Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: waldensi

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Geneza Kościoła katolickiego jako argument apologijny w pismach św. Jana Bosko

100%

Lato Z.

nr 9: Teologia fundamentalna i religiologia

31-43

St. John Bosco is one of the most famous priests of the nineteenth century Catholic Church. His educational mission, based on the so-called preventive system, has been of interest to many researchers. Another aspect of the Turin priest's activity is less well known. Living in an age of profound political and social change, as well as contestation of existing religious structures, he engaged in the defence of the Catholic doctrine and derived from it role of the Catholic Church, its structures and its mission. He was particularly concerned about signs of expansion of the Waldensian of community, active in Northern Italy. This was reflected in a number of his publications. They included textbooks, biographical works and fictional short stories. All contained similar content in the passages devoted to the origins and meaning of the Catholic Church. According Fr. Bosco, the identity of the Catholic Church was related in an obvious way to the mission and teachings of Christ. In his apologetics, he emphasized the continuity of the once-began Work of Redemption. Clearly, and almost in an indisputable way he emphasized the role of Peter and his successors. The reader was not so much to get to know the new trends and theological arguments, but rather to be convinced that retaining the currently existing order of the church was the only justifiable choice. However it must be emphasised that Fr. Bosco did not promote an aggressive and confrontational attitude but focused more on the positive presentation of his contemporary dogmatic and apologetic doctrine, emphasizing sacramental and spiritual potential contained in the Catholic Church.

Święty Jan Bosko jest jednym z najbardziej znanych kapłanów Kościoła katolickiego XIX wieku. Prowadzona przez niego misja wychowawcza, opierająca się na tzw. systemie prewencyjnym, budziła i budzi zainteresowanie wielu badaczy. Mniej znany jest inny aspekt działalności Turyńczyka. Żyjąc w czasach głębokich przemian politycznych i społecznych, a także kontestacji istniejących struktur religijnych, zaangażował się w obronę doktryny katolickiej i wypływającą z niej rolę Kościoła katolickiego, jego struktur i spełnianej misji. Szczególny niepokój budziły w nim przejawy ekspansji, żywotnej w północnych Włoszech, wspólnoty waldensów. Znalazło to odbicie w wielu opracowanych przez niego publikacjach. Były to zarówno podręczniki, dzieła o charakterze biograficznym, jak i zwięzłe opowiadania. Wszystkie we fragmentach poświęconych genezie i znaczeniu Kościoła katolickiego zawierały podobne treści. Według ks. Bosko tożsamość Kościoła katolickiego związana jest w sposób oczywisty z misją i nauczaniem Chrystusa. W przyjmowanej argumentacji apologijnej akcentował fakt ciągłości raz rozpoczętego Dzieła Zbawczego. Przejrzyście i nieomal w sposób bezdyskusyjny podkreślał rolę Piotra i jego następców. Czytelnik miał nie tyle poznawać nowe prądy i argumenty teologiczne, ile raczej nabrać przekonania, że trwanie przy aktualnie istniejącym porządku kościelnym jest jedynym usprawiedliwionym wyborem. Należy jednak podkreślić, że ks. Bosko nie propagował wojowniczej postawy konfrontacyjnej, skupiał się raczej na pozytywnym wykładzie współczesnej mu doktryny dogmatycznej i apologetycznej, akcentując sakramentalny i duchowy potencjał zawarty w Kościele katolickim.

Herezja jako czynnik rozwoju kultury. Rozważania na przykładzie działalności waldensów

100%

Ptaszek R. T.

nr 4

53-65

Autor rozpoczyna tekst od uporządkowania kwestii terminologicznych. Wyjaśnia, czym w rozumieniu chrześcijaństwa jest herezja i czym różni się od schizmy. Odwołując się do książek Gilberta K. Chestertona, pokazuje także, jak współcześnie zmienia się sposób rozumienia oraz wartościowania pojęć „herezja” i „ortodoksja”. Następnie stawia i uzasadnia tezę, że herezje w sensie ścisłym nie są twórcze, to znaczy nie mogą przyczyniać się do postępu kultury, w ramach której funkcjonują. Podstawowy argument za taką tezą jest następujący: herezje nie rozwijają kultury, bo ich twórcy odrzucają jej dorobek (czyli dziedzictwo kulturowe) i za każdym razem próbują kształtować kulturę od nowa. Odwołując się do działalności ruchu waldensów, pokazuje, że herezje mogą być twórcze tylko pośrednio — to znaczy stanowiąc inspiracje do doskonalenia ortodoksyjnej religii. Doskonalenie to przejawia się w precyzowaniu dogmatów, a także w postaci modyfikacji sposobu funkcjonowania instytucji religijnych. Waldensi oddziałali na obu tych płaszczyznach. W kwestiach doktrynalnych ich rola polegała na tym, że pomogli Kościołowi katolickiemu wskazać i skrytykować te elementy doktryny katarów, które nie były zgodne z dogmatami chrześcijaństwa. Natomiast w kwestiach praktyczno-instytucjonalnych jako „ruch ubogich” przygotowali grunt pod działalność zakonów żebraczych.

At the beginning of the text, the author sets in order some terminological issues. He explains how heresy is conceived on the ground of Christianity and how it differs from schism. He also shows contemporary changes in meaning and evaluation of concepts of “heresy” and “orthodoxy”. For that purpose, he refers to Gilbert K. Chesterton’s books. Then he proposes and proves the thesis that heresies in strict sense are not constructive, i.e. they cannot contribute to the progress of culture within which they exist. The main argument is as follows: heresies do not develop culture because their authors reject its achievements (i.e. cultural heritage) and try to shape the culture anew according to completely different principles. Referring to activity of the Waldenses movement, the author shows that heresies can be constructive only indirectly—as inspiration to improve the orthodox religion. This improvement consists in making dogmas more precise and also in modification of functioning of religious communities and institutions. The Waldenses had an influence on these two areas. On the matter of doctrine their role was that they helped the Catholic Church to point at and criticize these elements of Catharism which were in disagreement with Christian dogmas. When it comes to practical and institutional issues, as “the movement of the poor”, they prepared a ground for the mendicant orders.