Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Historia tracheotomii

100%

Olszewski J. , Miłoński J.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2007

|

tom 61

|

nr 3

349-352

EN

The present notion - tracheotomy, originates from the Latin words trachea – windpipe, which comes from the combination of Latin “tracheia” and Greek “arteria” indicating an uneven road, and “tome” – cut. Procedures of pharyngotomy have a long-lasting history. First similar operations were found on the ancient Egyptian clay tablets dating back to 3600 BC. Mentions of pharyngotomy operations were found in the papyrus called Ebers’s Papyrus dating back to about 1550 BC, which can obviously be treated as an encyclopaedia of the medical knowledge that the ancient Egyptians possessed. Guidelines for the person performing pharyngotomy were described in Rig Veda – the holy scriptures of Hindi medicine, about 2000 BC. Asclepiads of Prussia in Bithynia (124–156 BC), a Greek physician practising in Rome, is commonly considered the father of pharyngotomy. In the 1st century BC he documented an operation similar to pharyngotomy. Procedures similar to pharyngotomy were conducted by Claudius Galenus of Pergamon (about 130–200 AD) who was treating gladiators at the beginning of his medical career. A precise description of the technique in pharyngotomy performed by the method adopted from Antilla (3rd century AD) was presented by Paulos Aeginata (625–690 AD), whereas in modern times the first surgical pharyngotomy was performed by Antonio Brasavola (1490–1554) in 1546. In those times pharyngotomy operations were applied as life saving procedures and were associated with a desperate fight for life. The best example is given by Sanctorio Santorius (1561–1636) who pierced the trachea lumen with a trocar. All the experiences connected with the pharyngotomy technique were collected by Lorenz Heister (1683–1758) and published in his work “Surgery” in 1716. Until the end of 18th century the work finally established views about performing pharyngotomy operations. In 1856 Eugeniusz Bonchut conducted the first pharyngotomy in a child with passing an intubation tube into the trachea lumen. The operation was performed according to theoretical assumptions by Armando Trausseau (1801–1867), whose contributions to emergency pharyngotomy methods are enormous. Finally, at the beginning of the 20th century Chevalier Jackson (1865–1958) set principles for surgical techniques in pharyngotomy that still remain in force. The return to Sanctorius’s method and also adaptation of Selinger’s method (1953) of cannulation of blood vessels turned out to be fundamental for the further development of transdermal pharyngotomy. The first set for multistage, dilatation pharyngotomy was provided by P. Ciaglia et al. in 1985. A one-stage pharyngotomy by special forceps was described by W. M. Griggs et al. in 1990. A technique of transdermal pharyngotomy from inside the trachea was presented in 1995 by A. Fantoni with his group. Modern methods of transdermal pharyngotomy are good complementary techniques for classical methods of pharyngotomy in both emergency and chronic cases.

2

Rzadki przypadek pacjenta z zespołem niemej zatoki szczękowej

80%

Kolary-Siekierska K. , Miłoński J. , Olszewski J.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2021

|

tom 10(3)

|

nr 3

1-5

EN

Introduction: The term “silent sinus syndrome” refers to a rare disease occurring within the maxillary sinus. Pressure changes (underpressure) in the bay affect the reconstruction of its walls causes sinus walls to collapse in the form of, eg. lowering the bottom of the eye socket, which causes the eyeball to move downwards, thus disturbing visual acuity It is the asymmetry of the face and vision problems that are the main ailments of the patient who come to the doctor's office, and the diagnostic and treatment process requires the involvement of many specialists. Aim: The aim of the study is to present a case of a patient with silent maxillary sinus syndrome. Case report: Patient S.K., 45 years old, came to an ophthalmologist with symptoms of visual acuity and double vision disorders, he also complained about a clear asymmetry caused by the collapse of the right eyeball. The craniofacial computed tomography (CT) revealed that the right maxillary sinus was completely filled with thickened mucosa/fluid, with obstruction of the mouth-ductal complex. The volume of this sinus was significantly reduced with the lowering of the lower orbital wall and the collapse of the posterior wall of the sinus, the right-sided endophtalmus, the evolution of the so-called silent bay. Further ENT treatment was recommended. In 2019, the right maxillary sinus was operated using the endoscopic method. The patient endured the procedure well, the postoperative course was uneventful. Conclusions: Silent sinus syndrome is a sporadic disease, the characteristic symptom of which is spontaneous lowering of the orbital floor and the collapse of the eyeball. The primary treatment method is endoscopic surgery of the paranasal sinuses. In the diagnostic and treatment process, the cooperation of many specialists is important – ophthalmologists, endocrinologists, dentists, maxillofacial surgeons and ENT specialists. In the case of unilateral changes in the paranasal sinuses, the development of a neoplastic disease should be excluded.

3

Własne doświadczenia w leczeniu guzów dużych gruczołów ślinowych

80%

Jałocha-Kaczka A. , Kolary-Siekierska K. , Miłoński J. , Olszewski J.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2020

|

tom 74

|

nr 3

17-22

PL

Wstęp. Celem pracy jest przedstawienie Kliniki i własnych doświadczeń w leczeniu guzów dużych gruczołów ślinowych. Materiał i metodyka. W latach 2013–2019, przeprowadzono 95 operacji gruczołów ślinowych, w tym u 45 kobiet (47,36%), w wieku od 24 do 82 lat i u 50 mężczyzn (52,64%), w wieku od 29 do 86 lat. Diagnostyka dużych gruczołów ślinowych obejmowała: wywiad, badanie przedmiotowe otolaryngologiczne, badanie ultrasonograficzne (USG) oraz biopsję aspiracyjną cienkoigłową (BACC) (guza), badania laboratoryjne (morfologia, CRP) oraz badanie tomografii komputerowej z kontrastem (TK) lub rezonansu magnetycznego (MRI) w celu dokładnej oceny gruczołów ślinowych, umiejscowienia zmiany i węzłów chłonnych przed planowaną operacją. Wyniki badań. W analizowanym materiale chorzy z guzami dużych gruczołów ślinowych najczęściej operowani byli w wieku 61-70 lat (34,7%) oraz w wieku 51-60 lat (23,2%). Najwięcej guzów hospitalizowano w ostatnich 4 latach, tj. 2016-2019, co stanowiło 77,8% wszystkich operowanych pacjentów. Wśród operowanych zmian nowotwory łagodne i guzy występowały w 93,7%, z czego najczęściej w badaniu histopatologicznym stwierdzono guz Warthina w 50,5%, oraz gruczolaka wielopostaciowego w 26,3%). Pozostałe guzy i nowotwory łagodne stanowiły zaledwie 16,9% i zaobserwowano je w pojedynczych przypadkach, w tym: gruczolak kwasochłonny, torbiel limfocytowo-nabłonkową, gruczolak mioepitelialny, tłuszczakowłókniak, torbiel zastoinową, torbiel powietrzną, gruczolak kanalikowy, gruczolak podstawnokomórkowy, torbiel z cechami metaplazji płaskonabłonkowej, malformacja naczyniowa, Nowotwory złośliwe w śliniankach stwierdzono w 6,3%, w tym histopatologicznie rozpoznano następujące nowotwory złośliwe: rak gruczołowo-torbielowaty, rak śluzowo-naskórkowy, rak zrazikowo-komórkowy, rak nabłonkowo-mioepitelialny, rak przewodowy. Wnioski. Większość zoperowanych guzów w obrębie gruczołów ślinowych stanowiły nowotwory łagodne (93,7%), z czego histopatologicznie najczęściej były to: guz Warthina (50,5%) oraz gruczolak wielopostaciowy (26,3%), natomiast nowotwory złośliwe występowały w 6,3%. Guzy umiejscowione były głównie w śliniankach przyusznych, bo aż w 93,7%, z czego najczęściej lokalizacja dotyczyła płata powierzchownego w 56,8%. Najczęstszą techniką operacyjną stosowaną w Klinice była metoda zewnątrztorebkowego wyłuszczenia guza w 88,4%, rzadziej pozostałe metody.

4

Porównawcza ocena wartości diagnostycznej biopsji wycinkowej i badania NBI u chorych z nowotworami gardła dolnego i krtani

80%

Wacławek M. , Miłoński J. , Olszewski J.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2019

|

tom 73

|

nr 5

12-17

PL

Wstęp: Obiecującą metodą wczesnego wykrywania nowotworów głowy i szyi wydaje się być nowoczesna endoskopia z wykorzystaniem wąskiej wiązki światła NBI (Narrow Band Imaging). W porównaniu do standardowej endoskopii z użyciem białego światła endoskopia z wykorzystaniem NBI daje nam wgląd w procesy neoangiogenezy błony śluzowej i podśluzowej obserwowanych patologii. Celem pracy była ocena wartości diagnostycznej biopsji wycinkowej i badania NBI u chorych z nowotworami krtani i gardła dolnego. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono u 100 osób hospitalizowanych w Klinice Otolaryngologii, Onkologii Laryngologicznej, Audiologii i Foniatrii Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. WAM w Łodzi, u których planowano przeprowadzić zabieg operacyjnego usunięcia bądź biopsji chirurgicznej zmian przerostowych gardła dolnego lub krtani. Pacjentom wykonano badania: podmiotowe, przedmiotowe, laryngologiczne, endoskopowe z wykorzystaniem wąskiej wiązki światła (NBI) oraz histopatologiczne podejrzanych zmian rozrostowych. Unaczynienie opisywanych zmian było oceniane według kryteriów skali Ni. W kolejnym etapie porównano wynik badania endoskopowego (typu unaczynienia według skali Ni) z wynikiem badania histopatologicznego. Uzyskane dane poddano analizie statystycznej. Wyniki badań: Czułość endoskopii z wykorzystaniem wąskiej wiązki światła NBI w wykrywaniu nowotworów o charakterze złośliwym u chorych ze zmianami przerostowymi w obrębie gardła dolnego i krtani wynosi 90,48%, swoistość – 91,14%, pozytywna wartość predykcyjna – 73,08%, negatywna wartość predykcyjna – 97,30%. Wnioski: Endoskopia z wykorzystaniem wąskiej wiązki światła jest nowoczesną metodą obrazowania, zwiększającą potencjał diagnostyczny endoskopii we wczesnym wykrywaniu zmian nowotworowych w obrębie gardła dolnego i krtani.

5

Comparative evaluation of the diagnostic value of biopsy and NBI endoscopy in patients with cancer of the hypopharynx and larynx

80%

Wacławek M. , Miłoński J. , Olszewski J.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2019

|

tom 73

|

nr 5

12-17

EN

Introduction: Novel endoscopic technique – Narrow Band Imaging (NBI) seems to be a promising method for an early detection of neoplastic lesions of the upper aerodigestive tract. Compared to white light endoscopy, NBI improves the visualisation of the mucosal and submucosal microvascular patterns of observed pathologies. The aim of the study was to evaluate the diagnostic value of biopsy and NBI in patients with cancer of the larynx and hypopharynx. Material and methods: The study was conducted in 100 adult subjects hospitalized in the Clinic of Otolaryngology, Laryngological Oncology, Audiology and Phoniatrics of Military Medical Academy University Teaching Hospital in Lodz, who were planned for surgical procedures for excision or surgical biopsy of pathological lesions of the hypopharynx or larynx. The following examinations were performed: subjective and objective, otorhinolaryngological, NBI endoscopy and histopathological assessment of suspicious lesions. The microvascular pattern of observed lesions was assessed according to the Ni scale criteria. The next stage of the study was to compare the endoscopic examination results (type of vascular pattern according to the Ni scale) with the histopathological result. The obtained results were subjected to statistical analysis. Results: The sensitivity of NBI endoscopy in detection of malignant neoplasms in patients with hypopharynx and larynx lesions is 90.48%, specificity – 91.14%, positive predictive value – 73.08%, negative predictive value – 97.30%. C onclusions: NBI endoscopy is a modern imaging method, increasing the diagnostic potential of endoscopy in the early detection of malignant lesions within the hypopharynx and larynx.

6

Own experience in the treatment of major salivary gland tumors

80%

Jałocha-Kaczka A. , Kolary-Siekierska K. , Miłoński J. , Olszewski J.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2020

|

tom 74

|

nr 3

17-22

EN

Introduction: The paper aims to demonstrate the Clinic’s and own research in the treatment of major salivary gland tumors. Material and method: In the years 2013–2019, there were 95 salivary gland surgeries, including 45 performed in women (47.36%) aged between 24 and 82 and in 50 men (52.64%) aged 29 to 86. Diagnostics of major salivary glands included: patient history, otolaryngological examination, ultrasound and fine needle aspiration (BACC) (of tumor), laboratory tests (morphology, CRP) and computed tomography (CT) or magnetic resonance imaging (MRI) to accurately assess salivary glands, location of lesion and lymph nodes prior to elective surgery. Research results: In the analyzed material patients with major salivary gland tumors were most frequently operated on at the age of 61–70 (34.7%) and 51–60 years (23.2%). Most patients with tumors were hospitalized in the last 4 years between 2016–2019, which accounted for 77.8% of all operated cases. Among the operated lesions, benign neoplasms and tumors occurred in 93.7%, of which the most frequent findings in histopathological examination were Warthin tumor in 50.5%, and multiform adenoma in 26.3%. The remaining tumors and benign neoplasms constituted only 16.9% and were observed in isolated cases, including eosinophilic adenoma, lymphoepithelial cyst, myoepithelial adenoma, lipofibrosarcoma, congestive cyst, air cyst, tubular adenoma, basal cell carcinoma, cyst with squamous metaplasia features, vascular malformation. Malignant salivary gland tumors were found in 6.3%, including the following malignant tumors were revealed histopathologically: adenocarcinoma, mucoepidermal carcinoma, acinocellular carcinoma, epithelialmyoepithelial carcinoma, ductal carcinoma. Conclusions: The majority of operated salivary gland tumors were benign (93.7%), of which the most common histopathologically were: Warthin tumor (50.5%) and multiform adenoma (26.3%), while malignant tumors occurred in 6.3%. Tumors were localized mainly in the parotid gland in as many as 93.7% cases, of which the most common localization concerned the superficial lobe in 56.8%. The most frequent surgical technique used in the Clinic was extracapsular dissection of the tumor in 88.4%, and other methods were used rarely.

7

Zastosowanie testu VHIT (Videonystagmography Head Impulse Test) w diagnostyce uszkodzeń kanałów półkolistych

80%

Olszewski J. , Pietkiewicz P. , Miłoński J. , Bielińska M.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2010

|

tom 64

|

nr 7

32-35

EN

Introduction: The aim of that work was to evaluate the usefulness of VHIT (Videonystagmography Head Impulse Test) in the diagnostics of injuries to the semicircular canals. Material and methods: The tests covered 58 patients aged 20-27, including 34 women and 24 men. Any deviations within the vestibular organs was excluded in the interview, otorhinolaryngological examination and full videonystagmographic test. The tests checked functions of the semicircular canals in the following way: in a sitting position and the head leaned forward at 30˚ the patient was looking at a motionless point while quick movements to the left or right were performed to stimulate a particular lateral semicircular canal. When the vertical semicircular canals were tested the head was inclined laterally to the right side at 45˚. Then similar movements were performed forwards (stimulation of the left anterior semicircular canal) and backwards (stimulation of the right posterior semicircular canal). When the head was leaned laterally to the left at 45˚ the right or left anterior semicircular canal was stimulated respectively. Functions of the canal were determined on the basis of gain (%). Results of the tests: In 58 patients the gain value for particular semicircular canals was normal, and the mean values presented as follows: the lateral semicircular canal: 11.9%±10.2, the anterior semicircular canal: 17.5%±11.6 and the posterior semicircular canal: 19.2%±13.5, whereas on the left side: 10.3%±7.9, 18.1%±11.1, 15.1%±12.3 respectively. In one man the gain value for the right posterior semicircular canal was found significantly above the standard value – 71%. Conclusion: VHIT showed much more sensitive than a full videonystagmographic test.

8

Zapis jednoczasowego badania ENG i VNG u osób zdrowych – doniesienie wstępne

71%

Bielińska M. , Polaczkiewicz A. , Pietkiewicz P. , Miłoński J. , Olszewski J.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2018

|

tom 72

|

nr 2

45-49

PL

Wprowadzenie: Celem pracy była ocena jednoczasowego zapisu badania ENG i VNG u osób zdrowych dla wybranych testów diagnostycznych pod kątem czułości i przydatności tego rodzaju badania do diagnostyki zawrotów głowy. Materiał i metody: Badania wykonano u 50 osób zdrowych, w tym 24 kobiet i 26 mężczyzn, w wieku 20-22 lata (średnia 20,5 roku), które nie zgłaszały dolegliwości ze strony narządów otorynolaryngologicznych i bez zaburzeń równowagi i zawrotów głowy w wywiadzie. U wszystkich chorych wykonano badanie podmiotowe i badanie przedmiotowe otoneurologiczne, badanie elektronystagmograficzne (ENG), w tym kalibrację, próbę wahadła, badanie oczopląsu optokinetycznego, test fotela wahadłowego, próby położeniowe wg Cawthorne’a i Rosego, próbę kaloryczną wg Hallpike’a, oraz badanie wideonystagmograficzne (VNG), które obejmowało kalibrację, ocenę oczopląsu samoistnego, próbę wahadła, testy położeniowe wg Cawthorne’a i Rosego, rozszerzone o test skrętu szyi, próbę kaloryczną wg Hallpike’a. Wyżej wymienione badania przeprowadzono najpierw oddzielnie, w odstępie 24 godzin. Jednoczasowy zapis ENG i VNG wykonano po 48 godzinach od badań poprzednich, co poprzedzone zostało wykonaniem ponownej kalibracji dla obu zapisów. Wspólny zapis obejmował ocenę oczopląsu samoistnego, testy położeniowe wg Cawthorne’a i Rosego, rozszerzone o test skrętu szyi, próbę kaloryczną wg Hallpike’a. Wyniki: Nie stwierdzono wzajemnego negatywnego wpływu jednego rodzaju badania na drugie. W teście kalorycznym, zarówno w zapisie jednoczasowym, jak i wykonanym oddzielnie, zaobserwowano niższe wartości średniej prędkości wolnej fazy oczopląsu w badaniu ENG w stosunku do badania VNG. W żadnym przypadku nie stwierdzono cech obecności oczopląsu samoistnego, jak również oczopląsu optokinetycznego i położeniowego. Wnioski: Z przeprowadzonych badań wynika, że jednoczasowe zapisy wybranych testów diagnostycznych za pomocą ENG i VNG wzajemnie się nie wykluczają i mogą być wykorzystane w diagnostyce zaburzeń równowagi i zawrotów głowy, co wymaga dalszych badań.

9

Diagnosis and treatment of nasal and paranasal inverted papillomas – epidemiology and own experience

71%

Nowosielska-Grygiel J. , Pietkiewicz P. , Owczarek K. , Olszewski J. , Miłoński J.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2017

|

tom 71

|

nr 6

27-32

EN

Introduction. The aim of this study was to analyse the occurrence of inverted papillomas of the nose and paranasal sinuses in patients that underwent endoscopic sinus surgery in our department. Material and methods. Between 2006 and 2016, 3,574 patients underwent surgery due to paranasal sinus diseases. Patients were qualified for surgery based on medical history, computed tomography, and laboratory tests. Data were gathered from medical files, and they included age, sex, and histopathological diagnosis. Results. Among 3,574 patients that underwent surgery due to chronic inflammatory changes, on histopathology, inverted papillomas were diagnosed in 80 patients, including 31 women (38.75%) and 49 men (61.25%). Most patients were aged 60-70 years (women, 12.5%; men, 15%) or 50-60 years (women, 5%; men, 21.25%). Between 2006 and 2016, the number of surgeries ranged from 264 (7.38%) in 2013 to 355 (9.93%) in 2016, and the number of inverted papillomas ranged from 4 in 2007 and 2015 (1.23%) to 12 in 2014 (3.87%). Over the last 4 years of the study period, the incidence of inverted papillomas increased. Conclusions. Among 3,574 patients operated on due to chronic inflammatory changes, on histopathology, inverted papillomas were diagnosed in 80 cases (2.23%); thus, all patients qualified for endoscopic surgery due to inflammatory or hypertrophic changes should undergo rhino-fiberoscopy. Recurrence of inverted papillomas was observed in 17.50%, typically in patients with nasal polyps that co-occurred with inverted papillomas. We regard rhino-fiberoscopy as the most valuable method for detecting tumour recurrence in patients after surgery for inverted papillomas ranged from 4 in 2007 and 2015 (1.23%) to 12 in 2014 (3.87%). Over the last 4 years of the study period, the incidence of inverted papillomas increased. Conclusions. Among 3,574 patients operated on due to chronic inflammatory changes, on histopathology, inverted papillomas were diagnosed in 80 cases (2.23%); thus, all patients qualified for endoscopic surgery due to inflammatory or hypertrophic changes should undergo rhino-fiberoscopy. Recurrence of inverted papillomas was observed in 17.50%, typically in patients with nasal polyps that co-occurred with inverted papillomas. We regard rhino-fiberoscopy as the most valuable method for detecting tumour recurrence in patients after surgery for inverted papillomas.

10

Epidemiologia i własne doświadczenia w diagnostyce oraz leczeniu brodawczaków odwróconych nosa i zatok przynosowych

71%

Nowosielska-Grygiel J. , Pietkiewicz P. , Owczarek K. , Olszewski J. , Miłoński J.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2017

|

tom 71

|

nr 6

27-32

PL

Wprowadzenie: Celem pracy była analiza częstości występowania brodawczaka odwróconego w obrębie nosa i zatok przynosowych u chorych operowanych techniką endoskopową w Klinice Otolaryngologii, Onkologii Laryngologicznej, Audiologii i Foniatrii. Materiał i metody: W latach 2006–2016 z powodu chorób zatok przynosowych operowano w klinice 3574 chorych. Podstawą kwalifikacji do leczenia były: wywiad, badanie przedmiotowe i tomografia komputerowa zatok przynosowych w trzech płaszczyznach oraz badania laboratoryjne. Materiał opracowano na podstawie analizy danych z historii chorób. Analizie poddano wiek chorych, płeć, wyniki badania histopatologicznego zmian patologicznych usuniętych w czasie operacji. Wyniki: W badanym materiale wśród 3574 pacjentów operowanych techniką endoskopową z powodu przewlekłych zmian zapalnych, u 80 z nich (2,23%) – w tym u 31 kobiet (38,75%) i u 49 mężczyzn (61,25%) – na podstawie badania histopatologicznego postawiono rozpoznanie brodawczaka odwróconego. Największą grupę stanowili chorzy w wieku 60–70 lat (12,5% kobiet i 15% mężczyzn) oraz 50–60 lat (w tej grupie było 5% kobiet i 21,25% mężczyzn). W latach 2006–2016 każdego roku przeprowadzano różną liczbę zabiegów endoskopowych – od 264 (7,38%) w 2013 roku do 355 (9,93%) w 2016 roku. Liczba stwierdzonych brodawczaków odwróconych wahała się od 4 (1,23%) w 2007 roku oraz 2015 roku, do 12 (3,87%) w 2014 roku. W ostatnich 4 latach zaobserwowano wzrost występowania brodawczaków odwróconych. Wnioski: Spośród 3574 pacjentów operowanych techniką endoskopową z powodu przewlekłych zmian zapalnych, u 80 z nich stwierdzono brodawczaka odwróconego, co stanowiło 2,23% wszystkich przypadków. Dlatego wszyscy chorzy, u których planowany jest zabieg endoskopowy z powodu zmian zapalnych i przerostowych, powinni mieć wykonane badanie fiberoskopowe. Wznowy brodawczaków odwróconych stanowiły 17,5% wszystkich przypadków i występowały głównie u pacjentów ze współistniejącymi zmianami polipowatymi nosa i zatok przynosowych. Najbardziej wartościową metodą pooperacyjnej kontroli jego wznowy okazało się badanie fiberoskopowe.

11

Ocena wpływu relaksacji poizometrycznej na napięcia mięśniowe u chorych z zawrotami głowy typu szyjnego

71%

Zielińska-Bliźniewska H. , Bielińska M. , Pietkiewicz P. , Miłoński J. , Olszewski J.

Aktualności Neurologiczne

|

2012

|

tom 12

|

nr 3

169-175

EN

Introduction: The aim of this work was to evaluate the effect of post-isometric relaxation on muscle tone in patients with cervical vertigo. Material and methods: The study was conducted on a group of 100 patients including 65 women aged 20–76 years and 35 men aged 20–73 years, treated at the Department of Otolaryngology and Laryngological Oncology, Medical University Teaching Hospital in Lodz. The patients were randomized into 2 groups: I – 50 patients with cervical vertigo, II – control group of 50 healthy people without vertigo. Each patient underwent a detailed interview, subjective, otolaryngological, otoneurological and physical interviews, and routine laboratory tests. Neurology, ophthalmologyand internal medicine specialists were consulted for each case. The patients underwent Doppler ultrasound study of cranial vessels, computed tomography of cervical spine and head. Each patient had an individually selected set of exercises taking into account his/her disease and possible contraindications. Exercises included post-isometric relaxation of paravertebral muscles of cervical spine during 2 months. Objective analysis of therapy outcome was performed (before, after 2 weeks, after 1 month and after 2 months) based on linear measurement of active range of motion (ROM) in the cervical spine, muscle strength (Lovett’s scale) and severity of vertigo (Silvoniemi’s criteria). Results: The study showed a significant improvement of range of cervical spine motion and muscle strength as a result of exercises performed. Conclusions: Most patients (82.3%) obtained complete resolution or significant reduction of severity of cervical vertigo both in the objective tests (active ROM of cervical spine and muscle strength) and in subjective reports (Silvoniemi’s criteria).

PL

Wprowadzenie: Celem pracy była ocena wpływu relaksacji poizometrycznej na napięcia mięśniowe u chorych z zawrotami głowy typu szyjnego. Materiał i metody: Badania przeprowadzono na grupie losowo wybranych 100 chorych, w tym 65 kobiet w wieku 20–76 lat i 35 mężczyzn w wieku 20–73 lat, leczonych w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. WAM w Łodzi. Pacjentów podzielono na 2 grupy: I – badaną, liczącą 50 chorych z zawrotami głowy pochodzenia szyjnego, II – porównawczą, składającą się z 50 zdrowych osób, bez zawrotów głowy. U wszystkich chorych przeprowadzono szczegółowy wywiad, badanie przedmiotowe otolaryngologiczne, otoneurologiczne, fizykalne oraz rutynowe badania laboratoryjne. Każdy chory był konsultowany neurologicznie, okulistycznie i internistycznie oraz miał wykonywane USG naczyń doczaszkowych, tomografię komputerową odcinka szyjnego kręgosłupa i głowy. U wszystkich pacjentów zastosowano indywidualnie dobrany cykl ćwiczeń, uwzględniający dotychczasowy przebieg choroby oraz ewentualne przeciwwskazania, obejmujący relaksację poizometryczną mięśni okołokręgosłupowych w odcinku szyjnym przez okres 2 miesięcy. Obiektywna ocena skuteczności zastosowanej terapii odbywała się (przed rozpoczęciem terapii oraz po 2 tygodniach, po miesiącu i po 2 miesiącach) za pomocą liniowych pomiarów czynnego zakresu ruchomości szyjnego odcinka kręgosłupa oraz siły mięśniowej według testu Lovetta w skali punktowej i oceny zawrotów głowy według kryteriów Silvoniemiego. Wyniki: Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że pod wpływem kompleksowych ćwiczeń w grupie badanej nastąpiła znaczna poprawa ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa oraz siły mięśniowej. Wnioski: Zarówno w badaniach obiektywnych (pomiar ruchomości czynnej szyjnego odcinka kręgosłupa oraz siły mięśniowej), jak i subiektywnych (ocena wg kryteriów Silvoniemiego) wykazano u większości chorych (82,3%) całkowite ustąpienie lub znacznego stopnia zmniejszenie nasilenia zawrotów głowy pochodzenia szyjnego.

12

Concurrent ENG and VNG recording in healthy people – preliminary report

71%

Bielińska M. , Polaczkiewicz A. , Pietkiewicz P. , Miłoński J. , Olszewski J.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2018

|

tom 72

|

nr 2

45-49

EN

Introduction: The aim of the work was to evaluate one-time recording of ENG and VNG in healthy subjects selected for the given diagnostic tests with reference to the sensitivity and usefulness of this kind of testing in vertigo diagnostics. Material and methods: The tests covered 50 healthy subjects, including 24 women and 26 men aged 20-22 (the mean age of 20,5 years) who did not report any inconvenience from otorhinolaryngological organs and the conducted interview did not reveal any balance disorder or vertigo. Every patient underwent otoneurological subjective and objective tests, electronystagmography (ENG), including a calibration test, head-tracking test, optokinetic nystagmus test, rotatory chair test, positional tests according to Cawthorne and Rose, a Hallpike caloric test as well as videonystagmography which included a calibration test, spontaneous nystagmus evaluation, head-tracking test, positional tests according to Cawthorne and Rose with a head rotation test and Hallpike caloric test. The above tests were performed separately, 24 hours one by one. One-time recording of ENG and VNG was made 48 hours following the last test while each of the two tests was preceded by an additional calibration test. The final recording included the spontaneous nystagmus evaluation, positional tests according to Cawthrone and Rose together with the head rotation test and Hallpike caloric test. Results: Any negative mutual influence of the conducted tests has not been observed. Both in the one-time and separate recording, the caloric test revealed lower values of the mean velocity of the nystagmus free phase in ENG with relation to VNG. No signs from spontaneous nystagmus, as well as optokinetic and positional nystagmus, could be found in any case. Conclusions: The conducted tests did not show any possibility of mutual exclusion of the given ENG and VNG diagnostic tests one-time recording. However, their use in diagnostics of balance disorders and vertigo requires further studies

13

Zaburzenia układu równowagi i narządu słuchu jako objaw chorób systemowych

61%

Zielińska-Bliźniewska H. , Miłoński J. , Mazurek A. , Michalska J. , Bielińska M. , Olszewski J.

Aktualności Neurologiczne

|

2011

|

tom 11

|

nr 1

13-17

EN

The study aimed at the retrospective analysis of the patients with disorders of the balance system and/or hearing organ in the course of systemic diseases. Among 1,208 patients (727 women and 481 men) who were hospitalised in the Department of Otolaryngology and Laryngological Oncology with Audiological and Phoniatric Units at Military Medical Academy University Clinical Hospital in Lodz within the years 2009-2010 and revealed disorders of the balance system, tinnitus and/or hearing impairment, 300 case histories were chosen randomly, including 182 women aged 20-85 and 118 men aged 17-90 Each patient underwent a detailed interview, otorhinolaryngological and otoneurological examination, tonal, verbal and impedance audiometry, suprathreshold audiometric tests (SISI, TDT), tinnitus intensity and frequency evaluation, auditory brainstem response (ABR), videonystagmography (pendulum tracking, positional nystagmus described in five positions by Nylen, evaluation of nystagmus provoked by a thermal stimulation in Fitzgerald-Hallpike bicaloric testing), additionalimaging studies of the head and/or cervical spine, including cranial arteries ultrasonography and routine laboratory tests. Among all the systemic diseases the diseases of the balance system were most common in both sexes (women – 41.76%, men – 44.91%, 43% altogether). Endocrine diseases were the second most often disorders (20.67%) and occurred more often in women (28.02%) than in men (9.32%). Neurological diseases were present in 8.33% of the cases (women – 10.44%, men – 5.08%). Malignant neoplasms were found in 4.3% of the cases, whereas autoimmune diseases occurred highly infrequently (2.33%). A number of the systemic diseases was accompanied by concomitant disorders of the balance system and hearing organ. Every physician, particularly GP, should take into consideration possible vertigo, tinnitus and hearing deterioration in the course of the systemic diseases.

PL

Celem pracy była retrospektywna analiza pacjentów z zaburzeniami układu równowagi i/lub narządu słuchu w przebiegu chorób ogólnoustrojowych. Spośród 1208 chorych, w tym 727 kobiet i 481 mężczyzn, hospitalizowanych w latach 2009-2010 w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej z Zespołem Pracowni Audiologicznych i Foniatrycznych USK im. WAM w Łodzi, u których rozpoznano zaburzenia układu równowagi, szumy uszne i/lub uszkodzenie słuchu, losowo wybrano 300 przypadków – 182 kobiety w wieku 20-85 lat i 118 mężczyzn w wieku 17-90 lat. U każdego pacjenta zebrano szczegółowo wywiad, wykonano badania otorynolaryngologiczne i otoneurologiczne, audiometrie tonalną, słowną i impedancyjną, próby nadprogowe (SISI, TDT), ocenę natężenia i częstotliwości szumu, słuchowe potencjały wywołane pnia mózgu (ABR), badanie wideonystagmograficzne (ocena śledzenia ciągłego i kaskadowego, oczopląsu wywołanego bodźcem położeniowym, określanym w pięciu pozycjach wg Nylena, ocena oczopląsu wywołanego bodźcem termicznym w teście dwukalorycznym wg Fitzgeralda-Hallpike’a) oraz dodatkowe badania obrazowe głowy i/lub szyjnego odcinka kręgosłupa, w tym badanie USG tętnic doczaszkowych, a także rutynowe badania laboratoryjne. Spośród chorób ogólnoustrojowych najczęściej u obu płci występowały choroby układu krążenia (kobiety – 41,76%, mężczyźni – 44,91%, łącznie 43%). Choroby endokrynologiczne stanowiły drugą co do częstości występowania grupę (20,67%) i częściej występowały u kobiet (28,02%) niż u mężczyzn (9,32%). Choroby neurologiczne stwierdzono w 8,33% przypadków, w tym u 10,44% kobiet i u 5,08% mężczyzn, a nowotwory złośliwe w 4,3% przypadków. Najrzadziej obserwowano choroby autoimmunologiczne – 2,33%. Wielu chorobom ogólnoustrojowym towarzyszyły jednoczesne zaburzenia układu równowagi i narządu słuchu. Każdy lekarz, a szczególnie lekarz podstawowej opieki zdrowotnej powinien brać pod uwagę możliwość wystąpienia zawrotów głowy, szumów i pogorszenia słuchu w przebiegu chorób ogólnoustrojowych.