Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Porównanie czułości diagnostycznej testów przesiewowych MoCA i MMSE oraz trzech metod oceny Testu Rysowania Zegara: metody Sunderlanda, metody 7/7 i metody Shulmana w ocenie zaburzeń funkcji poznawczych osób starszych

100%

Bujnowska-Fedak M. , Baran M. , Sapilak B.

Family Medicine & Primary Care Review

|

2014

|

nr 2

79-81

PL

Wstęp. Populacja Polski należy do populacji szybko starzejącej się. Narastającym problemem stają się zaburzenia funkcji poznawczych pojawiające się wraz z wydłużaniem się wieku. Ich wczesne wykrycie zwiększa szansę ich leczenia i ułatwia opiekę nad chorymi. Cel pracy. Porównanie czułości diagnostycznej MoCA i MMSE oraz trzech metod oceny Testu Rysowania Zegara: metody Sunderlanda, metody 7/7 i metody Shulmana w ocenie zaburzeń funkcji poznawczych osób starszych. Materiał i metody. W okresie listopad 2013 – luty 2014 r. zbadano 51 losowo wybranych pacjentów dwóch oddziałów geriatrycznych we Wrocławiu, którzy przekroczyli 65. rok życia. Wyniki. Grupa badana liczyła 51 osób: 33 kobiety oraz 18 mężczyzn, w wieku od 66 do 90 lat. Wykazano istotną statystycznie różnicę między wartościami średnimi testów MMSE i MoCA (26,18 pkt. i 22,80 pkt. odpowiednio; p = 0,000).Stwierdzono istotną statystycznie różnicę między procentowymi wynikami CDT , ocenianego według metod Sunderlanda (68,82%), 7/7 (59,66%) i Shulmana (63,53%). Wszystkie testy wykazały związek między nasileniem zaburzeń funkcji poznawczych a wiekiem pacjentów. Stwierdzono dodatnią korelację między wynikami testów MMSE , MoCA, CDT a wykształceniem pacjentów i subiektywną oceną stanu ich zdrowia. Wnioski. 1. MoCA jest testem o większej czułości niż MMSE . 2. Metoda 7/7 ma większą czułość w ocenie Testu Rysowania Zegara niż metody Sunderlanda i Shulmana.

2

Od laboratorium do kliniki: ocena funkcji poznawczych w modelach zwierzęcych

72%

Nikiforuk A.

Wszechświat

|

2016

|

tom 117

|

nr 01-03

3

Zespol utraty funkcji poznawczych u starych psow

58%

Kwiatkowska M. , Pomianowski A.

Magazyn Weterynaryjny

|

2009

|

tom 18

|

nr 05

544-546

4

Diagnoza neurologopedyczna i neuropsychologiczna w kontekście teorii interakcji. Studium przypadku mężczyzny z zaburzeniami ogólnomózgowymi

58%

Matyjasek A.

Logopedia

|

2014-2015

|

tom 43-44

367-381

PL

W niniejszym artykule, przyjmując teorię interakcji za metodologiczną podstawę diagnozy i terapii, starano się wykazać mnogość czynników mających wpływ na aktywność językową jednostki. Metodą badawczą było studium indywidualnego przypadku mężczyzny z uogólnioną patologią ośrodkowego układu nerwowego spowodowaną działaniem czynników biologicznych (powikłaniami leczenia neuroonkologicznego) i społecznych (ograniczonym procesem socjalizacji). Wyniki badań, uzyskane za pomocą testów neuropsychologicznych i projekcyjnych, kwestionariuszy oraz prób eksperymentalno-klinicznych, wykazały deficyty we wszystkich sferach funkcjonowania mężczyzny (językowej, komunikacyjnej, poznawczej, społecznej, emocjonalnej) oraz wyznaczyły kierunek postępowania terapeutycznego.

EN

In this article the social interactionist theory was adopted as the methodological basis of diagnosis and therapy in order to demonstrate the multitude of factors which may have an influence on the linguistic activity of an individual. A method used in research was the individual case study of a man with the general pathology of central nervous system caused by biological factors (complications of the neuro-oncological treatment) and social ones (limited process of socialization). The results of neuropsychological and projective tests, questionnaires as well as experimental clinical trials have shown deficits in all areas of man’s functioning (speech, communication, cognition, social and emotional area) and have set the direction of a therapeutic approach.

5

Zaburzenia językowe w uzależnieniu od alkoholu – w poszukiwaniu metodologii badawczej

58%

Ciszewska-Psujek U.

Logopedia

|

2017

|

tom 46

175-192

PL

Uzależnienie od alkoholu jest przewlekłą chorobą powodującą wieloukładowe i wielonarządowe uszkodzenia. Toksyczne oddziaływanie alkoholu na ośrodkowy układ nerwowy prowadzi do trwałego zmniejszenia się liczby i rozmiaru neuronów oraz połączeń neuronalnych, szczególnie w obrębie struktur czołowych, układu limbicznego i móżdżku, a w konsekwencji do zaburzeń poznawczych, w tym funkcji wykonawczych i pamięci oraz zaburzeń przetwarzania informacji emocjonalnych. Powstałe dysfunkcje poznawcze wpływają na sposób pojmowania rzeczywistości przez człowieka oraz na możliwość reprezentowania jej w zachowaniach językowych. Diagnoza zaburzeń mowy osób uzależnionych od alkoholu może dokonać się poprzez ocenę sprawności narracyjnych, które odzwierciedlają tkwiącą w ludzkim umyśle wiedzę o świecie, czyli sposób poznawczego reprezentowania świata. Artykuł jest nowatorską (na gruncie logopedii) próbą określenia metodologii badawczej, pozwalającą opisać zaburzenia językowe w chorobie alkoholowej.

EN

Alcohol dependence is the chronic disease which damages many systems and organs. The toxic influence of alcohol on the central nervous system leads to durable numbers and size reduction of neurons and neural connections, especially within the frontal structures, the limbic system and the cerebellum. These changes have the consequence in cognitive impairments including executive cognitive impairments and memory deficits as well as emotional information processing disorder. Cognitive deficits, in turn, affect the way of understanding human reality and the opportunity to represent it in the language behavior. Diagnosis of speech disorders in the persons depended on alcohol can be accomplished by evaluating the narrative skills that reflect the knowledge of the world included in the human mind, what is more – the way of cognitive world representation. The article is an innovative (on the ground of logopedia) attempt to define the research methodology, that will allow to describe the language disorder in alcoholism.

6

Zaburzenia psychiczne w stwardnieniu rozsianym

58%

Florkowski A. , Chmielewski H. , Gałecki P.

Aktualności Neurologiczne

|

2009

|

tom 9

|

nr 4

264 - 266

EN

Multiple sclerosis is chronic and progressive disorder of central nervous system, in which different psychiatric diagnosis comorbit in 75% with neurological symptoms. The reasons of depressive disorders are still not precisely known. Psychiatric disorders are often comorbid with neurological disorders and also influence diagnosis and treatment, more often than in other somatic illnesses. It is worth to emphasize that psychic disturbances are a consequence of neurological disorders but can also be primary sign of the disease. Especially emotional disorders and cognitive impairment are characteristic to patients with multiple sclerosis. Emotional, behavioural disorders and cognition dysfunction are often a result of pharmacotherapy of neurological disorders. Psychiatric disorders are often met in patients with autoimmunological disorders, what is more corticosteroid treatment may worsen the symptoms. Depressive disorders, especially serious and moderate episodes, occur twice more frequent than in general population. Following some authors patients suffering from multiple sclerosis and psychiatric disorders present deeper cognitive function impairment, poorer life quality and motor abilities as well as have worse treatment response. Although cognitive functions’ worsening occurs in half number of multiple sclerosis patients, dementia appears in few cases. Psychiatric disorders commonly comorbit with multiple sclerosis have adverse influence on everyday functioning.

PL

Stwardnienie rozsiane jest przewlekle postępującym schorzeniem ośrodkowego układu nerwowego, w którym dolegliwościom i objawom neurologicznym u około 75% pacjentów towarzyszą różne zaburzenia psychiczne. Do chwili obecnej nie ustalono jednoznacznie przyczyn depresji u chorych na stwardnienie rozsiane. Ponieważ zaburzenia psychiczne współistnieją w schorzeniach neurologicznych o wiele częściej niż w innych chorobach somatycznych, dosyć często wywierają wpływ na rozpoznanie i leczenie. Należy także pamiętać, że niektóre zaburzenia psychiczne mogą być powikłaniem schorzeń neurologicznych lub też stanowić objaw pierwotny choroby. Dotyczy to szczególnie zaburzeń emocjonalnych i funkcji poznawczych u chorych na stwardnienie rozsiane. Objawy dotyczące zaburzeń emocjonalnych i zachowania oraz zaburzeń funkcji poznawczych mogą być następstwem prowadzonego leczenia farmakologicznego schorzeń neurologicznych. Objawy psychiczne często występują u chorych na schorzenia autoimmunologiczne, dodatkowo stosowane u tych pacjentów leczenie kortykosteroidami może zaostrzać te objawy. Zaburzenia depresyjne, w tym epizody ciężkie i umiarkowane depresji, występują u chorych na stwardnienie rozsiane dwukrotnie częściej niż w populacji ogólnej. W ocenie niektórych autorów pacjenci ze stwardnieniem rozsianym i współwystępującymi zaburzeniami depresyjnymi wykazują głębsze upośledzenie funkcji poznawczych, prezentują gorszą jakość życia, mają większy stopień niepełnosprawności pod względem ruchowym oraz gorzej reagują na leczenie. Jakkolwiek zaburzenia funkcji poznawczych pojawiają się u połowy pacjentów chorujących na stwardnienie rozsiane, to jednak proces otępienny występuje u nielicznych osób z tym schorzeniem. Występujące dosyć powszechnie w przebiegu stwardnienia rozsianego objawy psychiczne wpływają niekorzystnie na codzienne funkcjonowanie tych chorych.

7

Choroby mózgu psów i kotów. Cz.I

51%

Platt S. R.

Magazyn Weterynaryjny

|

2014

|

tom 23

|

nr 08

8

Toksyczna samotność

51%

Russo F.

Świat Nauki

|

2018

|

nr 03