Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Struktury wojskowe NATO XXI wieku?

100%

Ziółkowski J. , Waśniewski T.

|

tom Nr 30

251--260

2

NATO : edukacyjna współpraca w profesjonalizacji sojuszniczych sił zbrojnych : doświadczenia Akademii Obrony NATO w Rzymie

100%

Gawliczek P.

|

tom nr 3(64)

250-266

3

Turkey-Kazakhstan Relations: an Overview of Mutual Relations since the Collapse of the Soviet Union

84%

Aslan D. H. , Bozyigit D.

|

nr 4(42)

133-145

EN

The bilateral relations between Kazakhstan and Turkey have started, firstly due to deep cultural, historical ties, brotherhood kinship which caused Turkey to be the first country to recognise the independence of Kazakhstan. Secondly, the development of the Turkish-Kazakh relations is based on the identity or similarity of positions on a wide range of issues; moreover, both countries’ own interests in the international relations system also played a significant role in strengthening the bilateral relations.

PL

Stosunki dwustronne Kazachstanu i Turcji zostały zapoczątkowane, po pierwsze, ze względu na więzi kulturowe, historyczne i braterskie pokrewień-stwo, co spowodowało, że Turcja stała się pierwszym krajem, który uznał niepodległość Kazachstanu. Po drugie, rozwój stosunków turecko-kazachskich jest oparty na tożsamości lub podobieństwie stanowisk w szerokim zakresie kwestii; co więcej, własne interesy obu krajów w systemie stosunków międzynarodowych również odegrały istotną rolę w umacnianiu stosunków dwustronnych.

4

„Morskie” epizody polsko-niemieckiej współpracy wojskowej w latach 90. XX wieku

84%

sokolowski a.

|

nr 1

161-170

EN

This paper explores Polish-German military relations in 1990-1999, focusing specifically on naval cooperation. It looks into the nature of these relations and the ways of practising them as well as discusses the fundamental conditions which defined their shape. The author argues that this cooperation expanded regularly with its scope growing steadily and, finally, developing towards a tri- and multilateral model. This, in turn, contributed to an increased sense of trust in the region and strengthened the security of Central-European states as well as the region as a whole. These developments indirectly facilitated the preparation of the Polish Army, therein the Polish Navy, for incorporation into NATO’s military structures. As such, Polish-German naval cooperation seems to have been a very relevant factor in transforming the Armed Forces of the Republic of Poland and developing Poland’s security policies aimed to ensure the country’s political independence and sovereignty.

PL

W artykule dokonano omówienia wojskowych relacji polsko-niemieckich w latach 1990–1999 ze szczególnym uwzględnieniem współpracy sił morskich. Określono ich charakter i sposób realizacji oraz wskazano na zasadnicze uwarunkowania, decydujące o ich kształcie. Autor dowodzi, że współpraca ta sukcesywnie się rozwijała i poszerzał się jej zakres. Została także poszerzona, przybierając wymiar trój- i wielostronny. Przyczyniła się ona do pogłębiania klimatu zaufania w regionie, utrwalenia bezpieczeństwa państw i regionu Europy Środkowej oraz – pośrednio – umożliwiła przygotowanie polskiej armii, w tym i Marynarki Wojennej RP, do funkcjonowania w strukturach wojskowych NATO. Stanowiła więc jeden najważniejszychelementów przeobrażenia Sił Zbrojnych RP i kreowania polityki bezpieczeństwa Polski, ukierunkowanej na zapewnienie jej niezawisłości politycznej i suwerenności.

5

Zmiany w militarnym wymiarze funkcjonowania NATO i związane z tym problemy : polski punkt widzenia

84%

Gągor F.

|

tom nr 2(71)

7-12

EN

In his speech, delivered during a conference held at the Royal Castle in Warsaw, the Chief of Polish General Staff presented the viewpoint of the Polish Armed Forces and General Staff on crucial problems concerning the military dimension of NATO functioning in the recent time. He focused on issues which are of key importance and which exert the greatest influence on the Polish Armed Forces’ transformation process. These issues In elude the armed forces’ character resulting from their purpose and tasks, ability of quick reaction to new security challenges and related military capabilities which either have already been defined or which will be necessary to posses in the future if NATO is to maintain its strategic role guaranteeing security for all Member States.

6

Perspektywy utworzenia wspólnej armii europejskiej a kryzys funkcjonowania Unii Europejskiej w drugiej dekadzie XXI wieku

84%

Lasoń M.

|

nr 1

69-85

PL

Celem artykułu „Perspektywy utworzenia wspólnej armii europejskiej a kryzys funkcjonowania Unii Europejskiej w drugiej dekadzie XXI wieku” jest przedstawienie renesansu idei budowy armii europejskiej. Autor wskazuje na przyczyny tego zjawiska i związane z tym stanowiska wybranych państw. Ponadto rozważa możliwości jej realizacji w czasie kryzysu Unii Europejskiej. Stawia szereg pytań dotyczących nie tylko jej zasadności, ale i adekwatności do procesu integracji europejskiej. Nie pozostawia wątpliwości, że ewentualne powstanie armii europejskiej jest procesem długim. Wymaga od państw członkowskich pogodzenia ich interesów narodowych i odpowiedzi na pytanie o to, czy Unia Europejska ma być w pełnym tych słów znaczeniu mocarstwem globalnym, czy jedynie sektorowym.

EN

The purpose of the article “The Prospects of establishing a common European Army in the time of the European Union crisis in the second decade of the XXI Century” is to present the renaissance of idea an European army. The author points out the reasons for this phenomenon and position of selected countries. Moreover, he considers the possibility of its implementation during the crisis of the European Union. He poses a number of questions about its need and the adequacy to the process of European integration. But there is no doubt that the possible establishment of an European army is a long process. It requires the Member States to reconcile their national interests and answer the question whether the European Union should be a global or only sectoral power.

7

The significance of Hultqvist Doctrine in the Swedish security policy

84%

Wróblewska A.

|

tom 52

|

nr 1(195)

103-111

PL

Szwecja jest jednym z nielicznych państw, które kieruje się zasadą neutralności w swojej polityce. Zapewnienie bezpieczeństwa kraju jest jednym z priorytetów kolejnych rządów w Sztokholmie. Współczesny świat opiera się na sojuszach, a państwa nie są w stanie skutecznie same zapewnić sobie bezpieczeństwa. Celem szwedzkiej polityki bezpieczeństwa jest osiągnięcie idealnego balansu między bezpieczeństwem a neutralnością i realizuje te zamierzenia zgodnie z doktryną Hultqvista.

EN

Sweden is one of the few countries that is guided by the principle of neutrality in its policy. Ensuring national security is one of the priorities of successive governments in Stockholm. The modern world is based on alliances, and states are unable to protect their security effectively. The Swedish security policy aims to achieve a perfect balance between security and neutrality and implements these intentions under the Hultqvist Doctrine.

8

Defence cooperation between Sweden and Finland. Brothers in arms in the Nordic and beyond

84%

Śliwa Z. , Paasikivi J.

|

nr 10

123-144

PL

Bezpieczeństwo Europy ewoluuje w ostatniej dekadzie, powodując weryfikację narodowych polityk obronnych. Będąc członkami Unii Europejskiej, a nie NATO, Szwecja i Finlandia zmieniają swoją politykę obronną, aby stawić czoła złożonym zagrożeniom. Ich bliskość geograficzna jest jednym z czynników powodujących zacieśnienie ich współpracy wojskowej, wspartej budowaniem ich narodowych zdolności wojskowych i cywilnych, aby odstraszać potencjalne zagrożenie ze strony Rosji i stawić czoła wyzwaniom hybrydowym. Postęp jest widoczny, zwłaszcza w ostatniej dekadzie. Nie lekceważą zamykania szeregów z innymi krajami nordyckimi, NATO, a konkretnie ze Stanami Zjednoczonymi, uznając, że wspólny wysiłek z tymi narodami i organizacjami, wyznającymi te same wartości i stojącymi w obliczu podobnych zagrożeń, jest podstawą ich bezpieczeństwa. W artykule wykorzystano jakościowe podejście badawcze, wykorzystując studium przypadku, badanie źródeł wtórnych, analizę i syntezę jako metody

EN

The security of Europe has been evolving in the last decade, causing the verification of national defence policies. Being members of the European Union but not NATO, Sweden and Finland are revising their defence policies to face complex threats. Their geographical proximity is one factor causing their close military cooperation, supported by building–up their national military and civilian capabilities to deter potential threat from Russia and face hybrid challenges. The progress is visible, especially over the last decade. They are not disregarding closing ranks with other Nordic countries, NATO and specifically the US recognising that a joint effort with those nations and organisations, sharing the same values and facing similar threats, is foundation of their security. The paper utilises the qualitative research approach using a case study, desk research, analysis, and synthesis as methods.

9

Główne kierunki rozwoju Sił Zbrojnych Republiki Białorusi

84%

Szczęśniak D.

|

nr 42

49-61

EN

A fundamental assumption in the context of potential development trends of the Armed Forces of the Republic of Belarus is their close relations and far-reaching cooperation with the Armed Forces of the Russian Federation. Accordingly, this paper presents the Belarusian-Russian relations and dependencies that are taking place within the framework of the progressive military integration of the two countries. Among other things, the structural and functional changes taking place in the Belarusian army were presented. Belarusian-Russian military cooperation, including the regular manoeuvres codenamed „Zapad”, serves the combat coordination of both armies, and ultimately aims at the incorporation of the Belarusian Armed Forces. In fact, Belarusian modernization programs result from specific integration efforts and serve the purpose of achieving the goals of Russian security policy. The modernization and supply of equipment and weapons are largely based on domestic production, which is a continuation of the solutions of Soviet technical thought and is aimed at adapting the Armed Forces of the Republic of Belarus to the needs defined by the Russian Federation. The directions of development presented in this paper and the range of capabilities of the Belarusian army in favorable conditions from Moscow’s point of view will allow for the transition from military pressure to potential real Belarusian-Russian military actions in the western operational direction.

PL

Zasadniczym założeniem w kontekście potencjalnych trendów rozwojowych Sił Zbrojnych Republiki Białorusi są ich bliskie relacje i daleko idąca współpraca z Siłami Zbrojnymi Federacji Rosyjskiej. W związku z tym w artykule przedstawiono relacje i zależności białorusko-rosyjskie, jakie mają miejsce w ramach postępującej integracji wojskowej obu państw. Wskazano między innymi zmiany strukturalno-funkcjonalne zachodzące w białoruskiej armii. Białorusko-rosyjska współpraca wojskowa, między innymi poprzez cykliczne manewry pod kryptonimem „Zachód”, służy zgraniu bojowemu obu armii, a docelowo zmierza do inkorporacji SZ Białorusi. Białoruskie programy modernizacyjne w rzeczywistości wynikają z określonych dążeń integracyjnych i służą realizacji celów rosyjskiej polityki bezpieczeństwa. Modernizacja, dostawy sprzętu i uzbrojenia w znacznej mierze opierają się na rodzimej produkcji, będącej kontynuacją rozwiązań radzieckiej myśli technicznej, i mają na celu dostosowanie SZ RB do potrzeb określonych przez Federację Rosyjską. Przedstawione kierunki rozwoju oraz wachlarz możliwości SZ RB w sprzyjających z punktu widzenia Moskwy warunkach będą służyły przejściu od presji militarnej do potencjalnych realnych białorusko-rosyjskich działań zbrojnych na zachodnim kierunku operacyjnym.

10

Involvement of EU Member States in PESCO Projects: A Comparative Analysis

84%

Gawron-Tabor K. , Willa R.

|

2023

|

tom 79

21-46

PL

Wspólnota Europejska/Unia Europejska zrodziła się jako organizacja ekonomiczna, która poprzez pogłębioną współpracę, zwłaszcza handlową, pozwolić miała na szybką odbudowę Starego Kontynentu ze zgliszczy wojennych. Apetyty przywódców państw europejskich rosły jednak w miarę postępujących procesów integracyjnych – sukces ekonomiczny napędzał wolę dalszej pogłębionej integracji państw. Ten stan rzeczy pozwolił wyposażyć organizację w możliwość decydowania i wpływania na decydentów krajowych w kolejnych sferach dotąd wyłącznej aktywności państw. Niemniej na przestrzeni lat państwa unijne zazdrośnie i z wielką determinacją strzegły kompetencji dotyczących szeroko pojmowanego bezpieczeństwa, w tym nade wszystko obronności. Kolejne próby przyspieszenia integracji w tej materii okazywały się nie na tyle skuteczne, by można było mówić o realnej wspólnej polityce obronnej. Jedna z ostatnich inicjatyw – PESCO – ma pomóc odmienić tę sytuację. Konieczne staje się zatem udzielenie odpowiedzi na pytania: Czym ono jest? Jak państwa UE zapatrują się na rozwijanie tej koncepcji współpracy? Jak ta współpraca wygląda na wczesnym etapie jej wdrażania? Jakie wreszcie czynniki determinują zaangażowanie państw „starej” i „nowej” UE? Niniejszy tekst to próba udzielenia odpowiedzi na te właśnie pytania.

EN

The European Economic Community/European Union was born as an economy-oriented organization, which was to facilitate rebuilding of the Old Continent after WWII through extensive cooperation, particularly in trade. However, the appetites of the state leaders were growing along the progress of the integration processes; the economic success was an argument for further integration of the European countries. Due to this, the organization was given the ability to make decisions and influence decision-makers at the national level in subsequent spheres that earlier were the sole prerogative of states. Still, for many years EU members determinedly guarded their competences regarding broadly understood security, predominantly defence. Successive attempts to accelerate integration in this area were not effective enough to develop a real common defence policy. One of the last initiatives, Permanent Structured Cooperation (PESCO), is supposed to help change this situation. It is therefore necessary to pose several questions: What is PESCO? What is EU members’ attitude towards developing this form of cooperation? What does this cooperation look like at the early implementation stages? What factors determine the involvement of the ‘old’ and ‘new’ EU member states? This article is an attempt to answer these questions.

11

Role of military cooperation in Vietnam-Russia relations

84%

Zaręba M.

Eastern Review

|

2022

|

tom 11

|

nr 2

51-66

PL

Głównym celem artykułu jest analiza ewolucji stosunków bilateralnych między Socjalistyczną Republiką Wietnamu (SRW) a Federacją Rosyjską w zakresie współpracy wojskowej od roku 2002, kiedy to obydwa kraje podpisały Deklarację o partnerstwie strategicznym. Udziela on odpowiedzi na następujące pytania badawcze: 1) jaka jest rola współpracy militarnej w relacjach rosyjsko-wietnamskich, 2) jakie są najistotniejsze płaszczyzny kooperacji wojskowej między Rosją a Wietnamem, 3) jakie są motywy rozwijania powiązań militarnych każdej ze stron, 4) czy rosyjska aneksja Krymu w 2014 roku i inwazja na Ukrainę w 2022 roku zmieniły cele wietnamskiej polityki wobec Moskwy, 5) w jaki sposób napięcia w relacjach chińsko-amerykańskich wpływają na współpracę wojskową między Rosją a Wietnamem? Tezy niniejszego artykułu zakładają, że: 1) rząd w Hanoi utrzymuje przyjazne stosunki polityczne z Moskwą w obliczu konfliktu na Ukrainie i kontynuuje współpracę wojskową, jednak eksport rosyjskiej broni do Wietnamu w ostatnich latach spadł, 2) Wietnam dywersyfikuje dostawców uzbrojenia rozszerzając współpracę z Izraelem, Białorusią, USA i Koreą Południową, ale Rosja nadal pozostaje kluczowym sprzedawcą broni dla Hanoi. Artykuł zawiera krótki przegląd stosunków rosyjsko-wietnamskich, koncentruje się również na ważnych kontraktach handlowych w zakresie handlu bronią oraz umowach o współpracy wojskowej. Analiza zawiera interpretację danych publikowanych przez Sztokholmski Międzynarodowy Instytut Badań nad Pokojem (SIPRI), aby pokazać skalę powiązań militarnych, a także wskazuje główne wyzwania dla przyszłej współpracy wojskowej.

EN

The primary purpose of this article is the analysis of the evolution of bilateral relations between the Socialist Republic of Vietnam (SRV) and the Russian Federation in the field of military cooperation. It gives answers to following research questions: 1) what is the role of defence collaboration in bilateral ties, 2) what are the most essential elements of Russia-Vietnam military relations, 3) what are the common reasons/ incentives for developing links regarding arms trade, 4) do the Russian annexation of Crimea in 2014 and invasion of Ukraine in 2022 change goals of Vietnamese politics towards Moscow, 5) How do Chinese and US factor affect military cooperation between Russia and Vietnam? The theses of this paper assume that: 1) the government in Hanoi maintains friendly relations with Moscow on the political level in the face of the conflict in Ukraine and continues military cooperation, however Russian arms exports to Vietnam has declined, 2) Vietnam diversifies weapon trade partners expanding cooperation with Israel, Belarus, US and South Korea, but Russia still remains crucial arms importer for Hanoi. The analysis is focused mainly on the situation from 2002 to the present, and intends to examine the evolution of military cooperation between Hanoi and Moscow after the signing of the Declaration on Strategic Partnership. The article includes a short overview of Russia-Vietnam relations emphasizing its strong historical background. Paper is also focused on important arms trade contracts, agreements on military cooperation, includes statistics published by Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI) to show the scale of collaboration, and points out major challenges for future cooperation.

12

Evolution of the German concepts of military cooperation in Europe

84%

Żurek M.

|

2019

|

tom 2019(4)

11-29

EN

Współpraca wojskowa Niemiec z partnerami europejskimi podejmowana jest albo w ramach Unii Europejskiej, albo poza jej strukturami. Współpraca w ramach Unii Europejskiej odbywa się głównie na dwóch poziomach: międzyrządowym i ponadnarodowym. Z kolei współpraca poza UE skoncentrowana jest także na dwóch poziomach: bilateralnym i multilateralnym. Zamiarem Autora jest zidentyfikowanie kierunku ewolucji niemieckich koncepcji współpracy wojskowej w Europie w okresie rządów kanclerz Angeli Merkel z jednoczesnym wykorzystaniem wielopoziomowego podejścia. Koncepcje współtworzone bądź współrealizowane przez Niemcy zakładają, że silna i zjednoczona Europa może odeprzeć zagrożenia zewnętrzne, gdy będzie rozwijała własny komponent wojskowy. Wyraźnie widać asymetrię koncepcyjną, dlatego jest więcej koncepcji międzyrządowych (misje wojskowe, PESCO, wzmocniona WPBiO, EI2) niż koncepcji ponadnarodowych, z których można mówić właściwie o jednej, czyli o koncepcji armii europejskiej. Wpływ na ewolucję koncepcji niemieckich może mieć integralny federalizm, jakiemu to państwo hołduje, i który implementował po drugiej wojnie światowej do ustroju politycznego i administracyjnego, czyli oparty o wielopoziomowość i współdziałanie władz system, który się sprawdził, przynosi efekty, więc także może przynieść efekty w wielopoziomowej współpracy wojskowej w UE.

13

Trzy dekady wojskowego wsparcia Ukrainy przez NATO : 1991-2021

84%

Piotrowski S.

|

2021

|

tom Nr 4

15--26

PL

Szeroko rozumiana współpraca wojskowa oprócz wymiany doświadczeń szkoleniowych, z której zazwyczaj korzystają współpracujące strony, jest doskonałą okazją do udzielenia wsparcia państwu, które pomocy - na przykład związanej z modernizacją swojego systemu obronnego - potrzebuje i o nią zabiega. Historia wojskowej współpracy Ukrainy z NATO sięga początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia. Współpraca ta nabrała impetu po wybuchu walk w Donbasie oraz aneksji Krymu przez Federację Rosyjską. Jako odpowiedź na prośbę rządu ukraińskiego Sojusz znacznie zwiększył wojskowe wsparcie tego państwa, między innymi pomocą we wdrażaniu reform sektora bezpieczeństwa i obrony, doradztwem na poziomie strategicznym oraz realizacją wielu programów reformy systemu obronnego Ukrainy. Charakter i skala natowskiego wsparcia Ukrainy wydają się jednak ograniczone, ponieważ opinie na temat tego, co można zrobić, aby pomóc Ukrainie w jej trudnej sytuacji - i czy należy coś zrobić - jest wypadkową odmiennych stanowisk narodowych w ramach Sojuszu.

EN

Apart from being a platform to exchange training experience, a broadly perceived military cooperation, which is usually taken up by both cooperating parties, is an excellent opportunity to provide assistance to a country that needs and seeks such assistance, with respect to, for instance, modernizing its national security system. The history of cooperation between Ukraine and NATO dates back to the 1990s. The cooperation and military support provided to Ukraine by NATO gained a new impetus after the outbreak of an armed conflict in Donbas and the annexation of Crimea by the Russian Federation. In response to the request submitted by the Ukrainian government, the Alliance significantly increased its military support for Ukraine in, among other things, implementation of security and defense sector reforms, counseling on the strategic level, and realization of many programs aiming to modernize Ukraine’s defense system. However, the nature as well as the scope of support granted to Ukraine by NATO seem to be limited, because an opinion on what can be done to help Ukraine in its difficult situation, and whether anything should be done, is a resultant of various opinions represented by individual Alliance members.

14

Polskie Siły Powietrzne w NATO

84%

Michalak W.

Zeszyty Naukowe AON

|

1998

|

tom nr 4(33)

9-26

EN

The article has been based on an introductory lecture given by the commandant of Air Force and Air Defence Department. Its aim is to state the place and role of Polish Air Force and Air Defence Forces in NATO coalition forces. A new strategy has been presented which stipulates the ability of active combat actions - in a short time, often on distant territories, both while conducting peace tasks and during crisis and war as well. The Polish Air Force possible importance and tasks in NATO have been discussed. The Polish contribution of the Air Force component to NATO has to have both a factual character with high parameters in its military dimension and an intellectual character with modem security philosophy, the carriers of which will be well trained and educated soldiers, career soldiers in particular.

15

Polsko-ukraińska współpraca wojskowo-techniczna

84%

Szlachta M.

|

2017

|

tom R. 46, z. 142

121--142

PL

Polsko-ukraińska współpraca wojskowo-techniczna podjęta została na nowo w latach dziewięćdziesiątych w zmienionych uwarunkowaniach politycznych, gospodarczych i wojskowych. Jej przedmiotem jest sprzęt wojskowy, a podmiotami organizującymi współpracę - instytucje państwowe oraz przedsiębiorcy sektora obronnego. W artykule główna uwaga skoncentrowana została na ocenie aktualnego stanu dwustronnej współpracy, uwarunkowaniach jej rozwoju oraz diagnozie przyczyn braku wyraźnych efektów tej współpracy. Dwustronne kontakty na poziomie państwowym są intensywne, a ich głównym efektem są deklaracje o woli i chęci rozwijania współpracy. Jednak na poziomie podmiotów, których aktywność decyduje o wynikach kooperacji (przedsiębiorstw przemysłu zbrojeniowego i ośrodków naukowo-badawczych), rzeczywiste efekty są dalekie od oczekiwanych. Wśród głównych przyczyn takiego stanu rzeczy wskazane zostały post zimnowojenne uwarunkowania różnic rozwojowych obu krajów, odmienne cele w polityce zagranicznej i obronnej oraz organizacji zaplecza naukowo-produkcyjnego. Nieliczne przykłady wymiernych efektów wskazują na duże możliwości rozwoju wzajemnych relacji, a jednocześnie wskazują na szereg trudności niezbędnych do pokonania w przyszłości.

EN

Polish-Ukrainian military-technical cooperation was renewed in the nineties at changed political, economical and military conditions. The military equipment is the object of the cooperation and the state institutions and contractors of defence sector are the subjects involved in its organisation. The paper focuses on evaluation of current state of bilateral cooperation, conditions of its development and reasons for the lack of clear effects. Bilateral relations on the state level are intense and their main effect contains declarations of the willingness for developing the co-operation. But on the level of subjects, activity of which decide on results of co-operation (companies of defence sector and scientific-research centres), the real effects are far beyond the expectations. The post-cold war differences of development conditions in two countries, different objectives of foreign and defence policy, and organisation of scientific-industrial background are indicated as the main reasons of the situation. Some rare examples of real effects indicate on a great potential for development of mutual relations and at the same time on many difficulties that has to be overcome in the future.

16

Państwa Europy Środkowej w stałej współpracy strukturalnej WPBIO Unii Europejskiej

84%

Ciupiński A.

|

2020

|

nr 5

105-118

EN

Under the influence of external threats and international relations, the European Union has taken measures to strengthen cooperation between Member States in the area of security since 2016. The decisions of permanent, structured cooperation in the field of the Common Security and Defence Policy (PESCO) were taken on June 22, 2017. 25 EU members have developed 47 projects to improve the quality of the European security system. For Central European countries the most important is Military Mobility. This aims to guarantee the unhindered movement of military personnel and assets within the borders of the EU. The European Secure Software defined Radio (ESSOR) project aims to develop common technologies for European military radios. The Indirect Fire Support (EuroArtillery) will develop a mobile precision artillery platform, which would contribute to the EU’s combat capability. Cyber Rapid Response Teams (CRRTs) will allow Member States to help each other to ensure higher levels of cyber resilience and to collectively respond to cyber incidents.

PL

Pod wpływem zewnętrznych zagrożeń oraz napięć w stosunkach międzynarodowych Unia Europejska podjęła środki prowadzące do wzmocnienia współpracy państw członkowskich w sferze bezpieczeństwa. Począwszy od 2016 r. Rada Europejska podjęła decyzję o aktywowaniu stałej współpracy strukturalnej w ramach Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony (PESCO) – 22 czerwca 2017 r. Do listopada 2019 r. przyjęto do realizacji 47 programów, prowadzących do doskonalenia europejskiego systemu bezpieczeństwa. Dla Europy Środkowej najważniejszy jest „przerzut wojsk” (Military Mobility). Jego celem jest niezakłócone przemieszczenie wojsk i sprzętu pomiędzy wewnętrznymi granicami UE. Dla Polski istotne znaczenie ma także projekt ESSOR, dotyczący technologii bezpiecznej łączności radiowej wspólnych, europejskich wojsk. Rozwijany jest także system ruchomych platform precyzyjnej artylerii, wzmacniający zdolności bojowe UE (EuroArtillery). Państwa UE budują także zdolności szybkiego przeciwdziałania zagrożeniom cybernetycznym oraz reagowania na incydenty w cyberprzestrzeni. Kilka państw wschodniej flanki przewodzi zaproponowanym przez siebie projektom.

17

The Lithuanian-Polish-Ukrainian Brigade's development potential in the context of regional security

67%

Fryc M.

|

tom Vol. 52, No. 1(195)

5--11

EN

Since January 2017 the Lithuanian-Polish-Ukrainian brigade (LITPOLUKRBRIG) is fully operational to influence and shape not only regional security but also international peace out of Europe. Its development potential can contribute to support Ukraine in its current military reform as well as in an accession process to NATO. It can positively impact military competencies, capabilities, and capacities of all founding nations and contribute to a stronger regional identity based on common values, interests, experiences and threats perceptions either. Now is the time for the founding nations to decide whether to keep a status quo of the brigade or to further build its "trademark" upon its strengths and competencies. If they choose the second option, the Brigade has to become more visible and active in the security sphere which leads to the necessity to demonstrate its effectiveness and utility in practice. The purpose of this article is to answer the questions: where is the development potential of the Lithuanian-Polish-Ukrainian Brigade and how it can be used in the context of strengthening both tripartite cooperation and security in the region. In the introduction, the author collides different perspectives on the future of LITPOLUKRBRIG. In the first part, he argues that the brigade can help Ukraine to join the Euro-Atlantic family. In the second part, he justifies that the brigade can have a positive impact on military capabilities development and the interoperability of the armed forces of all founding states. In the third part, he justifies that the brigade has the potential to shape regional security. In the fourth part, he argues that LITPOLUKRBRIG can contribute to building a stronger regional identity and tripartite cooperation based on common values, interests, experiences and common threat’s perception.

PL

Od stycznia 2017 r. Brygada litewsko-polsko-ukraińska (LITPOLUKRBRIG) jest w pełni operacyjna, aby wpływać i kształtować nie tylko bezpieczeństwo regionalne, ale także międzynarodowy pokój poza Europą. Jej potencjał rozwojowy może przyczynić się do wsparcia Ukrainy w bieżącej reformie wojskowej, a także w procesie przystąpienia do NATO. Może pozytywnie wpłynąć na kompetencje wojskowe, zdolności i potencjał wszystkich państw założycielskich i przyczynić się do wzmocnienia regionalnej tożsamości opartej na wspólnych wartościach, interesach, doświadczeniach i postrzeganych zagrożeniach. Nadszedł czas, aby państwa założycielskie zdecydowały czy zachować status quo brygady, czy też budować jej „znak towarowy” na podstawie swoich mocnych stron i kompetencji. Jeśli wybiorą drugą opcję, Brygada musi stać się bardziej widoczna i aktywna w sferze bezpieczeństwa, co prowadzi do konieczności wykazania jej skuteczności i użyteczności w praktyce. Celem tego artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytania: gdzie leży potencjał rozwojowy Brygady litewsko-polsko-ukraińskiej i jak można go wykorzystać w kontekście wzmocnienia zarówno trójstronnej współpracy, jak i bezpieczeństwa w regionie. We wstępie autor zderza ze sobą różne perspektywy dotyczące przyszłości LITPOLUKRBRIG. W pierwszej części przekonuje, że brygada może pomóc Ukrainie w przystąpieniu do rodziny euroatlantyckiej. W drugiej części uzasadnia, że brygada może pozytywnie wpłynąć na zdolności wojskowe i stopień interoperacyjności sił zbrojnych wszystkich państw założycielskich. W części trzeciej uzasadnia, że brygada dysponuje potencjałem do kształtowania regionalnego bezpieczeństwa. W części czwartej przekonuje, że LITPOLUKRBRIG może przyczynić się do budowania silniejszej tożsamości regionalnej i trójstronnej współpracy opartej na wspólnych wartościach, interesach, doświadczeniach i wspólnym postrzeganiu zagrożeń.

18

Rozwój polsko-niemieckiej współpracy wojskowej w drugiej dekadzie xxi wieku

67%

sokolowski a.

|

nr 2

256-265

EN

After 2011, Polish-German military cooperation has gained a new momentum. It is carried out on both bilateral and multilateral basis within NATO, EU and the Weimar Triangle framework. The scope of the cooperation covers principally the sphere of defense, but excludes the creation of security processes on a global scale. The question of the activities of the North Atlantic Alliance and the European Union in the field of providing safety and security is also present in the cooperation. This applies especially to the functioning of NATO as a defense alliance and the EU as an institution responsible for emergency response management. Strictly military sphere of cooperation, however, consists mainly in the exchange of information related to the functioning of the Polish Armed Forces and the Bundeswehr, as well as in the exchange of experience related to the organization of the national defense system.

PL

Polsko-niemiecka współpraca wojskowa nabrała nowej dynamiki po 2011 r. Jest prowadzona zarówno w układzie bilateralnym, jak i multilateralnym w ramach NATO, UE i Trójkąta Weimarskiego. Jej zakres skoncentrowany został w sferze obronności, a nie kreowania procesów bezpieczeństwa w wymiarze globalnym. Obecna jest w niej także kwestia aktywności Sojuszu Północnoatlantyckiego i Unii Europejskiej w obszarze zapewniania bezpieczeństwa. Odnosi się to zwłaszcza do funkcjonowania NATO jako sojuszu obronnego i UE jako instytucji podejmującej działania w zakresie reagowania kryzysowego. Natomiast na sferę kooperacji stricte wojskowej składa się głównie wymiana informacji na temat funkcjonowania Sił Zbrojnych RP i Bundeswehry oraz wymiana doświadczeń związanych z organizacją systemu obronnego państwa.

19

The Lithuanian-Polish-Ukrainian Brigade's development potential in the context of regional security

67%

Fryc M.

|

tom 52

|

nr 1(195)

5-11

PL

Od stycznia 2017 r. Brygada litewsko-polsko-ukraińska (LITPOLUKRBRIG) jest w pełni operacyjna, aby wpływać i kształtować nie tylko bezpieczeństwo regionalne, ale także międzynarodowy pokój poza Europą. Jej potencjał rozwojowy może przyczynić się do wsparcia Ukrainy w bieżącej reformie wojskowej, a także w procesie przystąpienia do NATO. Może pozytywnie wpłynąć na kompetencje wojskowe, zdolności i potencjał wszystkich państw założycielskich i przyczynić się do wzmocnienia regionalnej tożsamości opartej na wspólnych wartościach, interesach, doświadczeniach i postrzeganych zagrożeniach. Nadszedł czas, aby państwa założycielskie zdecydowały czy zachować status quo brygady, czy też budować jej „znak towarowy” na podstawie swoich mocnych stron i kompetencji. Jeśli wybiorą drugą opcję, Brygada musi stać się bardziej widoczna i aktywna w sferze bezpieczeństwa, co prowadzi do konieczności wykazania jej skuteczności i użyteczności w praktyce. Celem tego artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytania: gdzie leży potencjał rozwojowy Brygady litewsko-polsko-ukraińskiej i jak można go wykorzystać w kontekście wzmocnienia zarówno trójstronnej współpracy, jak i bezpieczeństwa w regionie. We wstępie autor zderza ze sobą różne perspektywy dotyczące przyszłości LITPOLUKRBRIG. W pierwszej części przekonuje, że brygada może pomóc Ukrainie w przystąpieniu do rodziny euroatlantyckiej. W drugiej części uzasadnia, że brygada może pozytywnie wpłynąć na zdolności wojskowe i stopień interoperacyjności sił zbrojnych wszystkich państw założycielskich. W części trzeciej uzasadnia, że brygada dysponuje potencjałem do kształtowania regionalnego bezpieczeństwa. W części czwartej przekonuje, że LITPOLUKRBRIG może przyczynić się do budowania silniejszej tożsamości regionalnej i trójstronnej współpracy opartej na wspólnych wartościach, interesach, doświadczeniach i wspólnym postrzeganiu zagrożeń.

EN

Since January 2017 the Lithuanian-Polish-Ukrainian brigade (LITPOLUKRBRIG) is fully operational to influence and shape not only regional security but also international peace out of Europe. Its development potential can contribute to support Ukraine in its current military reform as well as in an accession process to NATO. It can positively impact military competencies, capabilities, and capacities of all founding nations and contribute to a stronger regional identity based on common values, interests, experiences and threats perceptions either. Now is the time for the founding nations to decide whether to keep a status quo of the brigade or to further build its "trademark" upon its strengths and competencies. If they choose the second option, the Brigade has to become more visible and active in the security sphere which leads to the necessity to demonstrate its effectiveness and utility in practice. The purpose of this article is to answer the questions: where is the development potential of the Lithuanian-Polish-Ukrainian Brigade and how it can be used in the context of strengthening both tripartite cooperation and security in the region. In the introduction, the author collides different perspectives on the future of LITPOLUKRBRIG. In the first part, he argues that the brigade can help Ukraine to join the Euro-Atlantic family. In the second part, he justifies that the brigade can have a positive impact on military capabilities development and the interoperability of the armed forces of all founding states. In the third part, he justifies that the brigade has the potential to shape regional security. In the fourth part, he argues that LITPOLUKRBRIG can contribute to building a stronger regional identity and tripartite cooperation based on common values, interests, experiences and common threat’s perception.

20

Francja i RFN na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej : współpraca czy rywalizacja

67%

Krzymowski A.

|

2011

|

tom nr 4(85)

46-56

EN

The European Union’s strategic objective is the tendency to achieve cohesion in its external operations area. Therefore, the cooperation of France and the Federal Republic of Germany (FRG) could again become an element stimulating the development of integration processes for the whole EU that aims at working out a common strategy including the common foreign and security policy (CFSP), common security and defence policy (CSDP) and European neighbourhood policy (ENP). The fundamental European Union’s aims are adequate to France’s and FRG’s policies. These countries’ strategic objective is the European Union as a dynamic object and a key player on the international arena that uses its potential to pursue common interests in the world. On the other side, however, both countries openly tend to pursue their own exclusively national interests, which is manifested in events taking place in the Middle East and North Africa. Libya serves a good example where French and German economic concerns extremely actively compete with each other, thus determining their own countries’ politicies and consequently affect the future new geo-political distribution of forces in the region.