The article is an attempt to analyse legal solution in the area of hazardous waste (ash, slags), especially the way of changing of waste classification and the pos- sibility of using them as side products.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Transgraniczne przemieszczanie odpadów wymaga sprawnego systemu monitoringu i kontroli - zarówno wewnątrz granic Unii Europejskiej, jak i w krajach należących do Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA), Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) oraz do pozostałych państw, które podpisały konwencję bazylejską, czyli umowę międzynarodową, dotyczącą kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych. Procedury kontrolne powinny w pierwszej kolejności dotyczyć tego, czy dany materiał lub sprzęt jest odpadem. Jeśli tak, to dalsze działania zależą od rodzaju przesyłanych odpadów, ich pochodzenia, miejsca przeznaczenia, trasy przemieszczania oraz dalszego z nimi postępowania - odzysku bądź unieszkodliwiania. Bardzo istotną rolę odgrywa właściwa klasyfikacja odpadów, decydująca o zakazie lub możliwości ich przemieszczania, o konieczności zgłoszenia lub jedynie udzielenia informacji. Zagadnienia związane z właściwą klasyfikacją odpadów dla potrzeb ich transgranicznego przemieszczania są niezwykle ważne dla firm prowadzących w tym zakresie działalność gospodarczą oraz niektórych organów ochrony środowiska. Wynikające z tych zagadnień problemy metodyczne, proceduralne i prawne dotyczą także Służby Celnej i innych organów ścigania (np. policji, prokuratury), a także wymiaru sprawiedliwości (sądownictwa).
EN
Transboundary movement of waste requires an efficient system of monitoring and control - both inside the boundaries of the European Union and in the countries belonged to the European Free Trade Association (EFTA), the Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD) and the other countries that have signed the Basel Convention, which is an international agreement, concerning the control of transboundary movement and disposal of hazardous waste. Control procedures should first address whether the material or equipment is waste. If so, the next actions depend on the type of waste, its origin, destination, route of movement and further proceeding - recovery or disposal. The correct waste classification is very important. It decides on the prohibition or the possibility of the movement of waste, the need to notify or only to provide information. The issues related to the proper waste classification for the purpose of its transboundary movement are extremely important for companies engaged in this field of business and some environmental authorities. The issues arising from these methodological, procedural and legał problems also refers to the Customs Service, other law enforcement agencies (eg the police, the prosecution) and the judiciary.
Purpose: The aim of the article is to review the possibility of classifying waste as non-combustible and combustible on the basis of the applicable Polish legal acts and to discuss the problems related to this area. Introduction: In the last decade, there has been a marked increase in the number of fires in landfills in Poland. Therefore, a legislative initiative has been undertaken to tighten and complete the provisions of the law on fire protection of facilities and places where waste is collected and stored. Methodology: The basic act regulating the issues of waste storage in Poland is the Act of 14 December 2012 on waste materials. The Act divides waste into two categories: non-combustible and combustible. In reference to the act, a Regulation of the Minister of the Interior and Administration of 19 February 2020 on fire protection requirements which need to be met by construction structures or their parts and other places for collecting, storing or processing waste, in which stringent fire safety requirements were defined for fire safety of facilities where combustible waste is stored. Results: During the review and analysis of the legal acts, it was discovered that after the division into combustible and non-combustible waste, the classification rules for these two categories were not strictly defined. As a consequence, there was a problem of interpretation and, thus, discretion in classifying waste. Therefore, there was a need to review the knowledge on the possibility of classifying waste. Conclusions: The review of regulations and the state of knowledge on the principles of considering materials and products as non-combustible or combustible presented in the article allows to systematize the knowledge and indicates selected paths of conduct. As waste is not homogeneous materials, the Act leaves the freedom to carry out opinions on whether or not waste is considered combustible. Such an assessment is not simple, hence the need to indicate what are the possible correct ways of proceeding in this action.
PL
Cel: Celem artykułu jest przegląd możliwości klasyfikowania odpadów na niepalne i palne w oparciu o obowiązujące polskie akty prawne oraz omówienie problemów związanych z tym obszarem. Wprowadzenie: W ostatniej dekadzie w Polsce nastąpił wyraźny wzrost liczby pożarów składowisk odpadów i wysypisk śmieci. W związku z tym została podjęta inicjatywa legislacyjna, aby zaostrzyć oraz uzupełnić przepisy prawa dotyczące ochrony przeciwpożarowej obiektów i miejsc, gdzie są gromadzone i przechowywane odpady. Metodologia: Podstawowym aktem regulującym kwestie składowania odpadów w Polsce jest ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach. W ustawie dokonano podziału odpadów na niepalne i palne. Co jest istotne dla problemu, nie określono ścisłych wymagań dla potrzeb klasyfikacji odpadów do tych dwóch kategorii. W nawiązaniu do ustawy opracowano rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 19 lutego 2020 r. w sprawie wymagań w zakresie ochrony przeciwpożarowej, jakie mają spełniać obiekty budowlane lub ich części oraz inne miejsca przeznaczone do zbierania, magazynowania lub przetwarzania odpadów, w którym określone zostały rygorystyczne wymagania w zakresie bezpieczeństwa pożarowego obiektów, w których składowane są odpady palne. Wyniki: Podczas przeglądu i analizy aktów prawnych stwierdzono, że po dokonaniu podziału na odpady palne i niepalne nie określono ściśle zasad klasyfikacji do tych dwóch kategorii. W konsekwencji pojawił się problem interpretacji i – co za tym idzie – uznaniowości klasyfikowania odpadów. W związku z tym zaistniała potrzeba przeglądu wiedzy na temat możliwości klasyfikowania odpadów. Wnioski: Przedstawiony w artykule przegląd przepisów i stanu wiedzy na temat zasad uznawania materiałów i wyrobów za niepalne lub palne pozwala usystematyzować wiedzę oraz wskazuje wybrane ścieżki postępowania. Ponieważ odpady nie są materiałami jednorodnymi, ustawa pozostawia dobrowolność w zakresie wykonywania opinii dotyczących uznania odpadów za palne lub nie. Taka ocena nie jest prosta, stąd pojawiła się potrzeba wskazania, jakie są możliwe prawidłowe drogi postępowania w tym działaniu.
W przedsiębiorstwach branży budowlanej, specjalizujących się w wykonawstwie prac ogólnobudowlanych, w robotach ziemnych i instalacyjnych, powstaje szereg odpadów materiałów budowlanych i opakowaniowych. W zakresie ich usług leży realizacja inwestycji od podstaw, np. konstruowanie nowych budowli i budynków, w tym osiedli mieszkaniowych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.