Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: volatile compound content

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Comparison of chemical composition and content of volatile compounds of carpophores of Hericium erinaceus [Bull.: Fr.] Pers. cultivated on different types of sawdust

100%

Siwulski M. , Zawirska-Wojtasiak R.

Herba Polonica

2007

tom 53

nr 3

The objects of our investigations were two strains of H. erinaceus, HI and D5, grown on substrates from beech, oak and birch sawdust. The following parameters were determined in the carpophores of examined mushrooms: contents of dry matter, protein, fat and carbohydrates as well as concentration of volatile compounds.Contents of dry matter, protein and fat did not differ in carpophores of the examined H. erinaceus strains. However, in comparison with the carpophores of the D5 strain, carpophores of the HI strain had higher content of carbohydrates. The type of sawdust used as a substrate influenced the content of dry matter, protein, fat and carbohydrates in the carpophores. The carpophores developed on beech and oak sawdust substrates contained more mentioned components than those which grew on birch substrate. This was characteristic for both of examined mushroom strains.The total of nine volatile compounds was identified in the carpophores of H. erinaceus. The dominant compound was l-octen-3-ol which constituted 56-60% of their total amount.

Przedmiotem badań były dwie odmiany soplówki jeżowatej Hericium erinaceus (Bul.:Fr.) Pers.: Hl i D5. Uprawę soplówki jeżowatej prowadzono na podłożach z trocin bukowych, dębowych i brzozowych. W owocnikach uzyskanych z uprawy oznaczono zawartość suchej masy, białka, tłuszczu i węglowodanów oraz zawartość substancji lotnych. Owocniki badanych odmian soplówki jeżowatej nie różniły się zawartością suchej masy, białka i tłuszczu. Stwierdzono natomiast, że owocniki odmiany HI charakteryzowały się większą zawartością węglowodanów w porównaniu z owocnikami odmiany D5. Rodzaj trocin użytych jako podłoże miał wpływ na zawartość suchej masy, białka, tłuszczu i węglowodanów w owocnikach. Owocniki na podłożach z trocin bukowych i dębowych zawierały więcej wymienionych składników w porównaniu z owocnikami grzybów hodowanych na podłożu z trocin brzozowych. Tendencja ta była charakterystyczna dla obydwu badanych odmian.W owocnikach soplówki jeżowatej zidentyfikowano dziewięć związków lotnych. Dominującym związkiem był l-okten-3-ol, który stanowił 56-60% sumy oznaczonych związków.

Źródła pochodzenia miodu a jego wybrane cechy fizyko-chemiczne

70%

Nowakowski P. , Luczycka D. , Howis M. , Janiszewska K. , Pruski K.

Acta Agrophysica

2012

tom 19

nr 3

Przebadano 16 miodów podzielonych na 4 kategorie w zależności od terminu zbioru i rodzaju pożytku. Sucha masa badanych miodów wahała się w granicach 78,8-83,1%. Średnia zawartość popiołu wynosiła 0,26% s.m. a zawartość białka 0,62% s.m. Średnia zawartość cukrów wynosiła: fruktozy 37,38%, glukozy 35,06%, sacharozy 0,24%, maltozy 5,46%, maltotriozy 1,86% i oligosacharydów 0,34% s.m. Zawartość O2 kształtowała się na poziomie od 0,074 do 0,154 mg·(dm3)-1, a pH od 5,24 do 5,45. Spośród cech elektrycznych badano: współczynnik strat dielektrycznych tg δ (–), przenikalność elektryczną względną εr (-) i przewodność roztworu miodu (μS·cm-1). W badanym zakresie częstotliwości (500-10 000 Hz) w miodach późnoletnich i spadziowych współczynnik strat dielektrycznych tg δ wynosił od 103,79 do 8,07 i od 94,22 do 6,91 natomiast dla miodów wiosennych i wczesnoletnich od 51,99 do 2,88 i od 75,64 do 5,72. Przenikalność elektryczna względna εr okazała się najwyższa dla miodów wczesno-letnich (od 114,35 do 64,21, odpowiednio przy 500 i 10 000 Hz). Miody spadziowe wyróżniały się najwyższym poziomem przewodności (778,7 μS·cm-1). Zaobserwowano istotne statystycznie zależności między poziomem maltotriozy a poziomem zawartości cukrów prostych, popiołu i związków lotnych. Stwierdzono dodatnią korelację (r = 0,8) między zawartością maltotriozy a przenikalnością elektryczną w całym badanym zakresie częstotliwości (500-10 000 Hz).

There were 16 honeys grouped in 4 categories due to crop time and source of nectar which were analysed. Dry matter of tested honeys ranged from 78.8 to 83.1%, while the average content of ash and protein was 0.26% and 0.62% DM, respectively. The average content of sugars were: 37.38% for fructose, 35.06% for glucose, 0.24% for sucrose, 5.46% for maltose, 1.86% for maltotriose and 0.34% DM for oligosaccharides. Oxygen content was from 0.074 to 0.154 O2 mg (dm3)-1 and pH from 5.24 to 5.45. Among the dielectric properties, relative electric permittivity εr (–), dielectric loss factor tg δ (–) and electric conductivity (μS·m-1) were measured. Dielectric loss factor tg δ (–) for honeys from late sum-mer crop and honey-dew was 103.79 to 8.07 and 94.22 to 6.91, respectively, and from 51.99 to 2.88 and 75.64 to 5.72 for spring and early-summer honeys when current frequency ranged from 500 to 10 000 Hz. Relative electric permittivity εr was found to be the highest for the group of early-spring honeys (from 114.35 to 64.2, respectively, at 500 and 10 000Hz). Honeys from honey-dew were characterised with the highest electric conductivity (778.7 μS m-1). Significant relations were found between honey content of maltotriose and monosaccharides, ash and volatiles. Positive correlation (r = 0.8) was observed between maltotriose content and relative electric permittivity εr in the whole range of frequencies tested (500-10 000 Hz).