Great hopes are put on stem-cells experiments, as they show new possible treatments for terminal diseases whose complete cure could only be dreamed of before. In this long and ongoing research, the ethical question must not be overlooked. This is so because progress is to be measured by the good which it provides for the well-being of humankind, both materially and spiritually. Financial profits, which are now to be expected in the field of medicine and biomedical technology, can by no means justify actions which would threaten the inviolability of human life. Every possible step should therefore be taken to ensure that the increasing knowledge base of this field is wisely deployed for the objective good of every human life.
Despite great progress in many diseases treatment and increasingly more advanced technical means, medicine unfortunately still remains helpless in confrontation with some illnesses. Many of them remain incurable. The situation in case of suicides looks differently. In this case we do not remain helpless. Therefore, it is important to search for effective means of self-aggression prevention. It is important to find out about complex etiology of suicidal behaviors in order to effectively help in those crisis situations. Each of them is a loud, though usually hidden, cry for help. The Catholic Church is engaged in suicide prevention. It is realized through the affirmation of human life and not only in her teaching but also in her activity both ministerial and through numerous emergency aid centers. She cooperates with various lay institutions and centers in order to provide the most effective prevention.
L’article veut caractériser l’essence du péché. On présentie donc ses causes et ses effects. On analise les effects du péché en relation avec Dieu, soi même, envers la société. L’article analise aussi la dimension ecclésiastique et cosmique du péché. Tout cela sert à présenter la grandeur et la tragique du mal fait par l’homme
Dzisiaj często podejmuje się kwestię kryzysu wartości moralnych. Wskazuje się, na zrozumiałe w tym względzie, powiązanie z zagadnieniem sumienia, wskazując na konieczność właściwej jego formacji, które może i powinno stać się narzędziem odnowy społeczno-moralnej współczesnego społeczeństwa. Odnowa nie tylko samego człowieka, ale i świata, uzależniona jest w dużej mierze również od właściwej formacji ludzkiego sumienia. Nauczanie Jana Pawła II często na to uwarunkowanie jednoznacznie wskazuje. Tak jak człowiek jest pierwszą i podstawową drogą Kościoła (RH 14), tak podstawą drogą wszelkiej odnowy moralnej, społecznej i politycznej jest właściwa formacja sumienia. W dobie dzisiejszego pluralizmu i szeroko pojętej wolności człowieka, coraz częściej człowiek odwołuje się do własnego sumienia, wskazując na nie jako na ostateczną i nieomylną instancję własnego wartościowania i działania. Sumienie stanowi dla człowieka najbliższą „instancję” moralnego wartościowania i jest „ośrodkiem” oceny i podejmowania działania. Dodać od razu jednak należy, że nie ma ono przywileju nieomylności. Często zdarza się, iż ono błądzi, niewłaściwie dokonując wartościującej etycznie oceny. Sumienie, jako najbliższa i subiektywna norma, aby mogła stanowić pewny „drogowskaz” w podejmowaniu ocen i decyzji działania człowieka, powinno być wciąż formowane. Jest to proces nieustanny i wielowymiarowy. Niniejszy artykuł pragnie ukazać, na podstawie nauczania Jana Pawła II, jakie są podstawowe wskazania dotyczące formacji sumienia. Najpierw dokonana została krótka analiza dotycząca uzasadnienia konieczności formacji sumienia. Następnie wskazano na adekwatne środki tejże formacji. I tak, zgodnie z myślą Papieża, do podstawowych środków formacji zostały zaliczone: dążenie do umiłowania prawdy, zdobywanie właściwej postawy wobec wartości i norm obiektywnych, ze wskazaniem na szczególne miejsce, jakie zajmuje samo prawo Boże, a którego wypełnianie pozwala na pełną realizację siebie samego. Prawo to staje się jednocześnie drogocennym, obiektywnym „światłem”, punktem odniesienia dla subiektywnej normy, którym jest sumienie. Ważne w interesującej nas tutaj formacji, było zagadnienie autorytetów, zwłaszcza autorytetu Kościoła, który i w tej materii spełnia rolę Matki i Nauczycielki. Następnie została dokonana analiza niektórych szczegółowych, ale koniecznych środków formacji sumienia. Ostatnia część została poświęcona omówieniu środowiska, w których formacją się dokonuje. Spośród wielu, rodzina, szkoła i wspólnoty chrześcijańskie mają swoje specyficzne znaczenie i zadanie.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.