Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

The ecology of extinction

100%

Simberloff D.

Acta Palaeontologica Polonica

|

1993

|

tom 38

|

nr 3-4

159-174

EN

Studies of species-area curves and of the spatial correlation of biogeographic ranges with climatic variables may allow some crude prediction of amount of extinction over large regions in the face of major environmental change. However, these approaches tell little about the proximate causes of species loss. The contention that failure of metapopulation dynamics is at the root of many species extinctions is so far not borne out by observed rates of inter-population movement. Rather, most species that have a metapopulation structure seem to have central source populations and peripheral sink populations. Much of the extinction recorded in the ecological literature is probably of such peripheral populations and their loss has little to do with species extinctions. The disappearance of central, source populations is more important but its causes are not well documented. Habitat loss is the single greatest ultimate cause of current extinction. However, disappearance of the very last individuals of the last population of a species may not be obviously related to habitat loss. Rather, it may seem mysterious, because the last individuals will look healthy, or it may seem attributable to one of the stochastic forces widely assumed to set minimum viable population sizes.

PL

Powiązanie wiedzy o areałach zajmowanych przez poszczególne gatunki ze zmiennością klimatu może pozwolić na przybliżone przewidywanie intensywności wymierania na dużych obszarach w wyniku wielkich przemian środowiska. Podejście takie niewiele jednak pomaga w ustaleniu ostatecznej przyczyny wymierania. Większość gatunków ma swoje centralne populacje źródłowe i peryferyczne populacje zanikowe. Większość zapisanych w materiale paleontologicznym przykładów wymierania odnosi się do populacji peryferycznych. Ich koniec niewiele ma wspólnego z rzeczywistym wymieraniem gatunku. O wiele istotniejszy jest zanik populacji centralnych, ale przyczyny tego zjawiska nie są dostatecznie udokumentowane. W czasach nam współczesnych zanik środowiska właściwego dla gatunku jest najpoważniejszym czynnikiem wymierania. Śmierć ostatnich osobników ostatniej populacji nie musi być jednak w oczywisty spoób związana ze zmianami w środowisku. Najczęściej jest skutkiem działania nieidentyfikowalnych, zapewne przypadkowych czynników.

2

Badania genetyczne gluszca - weryfikacja danych ekologicznych i kierunkow ochrony

100%

Rutkowski R. , Zawadzka D. , Jagolkowska P. , Zawadzki J.

Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej

|

2009

|

tom 11

|

nr 2[21]

75-83

PL

W awifaunie Polski głuszec Tetrao urogallus należy do gatunków najsilniej zagrożonych wyginięciem. Krajowa populacja, żyjąca w 4 izolowanych ostojach, oceniana jest na 480-600 lub 350-450 osobników. Na szybki proces wymierania gatunku wpływa szereg wzajemnie powiązanych czynników. Do najważniejszych należą przekształcenia i fragmentacja środowisk leśnych oraz antropopresja. Bezpośrednią przyczyną śmiertelności są kolizje oraz drapieżnictwo, głównie lisa. Kojarzenie ograniczonej liczby osobników oraz intensyfikacja zjawiska dryfu genetycznego prowadzi do ograniczenia zmienności genetycznej izolowanych populacji, co potwierdziły wstępne badania głuszców z terenu Polski. Kontynuowane obecnie prace powinny umożliwić przeprowadzenie dokładnej charakterystyki genetycznej dwóch populacji nizinnych: augustowskiej i lubelskiej. Realizowany projekt powinien pozwolić na genetyczną weryfikację liczebności głuszca oraz stosunku płci. Planowane jest oszacowanie poziomu zmienności genetycznej obydwu populacji, oraz identyfikacja procesów kształtujących tę zmienność. Wyniki badań powinny stanowić podstawę podejmowanych działań ochronnych, w tym restytucji, w ramach krajowej strategii ochrony głuszca.

EN

Capercaillie Tetrao urogallus belongs to the most threatend speciec among avifauna of Poland. Polish population, divided for 4 isolated populations, is estimated for 480-600 or 350-450 individuals. Numerous connected reasons influenced fast decleaning of capercaillie. As the most important, there are often suggested: forest changes and fragmentation and also human disturbance. Direct reasons of mortality are collisions and predation, mainly by red fox Vulpes vulpes. Mating of the limited number of individuals and genetic flow leads to genetic diversity limitation inside isolated, small population, which was documented in initial capercaillie study from Poland. The study presently continued should allow performing precise genetic characteristics of two lowland populations: from Augustów Forest and from Lubelski region. Project in progress should help in genetic verification of the two populations of capercaillie and their sex ratio. Estimation of the genetic diversity level in the both studied populations and identification of the processes influenced on genetic biodiversity are planned. Results of the study should constitute a base for active protection (reintroduction including), according to capercaillie protection program in Poland.

3

Ile warta jest pszczoła?

100%

Zych M.

Wiedza i Życie

|

2008

|

nr 02

56-59

4

Pszczeli kryzys

100%

Korniluk M. , Jobda M.

Ptaki. Biuletyn Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków

|

2011

|

nr 2

5

Wymieranie populacji lęgowej błotniaka zbożowego Circus cyaneus w Polsce

100%

Lukasik L. , Lontkowski J. , Wylegala P. , Zielinski P.

Ornis Polonica

|

2013

|

tom 54

|

nr 1

6

The eco-environmental model of Rhinoceros extinction in China

100%

Zhengtang W. , Wenjie Z. , Gang S.

Polish Ecological Studies

|

1993

|

tom 19

|

nr 1-2

29-34

7

Pszczół gwałtownie ubywa

100%

Grelewska A.

Przyroda Polska

|

2011

|

nr 08

8

Declines in populations of Salix capera L. during forest regeneration after strong herbivore pressure

80%

Falinski J. B.

Acta Societatis Botanicorum Poloniae

|

1997

|

tom 66

|

nr 1

87-109

9

Coraz mniej zajęcy

80%

Adamska A.

Ekonatura

|

2005

|

nr 07