Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

The Soldier’s Return – the Canadian WWI Veteran Care System

100%

Paluszkiewicz-Misiaczek M.

|

2017

|

tom Białostockie Teki Historyczne, 2017, tom 15

EN

In Canada World War I has been called the Great War until now. As part of the British Empire, the Dominion of Canada entered the war when Great Britain declared war against Germany on 4th August 1914. During four years of this conflict over 600 000100 soldiers served in the Canadian army , among whom 66 000 were killed and app. 150 000 wounded. This article presents the most important challenges and problems connected with the process of creating a pioneer state veteran care system in Canada for veterans of Expeditionary Force fighting in the western front. In effect of efforts of the Ministry of Demobilization and Reintegration of Soldiers, an extensive (at that time) system of medical care, allowances, disability pensions and professional training for the disabled veterans was successfully established. Thus, Canada offered the highest standard of benefits offered to veterans and became a leader among other countries taking part in WWI. Nevertheless, imperfections of the pioneer system and an unfavorable economic situation in the first two years after the war and during the great crisis caused that before the outbreak of WWII, veterans had become a social group who often demonstrated their discontent.

PL

W Kanadzie I wojna światowa do dziś nazywana jest Wielką Wojną (The Great War). Jako część Imperium Brytyjskiego Dominium Kanady przystąpiło do niej z chwilą wypowiedzenia przez Wielką Brytanię wojny Niemcom 4 sierpnia 1914 roku. W trakcie 4 lat konfliktu w armii kanadyjskiej służyło ogółem ponad 600 000101 żołnierzy, z których ponad 66 000 poległo, zaś ok. 150 000 zostało rannych. Tekst niniejszy przedstawia najważniejsze wyzwania i problemy związane z procesem tworzenia w Kanadzie pionierskiego, państwowego systemu opieki nad weteranami Korpusu Ekspedycyjnego, walczącymi na froncie zachodnim. Dzięki wysiłkom Ministerstwa ds. Demobilizacji i Reintegracji Żołnierzy udało się zbudować szeroki, jak na ówczesne czasy, system opieki medycznej, zasiłków, rent i szkoleń zawodowych dla inwalidów wojennych. Tym samym Kanada stała się pod względem zakresu i wysokości oferowanych weteranom świadczeń liderem wśród pozostałych państw biorących udział w I wojnie światowej. Niemniej jednak niedociągnięcia pionierskiego systemu w połączeniu z niesprzyjającymi warunkami ekonomicznymi w pierwszych dwóch latach po wojnie oraz podczas wielkiego kryzysu sprawiły, iż przed wybuchem II wojny światowej weterani stali się grupą społeczną często demonstrującą swoje niezadowolenie.

2

Social support for veterans

100%

Czuba B.

|

tom Vol. 53, No. 1(199)

5--20

EN

The article aims to outline how mission-traumatized veterans perceive social support. Social support is an essential resource for an individual in coping with the difficulties in everyday life. The subject of the examination is quantitative research with veterans’ participation and own qualitative research – free interviews analyzed using the IPA (Individual Phenomenological Analysis) method. The obtained results indicate that social support can be considered in terms of a meta-resource that activates other vital resources of humans, thereby strengthening them in difficult situations. The expected support criteria are met by friendly self-help groups that can operate in military units and complement the help provided by professionals.

PL

Celem artykułu jest przedstawienie sposobu, w jaki weterani, którzy doświadczyli traumy podczas misji, postrzegają wsparcie społeczne. Wsparcie społeczne jest ważnym zasobem jednostki w radzeniu sobie z trudnościami życia. Przedmiotem analizy są badania ilościowe z udziałem weteranów oraz jakościowe badania własne – wywiady swobodne, analizowane metodą IPA (Indywidualna Analiza Fenomenologiczna). Uzyskane wyniki wskazują, że wsparcie społeczne można traktować w kategoriach metazasobu, uruchamiającego inne, ważne zasoby człowieka, umacniające go w sytuacjach trudnych. Kryteria oczekiwanego wsparcia spełniają koleżeńskie grupy samopomocy, które mogą działać w jednostkach wojskowych i uzupełniać pomoc świadczoną przez profesjonalistów.

3

Social support for veterans

100%

Czuba B.

Scientific Journal of the Military University of Land Forces

|

2021

|

tom 53

|

nr 1(199)

5-20

PL

Celem artykułu jest przedstawienie sposobu, w jaki weterani, którzy doświadczyli traumy podczas misji, postrzegają wsparcie społeczne. Wsparcie społeczne jest ważnym zasobem jednostki w radzeniu sobie z trudnościami życia. Przedmiotem analizy są badania ilościowe z udziałem weteranów oraz jakościowe badania własne – wywiady swobodne, analizowane metodą IPA (Indywidualna Analiza Fenomenologiczna). Uzyskane wyniki wskazują, że wsparcie społeczne można traktować w kategoriach metazasobu, uruchamiającego inne, ważne zasoby człowieka, umacniające go w sytuacjach trudnych. Kryteria oczekiwanego wsparcia spełniają koleżeńskie grupy samopomocy, które mogą działać w jednostkach wojskowych i uzupełniać pomoc świadczoną przez profesjonalistów.

EN

The article aims to outline how mission-traumatized veterans perceive social support. Social support is an essential resource for an individual in coping with the difficulties in everyday life. The subject of the examination is quantitative research with veterans’ participation and own qualitative research – free interviews analyzed using the IPA (Individual Phenomenological Analysis) method. The obtained results indicate that social support can be considered in terms of a meta-resource that activates other vital resources of humans, thereby strengthening them in difficult situations. The expected support criteria are met by friendly self-help groups that can operate in military units and complement the help provided by professionals.

4

Alonso de Contreras i jego autobiografia: między autokreacją a izolacją weteranów w XVII-wiecznym społeczeństwie hiszpańskim

80%

Szadkowski P.

|

2019

|

tom 49

5

Muzeum Wojska Polskiego im. por. dr. Antoniego Sołowieja w Martin Coronado

80%

Twaróg J.

|

nr 1

333-345

EN

This article describes the Antoni Sołowiej Museum of the Polish Army which is located in the building of the Polish Saturday School under the name of Millennium of the Baptism of Poland in Martin Coronado, Buenos Aires Province, Argentina. The author of the article presents the founder of the Museum and a few selected Polish heroes-veterans of World War II. The exhibits that are in illuminated display cases in four rooms of the museum are described. The museum is a place of remembrance of Polish soldiers who took an active part in World War II, as well as commemorates the armed conflict between Argentina and Great Britain that took place on the Falklands Islands in 1982, in which Argentinian soldiers of Polish origin also took part. The Museum of the Polish Army in Martin Coronado is the only Museum of the Polish Army in South America promoting Polish historical and cultural heritage in Argentina.

PL

Niniejszy artykuł opisuje Muzeum Wojska Polskiego im. por. dr. Antoniego Sołowieja, jakie znajduje się w budynku Polskiej Szkoły Sobotniej im. Tysiąclecia Chrztu Polski w Martin Coronado, prowincji Buenos Aires w Argentynie. Autor artykułu przedstawia postać założyciela Muzeum oraz kilku wybranych polskich bohaterów – weteranów II wojny światowej. Zostały opisane eksponaty znajdujące się w oświetlonych gablotach w czterech salach muzeum. Muzeum jest miejscem pamięci o polskich żołnierzach, którzy brali czynny udział w II wojnie światowej; upamiętnia również konflikt zbrojny pomiędzy Argentyną i Wielką Brytanią, jaki miał miejsce na wyspach Malwinach w 1982 roku, w którym wzięli udział również żołnierze argentyńscy pochodzenia polskiego. Muzeum Wojska Polskiego w Martin Coronado jest jedynym muzeum wojska polskiego w Ameryce Południowej promującym polskie dziedzictwo historyczno-kulturowe w Argentynie.

6

90 lat tradycji – historia i działalność Korpusu Pomocniczego Pań SWAP w Ameryce

51%

Maksymowicz A.

|

2016

|

nr 3-4

113-150

EN

1795–1918 Poland was partitioned by three invaders – Prussia (later German Empire), Russia and Austria and didn’t exist on political maps. The outbreak of the World War I woke hope for the rebirth of the Polish state among Poles, including those in the U.S.A. and Canada. During WWI over 20,000 volunteers of Polish origin went from North America to Europe to fight in the Polish Army in France (“Blue Army”) and in Polish-Bolshevik war (1919–1921). After Poland regained its statehood, over 14,000 soldiers re-turned to America. Most of them faced a dramatic situation – wounded, disabled, homeless and without their jobs, they didn’t receive any help from the state, because (according to law) they weren’t the U.S. veterans and therefore had no right to federal health care. Poland, considering them Americans, didn’t support them either. Consequently, the entire responsibility for helping the veterans took numerous Polish organizations in the USA. Some of them – like the Polish Army Veterans Association (PAVA, or in Polish Stowarzyszenie Weteranów Armii Polskiej w Ameryce, SWAP) – were founded just in this respect: to help the veterans. PAVA was established in 1921 in Cleveland, with many branches all around the country. It was a men’s organization whose main function was self-aid. Four years later, the PAVA Ladies’ Auxiliary Corps (Korpus Pomocniczy Pań SWAP), one of the most significant organizations, was created. The article presents the Corps’ activity, under Agnieszka Wisła. The organization has been focused on humanitarian and charity work and has distinguished itself enormously in this endeavor. Their tasks have been among others: caring for the disabled and the sick veterans; organizing help for the homeless and unemployed veterans – i.e. the establishing and maintaining the shelters and nursing homes; visiting the sick veterans in hospitals and nursing homes; raising money by organizing charity balls or exhibitions of their needlework; arranging various entertainment events in order to acquire funds for The Corps’ activities; participating in funerals and caring for the graves of Polish veterans; assisting in organization and taking part in patriotic events (like veterans’ parades, lectures and readings, organizing patriotic trips to Poland); organizing the “Cornflower Days” (Cornflower symbolizes the Blue Army), i.e. – raising funds not only among the Polonia but also among Americans of other origins. At some point of time (mainly in the 40. and in the 50.) there were few thousand members of the Corps working in America, for instance: in 1946 there were 4614 members, and in 1958 as many as 5079 members. Today Auxiliary Corps has about 250 members. Until today the Auxiliary Corps is one of the oldest, strongest and most dynamic Polish women's organizations in America. They have supported thousands of Polish veterans and their families with material as well as moral help for over 90 years now. Their history as well as history of the PAVA is commemorated at the Polish Military Heritage Museum in New York.

PL

W latach 1795–1918 Polska znajdowała się pod zaborami, podzielona między trzy mocarstwa – Prusy (później Cesarstwo Niemieckie), Rosję i Austrię – i nie istniała na politycznych mapach. Wybuch I wojny światowej obudził wśród Polaków, także tych w USA i Kanadzie, nadzieję na odrodzenie się państwa polskiego. Podczas I wojny światowej ponad 20 000 ochotników polskiego pochodzenia wyruszyło z Ameryki Północnej do Europy, aby walczyć w Armii Polskiej we Francji („Błękitnej Armii‖) oraz w wojnie polsko-bolszewickiej (1919–1921). Po odzyskaniu przez Polskę państwowości, ponad 14 000 żołnierzy wróciło do Ameryki. Większość z nich stanęła w obliczu dramatycznej sytuacji – ranni, niepełnosprawni, bezdomni lub bez pracy nie otrzymywali żadnej pomocy od państwa, ponieważ (zgodnie z prawem) nie byli weteranami amerykańskimi i w związku z tym nie mieli prawa do opieki zdrowotnej. Polska, uznając ich za Amerykanów, również się nimi nie zaopiekowała.Całą odpowiedzialność za pomoc weteranom wzięły zatem na siebie liczne polskie organizacje w USA. Niektóre z nich – jak Stowarzyszenie Weteranów Armii Polskiej w Ameryce (SWAP, Polish Army Veterans Association, PAVA) – powstały właśnie w celu pomocy weteranom. SWAP utworzony został w 1921 roku w Cleveland, z wieloma placówkami w całym kraju, jako głównie męska organizacja samopomocowa. Cztery lata później, powołano jego siostrzaną, jedną z najbardziej znaczących organizacji – Korpus Pomocniczy SWAP (PAVA Ladies' Auxiliary Corps). Artykuł poświęcony jest działalności założonego i kierowanego przez Agnieszkę Wisłę Korpusu Pomocniczego. Organizacja koncentrowała się na pracy charytatywnej i humanitarnej na rzecz weteranów, a do głównych jej zadań należało m.in.: dbanie o niepełnosprawnych i chorych weteranów; organizowanie pomocy dla bezdomnych i bezrobotnych poprzez tworzenie i utrzymanie schronisk i domów opieki; odwiedzanie chorych weteranów w szpitalach i domach opieki; zbiórki pieniędzy w ramach bali charytatywnych lub wystaw robótek ręcznych; organizowanie różnego rodzaju imprez rozrywkowych w celu zdobycia środków na działalność Korpusu; uczestnictwo w pogrzebach i opieka nad grobami polskich weteranów; pomoc w organizacji i udział w imprezach patriotycznych (jak parady, wykłady i odczyty, organizacja wycieczek patriotycznych do Polski); organizowanie „Dnia Bławatka" (bławatek jest symbolem Błękitnej Armii), podczas którego prowadzone są kwesty na rzecz polskich weteranów nie tylko wśród Polonii, ale także wśród Amerykanów innego pochodzenia. W pewnym okresie (głównie w latach 40. i 50.) Korpus Pomocniczy liczył kilka tysięcy członkiń, np.: w 1946 roku było 4614 członkiń, a w 1958 aż 5079 członkiń. Obecnie organizacja skupia około 250 pań. Korpus Pomocniczy jest do dziś dnia jedną z najstarszych, największych i najbardziej aktywnych polskich organizacji kobiecych w Ameryce. Przez ponad 90 lat korpusianki wsparły tysiące polskich weteranów i ich rodzin, zarówno w formie materialnej, jak i duchowej. Historia Korpusu Pomocniczego oraz Stowarzyszenia Weteranów Armii Polskiej w Ameryce jest upamiętniona w Muzeum Tradycji i Oręża Polskiego w Nowym Jorku.