In the paper the authors theoretically and empirically prove two theses which the most significant for the development of agricultural sector. Firstly, the financial support of farming is objectively justified privilege of this sector. Secondly, agriculture should not be left to self-regulate in the market. The key proof in case of the first thesis is an empirical indication of so-called 'surplus drainage' from farming via the market mechanism. Next, it proves that market allocation in agriculture is naturally unreliable. Because of that the macroeconomic policy in highly-developed countries leads to a market mechanism stabilisation and in long term it reaches it. In Poland despite the changeability of restrictive and expansive options in macroeconomic policy, the aims of agricultural policy have not been reached so far. Residual losses of farming in recession times despite active macroeconomic policy and re-transfers within CAP are not compensated in times of macroeconomic aggregates improvement. Those premises must be taken into consideration in the next time of planning of the EU CAP.
PL
W artykule autorzy dowodzą teoretycznie i empirycznie dwóch tez, kluczowych dla rozwoju sektora rolnego. Po pierwsze, wsparcie finansowe rolnictwa jest obiektywnie uzasadnionym przywilejem tego sektora. Po drugie, nie należy pozostawiać rolnictwa samoregulacji rynkowej. Kluczowym dowodem w przypadku pierwszej tezy jest empiryczne wykazanie tzw. 'drenażu nadwyżki' z rolnictwa przez mechanizm rynkowy. Następnie dowodzi się, że alokacja rynkowa w rolnictwie jest z natury rzeczy zawodna. Z tego względu polityka makroekonomiczna w krajach wysokorozwiniętych dąży do stabilizacji mechanizmu rynkowego i w dłuższym okresie ją osiąga. W Polsce, mimo zachowania przemienności opcji restrykcyjnej i ekspansywnej w polityce makroekonomicznej, cele polityki rolnej nie zostały dotychczas zrealizowane. Straty rezydualne rolnictwa z okresu dekoniunktury mimo aktywnej polityki makroekonomiczneji retransferów w ramach WPR nie są rekompensowane korzyściami w warunkach poprawy agregatów makroekonomicznych. Należy uwzględnić te przesłanki w kolejnym okresie programowania w ramach Wspólnej Polityki Rolnej UE.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
W artykule poruszono problem alokacji środków wspólnej polityki rolnej UE pomiędzy poszczególne kraje członkowskie w ramach dwóch filarów tej polityki. Jego celem było określenie znaczenia krajów członkowskich w kontekście podziału środków unijnych odzwierciedlających realizację rozwoju zrównoważonego i wskazanie występowania dynamiki i asymetrii w tym zakresie. Przeprowadzona analiza wskazuje, że w strukturze wydatków unijnych na wspólną politykę rolną coraz większe znaczenie zyskują instrumenty z zakresu II filaru, czyli środki na rozwój obszarów wiejskich. Można to potraktować jako przejaw uwzględniania w unijnej polityce rolnej założeń rozwoju zrównoważonego. Biorąc pod uwagę bezwzględną wartość planowanych środków w ramach II filaru, czyli wydatki na PROW 2007-2013, Polska jest ich największym beneficjentem. Jednak ocena alokacji środków istotnie się zmienia przy uwzględnieniu struktur wytwórczych w poszczególnych krajach. Przewagi polskich rolników nie są już tak jednoznaczne w porównaniu z innymi krajami, w tym również krajami EŚW, jeżeli spojrzy się na przyznane środki z perspektyw liczby gospodarstw, osób pracujących w rolnictwie, a szczególnie liczby ha użytków rolnych.
EN
This paper deals with the issue of the common agricultural policy (CAP) funds allocation among the Member States under the two pillars of this policy. Its goal is to determine the significance of the Member States in the context of the EU funds distribution, which reflects the implementation of sustainable development, as well as dynamics and asymmetry of this distribution. The analysis indicates that in the structure of EU CAP funds, instruments from second pillar, that is the measures for rural development, are gaining increasing importance. This can be seen as a consideration in the EU's agricultural policy objectives of the sustainable development. Taking into account the absolute value of the planned measures under the second pillar in the RDP 2007-2013, Poland is the biggest beneficiary. However, this opinion may change if one takes into account the production structures in different countries. Advantages of Polish farmers are not so clear in comparison with other countries, including CEE countries, especially if one looks at the number of households, persons engaged in agriculture, and the number of hectares of agricultural land.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.