Usługi wodociągowe rozumiane są powszechnie jako zaopatrzenie w wodę do picia oraz odbiór ścieków w celu ich oczyszczenia. Zaspokajają podstawowe potrzeby ludzkie, a tym samym mają istotną wartość dla zdrowia społeczeństwa. Ze względu na rozbudowaną infrastrukturę są bardzo kapitałochłonne i narażone na działanie czynników zewnętrznych. Oparcie na zasadzie pełnego zwrotu kosztów, która powinna być podstawą działalności wodociągów, jest niezbędne, ale bardzo trudne. Należy więc znaleźć delikatną równowagę między misją zapewnienia wysokiej jakości usług wodociągowych poprawiających zdrowie publiczne ludności a potrzebą utrzymania odpowiedniego poziomu finansowania tych usług.
Jedną z konkluzji poprzedniego artykułu (część 1) było stwierdzenie, że woda nie może być dostępna za darmo. W dodatku presja antropogeniczna jest tak olbrzymia, że utrzymanie gospodarki wodnej będzie zapewne kosztować coraz więcej. Finansowanie usług wodociągowych i kanalizacyjnych w czasach stabilnych jest i tak narażone na wiele trudności. Wynikają one z zapotrzebowania na kapitał będący w ciągłej konfrontacji z taryfami, które muszą pozostać przystępne cenowo. Sytuacja spowodowana wirusem rozprzestrzeniającym chorobę COVID-19 wywoła zaburzenia i tak w wielu miejscach trudnej do osiągnięcia równowagi pomiędzy dostępnością usług a ich ceną.