Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Ubezpieczenia społeczne w Polsce po reformie systemu w 1999 r.

100%

Chrzanowska H.

|

nr 480

19-38

PL

W ramach reformy systemu emerytalnego wprowadzono wiele regulacji, które ujęto w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych z 1998 r. Kluczowe znaczenie miało wyodrębnienie z ubezpieczenia społecznego składki emerytalnej, rentowej, chorobowej i wypadkowej oraz zróżnicowanie wysokości obliczania składek na poszczególne fundusze. Poza obowiązkowymi ubezpieczeniami umożliwiono przystąpienie do niektórych ubezpieczeń dobrowolnie. Zamiast zdefiniowanego świadczenia wprowadzono zdefiniowaną składkę. Ubezpieczonych zobligowano do ponoszenia częściowych kosztów składek. Zasadniczym celem artykułu jest zaprezentowanie rozwiązań przyjętych w reformie systemu ubezpieczeń społecznych oraz wskazanie na wielokrotność zmian przepisów wprowadzonych od 1999 r. przepisów. To powoduje stopniowe wycofywanie z pierwotnych założeń reformy dotyczących wdrożenia systemu kapitałowego.

2

Pojęcie „ustawy podatkowej” w polskim porządku normatywnym

100%

Michałowski W.

|

tom 6(310)

22-26

EN

One of the constitutional duties of every citizen is the obligation to bear public burdens and benefits, including taxes, specified by law (Article 84 of the Constitution of the Republic of Poland). The law constitutes a tool with the help of which the legislator concretises this obligation. It is extremely important not only to legislate in accordance with the principles of correct legislation, but also to maintain the appropriate form. Failure to observe this requirement makes the act defective and therefore, it should be eliminated from the legal circulation. This paper analyses the concept of a tax act in various legal acts i n which it appears.

PL

Jednym z konstytucyjnych obowiązków każdego obywatela jest obowiązek ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie (art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.1). Ustawa stanowi narzędzie, za pomocą którego ustawodawca konkretyzuje ten obowiązek. Niezmiernie ważne jest nie tylko stanowienie prawa zgodnie z zasadami prawidłowej legislacji, ale również zachowanie odpowiedniej formy. Niedochowanie tego wymogu sprawia, że akt ten jest wadliwy, przez co powinien zostać wyeliminowany z obiegu prawnego. W niniejszej pracy przeanalizowano pojęcie „ustawy podatkowej”, w różnych aktach prawnych, w których ono występuje.

3

Naturalizacja prawa kanonicznego w optyce prawodawczej

94%

Kroczek P.

|

tom 81

17-28

EN

Currently, there is a discussion about naturalization of law, e.g. about aims, concepts, models, effects of a such phenomenon. Due to the fact, that the law of the Catholic Church is a genuine law, the discussion can be relocated into this area and the problem can be formulated in the following questions: is naturalization of canon law possible and if it is, what would it be like? The paper is a modest attempt to present the issue of naturalization in the context of canon law. First, canon law is presented as a natural phenomenon and the phenomenon which can be naturalized. Next, the examples of naturalization sensu largo and sensu stricto in canon law are demonstrated. The last part offers some guidelines and principles for the process of the naturalization of canon law. The conclusion is that naturalization must be noticed by the church legislator, but the naturalization of canon law must be done in a limited way with coherence and respect for the unique characteristics of canon law.

PL

Obecnie toczy się dyskusja na temat naturalizacji prawa – celów, koncepcji, modeli, efektów tego zjawiska. Z tego powodu, że prawo Kościoła katolickiego jest prawdziwym prawem, wspomniana dyskusja może być przeniesiona na obszar tego właśnie prawa. W związku z tym można sformułować następujący problem zawarty w pytaniach: czy jest możliwa naturalizacja prawa kanonicznego, a jeżeli tak, to w jaki sposób ta naturalizacja miałaby przebiegać? Niniejszy artykuł jest skromną próbą zaprezentowania zagadnienia naturalizacji prawa w kontekście prawa kanonicznego. Jako pierwsze zostało pokazane prawo kanoniczne jako zjawisko naturalne i jako zjawisko, które można „unaturalnić”. Następnie zostały zademonstrowane przykłady naturalizacji sensu largo i sensu stricto. Ostatnia część artykułu zawiera kilka wskazówek i zasad istotnych dla procesu naturalizacji prawa kanonicznego. Wniosek jest następujący: naturalizacja musi być zauważona przez prawodawcę kościelnego, lecz naturalizacja prawa kanonicznego powinna być dokonywana w ograniczony sposób w zgodzie i z poszanowaniem dla specyficznych cech prawa kanonicznego.

4

Jan Paweł II prawodawca Kościoła Powszechnego

84%

Sitarz M.

|

nr 1 Prawo

357-366

DE

Johannes Paul II. war der 264. Bischof von Rom. Sein 26 Jahre und 6 Monate dauerndes Pontifikat war einer der längsten in der Kirchengeschichte. Während des Pontifikats von Johannes Paul II. kam es dank seiner Person zu vielen und mannigfaltigen Veränderungen auf der rechtlichen Ebene in der Kirche. Die in dieser Periode abgeschlossenen Konkordate führten vor allem zum rechtlichen Wandel in den juristischen Systemen der jeweiligen Staaten. Bevor der Verfasser des Artikels auf die gesetzgeberische Tätigkeit von Johannes Paul II. eingeht, behandelt er den Begriff der Universalkirche und die Kompetenzen des Bischofs von Rom. Nachdem Autor die sehr umfangreiche gesetzgeberische Aktivität von Johannes Paul II. analysiert hat, stellt er stellte fest, dass der Papst 14 Enzykliken, 15 apostolische Adhortationen, 11 apostolische Konstitutionen, 45 apostolische Briefe und den im Lichte der Tradition nach der autoritativen Interpretation des Vaticanum secundum bearbeiteten Katechismus der Katholischen Kirche herausgegeben hat. Zusätzlich nominierte er 231 Kardinäle (einen in pectore) und berief 15 Versammlungen der Bischofssynode (7 ordentliche und 8 spezielle). Johannes Paul II. ordnete viele Diözesen neu und schuf andere territoriale, kirchliche Einheiten (insbesondere in Osteuropa). Die Reform des Kirchenrechtskodexes führte er für die lateinische Kirche durch und promulgierte einen neuen Kanonenkodex der Ostkirchen. Er unterschrieb 76 Konkordaten. Kraft seiner Initiative gab er den Organen der Römischen Kurie viele normative Orientierungen. Durch die Analyse der sehr umfangreichen gesetzgebenden Tätigkeit von Johannes Paul II. kommt der Verfasser zu Recht zu der Feststellung, dass dieser Papst einer der großartigsten Gesetzgeber in der Geschichte der Universalkirche gewesen ist.