Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Zaburzenia głosu u dzieci rozpoczynających naukę w szkole podstawowej

100%

Szkiełkowska A. , Miaśkiewicz B. , Gos E. , Skarżyński P. H. , Świerniak W.

Otolaryngologia Polska

|

2020

|

tom 74(6)

16-20

PL

Wprowadzenie: Zaburzenia głosu w populacji dzieci w wieku szkolnym są szczególnie trudnym problemem medycznym, ponieważ generują szereg trudności społecznych, psychologicznych i edukacyjnych. Nie znamy liczby dzieci z zaburzeniami głosu w Polsce. Takie badania w naszym kraju nie były dotąd przeprowadzone, a konsekwencja ich braku, tj. nieokreślona sytuacja epidemiologiczna w zakresie zaburzeń głosu w naszym kraju, ogranicza rozwój działań profilaktycznych i diagnostyczno-terapeutycznych. Cel: Celem badań była ocena częstości występowania zaburzeń głosu u dzieci rozpoczynających naukę w szkole na terenie województwa mazowieckiego. Materiał i metoda: Badania zaplanowano jako retrospektywną analizę danych ankietowych uczniów klas pierwszych szkół podstawowych z województwa mazowieckiego. Kwestionariusz, który wypełniali rodzice/opiekunowie dzieci, składał się z 5 pytań dotyczących głosu. Analizie statystycznej poddano 7891 ankiet dotyczących dzieci w wieku 7 lat, rozpoczynających naukę w szkole podstawowej. Wyniki: Przeprowadzona analiza badań ankietowych pokazała, że wśród dzieci rozpoczynających naukę w szkole znaczący odsetek dzieci (12,8%) posiada zaburzenia głosu. Wyniki potwierdziły częstsze występowanie dysfonii u chłopców (14,6%) niż u dziewcząt (10,8%) oraz wskazały na istotny związek występujących zaburzeń głosu i ekspresji emocji u dzieci. Wnioski: Badania ankietowe głosu na Mazowszu umożliwiły pozyskanie wstępnych danych epidemiologicznych dla populacji dzieci polskich rozpoczynających naukę w szkole i pokazały, że odsetek dzieci z zaburzeniami głosu jest znaczny i istotny w aspekcie medycznym oraz społecznym.

2

Diagnosis in Muscle Tension Dysphagia

100%

Krasnodębska P. , Jarzyńska-Bućko A. , Szkiełkowska A. , Miaśkiewicz B. , Skarżyński H.

Otolaryngologia Polska

|

2021

|

tom 75(1)

16-22

EN

Introduction: Patient-reported outcome measures have been used within the otorhinolaryngologic disorders’ field for many years to compare patient’s perception of the severity of symptoms and the effectiveness of a therapeutic approach. Questionnaires that evaluate dysphagia are relatively complex instruments aimed mostly at patients with neurological or malignant diseases. The ICD-10 classification specifies only one broad term – dysphagia (R13). Introduction of Muscle Tension Dysphagia (MTDg) in 2016 by Kang completed the spectrum of the nomenclature. This dysphagia type is defined as a type of laryngeal muscle tension disorder manifesting primarily as swallowing difficulty with or without any accompanying organic cause, laryngeal hyperresponsiveness and/or nonspecific laryngeal inflammation. Aim: Since there were no clear diagnostic and therapeutic perspectives on the group of patients with MTDg, the aim of this work was to analyse selected diagnostic tools used for the evaluation of swallowing disorders in the context of finding the most suitable tools for patients with Muscle Tension Dysphagia. Material and method: The material of the work included 61 patients. Each patient underwent otolaryngologic, phoniatric and speech therapist’s examination, Functional Endoscopic Evaluation of Swallowing (FEES) and filled out questionnaires concerning dysphonia and dysphagia symptoms. Results: The results of the work showed that patients with MTDg were characterised by correct results of FEES examination, prolonged swallowing, features of inappropriate mucous and oropharyngeal muscle function. Conclusions: The Swallowing Disorder Scale (SDS), developed by the authors, correlated best with the cause of dysphagia. The questionnaire corresponded well with the degree of severity. In the diagnostic process of MTDg one of the key tasks is the differentiation with patients with non-normative swallowing patterns. Apart from specialistic consultations with otolaryngologist and speech therapist, while diagnosing MTDg we recommend using objective (FEES, videofluroscopy, SEMG) and subjective (SDS, DHI, EAT-10 surveys) assessment tools. In our opinion, the inclusion of questionnaires to detect reflux syndromes is also important in the causal treatment of ailments.

3

Voice disorders in children starting school education

100%

Szkiełkowska A. , Miaśkiewicz B. , Gos E. , Skarżyński P. H. , Świerniak W.

Otolaryngologia Polska

|

2020

|

tom 74(6)

16-20

EN

Introduction: Voice disorders in children especially in the school-age period comprise a major and challenging medical, social and educational issue. There is a lack of epidemiological data regarding children’s voice in Poland which limits the development of preventive and medical pediatric procedures in our country. Objective: The aim of study was to determine the prevalence of voice disorders in children starting school education in Mazovia. Material and method: The study was a retrospective analysis of survey data from parents of children attending the first grade of primary school. The survey consists of five questions describing the voice. A statistical analysis of 7891 questionnaires was carried out. Results: Analysis of the survey showed a prevalence of dysphonia in 12.8% children aged 7 starting primary school. In this study, voice disorders were observed more often in boys (14.6%) than girls (10.8%). The authors presented the correlation between voice disorders and the expression of emotions. Conclusions: Studies have shown that the percentage of children with voice disorders is significant in our country. The survey regarding voice in school children in Mazovia shows preliminary results of voice disorders in the pediatric population in Poland.

4

Characteristics of swallowing disorders in patients with dysphonia

100%

Krasnodębska P. , Szkiełkowska A. , Jarzyńska-Bućko A. , Włodarczyk E. , Miaśkiewicz B.

Otolaryngologia Polska

|

2020

|

tom 74(2)

17-22

EN

Introduction: Coexistence of dysphagia with voice disorders is a topic rarely raised in the literature. Particular attention is paid to the aspect of dysfunction of laryngeal and pharyngeal muscles. Aim: The aim of the study was to analyse cases of patients with dysphonia in relation to coexistence of swallowing disorder. Material and method: The material of the study included 515 patients hospitalised due to dysphonia in 2018. Patients whose interview indicated swallowing difficulties were subjected to additional diagnosis for dysphagia (FEES, extended speech therapy test, SEMG). R esults: 11.8% of people requiring treatment for voice disorders reported coexistence of swallowing difficulties. Dysphagia was diagnosed in 9.3%. The percentage of respondents diagnosed with swallowing disorder differed depending on the type of underlying disease and was the highest in the group with neurological disorders. Analysis of the correlation between the severity of dysphagia (according to the assessed grade, DHI, EAT-10 results) and the severity of VHI showed a weak correlation between VHI and EAT-10 (p = 0.1), statistically significant correlations (p < 0,05) between the value of VHI and RSI in people with diagnosed neurological disease, between the value of VHI and DHI in people with hyperfunctional dysphonia and the value of VHI and BMI and EAT- 10 in people with chronic laryngitis. Moreover, statistically significant correlations were found between the severity of dysphagia and EAT-10 and DHI (p < 0.05). The speech therapy test indicated the co-existing problem of non-normative swallowing pattern. The electromyographic study showed the largest asymmetries in recording the average and maximum amplitude from masseters. C onclusions: Treatment of patients with voice disorders requires interdisciplinary care. A history of dysphagia in these patients should complement the medical history of voice disorders. The characteristics of swallowing disorders vary depending on the cause of the voice disorder and their co-occurrence affects on average 9.3% of patients. Coexistence of muscle tension dysphagia with voice disorder requires separate diagnostic protocol. Logopaedic procedure ought to be a key element in the interdisciplinary care of patients suffering from muscle tension dysphagia.

5

Charakterystyka zaburzeń połykania u osób z zaburzeniami głosu

100%

Krasnodębska P. , Szkiełkowska A. , Jarzyńska-Bućko A. , Włodarczyk E. , Miaśkiewicz B.

Otolaryngologia Polska

|

2020

|

tom 74(2)

17-22

PL

Wstęp: Współwystępowanie zaburzeń połykania z dolegliwościami ze strony głosu jest tematem rzadko podejmowanym w literaturze. Szczególną uwagę zwraca się na aspekt czynnościowej dysfunkcji w obrębie mięśni gardła i krtani. C el: Celem niniejszej pracy była analiza przypadków pacjentów z dysfonią pod kątem współwystępowania dysfunkcji procesu połykania. Materiał i metoda: Materiał pracy stanowiło 515 pacjentów hospitalizowanych z powodu zaburzeń głosu w roku 2018. Chorzy, których wywiad wskazywał na dolegliwości związane z połykaniem, zostali poddani dodatkowej diagnostyce w kierunku dysfagii (FEES, rozszerzone badanie logopedyczne, SEMG). Wyniki: 11,8% osób wymagających leczenia z powodu zaburzeń głosu zgłaszało współwystępowanie problemów z połykaniem. Na podstawie przeprowadzonych badań dysfagię rozpoznano u 9,3%. Odsetek osób ze stwierdzoną dysfunkcją połykania różnił się w zależności od rodzaju choroby zasadniczej i był najwyższy w grupie z zaburzeniami neurologicznymi. Analiza korelacji pomiędzy nasileniem dysfagii (zgodnie z ocenionym stopniem, wynikami DHI, EAT-10) a nasileniem stopnia niepełnosprawności głosowej VHI pokazała: słabą korelację pomiędzy VHI i EAT-10 (p = 0,1) oraz istotne statystycznie korelacje pomiędzy: VHI a RSI u osób z rozpoznaną chorobą neurologiczną; VHI a DHI u osób z dysfonią hiperfunkcjonalną; VHI a BMI i EAT-10 u osób z przewlekłym zapaleniem krtani. Ponadto uzyskano istotne statystycznie korelacje pomiędzy stopniem nasilenia dysfagii a EAT-10 i DHI (p < 0,05). Badanie logopedyczne przeprowadzone u pacjentów wskazało na współistniejący problem występowania nienormatywnego wzorca połykania. Badanie elektromiograficzne wykazało największe średnie różnice pomiędzy stronami w zapisie średniej i maksymalnej amplitudy z mm. żwaczy. Wnioski: Opieka nad pacjentami z zaburzeniami głosu musi mieć charakter interdyscyplinarny. Wywiad w kierunku zaburzeń połykania u tych osób powinien stanowić dopełnienie wywiadu odnoszącego się do zaburzeń głosu. Zaburzenia połykania występujące u osób z dysfonią mają różny charakter w zależności od przyczyny zaburzeń głosu, a ich współwystępowanie dotyczy średnio 9,3% pacjentów. Współwystępowanie czynnościowych zaburzeń połykania u osób z zaburzeniami głosu wymaga oddzielnego protokołu diagnostycznego. Procedura logopedyczna w interdyscyplinarnej opiece nad osobami z zaburzeniami czynnościowymi połykania powinna być elementem obowiązkowym.

6

Zastosowanie kwestionariuszy RSI i RFS w polskiej wersji językowej

100%

Włodarczyk E. , Miaśkiewicz B. , Szkiełkowska A. , Skarzyński P. , Skarżyński H.

Otolaryngologia Polska

|

2019

|

tom 73(1)

17-21

PL

Kwestionariusze RSI oraz RFS są podstawowymi i powszechnie przyjętymi metodami wstępnej diagnostyki refluksu krtaniowo-gardłowego (LPR). Jednakże, mierzą one jedynie objawy, które mogą, lecz nie muszą współwystępować z LPR. Ocena nasilenia tych objawów jest określana albo samodzielnie przez pacjenta (w tym przypadku ma zastosowanie kwestionariusz RSI Reflux Symptoms Index – Skala Dolegliwości Refluksowych), bądź też przez lekarza specjalistę (w tym przypadku stosujemy RFS Reflux Finding Score – Skala Patologii Refluksowej RFS). Tym samym, wynik zastosowanych ankiet może w znaczącym stopniu zależeć od badanej populacji ‒ jej cech demograficznych, jak i kulturowych; stopnia rozumienia pojęć medycznych użytych w tych kwestionariuszach; oraz kwestii językowych i wybranego tłumaczenia. W przypadku polskich wersji tych kwestionariuszy brak jest rzetelnej analizy ich spójności oraz tego, czy spełniają zamierzony cel. Przeprowadzone przez nas badania na grupie 84 pacjentów świadczą o tym, iż mamy do czynienia co najmniej z jednym z powyższych problemów. W związku z tym, aby kwestionariusze te były wiarygodne i użyteczne w diagnostyce, konieczna jest formalna walidacja ich tłumaczenia oraz wykonanie badań na grupach referencyjnych.

7

Diagnostyka czynnościowych zaburzeń połykania

100%

Krasnodębska P. , Jarzyńska-Bućko A. , Szkiełkowska A. , Miaśkiewicz B. , Skarżyński H.

Otolaryngologia Polska

|

2021

|

tom 75(1)

16-22

PL

Wstęp: Samoocena dolegliwości w schorzeniach otolaryngologicznych od lat wykorzystywana jest do porównania postrzegania nasilenia objawów przez pacjenta i skuteczności leczenia. Kwestionariusze dotyczące dysfagii są stosunkowo złożonymi narzędziami ukierunkowanymi na pacjentów z chorobami neurologicznymi lub nowotworowymi. W klasyfikacji ICD-10 uwzględniono jedynie szerokie rozpoznanie dysfagii (R13). Wprowadzenie pojęcia czynnościowych zaburzeń połykania (ang. muscle tension dysphagia; MTDg) przez Kang w 2016 r. uzupełniło stosowaną nomenklaturę. Ten rodzaj dysfagii został zdefiniowany jako: zaburzenia napięcia mięśni krtani, manifestujące się głównie pod postacią zaburzeń połykania, któremu mogą, lecz nie muszą, towarzyszyć: przyczyny organiczne, nadreaktywność krtani i/lub niespecyficzne zapalenie krtani. Cel: Z uwagi na to, że nie istnieją jednoznaczne kryteria diagnostyczne oraz schematy leczenia w grupie pacjentów z MTDg, celem niniejszej pracy była analiza wybranych narzędzi diagnostycznych wykorzystywanych w ocenie zaburzeń połykania w kontekście znalezienia najbardziej przydatnych narzędzi w przypadku pacjentów z czynnościowymi zaburzeniami połykania. Materiał i metody: Materiał pracy obejmował 61 pacjentów. U każdego z nich wykonano: badanie otolaryngologiczne, foniatryczne i logopedyczne, ocenę endoskopową połykania (FEES) oraz ocenę w skalach klinicznych dotyczących objawów dysfonii i dysfagii. Wyniki: Wyniki badania pokazują, że pacjenci z MTDg charakteryzowali się: prawidłowym wynikiem FEES, wydłużonym czasem połykania oraz cechami dysfunkcji błony śluzowej i mięśni jamy ustnej i gardła. Wnioski: Opracowana przez autorów Skala Zaburzeń Połykania (ang. Swallowing Disorder Scale; SDS) najsilniej korelowała z przyczyną dysfagii. Wyniki w skali odpowiadały stopniowi nasilenia objawów. W procesie diagnostycznym MTDg jednym z kluczowych zadań jest odróżnienie pacjentów z nieprawidłowym wzorcem połykania. Poza konsultacją specjalistyczną otolaryngologa i logopedy, w diagnostyce MTDg zalecamy wykorzystanie obiektywnych (FEES, wideofluoroskopia, SEMG) i subiektywnych narzędzi diagnostycznych (skale: SDS, DHI, EAT-10). Naszym zdaniem, uwzględnienie kwestionariuszy diagnostycznych w kierunku choroby refluksowej jest również istotne dla leczenia przyczynowego.

8

The use of RSI and RFS questionnaires in the Polish language version

100%

Włodarczyk E. , Miaśkiewicz B. , Szkiełkowska A. , Skarzyński P. , Skarżyński H.

Otolaryngologia Polska

|

2019

|

tom 73(1)

17-21

EN

RSI and RFS questionnaires are a basic and common method used for initial diagnosis of laryngopharyngeal reflux (LPR). However, they only measure symptoms which may or may not be concurrent with LPR. The severity of these symptoms is assessed either by the patients themselves (with the use of the Reflux Symptoms Index – RSI) or by the doctor specialising in the field (with the use of the Reflux Finding Score – RFS). Therefore, the findings of the questionnaire may to a large extent depend on the study population – its demographic and cultural characteristics; the extent to which the medical terms used in the questionnaires are understood; and on the linguistic aspects and translation choices. As for the Polish language versions of these questionnaires, there is no reliable analysis of their consistency and if they reach the assumed goal. The studies we have conducted on a group of 84 patients show that we encounter at least one of the above-mentioned problems. Therefore, to make the questionnaires reliable and useful for diagnosis, it is necessary to conduct a formal validation of their translation and to conduct studies on reference groups.

9

Ocena fali śluzówkowej w diagnostyce dysfonii czynnościowej

86%

Szkiełkowska A. , Krasnodębska P. , Miaśkiewicz B. , Włodarczyk E. , Domeracka-Kolodziej A. , Skarżyński H.

Otolaryngologia Polska

|

2019

|

tom 73(6)

1-7

PL

Wprowadzenie: W niniejszej publikacji przedstawiono charakterystykę głośni w FD przy użyciu obiektywnych wskaźników, tzw. OQ, mierzonych za pomocą VSK i EGG. C el: Celem badania była obiektywizacja funkcji głośni w różnych typach FD oraz wykorzystanie współczynników otwarcia uzyskanych z różnych technik obrazowania fali śluzówkowej w diagnostyce różnicowej FD. Materiał i metoda: Badaniem objęto 204 osoby. Każdy uczestnik został poddany badaniu otolaryngologicznemu i foniatrycznemu. Przeprowadzono: LVS, EGG i VSK. Wyniki zarejestrowano przy użyciu urządzenia EndoSTROB-DX-Xion GmbH (Berlin) z oprogramowaniem DIVAS. Wyniki: Wszyscy pacjenci z FD wykazywali nieprawidłowości w LVS. Analiza statystyczna uwidoczniła różnice w charakterystyce LVS w zależności od rodzaju FD. Średnie wartości OQVSK w grupie kontrolnej wyniosły 0,521, a w badanej grupie 0,565 (p < 0,05). Istotne różnice stwierdzono między pacjentami z dysfonią hipofunkcjonalną – 0,584 i dysfonią hiperfunkcjonalną – 0,55. Średnia wartość QOQEGG u osób z FD wynosiła 0,581, a w grupie kontrolnej – 0,549 (p < 0,01). Istotne statystycznie różnice występowały również między grupami pacjentów z dysfonią hiper- i hipofunkcjonalną. Mediany wynosiły odpowiednio: 0,574 i 0,604. W pracy obserwowano różne wartości OQ związane z rodzajem FD. Autorzy postanowili wprowadzić nowy parametr ilustrujący stosunek QOQEGG/OQVSK. Wnioski: Uzyskane za pomocą VSK i EGG współczynniki otwarcia odróżniają eufonię od dysfonii. Wartości OQVSK i QOQEGG oraz ich iloraz różnią się w zależności od rodzaju dysfonii. OQVSK i QOQEGG powinny zostać włączone do algorytmu diagnostycznego zaburzeń głosu.

10

Mucosal wave measurements in the diagnosis of functional dysphonia

86%

Szkiełkowska A. , Krasnodębska P. , Miaśkiewicz B. , Włodarczyk E. , Domeracka-Kolodziej A. , Skarżyński H.

Otolaryngologia Polska

|

2019

|

tom 73(6)

1-7

EN

ntroduction: The publication describes the characteristics of the glottis in FDs objectified by OQ, measured with VSK and EGG. Aim: The aim of the study was to objectify glottal function in different types of FDs. The scope was to use open quotients gained from various mucosal wave imaging techniques for differential diagnosis of FDs. Material and Method: The study included 204 individuals. In the study, each patient underwent otolaryngological and phoniatric examination. LVS, EGG and VSK were conducted, their results were recorded and stored using an EndoSTROB-DX- -Xion GmbH (Berlin) device with DIVAS software. Results: All patients with FDs had abnormalities in LVS. A statistical analysis showed differences in LVS characteristics according to the type of FD. The mean value of OQVSK was 0.521 in the control group and 0.565 in the study group (P < 0.05). Significant differences were found between patients with hypofunctional – 0.584 and hyperfunctional dysphonia – 0.55. The QOQEGG mean value in patients with FDs was 0.581 and in the control group 0.549 (P < 0.01). There were statistically significant differences between groups of patients with hyper- and hypofunctional dysphonias. Medians amounted to 0.574 and 0.604, respectively. Authors observed different relations of OQ with the type of FD. They decided to introduce a new parameter, illustrating the proportion of QOQEGG/OQVSK. Conclusions: Videostrobokymographic and electroglottographic open quotients differentiate euphony from dysphony. The value of OQVSK and QOQEGG and their proportion varies depending on different types of functional dysphonias. The OQVSK and QOQEGG should be included in the diagnostic algorithm of voice.