Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Lasy na gruntach porolnych

100%

Wójcik R.

Przegląd Komunalny

|

2019

|

tom nr 4

63--64

PL

Lasy na gruntach porolnych stanowią ok. 30% ogólnej powierzchni lasów w Polsce – szacuje się, że ich powierzchnia może wynosić ok. 3 mln ha. Są to głównie tereny tzw. ziem odzyskanych, czyli tereny północnej i zachodniej części kraju.

2

Opieka nad zabytkami na Ziemi Lubuskiej – współpraca społeczników ze służbami konserwatorskimi – dawniej i dziś

84%

Bielinis-Kopeć B.

Ochrona Dziedzictwa Kulturowego

|

2024

|

tom Nr 19

75--87

PL

Idea społecznej opieki nad zabytkami zapisała się chlubnie na kartach historii naszego kraju, jak również w powojennej historii ochrony zabytków na Ziemi Lubuskiej, czego przykłady sięgają lat 60. XX w. Dzięki temu wiele zabytków rezydencjonalnych na terenach przyłączonych do Polski po 1945 r., narażonych na akty wandalizmu i zniszczenie, zostało zabezpieczonych do czasu podjęcia prac remontowych, co umożliwiło ich przetrwanie do naszych czasów. Zaangażowanie społeczne i troska o dziedzictwo kulturowe małych ojczyzn, szczególnie widoczne od końca lat 90. XX w., stanowi potencjał, który należy wykorzystać i nadać mu należną rangę. Wojewódzcy konserwatorzy zabytków wspierają działania społeczników na wielu płaszczyznach i współpracują z nimi w trosce o zabytki. Znamy liczne przykłady inicjatyw, które zaowocowały przywróceniem wielu zabytków do dobrego stanu, należy więc rozpowszechniać stosowanie dobrych praktyk w tym zakresie. Wymaga to wprowadzenia rozwiązań systemowych, które poszerzą pola działania organizacji społecznych i osób zaangażowanych w opiekę nad zabytkami, określą zasady finansowania i współpracy ze służbami konserwatorskimi.

EN

The idea of social care for monuments has gone down proudly in the history of our country, as well as in the post-war history of monument protection in the Lubusz region, examples of which date back to the 1960s. As a result, many residential monuments in the areas annexed to Poland after 1945 are exposed to against acts of vandalism and destruction, were protected until renovation works were undertaken, which enabled them to survive to this day. Social involvement and care for the cultural heritage of small homelands, especially visible since the late 1990s, is a potential that should be used and given due importance. Provincial monument conservators support the activities of community activists on many levels and cooperate with them to care for monuments. We know numerous examples of initiatives that have resulted in the restoration of many monuments to good condition, so good practices in this area should be disseminated. This requires the introduction of systemic solutions that will expand the scope of activities of social organizations and people involved in the care of monuments, and define the principles of financing and cooperation with conservation services.

3

Dziedzictwo kulinarne górali Czadeckich na terenie województwa lubuskiego

67%

Garnek D. , Gramza-Michałowska A.

Przemysł Spożywczy

|

2022

|

tom T. 76, nr 9

42--46

PL

Dziedzictwo kulinarne jest nieodłącznym elementem dziedzictwa kulturowego danego regionu lub grupy etnograficznej. Tereny województwa lubuskiego należą do „ziem odzyskanych”, które po drugiej wojnie światowej zasiedlała nie tylko ludność mieszkająca w Polsce, ale także i spoza granic państwa. Jedną z takich grup są górale Czadeccy zamieszkujący obecnie tereny wojewodztwa lubuskiego. W.pracy zbadano wiedzę górali Czadeckich na temat dziedzictwa kulinarnego w obrębie swojej grupy etnograficznej oraz ważność dziedzictwa kulinarnego dla ludności ziemi lubuskiej. Oceniono także zależność między stopniem zainteresowania dziedzictwem kulinarnym regionu lubuskiego, a wiedzą na temat produktów spożywczych grupy etnograficznej górali Czadeckich. Analiza uzyskanych danych wskazuje, że istnieje zależność pomiędzy przynależnością do górali Czadeckich a znajomością potraw regionalnych tej grupy etnicznej. Stwierdzono ponadto, że Lubuszanie uważają za ważne pielęgnowanie regionalnej sztuki kulinarnej i jej rolę w atrakcyjności regionu. Respondenci uznają produkty regionalne za interesujące i są zdania, że powinny znajdować się na półkach sklepowych.

EN

Culinary heritage is now an integral part of the cultural heritage of a region or ethnographic group. Lubuskie Voivodeship belongs to the “reclaimed lands”, which after World War II were settled not only by people living in Poland, but also from outside the country’s borders. One such group is the Chadec highlanders, currently living in Lubuskie voivodeship. This paper examines the Chadec highlanders’ knowledge of culinary heritage within their ethnographic group and the importance of culinary heritage to the population of Lubuskie. It also assessed the relationship between the degree of interest in the culinary heritage of the Lubuskie region and the knowledge of food products of the Chadeck highlanders’ ethnographic group. The analysis of the data obtained indicates that there is a correlation between affiliation with the Chadec highlanders and knowledge of the regional dishes of this ethnic group. It was further found that Lubushans consider it important to nurture regional culinary art and its role in the attractiveness of the region. Respondents find regional products interesting and believe they should be on stores’ shelves.

4

ODBUDOWA RYNKU STAREGO MIASTA W OLSZTYNIE PO II WOJNIE ŚWIATOWEJ

67%

Czernik Z.

|

2008

|

nr 4

15-32

EN

The liberation campaign conducted by the Red Army in 1945 incurred considerable damage to Prussian towns envisaged as the heritage of a hostile state. This type of devastation also affected Olsztyn - the largest city of Eastern Prussia. Untouched by wartime hostilities, Olsztyn was burned down and destroyed by Soviet soldiers. This holds true in particular for the Old Town Market Square and its environs as well as Kortowo. After power was taken over from the Soviet authorities the first post-war years initiated a long and arduous period of reconstruction - this was the time of clearing the rubble and limited ventures focused primarily on restoring public utility buildings. Only the first half of the 1950s brought the reconstruction of the Old Town Market Square (more than 50% was destroyed), although plans, documentation and discussions dated back already to the end of the 1940s. Particular attention is due to the undertakings initiated by Janina Stankowska, the prime and, for long time, the only architect in the city. The turn of the 1940s witnessed the conception of reconstructing the Old Town, devised by Hanna Adamczewska. Despite the completed projects and confirmation by the urban authorities, none of the plans were implemented. The early 1950s marked the reconstruction of the southern and eastern rows of houses according to projects by S. Bobinski and K. Orlowski, prepared by the Ateliers for the Conservation of Historical Monuments in Gdansk. The newly erected townhouses were granted neo-Baroque forms, quite possibly by following plans used in Gdansk, rebuilt at the same time. The destroyed townhouses in the northern and western rows had been designed already by local architects - E. Michalski and K. Wojcik. All told, 17 houses were raised in the Market Square - two in the northern row, six in the western row, four in the western row and five in the southern row. During the 1960s a considerable part of the façade was decorated with folk motifs applied in the sgraffito technique. No significant work was performed in the Market Square to the end of the twentieth century. Conservation-construction undertakings in the Old Town were not completed until the late 1990s and ended in 2003. Their outcome was the re-Gothicisation of the southern wing of the town hall together with unveiling the oldest fragments of the wall and repairing the northern and western wings.