Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  zarządzanie dziedzictwem
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
100%
PL
Tekst poświęcony jest zarządzaniu w turystyce kulturowej. Rozważania osadzone są w kontekście jego celów, różnorodności atrakcji, typów podejmowanych aktywności oraz sposobów organizacji. Artykuł prezentuje uwarunkowania zewnętrzne i sytuacyjne oraz wstępnie zarysowuje obszar działalności zarządczej w zakresie turystyki kulturowej. Autor zestawia i systematyzuje najważniejsze publikacje zawierające analizy cząstkowe. Podstawowe funkcje zarządzania zostają opisane w kontekście zróżnicowania form aktywności turystyczno-kulturowych, podmiotów zaangażowanych w tworzeniu jej oferty oraz rodzajów realizowanych programów, co umożliwia wyróżnienie zagadnień o kluczowym znaczeniu dla tej dziedziny i uzasadnia zastosowanie wybranych podejść i koncepcji. Szerzej opisane zostają strategie zarządzania, odpowiadające zamierzeniom i potrzebom zarządzających najczęściej występujących w Polsce rodzajów atrakcji, systemów eksploatacji oraz typowych obszarów docelowych turystyki kulturowej.
|
|
tom 17
611-638
PL
Fortyfikacja Vietzer Schanze na szczycie wzgórza Höhbeck nad Łabą jest jednym z najważniejszych stanowisk archeologicznych z okresu karolińskiego. Historia badań nad tym stanowiskiem oraz jego społeczny odbiór odzwierciedlają zmiany, jakie zaszły na przetrzeni ostatnich 150 lat. Dziś marketing kultury w ramach turystyki kulturowej odgrywa znaczącą rolę w rozwoju strukturalnie słabych regionów wiejskich. Na przykładzie Vietzer Schanze przedstawiono koncepcję oceny potencjału obszaru pod względem walorów naturalnych i historyczno-kulturowych oraz ich ochrony.
EN
The fortification Vietzer Schanze on top of the Höhbeck on the Elbe is one of the most important Carolingian archaeological monuments. The history of its exploration and social perception reflects the changes in the zeitgeist over the last 150 years. Today, the marketing of culture within the framework of cultural tourism plays a prominent role in the development of structurally weak rural regions. Using the Vietzer Schanze as an example, the implementation of a concept is presented that focuses on the sustainable valorisation of natural and cultural-historical values as well as sharing and protecting on an equal level.
|
|
tom No 262
66--88
PL
Gminy wiejskie stanowią przeważającą większość jednostek samorządu terytorialnego (JST) w Polsce – na 2478 wszystkich gmin aż 1563 stanowią gminy wiejskie [Powierzchnia i ludność… 2015, s. 9]. Na obszarach wiejskich mieszka ogółem 39,7% mieszkańców Polski [Rocznik demograficzny 2015, s. 79]. Bez względu na wielkość i charakter gminy ich zadania własne, w tym obejmujące zarządzanie rozwojem i zarządzanie dziedzictwem, są takie same. Tymczasem wiele z gmin wiejskich to najmniejsze samorządy, które nie posiadają dużych zdolności rozwojowych, przez co nie są w stanie skutecznie wpływać na podniesienie jakości życia swoich mieszkańców. Problemem jest nie tylko niski potencjał finansowy tych gmin, ale przede wszystkim niski potencjał instytucjonalny (objawiający się m.in. ograniczonymi, eksperckimi 67 zasobami kadrowymi) [Ocena… 2012, s. 42]. Taki stan rzeczy ma istotny, negatywny wpływ na bieżące zarządzanie rozwojem lokalnym, w tym na zarządzanie dziedzictwem.
EN
Cultural heritage is one of the endogenous factors, which is gaining importance in the development processes. Heritage management thus becomes part of the local development management. Barriers to heritage management can be formulated for any type of commune, but in rural communities they are particularly difficult to eliminating, because of the low institutional capacity. The paper indicates the barriers in the management heritage, especially in rural communities. It also identifies the possibilities of eliminating these barriers in the local development policies.
|
|
nr 2
199-211
EN
The future of monument protection depends to a greater extent on methods of managing this resource. This is an ever more difficult problem, since complexity of values and functions of monuments is growing as well as, simultaneously, pressure to convert them. Sites entered to the UNESCO World Heritage List represent a certain test site for management problems concerning objects with the highest value. Management plans, the development and implementation of which became an obligation for administrators of UNESCO sites, are supposed to be the main tool in this regard. Operating guidelines specify a number of elements the management plan should contain, however, there is no universal specimen of such document. It is legitimate to create model management plans for groups of sites with similar characteristics. Above all, a model management plan should take account of the protection of values that justified the designation of a given status. This element has a universal character in management plans. This means that one can use best experiences collected on various sites entered to the List. New Lanark residential and industrial complex and Forth Bridge management systems have been selected as a subject of analysis. The New Lanark factory settlement was entered to the UNESCO World Heritage List in 2001. The Forth Bridge was entered in 2015. In both cases management plans reflecting the specificity of a site and individual needs of technological monuments were developed. Notwithstanding any systemic differences, the Scottish experiences allow us to draw a number of conclusions we should take into account while preparing management plans for Polish UNESCO sites. The site management should provide for close cooperation between the most important stakeholders who can influence the object’s destiny. Particular partners have different competences, capacities and qualifications. However unexchangeable, they complement one another. Only the management system that includes substantial partners can be efficient – it enables us to maintain and convert the site in an assumed direction. Management of a historical resource (particularly a complex) should be multifunctional. Limiting a site to a museum does not create sufficient economic basis. Combination of numerous functions based on using – and respecting – historical values is possible, if organised (or supervised) by a site manager who has formal and substance-related competences in the scope of managing the site as protected heritage. An industrial monument can be attractive as an example of heritage; it can form a basis for plenty of functional solutions using its historic values; it can also form a basis for a intensive tourism. Multifunctional management of an industrial monument can take place at preserving an acceptable conservation maintenance standard. Management of a complex, multifunctional site is a process that should be executed on the basis of a management plan. Such a document – apart from standard information specified in operating guidelines – should contain a long-term vision, a strategy for a couple of years and short (one-year) action plans. A management plan should also take account of risks and possibilities generated by protection to local communities, particularly if it is linked with such status as the entry to the UNESCO List.
EN
Under the Act of 23 July 2003 on the Protection and Guardianship of Monuments, a coherent model for caring for historic monuments and sites on both central and local levels was introduced. This concept is intertwined with monitoring and flow of information. The system of managing documents is aimed at optimising actions pertaining to the protection of cultural heritage. As there is a clear hierarchy of these documents, which can also correlate with each other, there are sound reasons behind establishing a coherent protection policy – from municipal/communal level to the central one. National, regional, district, and municipal/communal programmes pertaining to care for historic monuments and sites are strategic tools which shape policy, direct actions towards specific aims, and reflect the will. In a number of cases, however, no programmes have ever been developed. Administrative and legal supervision is still the predominant model in the protection of monuments and sites. The period of 2003 - 2016 was the time to „become familiar” with the new tool applied in heritage protection and management. One should learn from these experiences and promote the idea of devising a coherent strategy aimed at protecting historic monuments and sites by implementing programmes on all administrative levels.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.