Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Orientacje wspólnotowe młodzieży w warunkach indywidualizacji społeczeństwa

100%

Peret-Drążewska P.

|

2016

|

nr 1

91-101

PL

Młodość jest etapem rozwojowym, który jest szczególnie ukierunkowany na refleksję nad wzajemnymi relacjami na linii jednostka – wspólnota, ponieważ główne zadanie rozwojowe adolescencji, jakim jest kształtowanie własnej tożsamości, realizowane jest za pomocą porównywania i relacji interpersonalnych w ramach uczestnictwa w grupach społecznych. U młodych pojawia się silna potrzeba bycia częścią wspólnotowości przy jednoczesnym dążeniu do kreowania własnej indywidualności będącej zarówno wynikiem rozwojowej specyfiki okresu młodości, jak i efektem panujących trendów współczesności promujących indywidualizację społeczeństwa. Pojawia się zatem rozbieżność, która zmusza do poszukiwania odpowiedzi na pytanie: czy w czasach indywidualizacji społeczeństwa współczesna młodzież zorientowana jest wspólnotowo? Niniejszy artykuł stanowi refleksję teoretyczno-empiryczną na ten temat.

2

Adam Smith pomylił się. To nie egoistyczne jednostki, lecz silne wspólnoty powodują szybszy rozwój ekonomiczny

100%

Maziarz M.

|

nr 5

388-399

PL

Zgodnie z dwiema najpopularniejszymi teoriami filozoficznymi poznanie relacji przyczynowej można sprowadzić do (1) zbadania mechanizmów zachodzących pomiędzy zmiennymi (jak mówią zwolennicy realizmu przyczynowego) lub (2) analizy korelacji zachodzącej pomiędzy zmiennymi (za czym opowiadają się filozofowie kontynuujący tradycję Hume’a). W badaniach zastosowano obie metody w celu odpowiedzi na pytanie, czy istnieje relacja przyczyna – skutek pomiędzy wymiarem kultury indywidualizm-wspólnotowość oraz tempem rozwoju ekonomicznego. Przeprowadzona analiza wykazała, że zorientowanie społeczeństwa na wspólnoty powoduje szybszy wzrost gospodarczy.

EN

According to the two most popular philosophical theories of causality, there are two ways of recognizing such relations: (1) by understanding mechanisms and processes between variables (in pursuance of causal realism) or (2) by correlation analysis (because, as Hume wrote, it is impossible to cognize the causal relationship itself). I applied these two methods to answer the question - if there is a cause-and-effect relationship between one of the cultural dimensions, namely individualism-collectivism and the rate of economic growth. This study, conducted on a group of EU countries shows that more collectivistic countries develop faster.

3

Związki sprawczości i wspólnotowości z wybranymi miarami religijności u polskich katolików

94%

Tychmanowicz A. , Goździewicz-Rostankowska A. , Zarzycka B.

|

nr 17

5-22

EN

Agency and communion are two important aspects of human existence. On the one hand, an individual is the executor of their goals (agency); on the other hand, every human is also a member of the community and a participant in social relations (communion; Bakan, 1966; Gebauer, Paulhus, Neberich, 2013; Wojciszke, 2010). The literature emphasizes the relationships of agency and communion with many aspects of personality, well-being, social functioning and their role in the shaping of religious beliefs and value systems. The goal of this study is to analyse the relationship between agency and communion and multidimensional religiosity among Polish Catholics. Among the problems analysed there were: the relationships of agentic and communal orientation with the dimensions of religiosity (Interest, Beliefs, Prayer, Religious Experience, Cult) and post-critical beliefs (Orthodoxy, Relativism, External Critique, Second Naiveté). A total of 308 individuals were studied (23% men) aged from 18 to 27 (M = 20.84, SD = 1.60) However, for the analyses data from 249 participants (Catholics) were collected. The study used the Centrality of Religiosity Scale by Huber, Post-Critical Belief Scale by Hutsebaut and the Scale of Agency and Communion by Wojciszke (Self-description Questionnaire 30). Above all, the results obtained indicate a positive relationship between the community orientation and traditional religiosity. The results of cluster analysis also suggest that there are relationships between agency and religiosity.

PL

Sprawczość i wspólnotowość traktowane są jako dwa istotne aspekty ludzkiej egzystencji. Z jednej strony, człowiek realizuje własne cele (sprawczość), z drugiej natomiast – stanowi część pewnej społeczności i jest uczestnikiem relacji społecznych (wspólnotowość; Bakan, 1966; Gebauer, Paulhus, Neberich, 2013; Wojciszke, 2010). W literaturze podkreśla się związki sprawczości i wspólnotowości z wieloma aspektami osobowości, dobrostanu i funkcjonowania społecznego, a także zwraca się uwagę na ich rolę w kształtowaniu systemu wartości i przekonań religijnych. Przedmiotem prezentowanych badań jest analiza zależności między sprawczością i wspólnotowością a wielowymiarowo ujętą religijnością u polskich katolików. Analizowano związki orientacji sprawczej i wspólnotowej z wymiarami religijności (zainteresowanie, przekonania, modlitwa, doświadczenie religijne, kult) oraz przekonaniami postkrytycznymi (ortodoksja, relatywizm, krytyka zewnętrzna, wtórna naiwność). Łącznie przebadano 308 osób (23% mężczyzn) w wieku od 18 do 7 lat (M = 20,84; SD = 1,60). W analizach uwzględniono dane uzyskane od 249 osób (katolików). W badaniach zastosowano Skalę centralności religijności Hubera (C-15), Skalę przekonań postkrytycznych Hutsebauta (PCBS) oraz Skale orientacji sprawczej i wspólnotowej Wojciszke (Kwestionariusz samoopisu 30). Uzyskane wyniki wskazują na związki religijności przede wszystkim z orientacją wspólnotową, szczególnie w zakresie religijności rozumianej tradycyjnie. Rezultaty analizy skupień sugerują również pewne zależności między sprawczością a religijnością.

4

Zachodni indywidualizm a konfucjańska apoteoza grupy i tożsamości grupowej

84%

Gawlikowski K.

|

nr XXIII

36-76

EN

The study presents one of the fundamental differences between Western and Confucian civilisations: individualistic western interpretation of self versus Confucian group-self (we-self) and group identity. The study starts with Hong Kong scholars’ opinions: which western concepts are entirely alien to Chinese tradition. According to them, an individual is not treated there as the highest value nor has attributed ‘innate dignity’, as in the West. Equality is rejected, because all social relations are based there on a hierarchical order. The concepts and ideals of individual autonomy, of self-direction, freedoms and rights had also been unknown there, like many other western concepts, since they have Christian and Greek-Roman roots. The author subscribes to F.W. Mote’s conclusion that there is a ‘cosmological gulf’ between Chinese and western civilisations. The author considers right Qian Mu’s opinion that the creation of social, human nature of each individual is a fundamental concept of Chinese civilisation, hence the state is treated as a kind of one gigantic school, in which all citizens are considered ‘pupils’, and all ‘chiefs’, from father to emperor, as respected ‘tutors’. The principle of maintaining harmony and unity excludes various partial visions and different personal political options since consensus is required and individual criticism, in particular towards all ‘authorities’ is condemned. The study presents various explanations and concepts of ‘Confucian self’ (Chinese, Japanese and Korean), among them ‘group self’, ‘contextual self’, ‘enlarged’ and primitive ‘small self’, ‘multiple self’, self as a ‘centre of relationships’, ‘dependent personality’, ‘sacredness of group life’, the idea of group unity ‘being one in soul and body’, etc. The author presents in detail Roger T. Ames’ concept of Confucian self as ‘focus-in-the-field’ indicating that it explains well the different social position of individuals, which could vary from ‘small’ and insignificant to ‘gigantic’. The study outlines as well the religious Chinese context of such concepts. Owing to such an emphasis on group and not personal self, it is difficult to understand properly and adapt the fundamental western political concepts such as human rights and liberal democracy since they serve autonomous individuals lacking in East Asia. The study outlines the education process and the essential concepts of how children have to be educated in the Confucian tradition. These realities change, of course, but slowly and merely partially, since the traditional concepts still serve well social needs and efficient modernization. In the end, the author indicates a broader cultural context in which such concepts of self could operate. For instance, Confucian tradition glorifies harmony, accord and maintaining consensus, whereas it condemns struggle, quarrels and open criticism of others, in particular of authorities. Western individual protests and criticism challenge this approach. When the Christian concepts of brotherhood, love of one’s neighbour and equality were lacking, and all other communities in the same country are treated as ‘alien’ and ‘potentially harmful’, it was difficult to form national identity and solidarity. Moreover, under such circumstances, wide interests and engagement in politics of the state could not appear. Hence ‘culturalism’, based on group cultural identity, instead of nationalism evolved. The western individualistic spirit of adventure, traveling, seeking something new was also lacking, on the contrary, the Confucian ideal was to live together with one’s family in a native village/community. This cultural and social context is an obstacle to this day to the adaptation of western institutions and values related to individual.

5

Wspólnotowi, choć samotni. Paradoksy Ortegowskiej filozofii życia

67%

Domeracki P.

|

nr 1

EN

José Ortega y Gasset’s philosophy, regardless of its actual specific weight and a diversity of opinions which are delivered about it, does not stop occupying the following generations of researchers’ attention, not losing in attractiveness and seeming to be very current as well, and also universally important and significant. The vitalism of this philosophy, thanks to combining it with ratio, stands above a mediocrity of overview, protecting successfully against a superficial judgement and melting into impressive aphoristics. Life – both object and subject of Ortega’s philosophy, marked by ambivalence and complexity, with necessity makes the same as it the philosophy distilled from it. To the substantial attributes of life at Ortega belong communality, on the one hand, and loneliness on the other. There is a numerous of premises which are a sign of the communion dimension of life. There are so many arguments, however, for the lonely character of it. The main issue the article is concentrated on is a thesis that Ortega y Gasset belongs to the biggest-ever and the most interesting philosophers of loneliness, developing or even more – bringing to a culmination of the centuries-old tradition of struggling with existential determination of the essence of loneliness, that leads to acknowledgment of loneliness as an essential attribute of the human life.

PL

Filozofia José Ortegi y Gasseta, niezależnie od jej rzeczywistego ciężaru gatunkowego i opinii, jakie na jej temat krążą, nie przestaje zajmować uwagi kolejnych pokoleń badaczy, nie tracąc na atrakcyjności i wydając się przy tym niezwykle aktualną, a do tego uniwersalnie ważną i doniosłą. Witalizm tej filozofii, dzięki pożenieniu go z ratio, wybija ją ponad przeciętność oglądu, chroniąc udanie przed powierzchownym sądem i rozpływaniem się w efektownej aforystyce. Życie – zarazem przedmiot i podmiot Ortegowskiej filozofii, naznaczony ambiwalencją i złożonością – z konieczności taką samą czyni destylowaną z niego filozofię. Do zasadniczych określników życia należą u Ortegi wspólnotowość z jednej i samotność z drugiej strony. Istnieje wiele przesłanek świadczących o wspólnotowym wymiarze życia. Równie wiele jest jednak argumentów za tym, że ma ono raczej samotnościowy charakter. Tym, na czym przede wszystkim koncentruje się artykuł, jest teza, że Ortega y Gasset należy do największych w dziejach i najciekawszych filozofów samotności, rozwijających – a nawet więcej, i to znacznie – i doprowadzających do kulminacji wielowiekową tradycję zmagań z egzystencjalnym określaniem istoty samotności prowadzącej do uznania samotności za istotowy określnik egzystencji.