Aim: Williams syndrome is a rare, multi-system, genetically conditioned disorder, occurring equally at girls and boys around the world regardless of the ethnic group. The aim of the work is the presentation of the meaning of interdisciplinary care and support in the development of a child with the Williams syndrome. Methods: Interdisciplinary approach to care and support of development of a child with the Williams syndrome. Results: Williams syndrome manifests itself in characteristic physical (dysmorphic facial features), medical (cardiovascular), cognitive (moderate mental retardation) and social-emotional disorders. The child should be under the care of different types of doctors and medical specialists, a speech therapist, psychologist and physiotherapist. Conclusions: Therapy must include improving motor activity, sensory and cognitive functions, exercises in interpersonal communication and social behavior. Good cooperation between specialists is essential in the proper planning and conducting of therapy.
PL
Cel: Zespół Williamsa to rzadkie, wieloukładowe, genetycznie uwarunkowane zaburzenie, występujące jednakowo u dziewczynek, jak i u chłopców na całym świecie, niezależnie od grupy etnicznej. Celem pracy jest przedstawienie znaczenia interdyscyplinarnej opieki i wspomagania rozwoju dziecka z zespołem Williamsa. Metody: Interdyscyplinarne podejście do opieki i wspomagania rozwoju dziecka z zespołem Williamsa. Wyniki: Zespół Williamsa objawia się charakterystycznymi nieprawidłowościami fizycznymi (dysmorficzne cechy twarzy), medycznymi (schorzenia sercowo-naczyniowe), poznawczymi (umiarkowane upośledzenie umysłowe) oraz społeczno-emocjonalnymi. Dziecko powinno być pod opieką lekarzy różnych specjalności i innych specjalistów: logopedy, psychologa czy fizjoterapeuty. Wnioski: Terapia musi obejmować usprawnianie motoryki, funkcji sensorycznych, poznawczych, ćwiczenia z zakresu komunikacji interpersonalnej i zachowań społecznych. Dobra współpraca między specjalistami jest niezbędna w prawidłowym zaplanowaniu i prowadzeniu terapii.
Wykładnikiem społecznego-emocjonalno, poznawczego i językowego rozwoju dziecka jest sprawność komunikacyjna, czyli umiejętność użycia języka w grupie społecznej, wyrażająca się adekwatnością zachowania językowego w odniesieniu do społecznych rang rozmówców (sprawność społeczna), zdolnością dostosowywania wypowiedzi do czasu, miejsca czy tematu rozmowy (sprawność sytuacyjna) oraz umiejętnością osiągania założonego celu wypowiedzi (sprawność pragmatyczna). Werbalne i niewerbalne wykładniki sprawności komunikacyjnych są istotnym elementem diagnozy logopedycznej, ważną przesłanką w różnicowaniu zaburzeń rozwojowych, a także czynnikiem ukierunkowującym oddziaływania terapeutyczne. Na przykładzie dwu rodzajów zaburzeń neurorozwojowych (zespołu Aspergera i zespołu Williamsa) wykazano specyficzne dla tych zaburzeń profile rozwoju sprawności komunikacyjnych w kontekście emocjonalnego, poznawczego i językowego rozwoju dziecka.
EN
Communication capability is a basis of social, emotional, cognitive and linguistic development of child. That includes use of language among social group, which is adequate and refferend to social status of interlocutors (social capability). Moreover, the communication capability is to about adjust conversation to present time, place or subject (situational capability). Also, the pragmatic capability is the achievement of particular purpose of conversation. Important part of speech therapy diagnosis are verbal and nonverbal factors of communication capabilities, which are the basis to differentiate developmental disorders, and to direct therapeutic interference. Based on two case studies of neuro-developmental disorders (Asperger’s syndrome and Williams syndrome) specified profiles of communication capabilities has been presented, concerning the emotional, cognitive and linguistic development of child.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.