Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Wpływ parametrów obróbki strumieniowo-ściernej powierzchni tytanu na kąt zwilżania i swobodną energię powierzchniową

100%

Gołębiowski M. , Sobczyk-Guzenda A. , Szymański W. , Klimek L.

|

tom Vol. 31, nr 4

978-980

PL

W pracy przedstawiono wpływ parametrów obróbki strumieniowo-ściernej (wielkości ziarna, ciśnienia roboczego) na zwilżanie i swobodną energię powierzchniową obrabianych powierzchni tytanu. Wykazano, że powierzchnia obrabiana ziarnem o wielkości 50 ?m ma charakter hydrofobowy. Powierzchnia obrabiana ziarnem o wielkości 250 um leży na pograniczu hydrofobowości i hydrofilowości. Natomiast powierzchnie obrabiane ziarnem wielkości 100 um można uznać za hydrofilowe. Podsumowując można stwierdzić, że odpowiedni dobór parametrów obróbki strumieniowo-ściernej ma korzystny wpływ na właściwości adhezyjne obrabianych podłoży tytanowych, co powinno skutkować dobrą wytrzymałością połączenia tytan-ceramika.

EN

The article presents influence of parameters of stream abrasive) treatment (size of grain, working pressure) on contact angle and surface energy of treated surfaces. It was shown that surface treated with 50 ?m grain is purely hydrophobic. Surface treated with 250 um grain is on the border of hydrophobicity and hydrophilicity. Whereas surfaces treated with 100 um grain can be recognized as purely hydrophilic. Summarising, it is possible to state that appropriate selection of parameters of stream abrasive treatment has a significant influence on adhesive properties of treated titanium basis, what should result in durability of titanium ceramics connection.

2

A stack multilayer high reflectance optical filter produced on polyester substrate with the PECVD technique

100%

Kowalski J. , Szymanowski H. , Sobczyk-Guzenda A. , Gazicki-Lipman M.

|

2009

|

tom Vol. 57, nr 2

171-176

EN

The present work reports results of an effort to produce a stack multilayer optical filter on a poly(ethylene terephtalate) (PET) substrate, using a PECVD technique. Titanium dioxide type of material (n550 = 2.3) has been selected for high refractive index layers while that of silicon dioxide type (n550 = 1.4) served as low refractive index films. For a synthesis of the former material, titanium tetrachloride with an excess of gaseous oxygen was taken as a precursor system, and a mixture of oxygen and hexamethyldisiloxane (HMDSO) was used as a precur-sor system for a deposition of the latter one. The entire deposition process was carried out in the same parallel plate PECVD reactor, with all the consecutive layers being synthesized in one vacuum run. In the first part of the work, the deposition processes of both types of materials were optimized separately using polyester film as a substrate. The main goal of this step was to obtain high refractive index and low refractive index materials of good optical quality, remaining as close as possible to that of, respectively, titanium dioxide and silicon dioxide, without jeopardizing the optical quality of the polymer support. A construction of the filter was the next stage of the work. The design concerned high reflectance (HR) type filter consisting of five high refractive index layers, separated by four low refractive index films. Before an actual deposition, a performance of such system had been simulated, using the TFCalcTM 3.5 optical software. As a final step, the real structure, consisting of nine films, was produced, and the optical properties of the so obtained filter have been compared with those of the simulated system.

3

Nowoczesne kompozyty nieorganiczne na osnowie geopolimerów wzmocnionych włóknami szklanymi, węglowymi oraz bazaltowymi

88%

Jasiczek M. , Kroisova D. , Louda P. , Sobczyk-Guzenda A. , Szymanowski H.

|

tom Vol. 31, nr 4

993-996

PL

Geopolimery stanowią klasę nowoczesnych nieorganicznych polimerów o bardzo interesujących właściwościach. Odporność na warunki atmosferyczne, wytrzymałość na wysoką temperaturę oraz twardość w połączeniu z niskimi kosztami wytwarzania powodują, że wzrasta znaczenie geopolimerów jako materiału konstrukcyjnego. Wykorzystanie geopolimerów jako materiału osnowy w wytwarzaniu kompozytów stwarza nowe możliwości aplikacyjne. W artykule przedstawiono wytwarzanie kompozytów nieorganicznych na bazie geopolimerów z użyciem włókien szklanych, węglowych oraz bazaltowych jako materiałów wzmacniających. Osnowa geopolimerówa otrzymana była na bazie termicznie aktywowanej krzemionki, a w procesie polikondensacji zastosowano aktywator alkaliczny. Badania SEM struktury kompozytów zawierających włókna szklane i węglowe ujawniają szereg wad w postaci mikropęknięć, porów oraz nierównomiernego rozłożenia włókien. Nie zaobserwowano trwałego związania się osnowy geopolimerowej i materiału wzmacniającego. Jednocześnie kompozyty, w których zastosowano włókna bazaltowe mają budowę zwartą, pozbawioną pęknięć. Włókna bazaltowe wytworzyły z osnową nieorganiczną silne oddziaływania, co przejawia się w strukturze kompozytu.

EN

Geopolymers constitute a class of modern inorganic polymers of very interesting properties. Their hardness as well as resistance to high temperature and atmospheric erosion, in a combination with low production costs, make them increasingly attractive construction materials. New application potential of geopolymers originates from their use as matrix in composite materials. The present work discusses a manufacture of geopolymer based inorganic composites with glass, carbon and basalt fibers used as reinforcement. The geopolymer matrix is made from thermally activated silica in an alkaline activated polycondensation reaction. SEM studies of the composite materials containing glass and carbon fibers reveal a number of flaws, mainly in a form of microfractures, pores and an inhomogeneous distribution of fiber. No permanent bonding of the matrix material with the reinforcement has been observed. At the same time, those composites which contain basalt reinforcement are characterized by a compact, free of fractures, structure. Basalt fibers appear to create strong bonding with the inorganic matrix, thus advantageously affecting the structure of the composite.

4

Cienkie warstwy dwutlenku tytanu o właściwościach bakteriobójczych aktywowane światłem UV

75%

Sobczyk-Guzenda A. , Szymanowski H. , Jakubowski W. , Rylski A. , Klimek L. , Uznański P. , Gazicki-Lipman M.

|

2006

|

tom Vol. 27, nr 5

1228-1231

PL

W pracy scharakteryzowano właściwości bakteriobójcze warstw tlenku tytanu (IV) nałożonych za pomocą metody chemicznego osadzania z fazy gazowej w plazmie niskotemperaturowej. Jako podłoża wykorzystano płytki szklane oraz krzemowe. Warstwy były syntetyzowane przy różnych mocach wyładowania jarzeniowego oraz przy różnych czasach nakładania. Z przeprowadzonych badań bakteriobójczości warstw wynika, że właśnie te dwa parametry mają zasadniczy wpływ na fotokataliczną zdolność do dezaktywacji komórek bakterii. Jako szczep wzorcowy wykorzystano bakterie Escherichia coli DH5 a. W pracy tej przedstawione zostały zależności grubości warstw od podstawowych parametrów nakładania. Struktura chemiczna była badana z wykorzystaniem spektrometrii w podczerwieni FTIR. Dla warstwy wykazującej największą efektywność fotokatalityczną została wykonana analiza składu metodą spektroskopii elektronów Augera. Przedstawiono także zdjęcia mikroskopowe warstwy charakteryzującej się największą i najmniejszą bakteriobójczością.

EN

This work presents bacteridical properties of titanium (IV) oxide films deposited with the low temperature plasma enhanced chemical vapour deposition method. The glass and silicon plates were used as substrates. The films were synthesized at the different power of glow discharge and at the different deposition time. According to the results, these parameters have fundamental influence on the photocatalitical ability to inactivate bacterial cells. As a model system, a bacterial strain Escherichia coli DH5a was used. In this work, the dependences of films thickness on the RF power of their deposition and on the deposition time, as well as their Fourier Transform Infrared FTIR spectra of the films are shown. For the films characterized the best photocatalytical activity, composition analysis by was carried out by means of Auger Electron Spectroscopy. Microscopic images of the films, which have the best and the worst bacteridical properties, are also presented.

5

Parylene coatings on biological specimens

75%

Nosal A. , Zydorczyk A. , Sobczyk-Guzenda A. , Głuchowski L. , Szymanowski H. , Gazicki-Lipman M.

|

2009

|

tom Vol. 37, nr 2

442-447

EN

Purpose: of this paper is show how parylene coatings can protect biological specimens. Design/methodology/approach: Parylene technology is a process, in which a thin polymer film of a very uniform thickness is deposited onto the entire surface of any object placed in the reactor. The polymer, either poly-para-xylylene or one of its ring substituted derivatives, is characterized by excellent mechanical and dielectric [1] as well as barrier [2] properties, at the same time being transparent in the entire visible range of radiation. The process takes place at room temperature, which permits to use virtually any material as substrate. Findings: The following work reports results of parylene application to the conservation of such natural objects, as Pieris brassicae butterflies, Pygocentrus piranya pirania fish and Quercus L. oak leaves. The number of specimens was always divided in two, of which one part was coated with 4 micrometers of Parylene C while the other remained uncoated as a reference sample. All the specimen were then placed on the surface of garden soil and kept there at constant temperature of 37°C and constant humidity of 75%, where their disintegration was followed by means of optical microscopy. After several months of staying under these conditions all the coated specimens were intact remaining their full integrity and colors. In contrast to that, the uncoated fish began to decompose after nine days, the uncoated butterflies after twenty one days and uncoated leaves after three months. Practical implications: A very tight deposition, at room temperature of such a coating onto practically any object obviously focuses an attention of conservators of both natural and cultural human heritage [3-6]. Probably the most important advantage of this technology is its extraordinary penetration ability. When coating a fabric, for instance, this feature allows one to deposit parylene film onto single fibers, leaving open space in-between and simultaneously reinforcing the knots. This is the reason why parylene technology is most often used in the conservation of paper [5] and silk [6]. Originality/value: The originality of present investigation is in application of parylene coatings. The method should be interest for the conservation applications.