Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

PRAWO I SĄDY NA LITWIE W 1812 ROKU W ŚWIETLE „DZIENNIKA CZYNNOŚCI TYMCZASOWEGO RZĄDU LITEWSKIEGO”

100%

Godek S.

Zeszyty Prawnicze

|

2014

|

tom 14

|

nr 2

25-46

PL

THE LAW AND THE COURTS IN LITHUANIA IN 1812 IN THE LIGHT OF THE OFFICIAL JOURNAL OF THE ACTIVITIES OF THE PROVISIONAL GOVERNMENT OF LITHUANIA Summary At the very beginning of his Russian campaign of 1812 Napoleon created a somewhat complicated structure for the new administration of Lithuania. A key element in it was the Commission of the Provisional Government of Lithuania, a surrogate Lithuanian government. Virgilijus Pugačiauskas has recently published the Commission’s official journal, Dziennik czynności Komisji Tymczasowego Rządu Litwy, for the period from 2 July 1812 to 30 July 1813 from the manuscript. In the light of this invaluable resource, we can see the Commission’s efforts to build a new administration and revenue services, create a Lithuanian army, and ensure supplies for Napoleon’s forces. One of the important tasks undertaken by the Commission was to restore the judiciary, which had been disorganised by the war, and to ensure the normal administration of justice and the restoration of full power to the Statute of Lithuania, which had been in use under the Polish-Lithuanian Commonwealth and had already been partially supplanted by Russian law following the Partitions of Poland-Lithuania. An act which was of fundamental importance in this respect was the institution of a set of regulations for the judiciary Prawidła dla sądownictwa, adopted by the Commission on 29 July, 1812. Under this act the courts were temporarily to resume their activities only in criminal cases, on the grounds of Lithuanian law and using Polish as the official language. The Commission reserved the right to approve death sentences and – as may be seen from the minutes – actually used this power. The contents of the protocols indicate that the courts actually resumed operations in early August 1812. In October 1812 the Commission adopted a measure on the new organisation of the Vilnius municipal courts.

2

Rada Główna Episkopatu Polski a pierwsza pielgrzymka Jana Pawła II do Ojczyzny w 1979 r.

75%

Łatka R.

Dzieje Najnowsze

|

2018

|

tom 50

|

nr 1

PL

Celem poniższej analizy jest opisanie stosunku Rady Głównej Episkopatu Polski do pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski. Dostęp do dokumentacji kościelnej umożliwił odtworzenie podejścia członków tego kierowniczego gremium polskiego Kościoła do negocjacji związanych z wizytą Ojca Świętego, jej przebiegu i wreszcie efektów pielgrzymki. The purpose of the analysis presented below is to present the attitude of the Main Council of the Polish Episcopate towards Pope John Paul II’s first pilgrimage to Poland. An access to Church archival documents made it possible to reconstruct individual attitudes of members of the Polish Church authorities towards negotiations related to the pope’s visit, its course, and finally its outcomes.

3

Arcybiskup Antoni Baraniak jako członek Episkopatu Polski, cz. I (1951-1967)

63%

Łatka R.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2019

|

tom 40

|

nr 3

185-200

EN

The present article concentrates on the role of Archbishop Antoni Baraniak in the Polish Episcopate in the difficult period of the communist dictatorship. Despite numerous studies on the history of the Catholic Church in the People’s Republic of Poland, the steadfast bishop’s biography has not yet been written. The undertaken analysis is aimed at rectifying this lack of information on the activity of Polish bishops. The Metropolitan of Poznań became a recognized authority in the course of works on the forum of the Main Commission and the Plenary Conference of the Episcopate. He enjoyed the trust of other hierarchs, including Cardinal Stefan Wyszyński, who regarded him as one of his most important collaborators, especially in the years 1957-1967 when he became the second important figure of the Polish Episcopate. For this reason, he was entrusted with the most delicate and difficult tasks, such as the preparation of the Statute of the Polish Episcopate Conference, or the chairmanship of the Commission for the clarification of charges against Bishop Czesław Kaczmarek.

XX

Artykuł opisuję rolę abp. Antoniego Baraniaka w Episkopacie Polski w okresie komunistycznej dyktatury. Mimo wielu prac dotyczących historii Kościoła katolickiego w PRL, ciągle brakuje pełnej biografii niezłomnego hierarchy. Podjęta w tym miejscu analiza ma wypełnić ten brak w zakresie jego aktywności wśród polskich biskupów. Metropolita poznański dał się poznać jako wybitna postać w pracach na forum Komisji Głównej oraz Konferencji Plenarnej Episkopatu. Cieszył się pełnym zaufaniem innych hierarchów i kard. Stefana Wyszyńskiego, którego był jednym z najważniejszych współpracowników, szczególnie w latach 1957-1967, gdy był osobistością numer dwa w polskim Episkopacie. Z tego względu otrzymywał najbardziej delikatne i trudne zadania, takie jak przygotowanie Statutu Konferencji Episkopatu Polski czy przewodniczenie komisji ds. wyjaśnienia zarzutów stawianych bp. Czesławowi Kaczmarkowi.

4

Arcybiskup Antoni Baraniak jako członek Episkopatu Polski, cz. II (1967-1977)

63%

Łatka R.

|

tom 41

|

nr 1

129-140

EN

The present article describes the role of Archbishop Antoni Baraniak in the Polish Episcopate in the last decade of the metropolitan’s life. It is a continuation of the analysis published in 2019 in “Seminare”. Despite the passage of many years since the death of the steadfast bishop, his full biography still has not been written. The paper is aimed at filling this gap in the record of Polish bishops’ activity in the years 1967-1977. The Metropolitan of Poznań became known as an outstanding figure in the works on the forum of the Commission / Main Council and the Episcopal Plenary Conference. He enjoyed the trust of other hierarchs, especially that of Cardinal Stefan Wyszyński, being one of his most important collaborators. Archbishop Baraniak shared with the “Primate of the Millennium” a similar vision of the Church’s activity in the realities of the communist dictatorship, as well as a decisive approach to the religious policy of the authorities of the PRL. This was particularly evident in the seventies, when both hierarchs managed to see through the deceptive declarations of Edward Gierek’s political party.

PL

Poniższy artykuł opisuje rolę abp. Antoniego Baraniaka w Episkopacie Polski w ostatniej dekadzie życia metropolity poznańskiego. Jest kontynuacją analizy opublikowanej w 2019 r. na łamach „Seminare”. Mimo upływu wielu lat od śmierci niezłomnego biskupa nie doczekał się on swojej pełnej biografii. Tekst ma wypełnić ten brak w zakresie aktywności wśród polskich biskupów w latach 1967-1977. Metropolita poznański dał się poznać jako wybitna postać w pracach na forum Komisji/Rady Głównej oraz Konferencji Plenarnej Episkopatu. Cieszył się pełnym zaufaniem innych hierarchów i kard. Stefana Wyszyńskiego, którego był jednym z najważniejszych współpracowników. Z Prymasem Tysiąclecia łączyła go wizja działalności Kościoła w realiach komunistycznej dyktatury oraz zdecydowane podejście do polityki wyznaniowej władz PRL. Było to szczególnie widoczne w latach siedemdziesiątych, gdy obaj hierarchowie nie dali się nabrać na złudne deklaracje ekipy partyjnej Edwarda Gierka.

5

Comparison of Crisis Management Systems in Poland and Slovakia

63%

Brezina D.

Scientific Journal of the Military University of Land Forces

|

2020

|

tom 52

|

nr 4(198)

737-748

PL

Klęski żywiołowe zajmują specyficzną pozycję pośród zagrożeń dla życia i zdrowia obywateli, środowiska oraz mienia komunalnego w poszczególnych regionach. Ich negatywne skutki mogą wpływać na znaczną liczbę ludzi i zakłócać funkcjonowanie dużych obszarów. Klęski żywiołowe najczęściej wywierają szkodliwy wpływ na obywateli, mienie oraz na przyrodę. Bardzo poważne klęski żywiołowe mogą zagrozić funkcjonowaniu i stabilności systemów państwowych lub je utrudniać. Problem ten dotyczy między innymi Polski i Słowacji.

EN

Natural disasters have a specific position in terms of threats to the life and health of citizens, the environment, and the property of municipalities in individual regions. Their negative consequences can affect a lot of people and disrupt the routine processes on a large area. Natural disasters mostly have negative effects on people, material values and nature. In the case of largescale natural disasters, the functioning and stability of state systems may be compromised and impaired, including those in Poland and Slovakia.

6

„Zbytnio nie ulegać tej pozornej zmianie atmosfery”. Relacje państwo–Kościół 1979–1980 z perspektywy Episkopatu Polski

63%

Łatka R.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2018

|

nr 31

405-428

EN

From the Polish bishop’s perspective, the breakthrough came with the first pilgrimage of John Paul II to Poland, when the decision was made to undertake action aimed at normalising the Church–state relations. What was crucial in this regard was the debate on the forum of the Main Council of the Episcopate of Poland that involved the Holy Father. The above analysis discusses the perspective of the Episcopate of Poland on Church–state relations in the period between the end of the 1979 pilgrimage and the outbreak of strikes in July 1980. The first section of the article discusses the unknown background to the decision of John Paul II and Primate Wyszyński to normalise relations with the government; the next section presents an assessments of the outcome of the 1979 pilgrimage and its impact on the religious policy of the Polish People’s Republic; the third section presents the Episcopate’s approach to the normalisation and the related ecclesiastical priorities. The Church has a specific vision of the normalisation of the relations with the government and, after the first pilgrimage, made the decision to strengthen the pressure aimed at forcing the secular authorities to make concessions in key areas: regulation of legal personality, construction of religious buildings (including priestly seminars), establishment of the Joint Commission, and the enrolment of seminarians. With the exception of the latter, the bishops failed to win any concessions. Another issue is the resolution of the dispute related to the construction of a high-speed road in Częstochowa, which was partially dealt with in line with the Episcopate’s opinion, as there was no intention to cause a conflict, and then wholly abandoned in 1981. It ought to be stated that the Episcopate adopted a reasonable tactic that gradually yield the desired results, although certainly not at a rate that would satisfy the bishops.

7

Przemysłowy potencjał obronny Polski : rys historyczny

63%

Jauer T.

Wiedza Obronna

|

2003

|

tom nr 2

52--69

8

Comparison of Crisis Management Systems in Poland and Slovakia

63%

Brezina D.

Scientific Journal of the Military University of Land Forces

|

2020

|

tom Vol. 52, No. 4(198)

737--748

EN

Natural disasters have a specific position in terms of threats to the life and health of citizens, the environment, and the property of municipalities in individual regions. Their negative consequences can affect a lot of people and disrupt the routine processes on a large area. Natural disasters mostly have negative effects on people, material values and nature. In the case of largescale natural disasters, the functioning and stability of state systems may be compromised and impaired, including those in Poland and Slovakia.

PL

Klęski żywiołowe zajmują specyficzną pozycję pośród zagrożeń dla życia i zdrowia obywateli, środowiska oraz mienia komunalnego w poszczególnych regionach. Ich negatywne skutki mogą wpływać na znaczną liczbę ludzi i zakłócać funkcjonowanie dużych obszarów. Klęski żywiołowe najczęściej wywierają szkodliwy wpływ na obywateli, mienie oraz na przyrodę. Bardzo poważne klęski żywiołowe mogą zagrozić funkcjonowaniu i stabilności systemów państwowych lub je utrudniać. Problem ten dotyczy między innymi Polski i Słowacji.

9

Zmienna amplituda stosunków państwo–Kościół katolicki w PRL w latach 80. XX w.

63%

Łatka R.

Res Historica

|

2015

|

nr 39

EN

The aim of the study is to present the changing state of relations between the authorities of the People’s Republic of Poland and the Church in the 1980s. The way the mutual relations between the two evolved is exemplified by the most important program documents issued by the authorities. The changeability of the relations between the State and the Church was a characteristic feature of the time, as opposed to the whole period of the People’s Republic of Poland. The aim of the author was to synthesise the mutual relations between the authorities and the Church in the 1980s based on the less widely used sources. The conclusion which can be made is that in time the policy of the authorities towards the Church was becoming less and less effective. The authorities found it difficult to cope with numerous activities of both higher- and lower-level clergy. This resulted in the constantly increasing influence of the Church on the social-political sphere of life, shrinking prestige and deteriorating social legitimacy of the authorities.

PL

Niniejsza analiza ma za zadanie przedstawić zmienną amplitudę relacji między władzami PRL a Kościołem w latach 80. XX w. Prezentuje przy pomocy najważniejszych dokumentów programowych władz, w jaki sposób kształtowały się stosunki wzajemne w kolejnych latach. Zmienność relacji między państwem a Kościołem była cechą charakterystyczną dla wspomnianej dekady i wyróżniała ją wyraźnie spośród całego okresu Polski Ludowej. Zamiarem autora jest syntetyczne opisanie relacji wzajemnych wspomnianych instytucji w dekadzie lat osiemdziesiątych przy wykorzystaniu najważniejszych materiałów źródłowych, dotąd szerzej niewykorzystywanych przez badaczy dziejów najnowszych Polski. Wniosek, jaki się nasuwa z przeprowadzonej analizy, jest dość jednoznaczny: wraz z biegiem czasu skuteczność polityki władz wobec Kościoła stawała się coraz mniejsza. Z wieloma działaniami hierarchii kościelnej i szeregowego duchowieństwa władze nie były w stanie sobie poradzić. Przyniosło to efekt w postaci stale zwiększającego się wpływu Kościoła na rzeczywistość społeczno-polityczną, z równocześnie stale spadającym autorytetem i pogarszającą się legitymizacją społeczną władz.

10

Prymas Józef Glemp wobec opozycji politycznejw latach 1983–1984

51%

Łatka R.

Warszawskie Studia Teologiczne

|

2019

|

tom 32

|

nr 1

120-139

EN

Card. Józef Glemp's attitude towards political opposition was critical and sceptical throughout the entire decade of the 1980s. The above mentioned analysis sheds some light on the attitude of the primate to the underground in years 1983- 1984. The author presents the primate's approach to this problem in the period of preparations for the second pilgrimage of John Paul II to the Homeland and the tightening of religious policy by the authorities of the Polish People's Republic, which took place as a result of the evaluation of the effects of the papal visit. It should be emphasised that the detachment from the activity of the opposition also resulted in the primate's critical approach to cooperation of the clergy with the political underground. This article discusses it on the example of the attitude of card.Glemp to priest Popiełuszko. However, the detachment and scepticism towards the opposition did not mean that the primate and the Polish Episcopate did not stand up for the repressed by the authorities. They did it regularly and the chairman of the Polish Episcopal Conference addressed this issue, among others, during the talkswith W. Jaruzelski.

11

Prymas Józef Glemp wobec opozycji politycznej w latach 1981-1982

51%

Łatka R.

Warszawskie Studia Teologiczne

|

2018

|

tom 31

|

nr 2

28-45

EN

The attitude of primate Józef Glemp to the political opposition was re-served and cautious. His view of the activities of Solidarity and its underground was due to several fundamental factors: the will to continue the line of action of Primate Wyszyński, a critical evaluation of the activities of political circles opera-ting within Solidarity (above all KOR) and many leaders of the said social move-ment and vision of the Church's activity in the last decade of the PRL.

12

Rada Główna Episkopatu Polski wobec opozycji przedsierpniowej (1976–1981)

51%

Łatka R.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2017

|

nr 29

110-136

EN

In the above analysis, I have discussed the attitude of the Main Council of the Polish Episcopate towards the pre-August opposition. The approach of the leading body of the Polish Church to the opposition groups that originated in 1976–1977 has not been the topic of a separate and comprehensive study. The former part of the article outlines the increasing social importance of the Church in the 1970s and the role of that institution during the 1976 strikes. The introductory section is followed by the presentation of Primate Wyszyński’s and the most important Polish bishops’ attitudes towards opposition groups that originated in the latter half of the 1970s. The author focused on the position on the issue taken by the members of the Main Council as the most important decision-making body in the Polish Church after 1945. This is followed by a description of the Episcopate’s opinion on ordinary clergy’s cooperation with the pre-August opposition in order to highlight the Council member’s stance on the opposition more. A separate fragment of the analysis is devoted to the discussion of the bishop’s attitude towards the risk of “politicisation” of academic ministries. It is particularly important due to the fact that the origin of certain opposition organisations can be seen in the activity of specific ministries. The next part of the article shows the attitude of the Council members towards the role of the opposition during the first papal pilgrimage. The final section outlines how the most important hierarchs of the Church felt about the role of the pre-August opposition during the legal existence of the “Solidarity” with particular attention to the circles related to the former Workers’ Defence Committee, which the members of the Main Council of the Episcopate were most passionate about.

13

Strajk w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej w Warszawie

51%

Majchrzak G.

Bezpieczeństwo i Technika Pożarnicza

|

2017

|

tom Vol. 47, iss. 3

90--95

PL

Cel: Celem artykułu jest przedstawienie strajku w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej w Warszawie z listopada 1981 roku – największego protestu strażackiego w okresie Polski Ludowej. Metody: W celu opisania protestu w WOSP sięgnięto po dostępną literaturę dotyczącą tego wydarzenia (artykuły, relacje, zbiory dokumentów), materiały archiwalne (zarówno wytworzone przez samych studentów, jak i władze PRL oraz Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”), a także notacje filmowe z bohaterami strajku. Wykorzystano również prasę, zwłaszcza związkową. Co warto podkreślić, część z tych materiałów nigdy wcześniej nie była wykorzystywana w takim celu, dzięki czemu możliwe było uszczegółowienie pewnych kwestii związanych z przebiegiem opisywanego protestu. Wnioski: Pod koniec 1981 roku podchorążowie z Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej zastrajkowali w obronie statusu swej uczelni. Nie chcieli się zgodzić na przemianowanie WOSP z uczelni cywilnej (choć podległej Ministerstwu Spraw Wewnętrznych) na wojskową, obawiając się, że mogą być wówczas wykorzystani przeciwko społeczeństwu. Był to z jednej strony jeden z szeregu protestów studenckich z 1981 roku, z drugiej jednak zupełnie odmienny i szczególny, gdyż dotyczył służb mundurowych. Niestety protest ten (potraktowany przez władze PRL jako atak na nie, a dokładniej na resort spraw wewnętrznych, którego straż pożarna była i jest nadal częścią) nie miał szans powodzenia. Podobnie jak próby tworzenia związków zawodowych w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych – resort (w tym straż pożarna) miał pozostać monolitem wiernym komunistycznej władzy. Nie zmieniło tego ani wsparcie władz Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, ani zwykłych warszawiaków, którzy młodym podchorążym okazali dużą życzliwość. Było to niewątpliwie ważne wydarzenie w okresie tzw. solidarnościowego karnawału, szczególnie dla jego uczestników – studentów i pracowników WOSP. Strajk w Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej był również ważnym wydarzeniem w historii Polski.

EN

Goal: The purpose of this article is to describe the strike at the Main School of Fire Service in Warsaw, which took place in November 1981 and was the largest fire service protest in the history of the Polish People’s Republic. Methods: With a view to presenting the subject-matter of the article, reference was made to the literature describing the protest in question (including articles, published memories and collections of documents), archival materials (produced by students themselves, as well as by the authorities of the Polish People’s Republic and by the Independent Self-Governing Labour Union “Solidarity”), and eyewitness accounts. Press articles also formed important source materials, especially those published by the Union press. It is worth stressing that some of these materials had never been used for that purpose before, which made it possible to elaborate on some issues related to the cadets’ protest. Conclusions: At the end of 1981, the cadets of the Main School of Fire Service organised a strike to defend the status of their school. They refused to agree to converting their institution from a civilian school (though subordinated to the Ministry of the Interior) into a military one, fearing that they could then be used as a military force to fight against protesters. On the one hand, it was one of the numerous students’ protests taking place in 1981, but, on the other hand, it seemed completely different, mainly because it concerned uniformed services. Unfortunately, the cadets’ protest was treated by the authorities of the Polish People’s as an attack on the Ministry of the Interior, to which the Main School of Fire Service was subordinated. The strike had no chance of success, just like the attempts at creating trade unions at the Ministry of the Interior. The Ministry would not allow it, as it wanted to remain a monolith and a faithful servant of the Communist government. The support offered by the authorities of the Independent Self-Governing Labour Union “Solidarity”, as well as by Warsaw residents, who showed much kindness to the young cadets, could hardly change that. Undoubtedly, the strike at the Main School of Fire Service was an important event in the period referred to as the Carnival of Solidarity, especially for the teaching staff and students. It also marked a major event in the history of Poland.

14

Status prawny sekt destrukcyjnych oraz nowych ruchów religijnych działających na obszarze Polski

45%

Masek C. M.

|

2017

|

nr 1 (209)

135-149

PL

Since the beginning of the 90’s there have been strong emotions associated with the emergence of many groups called cults in Poland. These groups are accused of illicit and unethical methods to recruit new members and their psychological dependence, resulting in blind obedience to leaders. Sects, carrying out their activities in the form of various types of religious formations, religious associations, churches and other religious organizations, brought to life after 1989 in Poland, operate on the basis of three acts, which include: 1. The Constitution of the Republic of Poland of 2 April 1997 ; 2. The Act on Guarantees of freedom of conscience and religion of 17 May 1989; 3. Act of April 7, 1989 r.- Law on Associations. Given the range of opinions and concerns regarding the issue of regulation of sects in Poland this question , posed in particular by the lawyer, of the legal status of the activities of religious sects , and in a broader aspect of their place in the modern world, seems to be reasonable, what is confirmed by the media , but mostly by the facts of the activities of these groups in society. As for the international standards, nowadays there are more and more information about the negative effects of the activity of sects throughout the world, what raised interest of social institutions and the authorities of individual countries in this subject. It encouraged the authorities to create an overall analysis to assess the degree of harmfulness of newly established movements, both in a national and international level. Especially in the late eighties of the twentieth century all kinds of reports and other documents devoted to the problem of sects and new religious movements began to appear. The theme was taken also by the representatives of Communities: Council of Europe, the European Union, as well as organs of the Organization for Security and Cooperation in Europe. These acts are only recommendations. They are mainly opinion- forming acts and have no legal force. However, in countries, they are crucial, because they are issued by important authorities To sum up, the activity of sects arouses interest in Europe. Although each country has different guidelines and varied range of impact, collaboration is indispensable nowadays.

15

The Evolution of the Institution of President’s Prerogative Powers in the Polish Legal System

44%

Dąbrowski M.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2018

|

nr 6 (46)

155-165

EN

The essay describes the concept and evolution of a countersignature and prerogatives of the President of the Republic of Poland. The countersignature is a special signature (a consent) of a member of the Council of Ministers which is necessary to validate the President’s legal (official) act. Prerogatives are enumerated in a constitutional act as presidential competences, which do not require a signature of a member of the Government (a countersignature). The author claims that the institution of independent presidential competences was invented by Polish lawyers and used for the first time ever in the Polish Constitution of 1935. Further, the author describes the evolution of the institution of a countersignature and prerogatives in the Polish political system. It is said that nowadays the number of independent competences does not have such significant importance as it is claimed in constitutional law and in reality prerogatives do not strengthen the political position of the President significantly. His/her power depends on whole relations between the authorities described in constitutional provisions.

PL

Autor w opracowaniu przedstawia istotę i rozwój instytucji kontrasygnaty oraz samodzielnych uprawnień Prezydenta Rzeczypospolitej. Kontrasygnata jest szczególnego rodzaju mechanizmem (podpisem właściwej osoby, z zasady członka rządu), który jest niezbędny do legalizacji aktu urzędowego głowy państwa. Członek rady ministrów poprzez akt podpisania aktu prezydenta przejmuje za niego odpowiedzialność polityczną. Równocześnie akt urzędowy głowy państwa jest nieważny do czasu opatrzenia go kontrasygnatą. Prerogatywy są to natomiast enumeratywnie wyliczone kompetencje prezydenta, które dla swojej ważności nie potrzebują współpodpisu członka rządu. W publikacji autor podnosi tezę, że prerogatywy są owocem polskiego konstytucjonalizmu i zostały po raz pierwszy w historii wprowadzone do ustroju w Konstytucji kwietniowej z 1935 r. Ponadto w opracowaniu została przedstawiona ewolucja instytucji kontrasygnaty i powiązanych z nią prerogatyw w polskim systemie prawnym. Autor wskazuje, że współcześnie prerogatywy nie mają tak doniosłego znaczenia jak im się to przypisuje w nauce prawa ustrojowego i że w praktyce samodzielne uprawnienia głowy państwa wcale tak istotnie nie wzmacniają pozycji i funkcji prezydenta. Jego władza i status zależą od całokształtu postanowień ustawy zasadniczej, które definiują relacje pomiędzy organami państwa.