Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Początki odpowiedzialności dyscyplinarnej polskich funkcjonariuszy państwowych

100%

Bednaruk W.

Journal of Modern Science

|

2020

|

nr 1/44/2020

125-134

PL

Cel pracy: Odpowiedzialność dyscyplinarna, realizowana w formie sądu koleżeńskiego, który ocenia niewłaściwe zachowanie członków danej korporacji, narodziła się na naszym kontynencie wraz z powstaniem państwa prawnego. Przepisy dotyczące urzędników państwowych w Polsce powstały później ze względu na słabość rodzimego korpusu urzędniczego w okresie przedrozbiorowym. Pierwsze polskie regulacje dotyczące odpowiedzialności urzędników państwowych powstały w latach 1918–1922. Celem pracy jest ukazanie procesu narodzin przepisów dyscyplinarnych regulujących odpowiedzialność dyscyplinarną tytułowych urzędników. Materiał i metody: W pracy wykorzystano szereg niepublikowanych materiałów źródłowych, które zostały poddane szczegółowej analizie. Wyniki: W wyniku przeprowadzonych badań uzyskano szereg interesujących ustaleń, które stały się podstawą opracowania prezentowanego tekstu. Wnioski: Prawo dyscyplinarne na ziemiach polskich narodziło się później niż pozostałe gałęzie prawa. Ze względu na szczupłość korpusu urzędniczego w okresie przedrozbiorowym przepisy dyscyplinarne w odniesieniu do tej grupy zawodowej nie zostały dostatecznie wyodrębnione z całości systemu prawa. Istniały natomiast regulacje w stosunku do kilku innych kategorii pracowników potraktowanych w sposób szczególny. Proces narodzin prawa dyscyplinarnego w stosunku do tytułowych urzędników rozpoczął się w 1918 roku.

2

PŁEĆ KULTUROWA I POLSKIE ELITY ADMINISTRACYJNE

72%

Post B.

|

tom 42

|

nr 1

247-260

EN

The article presents qualitative analysis of statements made by representatives of central administration elites. These statements were collected while 50 in-depth open interviews, carried out in 2013. The analysis covers selected parts of culture of this environment – narratives about normative visions of a good state and ideas of the best qualities of good officials. Its aim is to answer the question if senior civil servants, women and men, understand them in similar or different way.

PL

Artykuł przedstawia jakościową analizę wypowiedzi reprezentantów elit administracji centralnej, zgromadzonych w trakcie 50-u pogłębionych wywiadów swobodnych, przeprowadzonych w 2013 roku. Analiza obejmuje wybrane fragmenty kultury tego środowiska – narracje dotyczące normatywnych wizji dobrego państwa oraz wyobrażeń na temat najlepszych cech dobrych urzędników Jej celem jest odpowiedź na pytanie, czy zajmujący wysokie stanowiska urzędnicy, kobiety i mężczyźni, rozumieją je w podobny, czy w odmienny sposób

3

Effective internal controls and governance: analysis of ethical culture and ethical evaluations on whistleblowing intentions of government officials

58%

Zakaria M. , Abd Manaf K. , Nurmala Sari E. , Syed Yusuf S. N. , Abdul Rahman R. , Hamoudah M. M.

Polish Journal of Management Studies

|

2021

|

tom Vol. 23, No. 1

487--502

EN

This study examines the ethical culture and ethical evaluations on the whistleblowing intentions of government officials. Whistleblowing is the most effective internal controls to expedite integrity and thus would protect the urban from harm and destruction. Data were collected through questionnaires distributed to 282 officials from one of the Malaysian city councils and analysed using Structural Equation Modelling (SEM) of partial least square approach (PLS) version 3. The findings indicated that all the three variables namely organizational ethical culture, deontological and teleological evaluations were significant factors of whistleblowing intentions. The discoveries provide beneficial insights to the government, policy and lawmakers, city councils, and academicians that the likelihood of whistleblowing intentions depends on ethical evaluations of rules compliance (deontology), perceived consequences (teleology), and strong ethical culture. Nurturing whistleblowing culture does not only elevate the public trust towards the city council but also foster effective internal controls and good governance.

PL

Niniejsze badanie analizuje kulturę etyczną i oceny etyczne dotyczące intencji zgłaszania nieprawidłowości przez urzędników państwowych. Informowanie o nieprawidłowościach (Whistleblowing) to najskuteczniejsza kontrola wewnętrzna, która przyspiesza integralność, a tym samym chroni miasto przed niesprawiedliwością i destrukcją. Dane zostały zebrane za pomocą kwestionariuszy rozesłanych do 282 urzędników z jednej z malezyjskich rad miejskich i przeanalizowane za pomocą Modelowania Równań Strukturalnych (SEM) z metodą najmniejszych kwadratów (PLS) w wersji 3. Wyniki wskazują, że wszystkie trzy zmienne, a mianowicie kultura etyczna organizacji, deontologiczna oraz oceny teleologiczne były istotnymi czynnikami intencji sygnalizowania nieprawidłowości. Odkrycia dostarczają cennych informacji rządowi, politykom i prawodawcom, radom miejskim i naukowcom, że prawdopodobieństwo intencji informowania o nieprawidłowościach zależy od etycznej oceny przestrzegania zasad (deontologia), postrzeganych konsekwencji (teleologia) i silnej kultury etycznej. Pielęgnowanie kultury informowania o nieprawidłowościach nie tylko zwiększa zaufanie publiczne do rady miasta, ale także sprzyja skutecznej kontroli wewnętrznej i dobremu zarządzaniu.

4

Znaczenie doktryny prawa cywilnego dla rozwoju Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego (początek XVII–koniec XIX wieku)

58%

Kachnycz W.

Wrocławsko-Lwowskie Zeszyty Prawnicze

|

2018

|

tom 9

9-20

PL

W artykule zostało uzasadnione znaczenie doktryny prawa cywilnego dla prawidłowego funkcjonowania Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego od początku XVII wieku do końca XIX. Początkowo w Galicji specjalistów, którzy mogliby należycie wykonywać swoje obowiązki w zakresie rożnych zawodów prawniczych, było niewielu, dlatego też badania z zakresu podstaw nauki cywilnej były wręcz niezbędne. Nie zawsze urzędnicy mieli umiejętności potrzebne do wykonywania ważnych zadań publicznych. W związku z tym zaistniała potrzeba przyswojenia niezbędnej wiedzy i rozwijania kompetencji koniecznych do umiejętnego i efektywnego wykonywania zadań o znaczeniu państwowym. Lwowska szkoła cywilna kształtowała się jednak w trudnych czasach. Przynależność Galicji do obszarów rożnych państw w rożnych okresach historycznych wpłynęła, bez wątpienia, na kształt doktryny prawa cywilnego, to znaczy na poglądy i doświadczenia lwowskich prawników. W artykule ustalono, że od czasu utworzenia uniwersytetu, już w 1661 roku, zaczęła się kształtować grupa podobnie myślących ludzi, którzy uważali, że bez zrozumienia podstawowych pojęć cywilistyki, bez właściwego studiowania prawa cywilnego zbudowanie solidnych podstaw państwa, kształtowanie ideałów państwowych, zapewnienie rozwoju edukacji i uniwersytetu byłoby niemożliwe. Główne podstawy prawa cywilnego czerpią inspirację z czasów Imperium Rzymskiego. Właśnie Imperium Rzymskie po raz pierwszy zaczęło nie tylko rozpatrywać cywilistykę w płaszczyźnie teoretycznej, lecz również w codziennym życiu stosować normy prawa cywilnego. We Lwowie od 1661 roku nie nastąpiły żadne znaczące zmiany w procesie nauczania w porównaniu z istniejącym wcześniej Kolegium Jezuickim. Uzyskanie przez kolegium statusu akademii było decyzją raczej polityczną. Do wyszkolenia niezbędnego organom ścigania personelu, który miałby pracować w służbach cywilnych, sądach oraz innych organach państwowych, potrzebni byli specjaliści. Widać więc, że praca naukowa, którą prowadzono w nowo utworzonej akademii w 1661 roku, nie różniła się od tego, co Ignacy Loyola rozpoczął we Lwowie jeszcze w 1608 roku. Zauważalne zmiany w tym zakresie nastąpiły dopiero po odnowieniu działalności Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego przez cesarza austriackiego Józefa II w 1784 roku. Programy edukacyjne Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego z okresu panowania austriackiego obejmowały główne kierunki ówczesnej nauki prawa, a mianowicie historię ustroju politycznego, historię prawa austriackiego i niemieckiego, prawo rzymskie, prawo niemieckie, prawo kanoniczne, strukturę administracji publicznej, austriacki proces cywilny, austriackie prawo karne, europejskie prawo międzynarodowe, prawo handlowe i wekslowe, medycynę sądową, prawo finansowe, prawo gospodarcze, prawo państwowe monarchii konstytucyjnych, austriackie powszechne prawo finansowe, austriackie prawo polityczne, austriackie prawo górnicze, obliczenia rządowe, austriackie powszechne prawo prywatne, statystykę europejską. Zdobyta wiedza z wymienionych przedmiotów umożliwiała studentom Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego uzyskanie gruntownego wykształcenia prawniczego. Do pracy na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego zostali zaproszeni profesorowie — Anton Pfleger, Jan Ambros, Dominik Kofi l i Baltazar Borzaga (pierwszy kierownik Katedry Prawa Cywilnego, która wtedy była katedrą prawa cywilnego, rzymskiego prawa prywatnego i kryminalistyki). Ich zadaniem było zorganizowanie działalności edukacyjnej i badawczej oraz zapewnienie nauczania prawa naturalnego, międzynarodowego, rzymskiego, prawa karnego i kanonicznego. W tym okresie, a mianowicie w 1784 roku, na Uniwersytecie prawo studiowało 26 studentów, a w 1790 roku — 78 studentów. Głównym wymaganiem władz austriackich było odpowiednie szkolenie na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego studentów, którzy mogliby zasilić niezbędny personel prawniczy w Galicji i Lodomerii: między innymi sędziów, prokuratorów, notariuszy.