Artykuł dotyczy sposobu diagnozowania zabytkowych budynków pod kątem ich adaptacji do współczesnych wymagań konstrukcyjno-użytkowych oraz zmiany ich funkcji. Poszczególne elementy konstrukcyjne układu nośnego mogą cechować się różnymi zdolnościami adaptacyjnymi, co może wpływać na cały proces rewitalizacyjny budynku – dobór odpowiednich rozwiązań konstrukcyjnych, materiałowych, technologicznych. Zdolność adaptacyjną elementu konstrukcyjnego można określić jako zespół cech i właściwości określających łatwość jego adaptacji do nowych warunków konstrukcyjnych lub użytkowych. W artykule zamieszczono podstawowe schematy diagnostyczne dotyczące adaptacji budynku zabytkowego.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.