Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Legal Qualification of Sponsorship in Polish Law

100%

Kaleta P.

Teka Komisji Prawniczej

|

2019

|

tom 12

|

nr 2

139-150

PL

Przedstawiony artykuł jest próbą ukazania, w jaki sposób instytucja sponsorship może być recypowana w polskim systemie prawnym. Sponsorship jest instrumentem prawnym ustanowionym głównie w krajach Ameryki Północnej. Jej celem jest subsydiarna pomoc w finansowaniu działalności charytatywnej Kościoła. Z analizy kwalifikacji prawnej instytucji sponsorship w polskim systemie prawnym wynika, że jest to instytucja niezdefiniowana w prawie. Nie można jej mylić ani z umową darowizny, ani umowy sponsoringu. Instytucja sposnsorship może być nowym sposobem finansowania instytucji charytatywnych w Polsce.

EN

This study explores how the concept of sponsorship might be embodied within the.Polish legal order. In an economic and social environment, a sponsorship agreement might be seen as a new means of financing charitable works. It should be recognized that this type ofagreement is not currently recognized by Polish state law. A sponsorship agreement is distinct from a sponsoring agreement or a donation. There is no comparable institution in the Polish legal order. It is crucial for this study to determine how sponsorship can be adapted to conform with Polish civil law. Finally, it asks if the law of Poland could adopt the American solution to financing charity activity.

2

Status prawny europejskiej transnarodowej federacji partii politycznych – studium przypadku Europejskiej Partii Ludowej) Source: quarterly European Studies (Studia Europejskie

100%

Kaleta P.

Studia Europejskie-Studies in European Affairs

|

2012

|

nr 3

111-132pl

EN

The legal status of federations of political parties on the European Union level is expressed both in the primary and secondary EU law. Certain criticism and further evolution notwithstanding, the definitions and financing criteria provided therein seem to clarify the situation of these federations in a sufficient, comprehensive manner. In turn, their by-laws and internal organisational provisions show that European transnational federations of political parties play an important role in the European Union institutions and the political process taking place therein. An analysis of these provisions seems to prove also their additional value as pioneering legal solutions in the political organisation on the Union level – again, notwithstanding certain doubts on their formulation. The European People’s Party, as the biggest existing federation, is a good example of their legal and political features.

3

Zawarcie przez parafię porozumienia o wolontariat

100%

Kaleta P.

|

2014

|

nr 3 (59)

79-93

PL

Art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, pozwala kościelnym osobom prawnym na zawieranie porozumienia o wolontariat. W tym celu spełnić należy warunek określony in fine art. 3. ust. 3 pkt 1 rzeczonej ustawy: „jeżeli ich cele statutowe obejmują działalność pożytku publicznego”. Parafia jest jednostką organizacyjną Kościoła katolickiego i działa na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w RP i na podstawie przepisów Konkordatu. Jednak ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego jak i Konkordat nie wspominają, że celem statutowym parafii jest działalność pożytku publicznego. Brak wzmianki o posiadaniu statutu przez parafię nie przesądza o braku możliwości zawarcia przez nią porozumienia o wolontariat. W tym celu wymagane jest, aby parafia uzyskała status organizacji pożytku publicznego, który jest dokonywany zgodnie z przepisami ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym. W dalszej części autor analizuje wymagania prawne dotyczące uzyskania statusu organizacji pożytku publicznego przez parafię. Do tych wymagań należą: złożenie wniosku do KRS, udokumentowanie przez parafię prowadzenia działalności pożytku publicznego, realizacja jednego lub kilka zadań określonych w art. 4 ustawy o wolontariacie oraz wyodrębnienie wspomnianej działalności w sposób zapewniający należytą identyfikację pod względem organizacyjnym i rachunkowym. Artykuł wieńczy wskazanie o potrzebie szkolenia proboszczy parafii z zakresu zawierania porozumienia o wolontariat.

EN

The parish being an organisational unit which acts on the grounds of the provisions of the state's relationship with the Catholic Church, may run an activity for public benefit, only when it obtains the public benefit organisation status which is approved by the National Court Register. The separation of regulations regarding volunteering and employment law are dictated by the distinct objectives of the legislator. Thus, volunteering cannot be treated as a quasi job, or in a way to circumvent the actual employment (art. 83 § 2 of the Civil Code) . Agreement on volunteering enables to generate many benefits both for the beneficiary as well as the volunteer. However, before submitting an application to the National Court for approval of a public benefit organization, the parish priest should determine whether he is able to fulfill all the formal requirements associated with the maintenance of public benefit status? The amount of responsibilities placed upon the beneficiary should be taken into account. In conclusion, it should be noted that there is a need for the parish priest to familiarise himself with the knowledge of the agreements and the resulting legal liability.

RU

Cт. 3 закона о благотворительной деятельности и волонтерской работе, позволяет юридическим лицам костела подписывать соглашение о добровольчестве. С целью исполнения этого, нужно выполнить условие, изложенное in fine cт . 3 „если их уставные цели включают благотворительную деятельность”. Парафия является организационной единицей католической церкви и работает в соответствии с положениями отношений между государством и Католической Церковью в Польше и в соответствии с положениями конкордата. Однако Закон о связи между государством и католической церковью и конкордата не вспоминает том, что уставной целью парафии является благотворительная деятельность. Отсутствие упоминания о существовании щакона на парафии не предрешает неспособность его заключать соглашение о добровольчестве. Для этого необходимо, чтобы парафии был предоставлен статус благотворительной организации, который сделан в соответствии с положениями Закона о национальном судебном реестре. В следующей части автор анализирует юридические требования для получения парафией статуса благотворительной организации. Эти требования включают в себя подачу заявления на регистрацию, удокументированние парафией реализации благотворительной деятельности, осуществления одного или нескольких задач, указанных в ст. 4 закона о волонтерстве и выделения указанной деятельность, чтобы обеспечить надлежащую идентификацию в плане организации и учета. Статья завершается указанием на необходимость подготовки приходских священослужителей в области подписания соглашения о добровольчестве.

4

Przestępstwo dobrowolnego i bezprawnego porzucenia świętej posługi przez duchownego w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku

100%

Kaleta P.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2022

|

tom 32

|

nr 3

101-113

EN

The offence of voluntary and unlawful abandonment of the sacred ministry is a new provision in the 1983 Code of Canon Law. It has been introduced as a supplement to the bishop’s authority towards offences against special obligation. This study explores legal requirements that a bishop or higher superior is to meet in order to impose a penal sanction on the cleric. These are: voluntary and unlawful abandonment of the sacred ministry for six months continuously, the intention of withdrawing himself from the competent Church authority. The legislator provided for this the penal sanctions that is suspension or additionally expiatory penalty established in can. 1336 §§ 2–4, and in the more serious cases cleric may be dismissed from the clerical state.

PL

Ustawodawca w kan. 1392 penalizuje przestępstwo porzucenia świętej posługi. Jest to nowa regulacja prawna, która nie ma swojego odpowiednika ani w KKKW, ani w KPK/17. Podmiotem popełnienia przestępstwa jest duchowny. Biorąc pod uwagę trzystopniowy sakrament święceń odnosi się ono do diakona, prezbitera oraz biskupa. Przedmiotem zaś przestępstwa jest umyślne opuszczenie świętej posługi, której celem jest uwolnienie się spod właściwej władzy kościelnej. Autor zwraca uwagę na wszystkie cztery wymagania, aby można zastosować sankcję karną. Do wymagań tych należy: 1) dobrowolne porzucenie świętej posługi; 2) nielegalne porzucenie świętej posługi; 3) zamiar uwolnienia się spod kompetentnej władzy kościelnej oraz 4) sześciomiesięczny, nieprzerwany upływ czasu.

5

Parafialna rada duszpasterska a parafialna rada ds. ekonomicznych

100%

Kaleta P.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2015

|

tom 25

|

nr 4

133-149

PL

Parafialna rada duszpasterska i parafialna rada ds. ekonomicznych są nowymi instytucjami ustanowionymi przez KPK/83. Dają możliwość aktywnego zaangażowania się świeckich w działalność Kościoła na poziomie parafialnym. Celem artykułu była próba odpowiedzi na pytanie, czy parafialna rada duszpasterska i parafialna rada ds. ekonomicznych mogą być połączone w jedno gremium parafialne. Przedstawiona analiza obydwóch rad parafialnych wskazuje, że są to odrębne gremia parafialne. Prawodawca w KPK/83 nie przewiduje żadnych wspólnych kompetencji pomiędzy parafialną radą duszpasterską a parafialną radą ds. ekonomicznych. Taki wniosek uznała również Papieska Komisja ds. Rewizji Kodeksu Prawa Kanonicznego. Na pytanie: czy możliwe jest połączenie dwóch rad parafialnych w jedną parafialną radę, autor stwierdza, że prawodawca kodeksowy nie przewiduje takiej możliwości prawnej. Dowodzi temu instrukcja Kongregacji ds. Duchowieństwa o niektórych kwestiach dotyczących współpracy wiernych świeckich w ministerialnej posłudze kapłanów Ecclesia de mysterio (15 sierpnia 1997).

EN

This paper concerns the parish pastoral council and the parish finance council. The question which the Author addresses is whether the parish pastoral council and the parish finance council can be connected together in one parish council. The content of the study shows that the work of both parish councils demonstrates active engagement of the Christian faithful in the life of the parish. The parish pastoral council is an advisory body which assists the parish priest in his pastoral tasks. The establishment of the parish pastoral council according to can. 536 § 1 is not obligatory. The decision as to whether or not a pastoral council is to be established in each parish of the diocese is left to the diocesan bishop; following consultation with presbyteral council (can. 536 § 1). The parish pastoral council possesses a consultative vote only and it is regulated by the norms laid down by the diocesan bishop (can. 536 § 2). The parish finance council is also an advisory body which assists the parish priest in matters of mthe administration of parish temporal goods in accordance with can. 1281 1288. The establishment of the parish financial council, according to can. 537 is obligatory. The legislator does not provide the citereria of common competence for both the parish pastoral and the parish financial council. In the instruction on certain questions regrding the collaboration of the non-ordained faithful in the sacred ministry of priest Ecclesia de mysterio (15 August 1997) pope John Paul II recommended that: “The parish councils established by universal law cannot be replaced any parallel entity” (art. 5 § 5). Both parish councils can work together for the common good of the parish. In this regard, particular law should lay down rules on such cooperation.

6

Skuteczność zawarcia umowy pożyczki przez parafię bez zezwolenia biskupa

100%

Kaleta P.

|

tom 16

281-299

PL

Parafia, na podstawie kan. 1254 §1 Kodeksu Prawa Kanonicznego, art. 52 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w RP i art. 23 Konkordatu z 1998 r. posiada zdolność majątkową, która uzdalnia ją do czynności prawnych. W prawie kanonicznym istnieje ścisła korelacja w kwestii zawierania umów – kanonizacja przepisów cywilnych. W tym względzie prawo cywilne nie ma adekwatnej normy prawnej. Analiza orzecznictwa SN w tym względzie prowadzi do wniosku, że podstawą odwołania się do prawa kanonicznego stanowi art. 63 §1-2 k.c. – zgoda osób trzecich. Autor artykułu wykazuje, że brak pisemnej zgody biskupa do zawarcia umowy pożyczki stanowi negotium claudicans. Jest to zatem czynność prawna niezupełna. Podjęta czynność prawna będzie wówczas ważna, gdy uzyska pisemne zezwolenie od ordynariusza. Analiza prawa kanonicznego wskazuje, że w każdej diecezji, winne być określone akty nadzwyczajnego zarządzania. Jeśli takich nie ma, biskup diecezjalny po uzyskaniu opinii diecezjalnej rady do spraw ekonomicznych winien określić te czynności dla podległych jemu kościelnych osób prawnych. Ponadto każdy zarządca jest zobowiązany do przestrzegania prawa kanonicznego również przy zawieraniu umowy pożyczki czy kredytu. W przypadku gdy wartość pożyczki lub kredytu przekracza granice i sposób zwyczajnego zarządzania, proboszcz powinien najpierw skonsultować się z parafialną radą ds. ekonomicznych, a następnie uzyskać pisemne upoważnienie od biskupa diecezjalnego. Odpowiedzialność za brak stosownej zgody biskupa diecezjalnego spoczywa na samym zarządcy kościelnej osoby prawnej.

EN

The parish, under the art. 52 of the relationship between the State and the Catholic Church in Poland Act as art. 23 of the Concordat of 1998 is an entity in the course of civil law. There is a close connection between canon law and civil law regarding entering into a loan agreement. The basis to appeal is by legislature and the cannon case law in article 63 § 1-2 of the Civil Code. The lack of the bishop’s consent upholds a sanction of suspended ineffectiveness. It is therefore defective and can only become fully effective upon confirmation. There should be statutes in each diocese to determine which acts are beyond the limits and the manner of ordinary administration. If there is no provision within the statutes regarding this point, the decision remains with the diocesan bishop who following consultation with the financial committee, determines these acts for the persons subject to him. It would also seem legitimate to stipulate the creation of inventory of measures to form Acts to control extraordinary management, to which loan agreements can be added. A parish priest entering into a loan agreement is also obliged take into account particular law as well as the common law vested right. If the loan amount exceeds the limits and manner of ordinary administration the parish priest should initially consult the parish finance council and obtain authorisation from the diocesan bishop, prior to taking measures of the act. The responsibility for the lack of an appropriate authority in the first place belongs to the parish priest and not to the employees of the bank, who do not need to know the canon law. Hence there is a demand for diligent educating of clergy in the Church of patrimonial law in the seminaries and provision of relevant education courses on the management of parish property. In addition, if the parish priest causes harm to a person, as a result of failure to comply with the loan agreement; he is obliged to repair the damage. The parish does not take responsibility for actions taken by the administrator, unless it has gained benefits.

7

Przymiot drugiej strony jako przedmiot podstępnego wprowadzenia w błąd (kan. 1098 KPK) w orzecznictwie Roty Rzymskiej (2000-2005)

100%

Kaleta P.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2023

|

tom 33

|

nr 3

61-85

EN

The title of nullity of marriage in the form of deceptive deception (can. 1098) is an expression of the Church legislator’s concern for the protection of a marriage choice (getting to know the future spouse), as well as for the protection of the marriage itself against injustice. One of the constitutive elements of the canon – apart from deception and error – is the attribute of the other party (qualitas personae), which can gravely disturb the partnership of conjugal life. The author analyzes the seventeen judgments of the Roman Rota from 2000-2005 issued for deceptio dolosa in the aspect of the quality of the other party. In the first part, he draws attention to the rules of interpretation of rotational jurisprudence concerning the quality of the person in genere, i.e. the very concept of qualitas, the nature of the attribute and the assessment of its significance for the community of conjugal life. On the other hand, in the second part, he discusses the attribute of a person in specie, and thus points to specific qualities that were the subject of evaluation by the judges of the Roman Rota in these seventeen cases (health, child paternity, addiction to superstition, religiosity, abortion, simulated pregnancy).

PL

Tytuł nieważności małżeństwa w postaci podstępnego wprowadzenia w błąd (can. 1098) stanowi wyraz troski ustawodawcy kościelnego o ochronę wyboru małżeńskiego (poznanie przyszłego małżonka), a także o ochronę samego małżeństwa przed niesprawiedliwością. Jednym z elementów konstytutywnych kanonu – poza podstępem i błędem – jest przymiot drugiej strony (qualitas personae), który może poważnie zakłócić wspólnotę życia małżeńskiego. Autor analizuje 17 wyroków Roty Rzymskiej z lat 2000-2005 wydanych z tytułu deceptio dolosa w aspekcie przymiotu drugiej strony. W części pierwszej zwraca uwagę na zasady interpretacyjne orzecznictwa rotalnego dotyczące przymiotu osoby in genere, a więc samego pojęcia qualitas, charakteru przymiotu i oceny jego znaczenia dla wspólnoty życia małżeńskiego. Natomiast w części drugiej omawia przymiot osoby in specie, a więc wskazuje na konkretne przymioty, które były przedmiotem oceny sędziów Roty Rzymskiej w owych siedemnastu sprawach (stan zdrowia, ojcostwo dziecka, uzależnienie od zabobonów, religijność, dokonanie aborcji, symulowana ciąża).

8

Wojciech Góralski, Simulatae nuptiae nullius momenti sunt (D. 23, 2, 30). Symulacja zgody małżeńskiej w najnowszym orzecznictwie Roty Rzymskiej na przykładzie wybranych wyroków (2014-2021), Pelplin: Wydawnictwo Bernardinum 2023, ss. 208

100%

Kaleta P.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2023

|

tom 33

|

nr 2

139-142

9

„Nie jesteśmy cwaniakami na brytyjskim socjalu”*. Brexit a zabezpieczenie społeczne Polaków w Zjednoczonym Królestwie na przykładzie zabezpieczenia od bezrobocia

100%

Kaleta P.

|

nr 8

49-59

EN

Withdrawal of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland from the European Union (Brexit) will definitely, and in various manners, influence the situation of Poles residing there. Rights, which they currently enjoy, do not possess the status of ‘acquired rights’ under international law and have, in consequence, become subject to Brexit negotiations between the UK and the EU. It is therefore worthwhile to analyse the situation of Poles in the United Kingdom from the point of view of their social rights in particular. The article synthetically presents therefore the current state of the British social security system in this context, focusing on the example of protection from unemployment. It has been written at a time, when guarantees of preservation of the rights in question have already been formally put forward, but their practical implementation is still dependent on the overall result of the EU-UK negotiations, and a still possible lack of agreement between the parties would defifi nitely bring adverse consequences for these rights.

PL

Celem opracowania jest syntetyczne przedstawienie obecnego stanu brytyjskiego systemu zabezpieczenia społecznego w kontekście Brexitu i jego konsekwencji dla Polaków przebywających w Wielkiej Brytanii na przykładzie zabezpieczenia od bezrobocia. Prawa, z których korzystają Polacy, nie posiadają statusu „praw nabytych” w rozumieniu prawa międzynarodowego i dlatego są przedmiotem negocjacji w ramach Brexitu. Brak porozumienia między Wielką Brytanią a Unią Europejską w zakresie zabezpieczenia społecznego będzie miał negatywne konsekwencje dla Polaków przebywających na Wyspach Brytryjskich.

10

Problemy prawne likwidacji Funduszu Kościelnego

100%

Kaleta P.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2012

|

tom 15

255-274

EN

The Church Fund was established under the act of the 20th of March 1950, to acquire the property from dead hands. It had a mass of property made up of income from church property acquired by the state, from churches and from other religious associations. Today however, the Fund is financed from the state budget which in the context of the solutions adopted from other European countries is an anachronism of financing ecclesiastical institutions. In order to solve the Church Fund, it is necessary to retain the principle bilateral resulting from the article. paragraph 25. 4 and 5 of the existing Constitution and art. paragraph 22. 2 Concordat. Potentially a good example is the Italian model with appropriate changes and adapted to polish conditions. However, until a fair and comprehensive financing model of ecclesiastical institutions is put in operation in Poland the current operation of the fund should be kept because it is compensation for goods received and not taken. In addition, an attempt to develop a comprehensive financing system of ecclesiastical institutions in Poland should lead to the adoption of the corresponding legal regulations and in particular the systemic principles: respect for autonomy, independence, social justice, and cooperation for the individual and the common good.

PL

Fundusz Kościelny ustanowiony na mocy ustawy z dnia 20 marca 1950 r. o przejęciu przez Państwo dóbr martwej ręki, miał stanowić masę majątkową utworzoną z dochodów z dóbr kościelnych, przejętych przez państwo od kościołów i innych związków wyznaniowych. Jednakże Fundusz ten do dziś jest finansowany z budżetu państwa, co w kontekście rozwiązań przyjętych w innych państwach europejskich stanowi pewien anachronizm finansowania instytucji kościelnych. Chcąc rozwiązać Fundusz Kościelny należy zachować zasadę bilateralności, wynikającej z art. 25 ust. 4 i 5 obowiązującej Konstytucji oraz art. 22 ust. 2 Konkordatu. Jako potencjalny wzorzec wskazuje się model włoski, z zachowaniem odpowiednich zmian dostosowując do warunków polskich. Jednak do czasu wypracowania rzetelnego i kompletnego modelu finansowania instytucji kościelnych w Polsce, należy zachować dotychczasowe działanie omawianego funduszu, ponieważ jest on formą rekompensaty za zabrane i niezwrócone dobra. Ponadto próba wypracowania całościowego systemu finansowania instytucji kościelnych w Polsce winna doprowadzić do przyjęcia regulacji prawnych odpowiadających w szczególności ustrojowym zasadom: poszanowania autonomii, niezależności, sprawiedliwości społecznej oraz współdziałania dla dobra człowieka i dobra wspólnego.

11

Legal Requirements for Pious Dispositions of Will According to the 1983 Code of Canon Law

100%

Kaleta P.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2018

|

tom 28

|

nr 3 English Online Version

201-219

EN

The article examines legal regulations concerning pious dispositions of will contained in the 1983 Code of Canon Law. The research problem, that is, identification of the legal requirements for a lawful acceptance of pious will, indicates that anyone can effect voluntary dispositions of property for pious causes (c. 1299, §1), if he has the capacity to perform acts in law, subject to canon 668, §5. The legislator distinguishes three ways of disposing of property for pious causes: inter vivos (e.g. by a donation agreement), 2. mortis causa (e.g. by a will and testament, a testamentary legacy, or legatum), and 3. through trust for pious causes (c. 1302). In adopting pious dispositions of will, not only canon law, but also civil law should be respected, without prejudice to the supervisory authority of the ordinary bishop expressed in canon 1301, §§1 and 3; canon 1302, §§1 and 2, and canon 1304.

12

Wymagania prawne dotyczące pobożnych rozporządzeń woli według Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku

100%

Kaleta P.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2018

|

tom 28

|

nr 3

209-228

PL

Autor analizuje przepisy prawne dotyczące pobożnych rozporządzeń woli zawartych w KPK/83. Problem badawczy, który wnosi to: jakie są wymagania prawne w celu zgodnego z prawem przyjęcia pobożnych rozporządzeń woli. Wskazuje, że każdy może dokonać dobrowolnego rozporządzenia majątkowego na cele pobożne (kan. 1299 § 1), jeśli ma zdolność do czynności prawnych, z zachowaniem jednak kan. 668 § 5. Ustawodawca rozróżnia trzy sposoby rozporządzania majątkowego na cele pobożne: inter vivos (np. umową darowizny); 2) mortis causa (np. testamentem, zapisem testamentowym, legatem); oraz 3) poprzez powiernictwo na cele pobożne (kan. 1302). W przyjmowaniu pobożnych rozporządzeń woli należy przestrzegać nie tylko prawa kanonicznego, ale również prawa państwowego z zachowaniem uprawnień nadzorczych ordynariusza wyrażonych w kan. 1301 §§ 1 i 3; kan. 1302 §§ 1 i 2 i kan. 1304.

EN

This paper concerns the legal provisions on dispositions of pious causes included in the 1983 Code. The question which the Author addresses is: what are the legal requirements for the legitimate acceptation of pious causes. The content of the study shows that everyone is able freely to dispose of his or her goods for pious causes (can. 1299 § 1), if he or she has the capacity to carry out legal acts, without prejudice to the prescript of can. 668 § 5. There are three ways to carry out of pious dispositions: inter vivos (e.g. donation); 2) mortis causa (e.g. testament, last will, legate); and 3) trust for pious causes (can 1302). In order to accept dispositions for pious cause it should be observed not only canon law, but also civil law, without prejudice to the supervisory power of the Ordinary provided in can. 1301 §§ 1 and 3; can. 1302 §§ 1 and 2 and can. 1304.

13

Ogólnoeuropejski indywidualny produkt emerytalny (OIPE) w zarysie

100%

Kaleta P.

Ubezpieczenia Społeczne. Teoria i praktyka

|

2021

|

nr 1

123-139

EN

Pension systems across the European Union are at present influenced by various and significant factors, while those who wish to supplement their pensions are saving for their retirement in a variety of ways. Personal pension products, being based on capital market investments, constitute one of these approaches. However, personal pension markets are unequally developed and personal pension products are unequally affordable when one compares the situation in different EU Member States. The regulation of the European Parliament and the Council on a Pan-European Personal Pension Product (PEPP) therefore adds a framework for individuals who wish to use such an additional saving option (based on appropriate information and „cautious” investments, as well as the portability of rights acquired between EU Member States, and the possibilities of changing the PEPP provider or choosing the form of benefit payments). This framework is not designed to replace or harmonise the existing personal pension schemes, but merely to offer EU citizens a new voluntary system for saving. This is especially important within the Polish context.

PL

Systemy emerytalne w Unii Europejskiej (UE) podlegają obecnie wpływowi różnych istotnych czynników, zaś osoby fizyczne, które pragną uzupełnić swoje świadczenia emerytalne, oszczędzają na rozmaite sposoby. Jeden z nich stanowią indywidualne produkty emerytalne, których podstawą są inwestycje na rynkach kapitałowych. Rynki emerytur indywidualnych są jednak rozwinięte nierównomiernie, a produkty te nie są w takim samym stopniu przystępne cenowo w poszczególnych państwach członkowskich UE. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady UE o ogólnoeuropejskim indywidualnym produkcie emerytalnym (OIPE) ma zatem stworzyć ramy prawne na potrzeby osób, które pragną korzystać z takiej dodatkowej możliwości oszczędzania (opartej na odpowiednim informowaniu, ostrożnym inwestowaniu oraz możliwości przenoszenia uprawnień pomiędzy państwami członkowskimi UE, zmiany dostawcy OIPE czy wyboru formy wypłaty świadczeń). Akt ten nie zastąpi ani nie zharmonizuje już istniejących rozwiązań w zakresie emerytur indywidualnych, lecz ma zapewnić obywatelom UE, w tym Polski, nowy dobrowolny system oszczędzania na emeryturę.

14

Pojęcie patrimonium stabile

100%

Kaleta P.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2014

|

tom 24

|

nr 4

147-161

PL

Patrimonium stabile jest pojęciem nowym. W KPK/83 występuje dwa razy: w kan. 1285 i w kan. 1291, jednak bliżej prawodawca nie wyjaśnia znaczenia użytego pojęcia. Celem artykułu jest ukazanie znaczenia patrimonium stabile. Przedstawiona analiza genezy pojęcia patrimonium wskazuje, że intencją prawodawcy nie było uniemożliwienie dokonania alienacji, ale ochrona dóbr kościelnych stanowiących podstawę istnienia i działania kościelnej osoby prawnej. W dalszej części autor przedstawia różne interpretacje patrimonium stabile wypracowane przez kanonistów, aby ostatecznie przedstawić własną koncepcję. Autor wskazuje, że do pojęcia patrimonium stabile nie zalicza się dóbr, które należą do codziennego użytku, ale zgodnie z wypracowaną doktryną, należy rozumieć dobra ruchome i nieruchome, stanowiące minimalną podstawę materialną osoby prawnej, które pozwalają na realizację celów, dla których została ona utworzona. Artykuł kończy wnioskami, że w księgach inwentarzowych winno być odnotowane, co należy do patrimonium stabile osoby prawnej (kan. 1283, 2º). Zarządcy nie mogą dokonywać darowizn na cele pobożności lub chrześcijańskiej miłości z dóbr ruchomych należących do patrimonium stabile (kan. 1285). Chcąc dokonać jakichkolwiek aktów alienacji dóbr należących do patrimonium stabile, zarządcy są zobowiązani zachować kan. 1291-1294 oraz kan. 638 § 3, kiedy ich wartość przekracza określoną w prawie sumę.

EN

The patrimonium stabile is a new concept in the 1983 Code. It comprises of moveable and im-movable goods, which by the legitimate designation (legitima assignatione) of the competent eccle-siastical authority were established as a secure basis for the existence of juridical person for the fu-ture. Patrimonium stabile allows the independent fulfillment of the mission of the juridical person for which it was established and therefore is subject to legal protection in accordance with the law. The distinction between stabile and non stabile patrimonium should be recorded regularly in the up-dated inventories (can. 1283, 2º). Administrators cannot make gifts for pious purposes or Christian charity out of the movable goods which is part of the patrimonium stabile (cf. can. 1285). In order to make any act of alienation of ecclesiastial goods, stating patrimonium stabile, administrators are required to observeve can. 1291-1294 and can. 638 § 3, whenever their value exceeds the sum determined by law. Canons on alienation (can. 1291-1294) should be obseved not only in alienation, but also in any dealings in which the patrimonial condition of the juridical person may be jeopardised (can. 1295). Patrimonium stabile is not subject to taxation, but the income derived from it may be taxed (see. can. 264 § 2 and can. 1263).

15

Towards a New Understanding of Mass Stipends

100%

Kaleta P.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2020

|

tom 30

|

nr 3

197-212

EN

The term of “Mass stipends” have been preserved in the longstanding and venerable tradition of the Church. Their justification can be found in the Apostolic letter Firma in traditione and in the 1983 Code of Canon Law. Even so, understanding their meaning is not clear and often confused with buying sacraments or a type of financial payment for a service rendered. From a historical viewpoint, the Mass stipend seems to trace its origin to the offertory of the Mass. It was during the Offertory that the faithful, who were participating in the Eucharistic celebration, offered their gifts. This study explores the concept of the so-called Mass stipend and their evolving form in the practice of Church. For a proper understating of Mass offerings, it is important to point out that they must be coherent with the Eucharistic theology of sacramental sacrifice, of the close connection between the celebrant and the people in their common act of worship, and of the gratuity of this great gift of the Lord to his people. Ultimately, Mass offerings contribute to the good of the Church and share its concern to support its ministers and works.

PL

Ku nowemu rozumieniu stypendiów mszalnych Pojęcie „stypendiów mszalnych” zostało utrwalone w długoletniej tradycji Kościoła. Ich uzasadnienie można znaleźć w liście apostolskim Firma in traditione oraz w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. Mimo to zrozumienie ich znaczenia nie jest jasne i często bywa mylone z kupowaniem sakramentów lub rodzajem opłaty za wykonaną usługę. Z historycznego punktu widzenia stypendium Mszy św. wywodzi się z procesji z darami podczas sprawowania Mszy św. To właśnie podczas offertorium uczestniczący w celebracji Eucharystii składali swoje dary. Niniejsze opracowanie analizuje koncepcję tzw. stypendiów mszalnych i ich ewoluującą formę w praktyce Kościoła. Autor zwraca uwagę na fakt, że ofiary składane z racji Mszy św. muszą być spójne z teologią sakramentu Eucharystii i jego ścisłego związku między celebransem a ludem wiernych. Ostatecznie ofiary te przyczyniają się do dobra Kościoła oraz uczestniczą w jego trosce o utrzymanie szafarzy i dzieł.

16

Perspectives on the Development of Sponsorship of Catholic Ministerial Organizations with Particular Reference to Health Care

100%

Kaleta P.

The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II

|

2019

|

tom 9

|

nr 2

PL

Sponsorship in this paper is the formal relationship between an authorized Catholic organization and a recognized apostolic undertaking to promote and sustain Christ’s ministry to people in need. Sponsorship is not a static reality. Radical changes which have occurred in charitable works, largely due to the decline in religious vocations and the aging of members of institutes, led sponsoring leaders to seek for and find new approaches to sponsorship whereby their ministry could continue without compromising their identity. The purpose of this article is to draw attention to certain perspectives of the evolving understanding of sponsorship which is regularly in the process of being transformed and reshaped. It faces many challenges regarding the continuing Catholic identity of the sponsored works and the recognition of numerous new opportunities for future forms of sponsorship. This study explores certain canonical and practical perspectives for the development of the sponsorship of various forms of Catholic ministerial organizations, with particular reference to health care.

17

Zasady zawierania umowy dzierżawy w Kodeksie prawa kanonicznego z 1983 roku

100%

Kaleta P.

Annales Canonici

|

2013

|

tom 9

EN

Leasing is one way of managing wasteland belonging to the ecclesiastical juridical person. The equivalent of this contract is the payment of rent to lessor. Cannon Law uses regulations connecting with alienation (cc. 1291–1294) to protect the ecclesiastical goods belonging to the juridical person, from the risk of a worse economic condition. The Polish Bishops’ Conference has not developed appropriate standards in connection with cc. 1297, therefore the statutory ecclesiastical right of the juridical person should be retained, in the event of their absence, the particular law established by the diocesan bishop allows for those subordinate to the Church, the power of corporation.The validity of the lease agreement should include: To observe the civil law in the given country, to obtain the written consent of the relevant authority prior to procedures, in event of alienated goods being divisible, the request for permission for alienation must mention goods previously alienated. The fairness of legal actions includes: to identify a legitimate cause, the valuation of goods alienated, to identify the tenant and his relationship with the administrator of church property and undertake other precautions such as the duration or withdrawal from the lease.

18

Władza nadzorowania zarządzaniem dobrami kościelnymi (kan. 1276 § 1-2)

100%

Kaleta P.

Kościół i Prawo

|

2015

|

nr 4 (17) nr 2

25-38

PL

Władza nadzorcza w odniesieniu do dóbr kościelnych umocowana jest w munus regendi biskupa diecezjalnego, którego jednym z celów jest troska, aby do dyscypliny kościelnej nie wkradły się nadużycia. Celem artykuły było przedstawienie zadań nadzorowania ordynariusza w zakresie zarządzania dobrami kościelnymi. Istotną treścią nadzorowania jest nie tyle kontrola, ile czuwanie; za taką eksplikacją przemawia użycie kan. 1276 § 1 i z kan. 392 § 2 łacińskiego czasownika advigilare – ‘czuwać’, ‘troszczyć się’. Przedstawiona analiza KPK/83 wskazuje, że ordynariusz władzę nadzoru wykonuje w dwojaki sposób: przed dokonaniem aktu prawnego oraz po jego dokonaniu. Do zakresu władzy nadzorczej ordynariusza należy: a) wydanie szczegółowych instrukcji dotyczących zarządu dóbr kościelnych; b) wydanie stosownych zezwoleń aktów związanych z zarządem dobrami kościelnymi; c) ingerowanie w przypadku zaniedbań zarządcy. W zakresie wykonywania władzy nadzorczej prawodawca wprowadził dwa ograniczenia; dotyczą one publicznych osób prawnych podlegających jego władzy oraz zachowania prawnych tytułów przyznających większe uprawnienia. Autor wnioskuje, że przepisy prawne dotyczące nadzoru są narzędziem ochrony dóbr kościelnych, aby te były wydatkowane zgodnie z celami dóbr kościelnych. Zachowanie prawa nadzoru ma przyczynić się do podjęcia większej odpowiedzialności za dobra kościelne i zbudowania większego zaufania wobec osób, które zarządzają dobrami kościelnymi.

EN

This paper concerns the supervisory authority of the ordinary concerning ecclesiastical goods. The question which the Author poses is: What are Ordinary’s competences in relation to the administration of all the goods which belong to public juridical persons subject to him? The content of the study shows that the essence of supervisory authority is administration to ensure that abuses do not creep into ecclesiastical discipline. In this context, can. 392 §2 is a clarification of can. 1276 §1-2. The scope of the supervisory authority of the Ordinary relates mainly to: issue special instructions, within the limits of universal and particular law; issue relevant permissions of acts of extraordinary administration; intervene in case of negligence of administrator. The 1983 Code has determined two limits in performing the supervisory authority: the first concerns public juridical persons subject to the authority of the Ordinary. The second requirement is to observe legal titles which may give greater rights. For example the religious house of diocesan right. Canon law in regard to supervision, is the instrument of protection of ecclesiastical goods, in order to ensure that they are used in accordance with the objectives of ecclesiastical goods. The supervision right is to help undertake greater responsibility for ecclesiastical goods and to build greater confidence in the people who administer them.

19

Polscy młodzi bogowie? Brexit a brytyjski system emerytalny i zabezpieczenie społeczne Polaków w zakresie emerytur w Zjednoczonym Królestwie

100%

Kaleta P.

|

nr 7

38-52

EN

Withdrawal of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland from the European Union (Brexit) will defifi nitely bring various consequences for the Poles residing there. Rights, which they currently enjoy, are a subject of the Brexit negotiations, especially as they do not possess the status of ‘acquired rights’ under international law. It is therefore worthwhile to analyse the situation of Poles in the United Kingdom from the point of view of their social rights in particular, including their rights with a long-time perspective, e.g. in the respect of pensions. The article synthetically presents therefore the current state of the British pension system in this context. It is being published at a time, when the results of the negotiations in question can’t yet be foreseen. However, it may already be stated, that a lack of withdrawal agreement would be their one defifi nitely negative result, and that there are grounds for cautious optimism as to the guarantees of preservation of the said rights.

PL

Proces wystąpienia Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej (Brexit) przyniesie różne konsekwencje dla mieszkających tam Polaków. Prawa, z których nasi obywatele korzystają, niestety nie posiadają statusu „praw nabytych” w rozumieniu prawa międzynarodowego. Dlatego są przedmiotem negocjacji w ramach tego procesu. Celem opracowania jest syntetyczne przedstawienie obecnego stanu brytyjskiego systemu zabezpieczenia społecznego w odniesieniu do świadczeń emerytalnych Polaków. Brak porozumienia w zakresie zabezpieczenia społecznego w procesie negocjacji będzie miał negatywne konsekwencje dla Polaków przebywających w Wielkiej Brytanii. Istnieją jednak podstawy do ostrożnego optymizmu w kwestii gwarancji utrzymania posiadania omawianych praw.

20

NHS, Polacy i Brexit. Opieka zdrowotna w Zjednoczonym Królestwie

100%

Kaleta P.

Zabezpieczenie Społeczne. Teoria, Prawo, Praktyka

|

2017

|

tom VI

|

nr 6

38-50

EN

Withdrawal of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland from the European Union (Brexit) will defifi nitely bring various consequences for its inhabitants, including the Poles residing there. Rights, which the latter currently enjoy, will defifi nitely become a subject of the Brexit negotiations, especially as they do not possess status of ‘acquired rights’ under international law. It is therefore worthwhile to analyse the situation of Poles in the United Kingdom from the point of view of their social rights in particular, including their right of access to healthcare. The article in question synthetically presents therefore the current state of the British (English) healthcare system in this context. It is being published at a time, when the conduct, let alone the results of the negotiations in question can’t yet be foreseen. However, it may already be stated, that a lack of withdrawal agreement would be their one defifi nitely negative result.

PL

Proces wystąpienia Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej (Brexit) przyniesie z pewnością różnorakie konsekwencje dla jego mieszkańców, w tym dla przebywających w Zjednoczonym Królestwie Polaków. Prawa, z których korzystają polscy obywatele, staną się bowiem przedmiotem negocjacjivw ramach Brexitu, zwłaszcza że nie posiadają one statusu „praw nabytych” w rozumieniu prawa międzynarodowego. Warto przyjrzeć się tej perspektywie z punktu widzenia uprawnień socjalnych Polaków w Zjednoczonym Królestwie, na przykład w zakresie ochrony zdrowia. Celem opracowania jest syntetyczne przedstawienie obecnego stanu brytyjskiego (angielskiego) systemu opieki zdrowotnej. Obecnie nie można przesądzić o wyniku negocjacji, ale można stwierdzić, że brak porozumienia byłby ich zdecydowanie negatywnym rezultatem.