Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

War – Just or Justifiable? A Christian Orthodox Perspective

100%

Nowosad S.

|

tom 16

113-122

EN

Being sent to the world Christianity had to determine its moral assessment of different worldly realities, war and peace among them. While the Western tradition rather early developed a just war doctrine, the East took a different path. War has constantly been perceived as evil though in some circumstances necessary and hence justifiable (but strictly speaking neither “just” nor “good”). Both the Greek Fathers and later Eastern authors and Church figures, like Ecumenical Patriarch Bartholomew, would develop their understanding of warfare as “irrational” and an obstacle on every Christian’s path to theosis. The Russian Orthodox Bishops’ The Basis of the Social Concept is a rare example of a more elaborated theory of the justification of warfare.

PL

Inaczej niż na Zachodzie, chrześcijański Wschód o wiele ostrożniej formułował teorię wojny sprawiedliwej (ius ad bellum). Widział wojnę zawsze jako zło, jakkolwiek w pewnych okolicznościach uznawał jej konieczność. W centrum prawosławnej teologii i liturgii jest zawsze pokój jako wyjątkowy i zobowiązujący dar Boży. Angażowanie się w wojnę, nawet jeśli konieczne, staje się przeszkodą na drodze od theosis, która ma być celem dla każdego chrześcijanina. Uznając irracjonalność wojny i niemożliwość jej pogodzenia z wolą Bożą, teologia prawosławna odnotowała jednak próby określenia warunków jej podjęcia, jak i sposobów ograniczenia jej złych skutków (ius in bello). Wielokrotnie przeciwko niegodziwości wojny wypowiadał się Patriarcha Konstantynopola Bartłomiej, a względnie pełne opracowanie etycznych aspektów wojny dali prawosławni biskupi rosyjscy w 2000 r.

2

Теория справедливой войны: причины актуализации концепции

63%

Куманьков А. Д.

ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich

|

2013

|

nr 13

83-91

PL

The subject of the article is a critical theory of war. The author takes up a question of the causes of the outbreak of war and the conduct of combat operations. He ponders over the idea of just war and the ethics of war. Particular attention is paid to the normative dimension of these ideas. The author also draws attention on the importance of these ideas in politics and international diplomacy.

3

Starotestamentowe źródła Augustyńskiej teorii wojny sprawiedliwej. Rozważania nad fragmentem Contra Faustum

51%

Tulejski T.

Forum Teologiczne

|

2014

|

tom 15

161-173

PL

Autor argumentuje, że Augustyńska teoria wojny sprawiedliwej nie jest jedynie Chrystianizacją koncepcji Cycerona. Wskazuje, że w już traktacie Contra Faustum, napisanym przed De Civitate Dei, Augustyn opierając się na argumencie zaczerpniętym ze Starego Testamentu określa zasadnicze komponenty wojny sprawiedliwej: kompetentną władzę (competent authority), słuszną przyczynę (just causa), prawą intencję (right intention) i pokój jako ostateczny cel wojny (peace as the ultimate objective of war). Podążając tym tropem Autor rekonstruuje koncepcję wojny sprawiedliwej funkcjonującą w starotestamentowej narracji o wojnach Narodu Wybranego. Kompetentną władzą, która może wydać rozkaz rozpoczęcia wojny są w Starym Testamencie sędziowie, a później prorocy, jako ci, którzy komunikują Izraelowi wolę YHWH, który jest jego absolutnym Panem. Wynika to wprost z teologii Przymierza, w której Izrael wybrany zostaje przez YHWH i wchodzi z nim w szczególną relację. Wszczynane są one na podstawie sprawiedliwej przyczyny, za sprawą krzywdy wyrządzonej przez inne plemion Izraelowi. Wojnom towarzyszy słuszna intencja ponieważ Izrael walczy tylko o to, co mu się, zgodnie w wolą Stwórcy, należy i nie są one powodowane pragnieniem czynienia zła i wyrządzenia krzywdy. Ich ostatecznym celem jest osiągniecie sprawiedliwego pokoju. Autor wykazuje zatem, że argument jurydyczny miał istotne znaczenie dla usprawiedliwienia niektórych akcji militarnych starożytnego Izraela. Stąd obok inspiracji cycerońskiej koncepcja istniejąca wśród plemion Izraelitów była podstawą dla sformułowani chrześcijańskiego usprawiedliwienia wojny.

EN

The author argues that the Augustinian theory of just war does not constitute merely a Christian version of Cicero's insight. He indicates that Augustine drew his argument from the Old Testament and stated it in his treatise Contra Faustum written already before his famous De Civitate Dei. It is in Contra Faustum that Augustine described the main components of just war – competent authority, just causa, right intention and peace as the ultimate objective of war. Following this train of thought, the author reconstructs the notion of just war as described in the Old Testament narrations concerning the wars conducted by the Chosen People. The authority to launch a war belonged originally to the judges and later on to the prophets who communicated the will of God to the people of Israel. These wars were conducted as a result of just cause, i.e. harm done to Israel by other tribes. They were motivated by the right intention since behind the war stood the will of God that indicated what truly belonged to Israel rather than Israel's desire to wrong others or do harm to them. Finally, the ultimate goal of these efforts was nothing more than peace. The author claims that this juridical argument played a considerable role in justifying various military actions taken by ancient Israel. Accordingly, he states that the Christian notion of just war has a dual origin – Ciceronian as well as Biblical – stemming from the Old Testament.

DE

Der Autor argumentiert, dass die von Augustinus erarbeitete Theorie des gerechten Krieges nicht bloß eine Christianisierung des Konzepts von Cicero ist. Es wird darauf verwiesen, dass schon im Traktat Contra Faustum, geschrieben vor De Civitate Dei, Augustinus, zurückgreifend auf ein Argument aus dem Alten Testament, die grundsätzlichen Bedingungen des gerechten Krieges aufzeigt: eine kompetente Autorität, ein gerechter Grund, eine rechte Intention sowie der Friede als das letzte Ziel des Krieges. Dieser Spur folgend rekonstruiert der Autor das Konzept des gerechten Krieges, welche für die alttestamentliche Narration über die Kriege des außerwählten Volkes charakteristisch ist. Die kompetenten Autoritäten, die den Befehl zum Beginn eines Krieges erteilen, sind im Alten Testament die Richter, später die Propheten, als jene, die Israel den Willen YHWH, der dessen absoluter Herr ist, kundtun. Dies folgt unmittelbar aus der Bundestheologie, nach der Israel von YHWH ausgewählt wurde und in ein besonderes Verhältnis mit ihm tritt. Die Kriege werden anhand einer gerechten Ursache, nämlich den Schäden, die andere Völker Israel angetan haben, geführt. Die Kriege werden auch durch die rechte Intention geleitet, da Israel nur um das kämpft, was ihm gemäß dem Willen Gottes zusteht, und sie werden schließlich nicht mit der Absicht geführt, Böses zu tun und Unrecht zu etablieren. Ihr letztes Ziel ist das Erreichen des gerechten Friedens. Der Autor zeigt also auf, dass das Rechtsargument eine wichtige Bedeutung bei der Rechtfertigung einiger Militäraktionen des Alten Israel hatte. Daher war für die Formulierung der christlichen Rechtfertigung des Krieges, neben den Inspirationen von Cicero, auch das bei den israelitischen Stämmen vorhandene Konzept von Bedeutung.

4

Recognition and restraint: Relocating a just peace in Christian ethics

51%

Tyler A.

Studia Philosophiae Christianae

|

2015

|

tom 51

|

nr 2

159-172

EN

John Paul II’s encyclical Veritatis Splendor continues to proffer a dynamic and relevant contribution to the ethical discourse surrounding just peacemaking. Concerning the human phenomena of organized violent conflict, this article explores the textual and philosophical resources advocating restraint and recognition within Veritatis Splendor. It investigates how these two concepts might be understood within an integrative moral framework of freedom and truth, and how they locate intrinsic meaning within a variety of cultural contexts. Moreover, this article demonstrate how these two faith-informed concepts, espoused within the main conceptual tenets of the encyclical, might be harnessed in a more deliberate way in the field of moral philosophy to help facilitate more inclusive and germane strategies for normative judgments in the praxis of just peacemaking.