Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

The Fall of Perseverance and Rise of Indomitable Spirit within Taekwon-Do during COVID-19

100%

Johnson J. A.

|

nr 1

36-43

EN

Background. Taekwon-Do, a South Korean martial art and combat sport teaches hundreds of physical skills through a stratified curriculum. The highest learning objectives of Taekwon -Do are, however, its five tenets (courtesy, integrity, perseverance, self-control, and indomitable spirit). Unlike the physical aspects of Taekwon-Do practice, there are no direct assessment tools that can determine if a student has acquired and utilized the tenets. The challenges of the COVID-19 pandemic may provide a unique opportunity to assess the acquisition of some of the tenets of Taekwon-Do. Problem and Aim. This study aims to provide an indirect method of assessing students’ adoption of some of Taekwon-Do’s tenets by understanding how these ideals may enable Taekwon-Do practitioners to overcome physical and emotional challenges in their daily lives. Methods. The research methodology utilizes an autoethnographic research design that correlates the author’s application of the tenets of Taekwon-Do to his mental and spiritual health successes after suffering through the COVID-19 pandemic and life-altering physical injuries. Results. COVID-19, like the author’s injuries, provides an indirect and qualitative assessment opportunity for two tenets of Taekwondo (perseverance and indomitable spirit).Conclusion. While indirect assessment is a viable and established pedagogical means of assessment, quantitative measurement tools may be more persuasive to prove the effectiveness of the tenets of Taekwon- Do.

PL

Tło. Taekwon-do, południowo-koreańska sztuka walki i sport walki, uczy setek umiejętności fizycznych poprzez warstwowy program nauczania. Jednak najważniejszymi celami nauczania Taekwon-Do jest jego pięć zasad (uprzejmość, uczciwość, wytrwałość, samokontrola i niezłomność). W przeciwieństwie do fizycznych aspektów praktyki Taekwon-Do, nie ma bezpośrednich narzędzi oceny,które mogłyby określić, czy uczeń przyswoił i wykorzystał założenia. Wyzwania związane z pandemią COVID-19 mogą stanowić wyjątkową okazję do oceny przyswajania niektórych zasad Taekwon-Do.Problem i cel. Niniejsze badanie ma na celu dostarczenie pośredniej metody oceny przyjęcia przez uczniów niektórych zasad Taekwon-Do poprzez zrozumienie, w jaki sposób te ideały mogą umożliwić praktykującym Taekwon-Do pokonywanie fizycznych i emocjonalnych wyzwań w ich codziennym życiu. Metody. Metodologia badań wykorzystuje autoetnograficzny projekt badawczy, który koreluje zastosowanie przez autora zasad Taekwon-Do z jego psychicznymi i duchowymi sukcesami w zakresie zdrowia po doświadczeniach spowodowanych pandemią COVID-19 i obrażeniami fizycznymi zmieniającymi życie. Wyniki. COVID-19, podobnie jak kontuzje autora, stanowią pośrednią i jakościową możliwość oceny dwóch zasad Taekwondo (wytrwałości i niezłomnego ducha). Wniosek. Podczas gdy ocena pośrednia jest realnym i uznanym pedagogicznym środkiem oceny, narzędzia pomiaru ilościowego mogą być bardziej przekonujące, aby udowodnić skuteczność doktryn Taekwon-Do.

2

Enhancing Taekwondo Pedagogy through Multiple Intelligence Theory

100%

Johnson J. A.

|

nr 3

57-64

EN

Background. Howard Gardner’s Multiple Intelligence Theory (MI) is one of the leading psychological theories taught in teacher training, yet little research has explored how it can be applied to martial arts. Public school teachers of all subjects, including Physical Education, have successfully incorporated MI into their classrooms, so there can be little doubt as to its potential for success in Taekwondo. Problem. Successful learning of Taekwondo is not only be measured in how quickly and well students acquire the art’s skills but in their ability to adhere to the art’s philosophies as well. To ensure Taekwondo practice is more than just beneficial to one’s physical health, instructors should make their lessons applicable to students’ daily lives. Methods. This paper examines how MI can be applied to Taekwondo’s philosophy of self-cultivation. Three sample plans are provided to illustrate how instructors can teach Taekwondo physical skills and philosophy simultaneously. Results. All teachers can maximize their students’ acquisition of knowledge or skills by incorporating MI into their lesson plans. MI is an effective means for teaching Taekwondo and its philosophy of self-cultivation, because it can aid in creating dynamic and personalized learning experiences. The results of this study indicate MI can facilitate the instruction of Taekwondo philosophy. Conclusions. Taekwondo instructors can become more effective in disseminating their art’s self-cultivation philosophy by identifying students’ specific intelligences to provide personal guidance. Instructors need to communicate in a way that best benefits the learner. It is evident that failing to focus on the self-cultivation ideologies of Taekwondo philosophy could lead students to believe that the art was solely for destructive purposes. Instructors only need to give students a quick incentive to explore Taekwondo’s self-cultivation philosophy for themselves.

PL

Tło. Nauczyciele szkół publicznych wszystkich przedmiotów, w tym wychowania fizycznego, z powodzeniem włączyli Teorię Wielorakich Inteligencji (TWI) do swoich zajęć, więc nie może być wątpliwości co jej potencjalnego sukcesu w środowisku uczenia się sztuk walki. Nauka sztuk walki powinna przekraczać zwykłe umiejętności walki wręcz oraz dostarczyć sposobów poprawy jakości życia studentów. Pomimo posiadania odmiennych doktryn, większość sztuk walki ma wspólne cele edukacyjne dotyczące samorealizacji i autorefleksji poprzez szkolenia. Teoria Wielorakich Inteligencji Gardnera jest jedną z wiodących teorii psychologicznych stosowanych w kształceniu nauczycieli, a jednak niewiele badań zostało przeprowadzonych w celu sprawdzenia, w jaki sposób może być ona stosowana do sztuki walki taekwondo. Problem. Konieczne jest, aby instruktorzy taekwondo kształcili umiejętności pedagogiczne, gdyż nauka sztuk walki ma zdolność do przemiany życia. Mistrzowie taekwondo dawno stwierdzili, że praktyka sztuk walki rozwija charakter. W rezultacie uczniowie powinni sami osądzić jak wykorzystać umiejętności z taekwondo do stosowania w życiu codziennym tak, aby zmaksymalizować korzyści płynące z praktyki. Jednak pytanie, jak efektywnie uczyć filozofii taekwondo nadal pozostaje bez odpowiedzi. Metody. Aby upewnić się, że ćwiczenie Taekwondo przynosi nie tylko korzyści dla zdrowia fizycznego uczniów, instruktorzy powinni pokazać jak umiejętności wyniesione ze sztuk walki mogą być zastosowane w codziennym życiu. Byłoby to również zgodne z filozofią sztuki. Teoretycznie, TWI powinna ułatwiać instuktaż w zróżnicowanej grupie uczniów taekwondo. Obecne badanie pokazuje, jak włączenie TWI może ułatwić osiągnięcie pożądanych rezultatów edukacyjnych przez samego adepta sztuk walki w praktyce i filozofii taekwondo. Niniejsza praca jest analizą holistycznego zastosowania Teorii Wielorakich Inteligencji w taekwondo. Wyniki. Wszyscy nauczyciele mogą zmaksymalizować nabywanie przez uczniów wiedzy i umiejętności poprzez włączenie TWI do lekcji. Korzystanie z TWI jako podstawy do tworzenia lekcji ponadto pozwala instruktorom utrzymać swój styl nauczania i cele edukacyjne. Artykuł przedstawia trzy przykładowe plany lekcji w celu zilustrowania, jak instruktorzy skutecznie nauczają wszystkich aspektów taekwondo. Inteligencje: przestrzenna, cielesno- kinestetyczna i intrapersonalna służą do zilustrowania sposobu, w jakim TWI może ułatwić nauczanie taekwondo w odniesieniu do filozofii samodoskonalenia, jednego z najbardziej nieuchwytnych pojęć w sztuce walki. Wnioski. Instruktorzy taekwondo mogą stać się bardziej skuteczni w rozpowszechnianiu własnej filozofii sztuki walki poprzez identyfikację konkretnych inteligencji uczniów oraz zapewnienie osobistych wskazówek. Instruktorzy muszą także komunikować się z uczniami w sposób dla nich najbardziej korzystny. Aby osiągnąć oba cele, mogą brać pod uwagę TWI w czasie planowania zajęć. Ponieważ TWI ma istotny wkład w psychologii i teorii pedagogiki, jej nieobecność w praktykach pedagogicznych taekwondo może prowadzić do zatrzymania postępu uczniów. Wydaje się oczywiste, że w przypadku braku skupienia się na ideologii samodoskonalenia w filozofii taekwondo, może to prowadzić uczniów do przekonania, że sztuka walki służy wyłącznie celom destrukcyjnym. Instruktorzy potrzebują jedynie dać studentom niewielką zachętę do poszukiwania własnej filozofii samodoskonalenia się związanej z taekwondo.

3

A Qualitative Analysis of ITF Taekwon-Do Pedagogy at International Instructor Courses

63%

Grandfield P. A. , Johnson J. A.

|

tom 22

|

nr 5

29-41

EN

ackground. Despite the global popularity of Taekwon-Do, few studies have examined the International Taekwon-Do Federation (ITF) and its pedagogical practices. Problem and aim. The ITF’s International Instructor Courses (IIC) are designed to ensure proper execution and understanding of Taekwon-Do, yet no known study exists on how IIC educate future Taekwon-Do instructors. The musul-muyae-mudo pedagogy attempts to understand the natural development of students within Taekwon-Do. As such, the aim of this paper is to examine if this pedagogy exists within ITF IIC. Methods. Three semi-structured interviews were performed with ITF 6th-9th degree black belts who are internationally recognized Taekwon-Do experts. Thematic analysis was utilized to uncover common codes and themes across the interviews, and data was then synthesized. Results. Musul (martial technique) is achieved during IIC through execution of proper technique. Muyae (martial artistry) learning is not encouraged during IIC, but ones’ Taekwon-Do experience may affect the impact IIC have on the individual. Mudo (martial way) is achieved when grand masters teach ITF moral culture (i.e., mental discipline), how to apply Taekwon-Do lessons to better one’s everyday life, and build a peaceful world (i.e., the highest objectives in Taekwon-Do). Conclusions. A small number of ITF practitioners are aware of the musul-muyae-mudo pedagogy. Yet, if it was taught at IIC, instructors would better understand how to guide their students toward the mudo strata using the ITF curriculum, thus fulling the ITF’s mission to build a peaceful world.

PL

Tło. Pomimo światowej popularności Taekwon-Do, niewiele badań dotyczy Międzynarodowej Federacji Taekwon-Do (ITF) i jej praktyk pedagogicznych. Problem i cel. Międzynarodowe Kursy Instruktorskie ITF (IIC) mają na celu zapewnienie właściwego wykonania i zrozumienia Taekwon-Do, jednak nie ma żadnych znanych badań dotyczących tego, jak IIC kształci przyszłych instruktorów Taekwon-Do.Pedagogika musul-muyae-mudo próbuje zrozumieć naturalny rozwój uczniów w Taekwon-Do. Celem niniejszego artykułu jest zbadanie, czy taka pedagogika istnieje w ITF IIC. Metody. W trakcie badania przeprowadzono trzy wywiady półstrukturalne z posiadaczami czarnych pasów ITF 6-9 stopnia, którzy są uznanymi międzynarodowymi ekspertami Taekwon-Do. Analiza tematyczna została wykorzystana do odkrycia wspólnych kodów i tematów w wywiadach, a następnie dane zostały zsyntetyzowane. Wyniki. Musul (technika walki) jest osiągana podczas IIC poprzez wykonywanie prawidłowej techniki. Nauka Muyae (kunsztu walki) nie jest propagowana podczas IIC, ale doświadczenie w Taekwon-Do może mieć wpływ na daną osobę. Mudo (droga walki) jest osiągana, gdy wielcy mistrzowie uczą ITF kultury moralnej (tj. dyscypliny umysłowej), jak zastosować lekcje Taekwon-Do do poprawy codziennego życia i budowania pokojowego świata (tj. najwyższych celów w Taekwon-Do). Wnioski. Niewielka liczba adeptów ITF jest świadoma pedagogiki musul-muyae-mudo. Gdyby jednak była ona nauczana w IIC, instruktorzy lepiej rozumieliby, jak prowadzić swoich uczniów w kierunku warstw mudo z wykorzystaniem programu ITF, wypełniając w ten sposób misję ITF budowania pokojowego świata.

4

Elucidating pedagogical objectives for combat systems, martial arts, and combat sports

63%

Johnson J. A. , Ha P.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2015

|

tom 15

|

nr 4

65-74

EN

To date, the varied purposes of studying martial knowledge have been lumped together under the ubiquitous term martial arts. Combat systems, martial arts, and combat sports are commonly assumed to be identical, because their physical skills all stem from using the body or weapons for combat purposes. As such, instructors of these systems tend identify their skill sets under one term. However, from a pedagogical viewpoint, these three systems possess unique learning objectives. This paper thus defines combat systems, martial arts, and combat sports according to their final learning objectives to emphasize their distinctive educational qualities. Combat systems are for use in combat or self-defense situations, otherwise understood as when all social rules give way to violence. Martial arts offer a means of mental and social self-cultivation through a physical education curriculum based upon self-defense techniques. Combat sports are reformulated martial arts with a focus on competition. Consequently, these systems’ learning objectives, or the purposes of studying, differ profoundly. Numerous positive repercussions will occur when these learning systems are properly labeled. For instance, instructors will be able to establish more effective training programs that work effectively toward these goals. Students will additionally understand their learning process and be able to determine their progress in relation to their educational goals. Most importantly, instructors and students will better determine their progress in relation to their personal educational goals.

PL

Dla celów niniejszej pracy, nauka o sztukach walki została sklasyfikowana jako zebrany zasób wiedzy dotyczący umiejętności fizycznych przeznaczonych do celów samoobrony, który poprzednio przez naukowców został zdefiniowany jako „sztuki walki”. Każdy system wiedzy o sztukach walki zawiera unikalne umiejętności i metody poruszania ciała w celu samoobrony. Umiejętności te mają albo filozoficzne, albo praktyczne uzasadnienia. Tak, jak każdy system używa ciała w różny sposób, tak każdy cel nauczania wiedzy o walce będzie się różnić pomiędzy systemami. W niniejszej pracy autorzy klasyfikują trzy zasadnicze rodzaje systemów wiedzy o walce, a mianowicie: systemy walki, sztuki walki i sporty walki w zależności od ich ostatecznych celów nauczania. Systemy walki, jako prekursorzy tego, co powszechnie nazywa się dziś sztukami walki, są systemami samoobrony i walki, które mogą lub nie muszą wykorzystywać broń. Ostatecznym celem systemów walki jest ochrona własnego kraju, mienia lub osobowa/indywidualna. Ochraniają to co jest cenne: życie, rodzinę, kulturę, stabilną sytuację w kraju oraz inne cenne materialne i niematerialne skarby. Termin systemy walki używany tutaj, ma odzwierciedlać cel do badania umiejętności fizycznych występujących w tych systemach; czyli systemy walki są wykorzystywane wyłącznie w celu przetrwania w sytuacjach życia lub śmierci. Te systemy wiedzy „należy rozumieć przede wszystkim jako umiejętności wojskowe, a nie metody własnego samodoskonalenia lub działalności religijnej”. Draeger [2007a] dodaje, że systemy walki są tworzone przez i dla osób angażujących się w działania bojowe. Systemy walki są stosowane zarówno dla samoobrony lub do celów agresywnych, ale mogą być stosowane i/lub zmodyfikowane do innych celów, takich jak utrzymanie pokoju (czyli techniki samoobrony, których uczą się funkcjonariusze policji). Koncentrują się one zazwyczaj na fizycznych formach i strategiach walki oraz zwykle nie stoi za nim ezoteryczna filozofia. Przykładami systemów bojowych są Japońskie jujutsu i program walki dla amerykańskiej marynarki wojennej (MCMAP). Celem uczenia się systemów walki jest więc zaopatrzenie żołnierzy i bojowników w niezbędne fizyczne umiejętności potrzebne do przetrwania na polu walki za wszelką cenę. Lekcje pozyskane z systemów bojowych są jednak ograniczone. Jako swój główny cel stawiają umiejętności przetrwania; motywacja do nauki czegokolwiek innego jest tłumiona. Gdy student nauczy się umiejętności walki, wymaga się od niego wykonywania tych umiejętności, dopóki nie będą już potrzebne. Nie ma potrzeby, aby szukać innych źródeł wiedzy, jako że ostateczny cel nauki został spełniony. Jednak faktem pozostaje to, że lekcje wyciągnięte z systemów walki mogą posiadać zastosowanie pozbawione przemocy. Podczas gdy zamiarem większości systemów walki nie jest pomaganie uczniom stać się lepszymi ludźmi, można jednak wyciągnąć z nich etyczne i moralne lekcje. Sztuka walki, według drugiej klasyfikacji, to system samoobrony z ostatecznym celem samodoskonalenia. Termin sztuka walki jest stosowany w tej pracy, ponieważ systemy te oferują wiedzę samoobrony i są używane do samodoskonalenia. Ponadto praktykujący często wyrażają siebie lub uczucia artystyczne podczas ćwiczeń [Dziwenka 2014]. W ten sposób systemy te oferują znacznie więcej niż tylko waleczność. Zapewniają one lekcje wychowania fizycznego i samodyscypliny w procesie uczenia się umiejętności walki, a także sposób poprawy samego siebie psychicznie, społecznie i (potencjalnie) duchowo. Pozwalają one także na wyrażenia artystycznych umiejętności walecznych, które nie mogą być skuteczne na polu bitwy. Na przykład, rzadko, jeśli w ogóle, żołnierz jest w stanie biec, a następnie odbić się od pleców innej osoby, aby kopnąć cztery stacjonarne cele przed lądowaniem, jak jest powszechnie przedstawiane w pokazach sztuk walki. Niektórzy uczniowie mogą uważać, że takie pokazy mogą wchodzić w sferę sztuki. Adepci sztuk walki mają więcej styczności z wychowaniem fizycznym; nabywają umiejętności życiowych, ponieważ uczą się stosować doświadczenia zdobyte w trakcie szkolenia w codziennym życiu. Sztuki walki udzielają innych lekcji moralnych i etycznych niż systemy walki. Dylematy etyczne i moralne w systemach walki są zakorzenione w zasadach wojny i samorządności lokalnej, które obejmują zasady obowiązujące w sytuacjach samoobrony. Zawodnicy, z drugiej strony, często zajmują się etykietą i prawidłowym zachowaniem się w społeczeństwie. Etyka jest również w czołówce edukacji sztuk walki, zwłaszcza w przypadku judo i taekwondo. Sport walki jest restrukturyzacją i uregulowaniem sztuki walki dla celów współzawodnictwa. Istnieje wiele przykładów systemów walki jak zapasy, judo i taekwondo olimpijskie. W szczególności, wybrane grupy technik sztuk walki są często wybierane i przystosowane do zastosowania w zawodach. Przyczyny ograniczania rodzajów technik i ich zmiany są podyktowane względami bezpieczeństwa zawodników i dla poprawy szans na sukces w turniejach. Na przykład, tylko najszybsze techniki taekwondo olimpijskiego są wykorzystywane w turniejach w celu zwiększenia ilości zdobytych punktów i żadne z nich nie są dozwolone, by zranić przeciwnika w okolicy oczu lub pachwiny. Były to niezbędne modyfikacje oryginalnego systemu w celu zapewnienia bezpieczeństwa zawodników. Sporty walki powinny być uważane za rywalizacyjną stronę sztuk walki. Tak więc główną różnicą między sztuką walki a sportu walki jest elementem rywalizacji. Podczas, gdy sztuka walki jest przede wszystkim środkiem do samodoskonalenia, gdzie celem jest pokonanie negatywnych aspektów samego siebie, sport walki ma zapewnić rywalizację. Niewątpliwie, sport też zapewnia możliwości samodoskonalenia. Jednak sztuki walki i sporty walki różnią się. Niezastosowanie rozróżnienia podstawowych celów sztuk walki i sportów walki powoduje ponadto zamieszanie, nie tylko co do ich ostatecznego celu, ale i sposobu ich osiągnięcia. Sporty walki różnią się od sztuk i systemów walki w szansach edukacyjnych, które oferują. Chociaż lekcje ciężkiej pracy, poświęcenia i pokory są znaczną i naturalną częścią sportu wyczynowego, to są ograniczone. Zawodnicy sportów walki mają niewielką motywację do dalszego doskonalenia się lub nawet przestają uprawiać sport, kiedy przestają brać udział w turniejach. Istnieje zatem limit lekcji wynikający z uprawiania sportu. Chociaż trening i zawody są cenne, to gdy zostaną one zaprzestane stają się częścią przeszłości. W tym sensie sporty walki są ograniczone, ponieważ ich cele edukacyjne (tzn. rywalizacja) zostały osiągnięte. W edukacji sztuki walki stają się coraz bardziej powszechnie akceptowane, jako środek wychowania fizycznego [Cox 1993: 366], badacze powinni zrozumieć naturę ich przedmiotu. Niestety, wiele aspektów sztuk walki jest trudnych do zrozumienia bez wieloletniej praktyki. Praca ta przybliża definicję systemów walki, sztuk walki, i sportów walki z pedagogicznego punktu widzenia. W ten sposób wyróżnienie celów nauczania każdego z wymienionych systemów jest dokonane po raz pierwszy. W związku z powyższym, w przypadku gdy instruktorzy sztuk walki chcą osiągnąć podobny szacunek jak pedagodzy, powinni trzymać się identycznych standardów pedagogicznych. Jednym z nich jest ustalenie jasnych celów i zadań edukacyjnych dla uczniów. Kiedy uczniowie znają swoje cele edukacyjne, mogą zrozumieć swój proces uczenia się i być w stanie określić swoje postępy w odniesieniu do osobistych celów edukacyjnych.

5

Dissonance Issues Incurred with the Use of Taekwondo for Promoting Peace

63%

Lewis S. , Johnson J. A.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2024

|

tom 24

|

nr 1

20-28

EN

Background. Taekwondo organizations such as World Taekwondo and the International Taekwon-Do Federation have made it a goal to use martial art/combat sports for peace promotion, which is in line with the moral goals of the early pioneers of this martial art. Problem and Aim. Despite these best intentions, there is an intrinsic dissonance between the aim(s) of peace and the potential violent techniques that are innate to Taekwondo. Methods. A focused literature review was performed on academic articles, theses, dissertations, and lay Taekwondo materials through internet keyword searches. Taekwondo and Korean martial arts textbook publications dating back to the first use of the term ‘taekwondo’ were identified, read for passages that can now be interpreted as soft diplomacy efforts, and the data found were then codified. The data obtained were viewed through the General Theory of Fighting Arts and Peace Studies lenses, permitting interpretations of Taekwondo’s international governing bodies’ peacebuilding actions. Results. To address this dissonance, there has been a shift in focus away from self-defense and combat readiness to the sportification of Taekwondo. By rebranding Taekwondo primarily as a sport, the focus of practice is shifted from arguably violent “martial” techniques, to simply sports competitions. In so doing, the peace promotion goal is the pursuit through sports diplomacy, a type of soft diplomacy. However, a shift away from martial art practice to combat sport practice is problematic. Conclusions. Although the aim of using Taekwondo for soft diplomacy is commendable, a sportive focus may not be the best course for achieving Taekwondo’s peace promotion goal. Nevertheless, it is a sensible strategy within the social (i.e., organizational) and international levels, where sports diplomacy may be effectively applied.

PL

Tło. Organizacje taekwondo, takie jak World Taekwondo i Międzynarodowa Federacja Taekwon-Do, postawiły sobie za cel wykorzystanie tej sztuki walki/sportu walki do promocji pokoju, co jest zgodne z moralnymi celami pierwszych pionierów tej sztuki walki. Problem i cel. Pomimo najlepszych intencji, istnieje wewnętrzny dysonans między celem (celami) jakim jest zachowaniem pokoju a potencjalnymi brutalnymi technikami, które są nieodłączną częścią taekwondo. Metody. Przeprowadzono ukierunkowany przegląd literatury tematu wśród artykułów akademickich, prac dyplomowych, rozpraw doktorskich i popularno-naukowych materiałów dotyczących taekwondo poprzez wyszukiwanie słów kluczowych w Internecie. Dokonano przeglądu publikacji podręczników taekwondo i koreańskich sztuk walki sięgających czasów pierwszego użycia terminu “taekwondo”, przeczytano je pod kątem fragmentów, które można obecnie interpretować jako wysiłki miękkiej dyplomacji (soft diplomacy), a następnie skodyfikowano znalezione dane. Uzyskane dane zostały przeanalizowane przez pryzmat Ogólnej Teorii Sztuk Walki i Studiów nad Pokojem, umożliwiając interpretację działań międzynarodowych organów zarządzających taekwondo na rzecz budowania pokoju. Wyniki. Aby zaradzić dysonansowi,nastąpiło przesunięcie punktu ciężkości z samoobrony i gotowości bojowej na usportowienie taekwondo. Poprzez rebranding taekwondo przede wszystkim jako sportu, punkt ciężkości praktyki został przeniesiony z prawdopodobnie brutalnych technik “walki” na zwykłą rywalizację sportową. W ten sposób cel promocji pokoju jest realizowany poprzez dyplomację sportową, rodzaj miękkiej dyplomacji. Jednak odejście od praktyki sztuk walki na rzecz praktyki sportów walki jest problematyczne. Wnioski. Chociaż cel wykorzystania taekwondo do miękkiej dyplomacji jest godny pochwały, sportowe ukierunkowanie może nie być najlepszym sposobem na osiągnięcie celu promocji pokojowego podejścia w taekwondo. Niemniej jednak jest to rozsądna strategia na poziomie społecznym (tj. organizacyjnym) i międzynarodowym, gdzie dyplomacja sportowa może być skutecznie stosowana

6

Ambush Marketing in Sport Taekwondo and How to Prevent It

63%

Lee K. , Johnson J. A.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2020

|

tom 20

|

nr 4

7-14

EN

Background. Corporations sign sponsorship contracts with sport organizations to promote sales, enhance awareness of their pro- ducts, and improve their image. The threat of ambush marketing could reduce the number of potential sponsors and therefore limit the growth of Taekwondo as a spectator sport.Problem and Aim. This study aims to clarify what ambush marketing is, and to provide solutions based on current US law that are applicable to internatio- nal Taekwondo events.Methods. A systematic literature review of ambush marketing, US law, and current Taekwondo events was performed. Established methods for ambush marketing prevention were determined and applied to Taekwondo-specific events. Results. Organizers should first identify their competitors and think proactively about what ambush marketing tactics would be feasible. Second, onsite policing of ambush marketers whose companies may be harmful to the event’s image is essential. Third, a cease and decease letter should be written if an ambush marketing scheme is detected. Finally, organizers should follow up such a letter with legal action with a lawsuit against the ambush marketers.Conclusion. As ambush marketing may draw attention to Taekwondo events that otherwise would not have received attention outside of a narrow target market, ambush marketing may even facilitate Taekwondo’s growth in popularity. The more attention is given to Taekwondo events that do not have large marketing budgets, the more the Taekwondo industry could see increases in revenue. While ambush marketing is roguish, it could provide wide-reaching positive effects for the Taekwondo industry as a whole.

PL

Tło. Korporacje podpisują umowy sponsorskie z organizacjami sportowymi w celu promowania sprzedaży, zwiększania świado- mości na temat swoich produktów i poprawy wizerunku. Zagrożenie wynikające z ambush marketing (marketingu z zasadzki) może zniechęcić potencjalnych sponsorów, a tym samym ograniczyć rozwój Taekwondo jako sportu dla widzów.Problem i cel. Niniejsze badanie ma na celu wyjaśnienie zasad marketingu z zasadzki i dostarczenie rozwiązań opartych na obecnym prawie amerykańskim, które mają zastosowanie w czasie międzynarodowych imprez Taekwondo. Metody. Przeprowadzono systematyczny przegląd literatury na temat ambush marketing, prawa amerykańskiego i aktualnych wydarzeń Taekwondo. Ustanowione metody zapobiegania praktykom ambush marketing zostały określone i zastosowane w odniesieniu do zdarzeń związanych z Taekwondo.Wyniki. Organizatorzy powinni najpierw zidentyfikować swoich konkurentów i proaktywnie zastanowić się, jaka taktyka marketingowa byłaby wykonalna. Po drugie, niezbędne jest pil-nowanie na miejscu firm, których działania marketingowe mogą być szkodliwe dla wizerunku imprezy. Po trzecie, w przypadku wykrycia nieprawidłowych działań marketingowych, należy napisać nakaz o zaprzestaniu działalności. W ostateczności, organizatorzy powinni podjąć kroki prawne i wytoczyć pro-ces sądowy przeciwko firmom stosującym ambush marketing.Wniosek. Ponieważ ambush marketing może zwrócić uwagę na wydarzenia Taekwondo, które w przeciwnym razie nie zyskałyby uwagi poza wąskim rynkiem docelowym, ten rodzaj marketingu może nawet ułatwić wzrost popularności Taekwondo. Branża Taekwondo może zauważyć wzrost przychodów, im więcej uwagi poświęca się imprezom Taekwondo, które nie mają dużych budżetów marketingowych. Chociaż marketing z zasadzki jest podstępnym działaniem, może jednak przynieść daleko idące, pozytywne efekty dla całej branży Taekwondo.