Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

1 Rocznik Skrzatuski

1 2022

1 Ceynowa T.

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: ziemia wałecka

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Parafia pw. Wniebowzięcia NMP w Skrzatuszu w świetle wizytacji z 1831 r.

100%

Ceynowa T.

Rocznik Skrzatuski

2022

tom 10

87-106

The beginnings of Skrzatusz date back to the 15th century. The parish lost its independence during the Reformation in the 16th century. The canonical erection took place in 1660. In 1772 it was incorporated into the Prussian state. He returns to Poland after the end of World War II in 1945. Bishop Ignacy Jeż, after the creation of the Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese, proclaimed Skrzatusz a diocesan sanctuary, where the Miraculous Pieta is continuously worshiped since the end of the 16th century. carrying out decanal visits on their behalf. In the 19th century, the consistory approved subsequent forms used by deans. Such an example is the presented visit from 1831. It was carried out by the dean of Walcz (Wałcz), Antoni Perzyński, on the order of the Archbishop of Poznan (Poznań). In the document, he characterized the material and spiritual condition of the parish. He also distinguished in the protocol the branch church, schools and the parish hospital.

Początki Skrzatusza sięgają XV w. Parafia straciła swoją samodzielność w czasach reformacji w XVI w. Ponowne kanoniczne erygowanie nastąpiło w 1660 r. W 1772 r. włączony do państwa pruskiego. Wraca do Polski po zakończeniu II wojny światowej w 1945 r. Bp Ignacy Jeż po utworzeniu diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej ogłosił Skrzatusz diecezjalnym sanktuarium, gdzie czci się nieprzerwanie Cudowną Pietę od końca XVI w. Na zlecenie biskupów lub archidiakonów dziekani w diecezji poznańskiej zobowiązani byli do przeprowadzenia w ich imieniu wizytacji dekanalnych. W XIX w. konsystorz zatwierdzał kolejne formularze, którymi posługiwali się dziekani. Takim przykładem jest prezentowana wizytacja z 1831 r. Przeprowadził ją na polecenie arcybiskupa poznańskiego dziekan wałecki Antoni Perzyński. W dokumencie scharakteryzował stan materialny i duchowy parafii. Wyróżnił w protokole również kościół filialny, szkoły i szpital parafialny.