Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: wulgaryzmy

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Use of indecent words in a public place as a misdemeanour

100%

Gołda - Sobczak M.

nr 4

Wykroczenie polegające na używaniu w miejscu publicznym słów nieprzyzwoitych jest jednym z czynów stypizowanych w rozdziale XVI Kodeksu wykroczeń godzących w obyczajność publiczną. Jego strona przedmiotowa polega na umieszczeniu nieprzyzwoitego ogłoszenia, napisu lub rysunku, albo używaniu słów nieprzyzwoitych. Zarówno pojęcie obyczajności publicznej, jak i znamię nieprzyzwoitości mają charakter niedookreślony. Podobnie mało precyzyjne jest pojęcie „słowa nieprzyzwoitego”. Zarówno obyczajność publiczna, jak i nieprzyzwoitość są wysoce relatywne, postrzegane są różnie przez różne grupy społeczne i uznawane za mniej lub bardziej dopuszczalne w zależności od wieku odbiorcy. Ściganie wykroczeń polegających na używaniu słów nieprzyzwoitych nie może być jednak selektywne. Odróżnić należy posługiwanie się słowem wulgarnym jako wyzwiskiem od traktowania go jako swoisty „przerywnik”.

An offence involving in the use of indecent words in a public place is one of the acts classified in Chapter XVI Misdemeanour Code that violates public decency. Its subject matter consists in placing an obscene announcement, inscription or drawing or using obscene words in a public place. Both the notion of public morality and the sign of indecency are indeterminate in nature. Similarly, the concept of an “obscene word” is not very precise. Both public morality and obscenity are highly relative, perceived differently by different social groups and considered more or less acceptable depending on the age of the audience. The pursuit of offences involving the use of indecent words cannot, however, be selective. One should distinguish between the use of vulgar words as an insult and a specific “interlude”.

Przekraczając granice. Problem przekładu wulgaryzmów i przekleństw

71%

Pycia P.

nr 1

135-148

U radu se analizira problem tabu riječi koje se definiraju kao psovke i vulgarizmi te njihova upotreba i prijevod. Izvor analiziranih tabu riječi je roman Vedrane Rudan "Uho, grlo, nož" i njegov poljski prijevod "Ucho, gardło, nóż". Istraživani diskurs je zapravo idiolekt glavnog lika — žene, što je jako iznenađujuće i interesantno. Analiza opisuje vrste tabu riječi i izraza te različite metode njihovog prevođenja. Istraživanje dokazuje da se vulgarizmi upotrebljavaju puno češće u hrvatskom tekstu, dok su u poljskom prijevodu, u većini primjera, eufemizirani ili ignorirani.

In this article the problem of taboo words, defined as curses and vulgarisms, appearing and translating is analysed. The source of investigated taboo words is Vedrana Rudan’s novel titled "Uho, grlo, nož" and its Polish translation "Ucho, gardło, nóż". It’s surprising and interesting that the investigated discourse is basically character’s idiolect — woman’s idiolect. The analysis describes the types of taboo words and expressions and presents various methods of their translation. It proves that vulgarisms occur in the Croatian text more frequently and in the Polish one they are in most cases euphemized or ignored.