The aim of the study is to provide the evaluation of selected risk factors in third party liability insurance agreements for motor vehicle owners. The study covers: age admitted, the astrological sign of policy-holder and the age of vehicle. Automobile insurance risk is determined by a number of factors arising from both external environment as well as psychological features of policy-holders. The study was preliminary and may constitute the basis for further research.
PL
Celem opracowania jest ocena wybranych czynników ryzyka w ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Przedmiotem badań objęto: wiek ubezpieczonego, znak zodiaku ubezpieczonego oraz wiek pojazdu. Ryzyko w ubezpieczeniu OC komunikacyjnym jest determinowane szeregiem czynników, wynikających zarówno z otoczenia zewnętrznego, jak i z cech psychologicznych ubezpieczonych. Przeprowadzone badanie miało charakter wstępny i może posłużyć do dalszych badań.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Z dniem 1 stycznia 2017 r. zakłady ubezpieczeń stanęły przed wyzwaniem stosowania Rekomendacji dotyczących procesu ustalania i wypłaty zadośćuczynienia z tytułu szkody niemajątkowej z umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. W założeniu Komisji Nadzoru Finansowego stanowić one mają uzupełnienie przyjętych 16 grudnia 2014 r. Wytycznych dotyczących likwidacji szkód z ubezpieczeń komunikacyjnych. Zbadanie potencjalnego wpływu na praktykę ubezpieczeniową przedmiotowych rekomendacji organu nadzoru wymagało przeprowadzenia badań dotyczących ich charakteru prawnego. Wypadki drogowe i ich konsekwencje uznawane są za problemy społeczne o bardzo dużej wadze. Stąd pytania dotyczące odrębnego regulowania tej materii z punktu widzenia konstytucyjnego. Posiłkując się rozwiązaniami przyjętymi w innych państwach europejskich Autorka przedstawiła rekomendacje KNF jako jeden ze sposobów ingerencji państwa w stosunki ubezpieczeniowe.
EN
With effect from 1 January 2017, insurance companies are faced with the challenge of applying the Recommendations regarding the process of determining and paying compensation for non-pecuniary damage from motor third-party liability insurance of vehicle owners. According to the PFSA (Polish Financial Supervision Authority) they are intended to complement the Guidelines on motor vehicle insurance claims settlement adopted on 16 December 2014. Investigating the potential impact of the supervisory authority's Recommendations on insurance practice required to carry out research on their legal nature. Road accidents and their consequences are considered to be crucial social problems. Hence the questions were posed about a separate regulation of this issue from the constitutional point of view. Using the solutions adopted in other European countries, the author presented the PFSA Recommendations as one of the ways of the state interference in the insurance relationships.
The article focuses on the interpretation of Article 31(1) of the Act on Compulsory Insurance, the Insurance Guarantee Fund and the Polish Bureau of Motor Insurers as regards legal consequences of the purchase of a vehicle by its user in the performance of the leasing contract, with the user having previously taken out a motor third party liability insurance. The article contains a polemical analysis of the position of the Polish Financial Supervision Authority of 11 February 2021.
PL
Artykuł dotyczy sposobu interpretacji art. 31 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, UFG i PBUK w odniesieniu do skutków prawnych nabycia pojazdu przez korzystającego w wykonaniu umowy leasingu, gdy zawarł on wcześniej umowę ubezpieczenia OC. Artykuł zawiera analizę polemiczną stanowiska UKNF z 11 lutego 2021 r.
The gloss refers to the judgment of the Court of Justice of the European Union of 21 December 2021 in Case C-428/20. According to this judgment, Member States which have availed themselves of the option to determine a transitional period, with this option having been provided for in EU legislation on compulsory insurance against civil liability in respect of the use of motor vehicles, are obliged to require that the minimum amounts guaranteed in motor third party liability insurance contracts concluded before the lapse of the transitional period but still in force on that date have the amount required by EU law.
PL
Glosa dotyczy wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 21 grudnia 2021 r. w sprawie C-428/20. Wyrok ten przesądza o tym, że państwa członkowskie, które skorzystały z przewidzianej w przepisach UE – dotyczących obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych – możliwości ustanowienia okresu przejściowego, są zobowiązane wymagać, aby minimalne sumy gwarancyjne przewidziane w umowach ubezpieczenia OC zawartych przed datą upływu okresu przejściowego, lecz obowiązujących jeszcze w tym dniu, miały wysokość wymaganą przez prawo unijne.
Cross-border activities of European companies, including insurance undertakings, constitute the major component of EU legal system. The freedom of establishment and the freedom to provide services rules are the crucial foundations of the single internal market, as they enable EU entrepreneurs to take up and pursue economic activity in the territory of another Member State. Unfortunately, the EU market has its weaknesses, one of which has been recently experienced by the Polish insurance market. This is due to the lack of a uniform guarantee system which would coherently deal with the issues related to the European insurer’s insolvency and, above all, to the settlement of claims of entitled persons and to the payment or refund of benefits, which has particular consequences for entitled persons holding motor third-party liability insurance, being the most popular insurance product. Given the above, the performance of the Polish Insurance Guarantee Fund is of the utmost importance. The legislator has failed to precisely regulate several issues related to the organisational aspects of the institution’s activities of in the event of bankruptcy or compulsory liquidation of an insurance company operating in Poland on a cross-border basis. Therefore, some demands for amendments to the Compulsory Insurance Act have been presented. The most urgent demand, however, is about providing for unambiguous method for determining which Member State’s guarantee scheme should satisfy the claims of entitled persons, i.e. whether it should be the scheme of the insolvent or bankrupt insurer’s home Member State or rather the scheme of the Member State where it conducted its cross-border operations. Besides, the determination of the mode of reimbursement by the guarantee scheme of the insolvent or bankrupt insurer’s country of origin will increase the level of responsibility of supervisory institutions of that country for the operation of entities subject to their supervision and conducting cross-border business.
PL
Działalność transgraniczna przedsiębiorstw europejskich, w tym zakładów ubezpieczeń, jest esencją porządku prawnego Unii Europejskiej. Swoboda przedsiębiorczości i swoboda świadczenia usług są jednymi z najistotniejszych założeń wspólnego rynku wewnętrznego, gdyż umożliwiają przedsiębiorcom unijnym podejmowanie i prowadzenie działalności gospodarczej na terytorium innego państwa członkowskiego. Niestety, słabością unijnego rynku, czego niedawno doświadczył polski rynek ubezpieczeniowy, jest brak jednolitego systemu gwarancyjnego, który w sposób spójny regulowałby kwestie niewypłacalności ubezpieczyciela europejskiego, a przede wszystkim zaspokajania roszczeń osób uprawnionych i wypłaty czy refundacji wypłat świadczeń, co ma szczególne konsekwencje w przypadku osób uprawnionych z tytułu najpopularniejszego ubezpieczenia – ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. W takiej sytuacji najważniejsza jest realizacja zadań przez Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny. Ustawodawca wiele kwestii dotyczących zagadnień organizacyjnych działania tej instytucji w przypadku upadłości lub likwidacji przymusowej zakładu ubezpieczeń, obecnego w Polsce na zasadach transgranicznych, uregulował nieprecyzyjnie. Stąd postulat wprowadzenia zmian w ustawie o ubezpieczeniach obowiązkowych. Najsilniejszy jest jednak postulat ustalenia na poziomie unijnym w sposób niebudzący wątpliwości, jakiego państwa system gwarancyjny ma zaspokoić roszczenia osób uprawnionych – czy ten z kraju macierzystego niewypłacalnego lub upadłego ubezpieczyciela, czy z kraju, na terenie którego prowadził działalność transgraniczną, a także tryb refundacji przez system gwarancyjny kraju, z którego pochodził niewypłacalny lub upadły ubezpieczyciel, co podniesie poziom odpowiedzialności instytucji nadzorczych tego kraju za działania podmiotów podlegających ich nadzorowi, a prowadzących działalność transgraniczną.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.