robots become more autonomous, holding producers or users criminally liable for damages they cause becomes less justifiable, and the applicability of artificial intelligence liability similar to the criminal liability of legal persons becomes more relevant.
EN
The subject of the article is the problem of the mistake of fact in Polish criminal law from historical perspective. It discusses the regulation concerning the mistake of fact in Polish criminal codes of 1932, 1969, 1997 and shows the evolution of this structure. The author puts particular emphasis on the amendments to the section 28th of the Polish Criminal Code of 1997 which were proposed between 2013 and 2015. In the conclusion he criticizes the contemporary shape of the section and gives his own proposal for the amendment in this regulation which limits it only to non-intentional criminal acts and distinguishes properly guilty mind and mens rea which is essential in the light of the normative theory of guilt.
EN
The paper focuses on the principles of restriction of liberty sentencing as defined in the Criminal Code, especial in view of the significant changes in this respect that oc­curred in 2015–2016. This most flexible of criminal remedies gives rise to a number of problems as its individual content is constructed. From the moment of the entry into force of the Criminal Code of 6 June 1997 until now the regulations referring to restriction of liberty have evolved considerably. On the one hand, the evolution has involved a gradual transfer of increasingly broad powers to probation officers during sentence enforcement, on the other it has concerned regulations applying to the content and form of this remedy. Generally, restriction of liberty has been gradually imbued with probational elements. Ultimately, it is a sanction the correct application of which requires a lot of attention and gives rise to a range of legal and organisational challenges.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.