Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

2 Polityka Społeczna

2 2017

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: wydatki socjalne

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

WYDATKI SOCJALNE W POLSCE NA TLE UE

100%

Żukowski M.

nr 8(521)

10–17

Taking social protection expenditure as a percentage of GDP as an indicator, Poland is one of the least „social” EU member states – in 2014 at the level of 2/3 of the EU average. Due to a higher economic growth in Poland during the crisis, the distance between Poland and EU average became even larger during this period. However, taking the level of development into account, Poland is as “social” as many more developed countries. It is the lower GDP per capita which explains the lower real level of social benefits in Poland. Poland has high expenditure on pensions, which indicates a strong orientation of social expenditure towards the oldest part of the society. On the other hand, Poland’s health care expenditure is among the lowest in the EU. Expenditure on education as a percentage of GDP dropped below the EU average, mainly due to decreasing numbers of pupils and students. Both in terms of reducing risk of poverty or social exclusion, as well as decreasing income inequalities, Poland experienced between 2005 and 2015 the biggest progress in the EU. From this perspective, effectiveness and efficiency of social expenditure in Poland durng this period were high.

Według wydatków na zabezpieczenie społeczne w relacji do PKB Polska jest jednym z najmniej „socjalnych” państw UE – w roku 2014 wydatki te stanowiły 2/3 średniej unijnej. Ze względu na szybszy wzrost gospodarczy w Polsce, w okresie kryzysu, dystans między Polską a średnią unijną w omawianym okresie jeszcze się zwiększył. Jednak w stosunku do poziomu rozwoju, Polska jest podobnie „socjalna” jak wiele zamożniejszych państw. Niższy realny poziom świadczeń socjalnych w Polsce wynika przede wszystkim właśnie z niższego PKB. Polska ma bardzo wysokie wydatki na emerytury i renty, co wskazuje na silną orientację wydatków socjalnych na najstarszą część społeczeństwa. Natomiast wydatki na opiekę zdrowotną należą do najniższych w UE. Wydatki na edukację w relacji do PKB spadły do poziomu nieco poniżej średniej unijnej, głównie w związku ze zmniejszaniem się liczby uczniów i studentów. Zarówno pod względem zmniejszania skali zagrożenia ubóstwem lub wykluczeniem społecznym, jak i zmniejszania nierówności dochodowych, Polska zanotowała w latach 2005–2015 największy postęp w całej UE. Z tego punktu widzenia skuteczność i efektywność wydatków socjalnych w Polsce w omawianym okresie była wysoka.

SPORU O PAŃSTWO DOBROBYTU CIĄG DALSZY. OD EKSPANSJI DO STABILNOŚCI FINANSOWEJ I EFEKTYWNOŚCI

100%

Rutkowski W.

nr 9(522)

1–9

The challenge for the social policies of the European Union is to adapt the traditional structures and institutions of the welfare state to the dynamic economic and social changes of the last decades. Due to the extensive scope of this issue, this article is limited to two areas of the welfare state of key importance for public finance and social security – the pension system and the health care system. The main concerns are: (a) threats to the financial stability and adequacy of the pension system and strategies to counter these threats; (b) the process of reforming health care systems in terms of organization, management and funding to improve their effectiveness.

Wyzwaniem dla polityki społecznej państw Unii Europejskiej jest dostosowanie tradycyjnych struktur i instytucji państwa dobrobytu do dynamicznych przemian gospodarczych i społecznych ostatnich dekad. Ze względu na obszerny zakres tej problematyki, w artykule ograniczono się do dwóch obszarów państwa dobrobytu o istotnym znaczeniu dla finansów publicznych i bezpieczeństwa socjalnego – systemu emerytalnego i systemu opieki zdrowotnej. Przedmiotem rozważań są przede wszystkim: (a) zagrożenia dla stabilności finansowej systemu emerytalnego i adekwatności emerytur oraz strategie przeciwdziałania tym zagrożeniom; (b) proces reformowania systemów opieki zdrowotnej w zakresie organizacji, zarządzania i finansowania w celu poprawy ich efektywności.