Okresowi kryzysu finansowego towarzyszyła ogromna dywersyfikacja wynagrodzeń oraz bulwersujące opinię publiczną przypadki wypłacania wysokich premii i bonusów menedżerom, którzy doprowadzali przedsiębiorstwa do kryzysu. Wywołało to potrzebę ponownego przeanalizowania systemów motywacji pod kątem nie tylko teorii agencji, ale również hazardu moralnego towarzyszącego motywacji menedżerów i pracowników do pomnażania swojego bogactwa kosztem właścicieli i społeczeństwa. Analiza teoretyczna, liczne debaty oraz doświadczenia własne autora doprowadziły do konkluzji zawartychw rekomendacjach Europejskiego Kongresu Finansowego, mających na celu doskonalenie systemów motywacyjnych dla potrzeb zrównoważonego wzrostu wartości spółek kapitałowych w dłuższym okresie.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.