Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Methods of pain treatment according to evidence based medicine, current view - complex regional pain syndrome (CRPS)

100%

Przeklasa-Muszyńska A. , Dobrogowski J.

Ból

|

2011

|

tom 12

|

nr 3

EN

Complex regional pain syndrome, CRPS is a type of neuropathic pain on the peripheral parts of the extremities (upper and lower). There are two types of this syndrome: type I, (regional sympathetic dystrophy, RSD) without documented nerve damage, type II (causalgia) with coexisting peripheral nerve damage confirmed by electromyography (EMG) and nerve conduction study (NCS). Appropriate diagnosis of CRPS is possible through the use of diagnostic criteria proposed by the IASP. In case of CRPS the patients have many changes on many levels involved in the nocyceptive process. The result of this abnormalities are accompanying CRPS sensory disturbances in affected extremity – motor and autonomic. CRPS-I is usually initiated by peripheral damage (often minor trauma), or immobilization of the extremities. This may involve only the damaged limb, but also can spread to Rother extremities. CRPS is often accompanied by motor disturbances and other motor dysfunctions (involuntary movements, tremor, dystonia). Due to the complex nature of the syndrome CRPS is difficult to treat and require longterm, multidisciplinary treatment. In this paper we will try to present current views (EBM based) on treatment of CRPS.

PL

Zespół wieloobjawowego bólu miejscowego (complex regional pain syndrome, CRPS) jest rodzajem bólu neuropatycznego dotyczącego obwodowych części kończyn (górnych i dolnych). W praktyce klinicznej wyróżnia się dwa rodzaje zespołu: typ I (regionalna dystrofia współczulna, RSD) bez udokumentowanego uszkodzenia nerwu obwodowego, typ II (kauzalgia) ze współistniejącym uszkodzeniem nerwu obwodowego (potwierdzonych badaniem elektromiograficznym (EMG) i przewodnictwa nerwowego (NCS)). Właściwe diagnozowanie CRPS jest możliwe dzięki zastosowaniu kryteriów diagnostycznych zaproponowanych przez IASP. W zespole CRPS dochodzi do zmian na wielu poziomach zaangażowanych w procesie nocycepcji, a efektem są zaburzenia czuciowe, motoryczne oraz autonomiczne w zakresie objętej dolegliwością kończyny. Zespół ten jest zwykle zainicjowany przez obwodowo działający bodziec uszkadzający (często nieznaczny uraz), lub unieruchomienie obwodowej części kończyny. Może dotyczyć tylko uszkodzonej kończyny, ale także rozprzestrzeniać się na inne kończyny. Często towarzyszą mu zaburzenia motoryczne oraz inne dysfunkcje ruchowe - ruchy mimowolne, tremor, dystonia. Ze względu na złożony charakter powstawania CRPS jest trudny do leczenia. W niniejszym opracowaniu przedstawione zostaną aktualne poglądy w oparciu o EBM na skuteczność leczenia CRPS.

2

Facial pain - methods of treatment according to evidence based medicine, current view

80%

Przeklasa-Muszyńska A. , Wiatr M. , Dobrogowski J.

Ból

|

2012

|

tom 13

|

nr 1

28

EN

Facial pain has no rare occurrence, though there is no clear epidemiological data. Most of the complaints, especially acute pain, is associated with tooth problems and can be effectively treated by dentists. The difficulties arises when the pain is chronic. It became to be the diagnostic and therapeutic problem for many specialists. The facial pain may be caused by abnormalities in various head structures: meninges, cornea, tooth pulp, oral mucosa, and nose, temporo-mandibular joint, and thus have several physiological differences compared to the spinal nociceptive system. A helpful and widely accepted tool in diagnosis of facial pain is The International Classification of Headache Disorders [2004]. It describes many pain syndromes of the head and face. There are still reports of new pain syndromes of the head and face region not covered in this classification, or are variant already described pain syndromes. Facial pain due to a lack of objective diagnostic tests and a wide range of causes and symptoms cause difficulties for many physicians. Therefore, knowledge about chronic facial pain, the possibility of treatment is necessary not only for pain specialists, but also for GP and other medical specialties (dentists, ophthalmologists, laryngologists, neurologists).

PL

Ból w obrębie twarzy nie jest rzadkim zjawiskiem, choć nie ma jednoznacznych danych epidemiologicznych. Większość dolegliwości, zwłaszcza ból ostry, związana jest z dolegliwościami ze strony zębów i może być skutecznie leczone przez stomatologów. Problem pojawia się, jeśli ból ma charakter przewlekły, stanowi on wówczas problem zarówno diagnostyczny jak i terapeutyczny dla wielu specjalistów. Ból w obrębie twarzy może powstawać w różnych strukturach: opony mózgowe, rogówka, miazga zęba, śluzówka jamy ustnej, czy nosa, staw skroniowo-żuchwowy, tym samym posiada kilka odmiennych cech fizjologicznych w porównaniu z rdzeniowym systemem nocyceptywnym. Powszechnie akceptowana jest klasyfikacja bólów głowy i twarzy opracowana przez International Headache Society - The International Classification of Headache Disorders [2004]. Opisano w niej wiele zespołów bólowych dotyczących głowy i twarzy, ale jak wynika z doświadczeń klinicznych, wciąż pojawiają się doniesienia o nowych zespołach bólowych głowy i twarzy nie ujętych w tej klasyfikacji, bądź będących niewyodrębnioną odmianą już opisanych zespołów bólowych. Bóle twarzy ze względu na brak obiektywnych testów diagnostycznych i szeroki zakres przyczyn i objawów sprawiają trudności lekarzom wielu specjalności. Z tego względu wiedza na temat przewlekłych bólów twarzy i możliwości ich leczenia jest niezbędna nie tylko dla lekarzy zajmujących się leczeniem bólu w specjalistycznych poradniach leczenia bólu, ale także dla lekarzy pierwszego kontaktu, jak i innych specjalności medycznych (stomatologów, okulistów, laryngologów, neurologów).

3

Quality of life evaluation and a comparison of the effectiveness of pain management when measuring pain intensity with a numeric rating scale and without pain intensity assessment in patients after surgical treatment of laryngeal and pharyngeal cancer during the postoperative period

80%

Cepuch G. , Sobczyk M. , Przeklasa-Muszyńska A. , Boryczko-Pater B.

Ból

|

2013

|

tom 14

|

nr 2

7-13

EN

The diagnosis of cancer and its treatment may have a negative influence on patient functioning and coping strategies in malignant diseases. Evaluation of the sense of meaning in life and strategies of coping with cancer were the objectives of this study. In addition, the study compared patient demand for analgesic drugs during the postoperative period after surgical treatment of laryngeal and pharyngeal cancer between patients who assessed their pain with a pain intensity scale and patients who didn’t undergo this type of pain measurement. The study included 71 patients treated in the Clinic of Otolaryngology. Measurements were taken between 24 and 72 hours after the surgery. The following tools were used: the PIL test, the Mini-Mental Adjustment to Cancer (Mini-MAC) scale, a pain intensity numeric rating scale. Additionally, a retrospective review of medical records was conducted. Pain intensity measurement decreased patient demand for analgesic drugs both opioid, and non-opioid medications. The sense of meaning in life significantly increased levels of constructive coping skills in cancer and decreased levels of destructive coping strategies. Accurate assessment of postoperative pain intensity as well as analgesic efficacy increased the effectiveness of pain management, decreased patient demand for analgesic drugs and improved patient care quality. The sense of meaning in life played an important role in the process of developing coping strategies in cancer.

PL

Zdiagnozowanie choroby nowotworowej i jej leczenie może mieć negatywny wpływ na funkcjonowanie pacjenta oraz jego strategię radzenia sobie z chorobą nowotworową. Celem badania była ocena poczucia sensu życia i strategii radzenia sobie z chorobą oraz porównanie zapotrzebowania na leki przeciwbólowe w okresie pooperacyjnym u pacjentów po zabiegach operacyjnych krtani i gardła dolnego, u których stosowano ocenę natężenia bólu i bez stosowania oceny. Badaniami objęto 71 pacjentów Kliniki Otolaryngologii w okresie pooperacyjnym od doby zabiegu do trzeciej doby po zabiegu. W badaniu wykorzystano test PIL, skalę Mini-MAC, numeryczną skalę oceny natężenia bólu oraz zastosowano retrospektywną analizę dokumentacji medycznej. Ocena natężenia bólu zmniejsza u pacjentów zapotrzebowanie na leki przeciwbólowe nieopioidowe i opioidy. Poczucie sensu życia zwiększa w sposób istotny poziom konstruktywnych strategii radzenia sobie z chorobą, a zmniejsza poziom destruktywnych strategii. Prawidłowe monitorowanie bólu pooperacyjnego oraz stopnia ulgi w bólu podnosi skuteczność leczenia bólu, zmniejsza zapotrzebowanie pacjentów na leki przeciwbólowe i podnosi jakość opieki nad chorym. Poczucie sensu życia odgrywa ważną rolę w przyjmowanych strategiach radzenia sobie z chorobą nowotworową.

4

Quality of life evaluation and a comparison of the effectiveness of pain management when measuring pain intensity with a numeric rating scale and without pain intensity assessment in patients after surgical treatment of laryngeal and pharyngeal cancer during the postoperative period

80%

Cepuch G. , Sobczyk M. , Przeklasa-Muszyńska A. , Boryczko-Pater B.

Ból

|

2012

|

tom 13

|

nr 2

9

EN

The diagnosis of cancer and its treatment may have a negative influence on patient functioning and coping strategies in malignant diseases. Evaluation of the sense of meaning in life and strategies of coping with cancer were the objectives of this study. In addition, the study compared patient demand for analgesic drugs during the postoperative period after surgical treatment of laryngeal and pharyngeal cancer between patients who assessed their pain with a pain intensity scale and patients who didn’t undergo this type of pain measurement. The study included 71 patients treated in the Clinic of Otolaryngology. Measurements were taken between 24 and 72 hours after the surgery. The following tools were used: the PIL test, the Mini-Mental Adjustment to Cancer (Mini-MAC) scale, a pain intensity numeric rating scale. Additionally, a retrospective review of medical records was conducted. Pain intensity measurement decreased patient demand for analgesic drugs both opioid, and non-opioid medications. The sense of meaning in life significantly increased levels of constructive coping skills in cancer and decreased levels of destructive coping strategies. Accurate assessment of postoperative pain intensity as well as analgesic efficacy increased the effectiveness of pain management, decreased patient demand for analgesic drugs and improved patient care quality. The sense of meaning in life played an important role in the process of developing coping strategies in cancer.

PL

Zdiagnozowanie choroby nowotworowej i jej leczenie może mieć negatywny wpływ na funkcjonowanie pacjenta oraz jego strategię radzenia sobie z chorobą nowotworową. Celem badania była ocena poczucia sensu życia i strategii radzenia sobie z chorobą oraz porównanie zapotrzebowania na leki przeciwbólowe w okresie pooperacyjnym u pacjentów po zabiegach operacyjnych krtani i gardła dolnego, u których stosowano ocenę natężenia bólu i bez stosowania oceny. Badaniami objęto 71 pacjentów Kliniki Otolaryngologii w okresie pooperacyjnym od doby zabiegu do trzeciej doby po zabiegu. W badaniu wykorzystano test PIL, skalę Mini-MAC, numeryczną skalę oceny natężenia bólu oraz zastosowano retrospektywną analizę dokumentacji medycznej. Ocena natężenia bólu zmniejsza u pacjentów zapotrzebowanie na leki przeciwbólowe nieopioidowe i opioidy. Poczucie sensu życia zwiększa w sposób istotny poziom konstruktywnych strategii radzenia sobie z chorobą, a zmniejsza poziom destruktywnych strategii. Prawidłowe monitorowanie bólu pooperacyjnego oraz stopnia ulgi w bólu podnosi skuteczność leczenia bólu, zmniejsza zapotrzebowanie pacjentów na leki przeciwbólowe i podnosi jakość opieki nad chorym. Poczucie sensu życia odgrywa ważną rolę w przyjmowanych strategiach radzenia sobie z chorobą nowotworową.

5

Non-opioid analgesics for the treatment of postoperative pain – the current opinion

80%

Przeklasa-Muszyńska A. , Mayzner Zawadzka E. , Krajnik M.

Ból

|

2010

|

tom 11

|

nr 2

EN

Non-opioid analgesics play an important role in the treatment of postoperative pain. They can be used alone to relive postoperative pain of low to moderate intensity. They are also often used as a component of multimodal analgesia – usually combined with opioids. The use of non-opioid analgesics can reduce the dose of opioids in postoperative period, and thus the incidence of side effects associated with them. The non-opioid analgesics used in the postoperative period include: paracetamol, metamizol, and nonsteroidal anti-inflammatory drugs. Paracetamol is one of the often used non-opioid analgesic in postoperative pain treatment. Its popularity is connected with the fact, that this drug rarely cause side effects and can be used in intravenous route of administration, which is preferred to treat pain in the postoperative period. Another frequently used, effective in the treatment of acute pain, including post-operative pain, and available in intravenous form is metamizol. In the postoperative period the non-steroidal anti-inflammatory drugs are also used. The use of traditional (classical) non steroidal anti-inflammatory drugs should be very careful, because of the number of adverse events associated with their administration. The safer for the gastrointestinal tract activity profile have selective COX–2 inhibitors (coxibs), but intravenous preparations are not available in our country.

PL

Analgetyki nieopioidowe odgrywają znaczącą rolę w leczeniu bólu pooperacyjnego. W bólu o małym i umiarkowanym natężeniu mogą być stosowane samodzielnie. Są także często składową analgezji multimodalnej – łączone najczęściej z opioidami. Zastosowanie analgetyków nieopioidowych pozwala w tym przypadku zmniejszyć zużycie opioidów w okresie okołooperacyjnym, a tym samym częstość występowania objawów niepożądanych z nimi związanych. Do leków nieopioidowych stosowanych najczęściej w okresie okołooperacyjnym należą: paracetamol, metamizol i niesteroidowe leki przeciwzapalne. Często stosowanym okołooperacyjnie analgetkiem nieopioidowym jest paracetamol. Jego popularność wiąże się z tym, że rzadko powoduje objawy niepożądane, a także z możliwości stosowania drogi dożylnej, preferowanej w leczeniu bólu w okresie okołooperacyjnym. Innym często stosowanym preparatem dostępnym na naszym rynku w formie dożylnej jest metamizol, który jest skuteczny w leczeniu bólu ostrego, w tym również pooperacyjnego, dzięki dostępności formy dożylnej. W okresie okołooperacyjnym stosowane są także leki z grupy niesteroidowych przeciwzapalnych. Zastosowanie klasycznych preparatów powinno być jednak bardzo rozważne ze względu na wiele objawów niepożądanych związanych z ich podawaniem. Selektywne inhibitory COX–2 (koksyby) mają lepszy profil bezpieczeństwa w zakresie wpływu na przewód pokarmowy, jednak w naszym kraju nie są dostępne preparaty dożylne.