Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

The Jewish Autonomous Region in Siberia. Multicultural heritage and coexistence

100%

Vitale A. , Department of International Studies U. o. M.

|

PL

Formalnie rzecz biorąc, Izrael nie jest jedyną oficjalną ojczyzną Żydów na świecie. W azjatyckiej części Rosji, na Syberii, nadal istnieje Żydowski Obwód Autonomiczny w Birobidżanie. Począwszy od 1928 r. Związek Radziecki przeznaczył na osiedlenie Żydów terytorium większe niż Belgia i Holandia razem wzięte i znacznie większe niż Izrael, usytuowane ponad 6 tys. km na wschód od Moskwy, wzdłuż granicy rosyjsko-chińskiej, pomiędzy 48 i 40 stopniem szerokości północnej, gdzie klimat i warunki są podobne do Ontario i Michigan. Wierząc, że Żydzi rosyjscy, podobnie jak inne mniej-szości narodowe, zasługują na własne terytorium, reżim sowiecki zdecydował ustanowić terytorium, które w 1934 r. stało się Żydowskim Obwodem Autonomicznym. Ideą było utworzenie Nowego Syjonu – jako przeciwwagi do Palestyny – gdzie „proletariacko- -żydowska kultura”, oparta na języku jidysz, mogła się rozwijać. W rzeczywistości ustanowienie Żydowskiego Obwodu Autonomicznego było w pierwszym rzędzie oficjal-nym uznaniem narodowego terytorium Żydów od czasów starożytnych: „Pierwszego Izraela”. Ale historia tego regionu była tragiczna i eksperyment nie powiódł się. Jednakże odnowione dzisiaj istnienie Birobidżanu i odrodzenie żydowskiego życia w po-sowieckim Żydowskim Obwodzie Autonomicznym są nie tylko ciekawym spadkiem po sowieckiej narodowej polityce, ale też po rozpadzie Związku Radzieckiego, i religijnym odrodzeniu na świecie; tym samym stanowią interesujące studium przypadku do badań niektórych ambitnych problemów geograficznych i stosunków międzyetnicznych.

EN

Technically, Israel is not the only official Jewish homeland in the world. In the Far East of Russian Siberia there still exists the Jewish Autonomous Region (JAR) of Biro-bidzhan. Beginning in 1928 the Soviet Union set aside a territory larger than Belgium and Holland combined and considerably bigger than Israel, for Jewish settlement, located some five thousands miles east of Moscow along the Soviet-Chinese border, between the 48th and 49th parallels north latitude, where the climate and conditions are similar to Ontario and Michigan. Believing that Soviet Jewish people, like other national minorities, deserved a territorial homeland, the Soviet regime decided to settle a territory that in 1934 would become the Jewish Autonomous Region. The idea was to create a new Zion – in a move to counterweight to Palestine – where a “proletarian Jewish culture” based on Yiddish language could be developed. In fact, the establishment of the JAR was the first instance of an officially acknowledged Jewish national territory since ancient times: the “First Israel”. But the history of the Region was tragic and the ex-periment failed. Nevertheless, Birobidzhan’s renewed existence of today and the revival of Jewish life in the post-Soviet JAR are not only a curious legacy of Soviet national policy, but after the break-up of the Soviet Union and the worldwide religious rebirth represent an interesting case-study in order to study some challenging geographic pro-blems, and interethnic relations.

2

Ethnopolitics as Co-operation and Coexistence: The Case- Study of the Jewish Autonomous Region in Siberia

100%

Vitale A.

Politeja : Pismo Wydziału Studiów Miedzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego

|

2015

|

nr 1(31/2)

123-142

EN

It would be a mistake to assume that ethnopolitics is only a matter of confrontation between different ethnic groups. On the contrary, there is a range of examples where it is pursued in a spirit of compromise and co‑operation. One of them is the case of the Jewish Autonomous Region of Birobidzhan, in Post‑Soviet Russia. Often ethnic groups realize that co‑operation and cultural coexistence are more profitable than conflict. Beginning in 1928 the Soviet Union set aside a territory the size of Belgium for Jewish settlement, located some five thousands miles east of Moscow along the Soviet‑Chinese border. Believing that Soviet Jewish people, like other national minorities, deserved a territorial homeland, the regime decided to settle an enclave that would become the Jewish Autonomous Region in 1934. In fact, the establishment of the JAR was the first instance of an officially acknowledged Jewish national territory since ancient times. But the history of the Region was tragic and the experiment failed dismally. Nevertheless, Birobidzhan’s renewed existence of today is not only a curious legacy of Soviet national policy, but after the break‑up of the Soviet Union and the definite religious rebirth, represents an interesting case‑study in respect to interethnic relations.

3

The Contemporary EU's Notion of Territoriality and External Borders

100%

Vitale A. , Department of International Studies F. o. P. S.

|

tom 18

|

nr 2

EN

The predominant spatial conception of the EU contributes to an evident emergence of a sharpened territorial building of the European space. By all evidence the idea of both the territorial cohesion and territorial continuity shows how relevant the notion of territoriality in the ‘European discourse’ is and consequently how accepted the instrument of hard and closed border and the sharp inside/outside dichotomy are. Due to this pragmatic notion of territoriality, the idea of the EU as a ‘non-Westphalian new empire’ (according to the ‘neo-medieval paradigm’) became at least unrealistic. Its borders are getting more territorial, physical and visible. Hard border policies and practices on the Eastern and Western Balkan borders mirror the existence of a de facto barrier and of a deep ‘Westphalian memory’ in the way of using the territory as support of political unity.