Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Dis/Connection: Multisensuality and Shame’s Touch in the Work of Gabrielle Goliath

100%

Wiese A.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2024

|

tom 15

|

nr 1

107-125

PL

Autorka artykułu snuje rozważania na temat uczuć wywoływanych u odbiorcy w kontakcie z fizycznym, absorbującym i żywym performansem, a także doznań fizycznych wywoływanych przez takie wielozmysłowe zaangażowanie, szczególnie w odniesieniu do sfery dotyku i uczucia wstydu. Dyskusja koncentruje się na twórczości południowoafrykańskiej artystki i performerki, Gabrielle Goliath, poddając krytycznej analizie pracę Stumbling Block (2011/2017), która ma charakter nietrwały, a ciało zarówno performera i widza stanowią centrum performansu w zakresie wywoływanego efektu i zaangażowania patrzącego. Takie umiejscowienie ludzkiego ciała w pracach artystki wywołuje u odbiorcy empatię sprawiającą, że angażuje się w pokaz na żywo. Artykuł pokazuje także, jak performans kształtuje relacje pomiędzy ciałami, które stanowią potencjalnie dotykalną przestrzeń. Dodatkowo taka „niewypowiedziana” interakcja między ciałami przypomina nam, że nasze ciało to narzędzie komunikacji, a w takim ujęciu „widzenie-czucie” wielozmysłowe odgrywa znaczącą rolę, ponieważ często rekompensuje niedoskonałą wiedzę naukową i braki w naszym myśleniu, otwierając nas na nowe sposoby świadomego „widzenia”. Autorka analizuje taki rodzaj postrzegania pozatekstowego i wielozmysłowego, a także pyta, co możemy dzięki niemu zyskać.

EN

This article opens a consideration around what the embodied, immersive and live exchange of live performance might make us feel and in turn how this multisensual engagement awakens the feeling body, specifically around notions of touch and shame. The discussion centralises the work of South African visual artist and performance artist, Gabrielle Goliath with a critical reading of Stumbling Block (2011/2017). In Goliath’s durational piece the body both of the performer and the audience member are carefully centralised in the production and engagement of the performance. The centralisation of the body in Goliath’s works points towards and facilitates an empathetic engagement during the performance as live event. Some points of departure in the article are how the performance curates relationality between bodies which offer potential affective spaces of touch. Furthermore, this multisensual “unspoken” engagement between bodies reminds us how the body is a communicative instrument. This contemplation therefore critically positions modes of multisensual “felt-seeing” which often fall into the “gaps” of academic spaces and thinking as central bridges in opening humans to new ways of consciously “seeing”. I consider the encounter outside of text, the multisensual encounter, and ask what this might possibility necessitate.

2

A Kaleidoscope of Multisensory Perceptions in the Films of Buddhadeb Dasgupta

100%

Chatterjee M.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2024

|

tom 15

|

nr 1

11-32

PL

Uważa się, że w dzisiejszych czasach media cyfrowe, a w szczególności filmy, skutecznie tworzą alternatywną rzeczywistość, oferując swoim widzom doznania wielozmysłowe. Filmy Buddhadeba Dasgupty odgrywają kluczową rolę w tworzeniu indyjskiego kina realistycznego, niosą poważne i mocne przesłanie, działając na nasze zmysły. Jego filmy cieszą się uznaniem szerokiej publiczności, ponieważ opowiadają historie w sposób poetycki i wielozmysłowy. Jego kultowe filmy, takie jak Tahader Katha (1992), Grihajuddha (1982) i Bagh Bahadur (1989), ujawniają najbardziej ponure sekrety ludzkiego umysłu. Z drugiej strony filmy takie jak Charachar (1993), Tope i Uro Jahaj przekazują wyjątkowe poczucie eterycznej egzystencji poprzez swoje wielozmysłowe doświadczenie. W artykule podejmuje się próbę analizy wielozmysłowej estetyki filmowej w wybranych filmach Buddhadeba Dasgupty, które kwestionują kody kulturowe i ustanawiają wzorcowe modele indywidualnej, społecznej i środowiskowej odpowiedzialności poprzez niezwykły przekaz wielozmysłowych doświadczeń. Empiryczna percepcja tych filmów tworzy alternatywną rzeczywistość przy użyciu stylistycznych aspektów narracji. W artykule podjęto również próbę ustalenia, czemu służy ta wielozmysłowa atrakcyjność i w jaki sposób stworzyła nowe kierunki i gatunki w sztuce filmowej.

EN

In the present age, digital media, particularly films have earned the reputation of successfully forging an alternative reality by offering a multisensory experience to the spectators. Playing a pivotal role in the foundation of Indian realistic cinema, the films of Buddhadeb Dasgupta have conveyed serious, hard-hitting messages through their sensory appeal. His films have been widely applauded and recognized for portraying multisensory poetry on celluloid. His iconic films like Tahader Katha (1992), Grihajuddha (1982), and Bagh Bahadur (1989) reveal the bleakest secrets of the human mind. On the other hand, films like Charachar (1993), Tope and Uro Jahaj convey a unique sense of ethereal existence through their multisensory experience. This paper attempts to analyse the multisensory film aesthetics in some selected films of Buddhadeb Dasgupta that question the cultural codes and set exemplary models of individual, social as well as environmental responsibility through its unique portrayal of multisensory experiences. This experiential perception of these films creates an alternative reality with the help of the stylistic aspects of narration. This paper also attempts to find out what purpose is served by this multisensory appeal and how it has opened new avenues and genres in the discipline of film-making.

3

Czas odnaleziony: pochwała przemijania : Muzeum Chopina w Żelazowej Woli

100%

Stelmach B.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2011

|

tom R. 108, z. 4-A/2

399--404

PL

Trwanie i przemijanie architektury nie jest interesujące. Interesujące jest trwanie i przemijanie nas samych. Architektura może stanowić emocjonalne schronienie dla ludzkiej duszy. Wielozmysłowa, odczuwalna całym ciałem, bliska przestrzeń architektoniczna może pomóc w egzystencjalnej mediacji.

EN

Persistence and transience of architecture is not interesting. Interesting is the persistence and transience of ourselves. Architecture can constitute an emotional refuge for the human soul. Multi-sensual, felt whole body, close architectural space can help in existential mediation.

4

Perspektywa miejska w socjologii Elżbiety Tarkowskiej

100%

Cobel-Tokarska M. , Pokrzywa A. , Prokopczuk M.

Przegląd Socjologiczny

|

2018

|

tom LXVII (67)

|

nr 4

59-75

PL

Artykuł ma na celu zaprezentowanie miejskiej perspektywy w pracy naukowej Elżbiety Tarkowskiej. Uczona, kojarzona głównie z socjologią czasu, kultury i ubóstwa, podejmowała wątki miejskie w swoich publikacjach, projektach badawczych oraz pracy dydaktycznej, tworząc specyficzny sposób patrzenia na miasto. Na podstawie analizy dorobku naukowego Elżbiety Tarkowskiej w artykule zostały opisane podejmowane przez nią wątki dotyczące przemian miasta w czasie, kultury miejskiej, jej multisensoryczności oraz stylów życia mieszkańców współczesnych miast. Perspektywa postrzegania zjawisk miejskich w kategoriach procesualności, czasoprzestrzeni, pamięci, mikro- -zależności i lokalności może służyć badaczom społecznym jako narzędzie analityczne w badaniu miasta i miejskości.

EN

This article aims to show the urban perspective in Elżbieta Tarkowska’s academic work. The scientist commonly associated with time, culture and poverty, undertook city-related topics in numerous publications, research and her didactic work. The result is a unique way of looking at the city. Based on her publications, in the article, we show points related to space-time, the transformation of the city in time, urban culture, its multi-sensuality and the lifestyles of the inhabitants of modern cities. Elżbieta Tarkowska’s urban perspective connected with trajectory, space-time, memory, micro-reliances and locality can be useful for other social researchers as a way to analyse cities and urban life.