Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 28 lutego 2013 roku, sygn. II AKa 12/13.

100%

Konrad B.

|

nr 7

PL

W wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. II AKa 12/13, Sąd Apelacyjny w Szczecinie stwierdził, że jeżeli przestępstwa, które dotychczas tworzyły – w wyroku jednostko-wym bądź w wyroku łącznym – zbieg przestępstw, a rozeszły się w nowym wyroku do nowo utworzonych zbiegów przestępstw, to muszą utracić moc wszystkie dotychcza-sowe orzeczenia o łączeniu kar, dla których podstawę stanowił dotychczasowy zbieg przestępstw, a nie jedynie te rozstrzygnięcia łączne, które zostały ujęte w nowym wy-roku. Analiza przywołanego orzeczenia oraz przepisów bezpośrednio dotyczących po-ruszonego w nim zagadnienia, tj. w szczególności art. 85 k.k. oraz art. 569 § 1 k.p.k. i art. 575 § 1 k.p.k., doprowadziła autora publikacji do zgoła odmiennych wniosków. Stąd niniejszą glosę do wyżej wymienionego wyroku SA w Szczecinie należy traktować jako glosę krytyczną.

EN

In the sentence of February 28th 2013 in the case II AKa 12/13 the Appeals Judge decided that if crimes creating a concurrence of crimes in a single sentence or former cumulative sentence, disbanded into different other concurrences, then all the previous cumulative punishment adjudgements lose their power, and not only the combined set-tlements that were formulated in the new sentence. The analysis of said settlement and regulations directly concerning the raised concern i.e in particular art. 89 k.k., 569 and art. 575 k.p.k. lead the author of the gloss to completely different conclusions. Thus the presented gloss concerning aforementioned sentence of the Appeals Judge should be considered critical.

2

Status of the Party in the Cumulative Judgment Proceedings

63%

Andrzejewski M.

|

tom 19

|

nr 21 (1)

25-37

EN

The objective of this paper is to solve the research problem of the question of who, according to the provisions of Article 574 of the Code of Criminal Procedure, can participate as a party in the proceedings for the issue of a cumulative judgment? The thesis that only the convicted party has the status of party in the cumulative judgment proceedings will be supported, since it is a case of sui generis, in which the ordinary procedure is modified due to the subject matter of the proceedings, which results from the inability to clearly qualify the proceedings for the jurisdictional or enforcement stage. De lege ferenda normative regulation of the convicted status has been proposed in chapter 60 of the Code of Criminal Procedure and amendment of the wording of Article 570 of the Code of Criminal Procedure, as well as granting the prosecutor the status of participant on the rights of the party in the proceedings on the issue of a cumulative judgment.

PL

Założeniem niniejszego opracowania jest rozwiązanie problemu badawczego sprowadzającego się do pytania, kto stosownie do dyspozycji art. 574 Kodeksu postępowania karnego w postępowaniu w przedmiocie wydania wyroku łącznego może brać udział w charakterze strony? Udowodniona zostanie teza zgodnie z którą w postępowaniu w przedmiocie wydania wyroku łącznego status strony posiada tylko skazany, ze względu na to, iż jest to postępowaniu sui generis, w którym dochodzi do modyfikacji trybu zwyczajnego ze względu na przedmiot tego postępowania, co wynika z braku możliwości jednoznacznego zakwalifikowania tego postępowania do fazy jurysdykcyjnej albo wykonawczej. De lege ferenda zaproponowano normatywne uregulowanie statusu skazanego w rozdziale 60 Kodeksu postępowania karnego oraz zmianę brzmienia art. 570 Kodeksu postępowania karnego, a także nadanie prokuratorowi statusu uczestnika na prawach strony w postępowaniu w przedmiocie wydania wyroku łącznego.

3

Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego 2023 r., I KZP 13/22 (aprobująca)

63%

Krajnik S.

|

nr 4

130-138

EN

The present gloss refers to the thesis and considerations expressed in the Supreme Court judgement of 28 February 2023, I KZP 13/22, concerning the exception to the rule of speciality stipulated in Article 14 par. 1 (b) European Convention on Extradition. The author presents arguments concerning the broad international legal context of the analysed regulation, which develops and confirms the accuracy of the Supreme Court’s stance on a broader than lexical interpretation of the term ‘final discharge’. Moreover, the paper discusses the nature of the exception in question in the light of the standard of protection laid down in Article 52 par. 4 Constitution of the Republic of Poland.

PL

Niniejsza glosa odnosi się do tezy oraz rozważań wyrażonych w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego 2023 r., I KZP 13/22, dotyczącym wyjątku od zasady specjalności unormowanym w art. 14 ust 1 lit. b Europejskiej konwencji o ekstradycji. Autor przedstawia argumentację dotyczącą szerokiego kontekstu prawno-międzynarodowego analizowanego unormowania, która rozwija i potwierdza trafność stanowiska Sądu Najwyższego co do szerszego niż leksykalne rozumienia pojęcia „ostatecznego zwolnienia”. Ponadto w publikacji odniesiono się do charakteru omawianego wyjątku w świetle standardu ochrony wyznaczanego przez art. 52 ust. 4 Konstytucji RP.

4

Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 2017 roku, sygn. akt IV KK 189/17

63%

Joachimiak S.

|

nr 1

179-188

PL

Autor komentuje w formie co do zasady aprobującej glosy treść wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 2017 r., sygn. akt IV KK 189/17. Na tle tej glosy przedstawia zmiany legislacyjne, jakie zaszły w ostatnim czasie odnośnie do art. 76 k.k., który stanowił główną podstawę rozstrzygnięcia. Omówiona zostaje wzajemna relacja tego przepisu z art. 108 k.k., na przestrzeni zmian nowelizacyjnych, poglądy doktryny i orzecznictwa w tym zakresie. Podjęty zostaje również problem możliwości objęcia wyrokiem łącznym kary pozbawienia wolności orzeczonej z warunkowym zawieszeniem jej wykonania po zakończeniu okresu próby i upływie terminu, o którym mowa w art. 75 § 4 k.k.

EN

The author comments in the form of an approving commentary the content of the verdict of the Supreme Court of 22 June 2017, Ref. No. IV KK 189/17. Against this backdrop, he presents the recent legislative changes on Article 76 of the Criminal Code, which was the main legal basis for the decision. The reciprocal relation of this provision and Art. 108 of the Criminal Code is discussed. Within the scope of the amendments, the views of the doctrine and the case law are discussed. The problem of the possibility of taking in aggregate sentence imprisonment with conditional suspension of punishment after the end of the probation period and the expiry of the period referred to in Art. 75 § 4 of the Criminal Code is discussed.

5

Kształtowanie się instytucji wyroku łącznego w perspektywie historycznej

63%

Andrzejewski M.

|

2022

|

tom 17

|

nr 19 (2)

7-41

EN

The objective of the study is to present how the institution of aggregate sentencing evolved in Polish criminal codifications – starting from the first 1928 Code of Criminal Procedure through the new codification of the 1969 Criminal Procedure Act and ending up with the codification of the 1997 Code of Criminal Procedure and its subsequent amendments. The aim of the analysis is not to reproduce the content of the legal standards applicable in the above-mentioned codifications in the context of the provisions regulating the procedure for passing an aggregate sentence but to show how the views of the doctrine and judicature evolved with respect to the interpretation problems that arose at the theoretical and practical level. The presentation of the changes that took place over the decades will enable a better understanding of the genesis of the provisions regarding aggregate sentencing in the context of its almost 100-year existence in the Polish penal codifications.

PL

Założeniem niniejszego opracowania jest ukazanie jak kształtowała się problematyka wyroku łącznego w polskich kodyfikacjach karnych, począwszy od pierwszego Kodeksu postępowania karnego z 1928 r., poprzez nową kodyfikację ustawy karnoprocesowej z 1969 r. na kodyfikacji Kodeksu postępowania karnego z 1997 r. oraz kolejnych jej nowelizacjach skończywszy. Celem prowadzonej analizy nie jest odtworzenie treści norm prawnych obowiązujących we wskazanych kodyfikacjach w kontekście przepisów regulujących postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego, ale ukazanie ewolucji poglądów doktryny i judykatury na pojawiające się problemy interpretacyjne o wymiarze nie tylko teoretycznym, ale przede wszystkim praktycznym. Prezentacja zmian jakie dokonywały się na przestrzeni dziesięcioleci pozwoli lepiej zrozumieć genezę przepisów obecnie istniejącej instytucji wyroku łącznego w kontekście jej prawie stuletniego istnienia w polskich kodyfikacjach karnych.

6

On the Need to Repeal or Change Art. 87 of the Criminal Code

51%

Nowosad A.

|

tom 26

|

nr 2

EN

The author postulates that as a consequence of introducing in the Act of 20 February 2015 the institution of simultaneous adjudication of imprisonment and restriction of liberty, the legislator should repeal Art. 87 of the Criminal Code. According to Art. 87 § 1 of the C.C., in the case of conviction for concurrent offences for penalties of deprivation of liberty and restriction of liberty, the court shall impose an aggregate penalty, assuming that one month of restriction of liberty is equal to 15 days of deprivation of liberty. The sequence of penalties introduced in Art. 37b of the C.C. undermines the purpose of Art. 87 § 1 of the C.C. Since the legislator introduced a new concept of sequential execution of penalties, he should not preserve the obligation to convert restriction of liberty into imprisonment.

PL

Wprowadzając reformą z dnia 20 lutego 2015 r. możliwość jednoczesnego orzeczenia kar ograniczenia wolności i pozbawienia wolności, ustawodawca powinien konsekwentnie uchylić art. 87 Kodeksu karnego nakazujący w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności wymierzenie obligatoryjnie kary łącznej pozbawienia wolności. Przewidziane w art. 37b k.k. sekwencyjne wykonanie kar dezaktualizuje ratio legis unormowania art. 87 § 1 k.k. Skoro bowiem ustawodawca uznał za słuszną ideę kolejnego wykonania obu kar, nie powinien utrzymywać obowiązku zamiany kary ograniczenia wolności na karę pozbawienia wolności przy karze łącznej.

7

Gloss to the Judgement of the Constitutional Tribunal of 11 June 2019 (P 20/17, OTK-A 2019, Item 29)

51%

Nowosad A.

|

nr 3

EN

The author agrees with the Constitutional Tribunal’s opinion that Article 87 § 1 of the Penal Code to the extent that it imposes an obligation on the court to combine imprisonment and restriction of liberty and to impose a total penalty of deprivation of liberty after converting the penalty of restriction of liberty into imprisonment is inconsistent with the Constitution of the Republic of Poland. In addition, the author raised the problem of ratio legis of Article 87 of the Penal Code and indicated why the deficiencies in regulation were noticed so late in the case law.

PL

Autorka podziela stanowisko Trybunału Konstytucyjnego, że art. 87 § 1 k.k. w zakresie, w jakim nakłada na sąd obowiązek połączenia kar pozbawienia wolności i ograniczenia wolności oraz wymierzenia kary łącznej pozbawienia wolności po dokonaniu zamiany kary ograniczenia wolności na karę pozbawienia wolności, jest niezgodny z Konstytucją RP. Dodatkowo poruszono problem ratio legis art. 87 k.k. i wskazano, dlaczego tak późno w orzecznictwie zostały dostrzeżone mankamenty regulacji.

8

Instytucja wyroku łącznego na tle postępowań po uprawomocnieniu się orzeczenia

51%

Andrzejewski M.

|

2023

|

tom 18

|

nr 20 (1)

39-67

EN

The focus of this study is on three problems. The first area of concern is the substantive scope of the concept of “proceedings following a final court decision” as a type of follow-up proceedings, as well as with their underlying interpretative framework, with a view to assessing the adequacy of legislation governing aggregate sentence. The second area of concern is to reconstruct the criteria that the legislature relied on when introducing into the Polish legal system procedures derogating from the principle of incontestability of final court decisions. The third problem relates to the rationale of applying the institution of aggregate sentencing to penal litigation. The paper closes with a number of de lege ferenda postulates.

PL

Celem opracowania jest analiza trzech postawionych problemów badawczych. Pierwszy problem badawczy dotyczy zakresu przedmiotowego pojęcia „postępowania po uprawomocnieniu się orzeczenia” w kontekście postępowań następczych oraz ich założeń konstrukcyjnych w celu odpowiedzi na pytanie dotyczące adekwatności uregulowania instytucji wyroku łącznego w systematyce kodeksowej. Drugi ogniskuje się wokół próby zrekonstruowania kryteriów, jakimi kierował się ustawodawca wprowadzając do polskiego porządku prawnego procedury stanowiące odstępstwo od zasady niepodważalności prawomocnych orzeczeń sądowych. Trzeci stanowi zaś poszukiwanie ratio legis wprowadzenia instytucji wyroku łącznego do ustawy karnoprocesowej. Na zakończenie formułowano postulaty de lege ferenda.