W historii rozwoju wielkich miast migracje ludności miały kluczowe znaczenie. Dysproporcja atrakcyjności migracyjnej polegająca na tym, że, miasta duże charakteryzowały się dodatnim saldem migracji w stosunku do miast mniejszych, jak również obszarów wiejskich, utrzymywała się aż do początku transformacji systemowej. Z dekady na dekadę udział napływu ludności na wieś, w relacji do odpływu, wzrastał najszybciej w wielkich miastach. Celem niniejszego opracowania jest próba przedstawienia zróżnicowania największych miast w Polsce pod względem obecnych i przyszłych, zakładanych w prognozie GUS z 2008 r., efektów migracji (sald migracji). Do analizy wybranych zostało pięć największych miast polskich (Warszawa, Kraków, Łódź, Wrocław i Poznań). Aby w sposób pełny pokazać zróżnicowanie zjawiska migracji wewnętrznych w badanych miastach, analizę uzupełniono o wskaźnik atrakcyjności migracyjnej. Jako miernik atrakcyjności migracyjnej przyjęto wskaźnik przedstawiający relację salda migracji do obrotu migracyjnego.
EN
The goal of this paper is an attempt to present the diversity in the current and prognosed migration effects (migration balance) in the biggest Polish cities. Five biggest Polish cities (Warszawa, Kraków, Łódź, Wrocław i Poznań) are covered by the study. The analysis of the index of cities’ migration attractiveness presented in the study allows to get the more detailed picture of the mechanisms of internal migration.
The article is about the migration of people to and from large cities. The aim of the study is to determine the influence of physical distance on the geographical extent of internal migrations depending on the migrants’ age. Five major cities in Poland were analysed in this context. Gravity models, which describe migrations as a function of geographical distance, were applied in the study. The statistics on the number of internal migrations relating to 2018 used in the analysis came from Statistics Poland (and more specifically, from current population registers). The analysis allowed the determination of the exponents of the gravity function and their variability depending on the age of migrants. The results demonstrate that in the case of the most mobile people (aged 25–29), the extent of migration fields (inflow and outflow) is characterised by the greatest geographical spread. Migration inflow models indicate that among the oldest people (aged 85 and above) longer-distance relocations are more likely than short-distance moves. The least mobile groups comprise people aged 35–39 and those recently retired (aged 65–69).
PL
Tematyka artykułu dotyczy migracji ludności do i z wielkich miast. Celem omawianego badania jest określenie wpływu odległości fizycznej na zasięg przestrzenny migracji wewnętrznych w zależności od wieku migrantów. Analizę przeprowadzono na przykładzie pięciu największych miast w Polsce. Wykorzystano modele opisujące migracje jako funkcję odległości geograficznej, zwane modelami grawitacji. Główne źródło danych stanowiły statystyki dotyczące migracji wewnętrznych w 2018 r., opublikowane przez GUS, a uzyskane z bieżącej ewidencji ludności. Analiza umożliwiła ustalenie wykładników potęgowych funkcji grawitacji oraz określenie ich zmienności w zależności od wieku migrantów. Wyniki wskazują, że w przypadku osób najbardziej mobilnych (w wieku 25-29 lat) rozległość pól napływu i odpływu migracyjnego charakteryzuje się największym zasięgiem przestrzennym. W modelach napływu migracyjnego w przypadku osób najstarszych (85 lat i więcej) przemieszczenia na większe odległości są bardziej prawdopodobne niż przeprowadzki do niezbyt odległych miejsc. Najmniej mobilne grupy tworzą osoby między 36. a 40. rokiem życia oraz osoby, które niedawno przeszły na emeryturę (w wieku 65-69 lat).
W nadchodzących dekadach kształt systemu wspierania osób starszych i sposób jego finansowania staną się jednym z najważniejszych problemów społecznych. Wyzwania, w obliczu których stanie system opieki instytucjonalnej, wynikają głównie z czynnika demograficznego oraz z przemian struktury i funkcji rodziny. Celem niniejszego artykułu przedstawienie problemów związanych z rozwojem tego typu opieki i z wyzwaniami wynikającymi z szybkiego wzrostu liczby seniorów wymagających całodobowej opieki. Różnorodność zbiorowości seniorów sprawia, że rośnie popyt nie tylko na dotychczasowe, „tradycyjne” formy opieki, ale również na wypracowanie nowych form wspierania seniorów. Z uwagi na wysoki koszt większości osób starszych nie stać na opiekę instytucjonalną, co dotyczy zwłaszcza kobiet, zważywszy na ich niższe świadczenia emerytalne i rentowe. W efekcie kobiety są szczególnie podatne na wykluczenie na rynku usług opiekuńczo- pielęgnacyjnych. Ich pobyt w placówkach całodobowych jest częściej związany z koniecznością dofinansowania pobytu przez gminę. W nadchodzących dekadach popyt na opiekę instytucjonalną wzrośnie, zaś zapewnienie środków na sfinansowanie owych usług stanie się jednych z najważniejszych wyzwań, z jakimi będą musiały się zmierzyć władze samorządowe.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.