Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: wykroczenie

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 października 2016 r., sygn. III KK 229/16, w sprawie pojęcia „droga wewnętrzna”

100%

Kurzępa B.

tom Nr 4

5--11

Jest to glosa aprobująca tytułowe postanowienie Sądu Najwyższego, którego teza brzmi: „Do dróg wewnętrznych zaliczyć należy drogi dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych oraz do obiektów użytkowanych przez przedsiębiorców, place przed dworcami kolejowymi, autobusowymi i portami, czy pętle autobusowe. Dostępność do wymienionych dróg, z uwagi na ich specyfikę, jest zatem ograniczona, w przeciwieństwie do dróg publicznych. Dlatego też art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 1440) do kategorii dróg publicznych zalicza drogi gminne, które, stosownie do dyspozycji art. 7 ust. 1 tej ustawy, stanowią drogi o znaczeniu lokalnym, niezaliczone do innych kategorii, stanowiące uzupełniającą sieć dróg służących miejscowym potrzebom, z wyłączeniem dróg wewnętrznych”. Autor zwraca uwagę na dość często występujące w praktyce organów administracyjnych i sądowych mylenie pojęć „droga gminna” i „droga wewnętrzna”. Jest to, w kontekście opisywanej sprawy, o tyle istotne, że pomyłka ta może wpływać na ukaranie lub uniewinnienie sprawcy od popełnienia wykroczenia z art. 90 k.w. Wyjaśnia stanowisko Sądu Najwyższego w tym zakresie, a także omawia przepisy regulujące status obu rodzajów dróg, tj. drogi gminnej i drogi wewnętrznej.

This is a commentary approving the following decision of the Supreme Court: “The term internal road should encompass access roads to agricultural and forestry lands and to premises used by entrepreneurs, squares in front of railway and bus stations and ports, and turning loops for buses. Access to the mentioned roads, due to their specific nature, is thus limited, unlike the access to public roads (...)”. The author draws attention to the fairly frequent mixing up of the terms “commune road” and “internal road” in the practice of administrative and judicial bodies. This is significant in the context of the described case in that such a mistake can influence the penalizing or acquitting of a perpetrator of an offence under Article 90 of the Code of Petty Offences. The author explains the position of the Supreme Court in this regard, and also discusses the regulations governing the status of both types of roads, i.e. commune roads and internal roads.

Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 24 sierpnia 2023 r., sygn. akt IV KK 37/22

100%

Kulesza J.

nr 1(77)

297-303

Celem glosy jest przedstawienie prawidłowego toku rozumowania, który powinien był przyjąć SN, by dojść do aprobowanej przez glosatora konkluzji. Relewantne orzecznictwo ETPC umożliwia przyjęcie braku naruszenia normy sankcjonowanej w wyniku zastosowania wykładni prokonstytucyjnej i prokonwencyjnej, a nie dopiero braku społecznej szkodliwości czynu, jako zaprzeczenia elementu karygodności. Wszelkie prawnokarne ograniczenia wolności słowa muszą wynikać z poważnych racji i pilnej potrzeby społecznej.

The purpose of the gloss is to present the correct line of reasoning that the Supreme Court should have adopted to reach the conclusion approved by the glossator. Relevant jurisprudence of the European Court of Human Rights allows for the acceptance of the absence of a violation of the norm sanctioned as a result of the application of constitutional and convention interpretation, rather than just the lack of social harmfulness of the act, as basis for the denial of the element of criminality. Any legal restrictions on freedom of speech must arise from serious reasons and an urgent societal need.

GLOSA APROBUJĄCA DO WYROKU IZBY KARNEJ SĄDU NAJWYŻSZEGO Z 29 MAJA 2018 R. O SYGN. AKT II KK 99/18

99%

Rosiak Ł.

tom 19

nr 2

277-286

The comment relates to the verdict issued by the Supreme Court on the adjudication of oﬀences and petty oﬀences against property (viz. theft), for which the financial criterion for criminalization (as of 9 November 2013) is the minimum value of payment for work, as set down in Kodeks wykroczeń (the Polish Code of Petty Oﬀences). In cases of this kind the value of minimum pay should be taken for the day when the verdict for the oﬀence was passed, not for the day on which it was committed.

Glosowany wyrok Sądu Najwyższego dotyczy problematyki orzekania o czynach przeciwko mieniu, w stosunku do których od 9 listopada 2013 r. kryterium uznania danego czynu za przestępstwo albo za wykroczenie stanowi określony w kodeksie wykroczeń wskaźnik minimalnego wynagrodzenia za pracę. We wskazanym zakresie należy mieć na uwadze minimalne wynagrodzenie z daty orzekania w przedmiocie odpowiedzialności za taki czyn, a nie z daty jego popełnienia.