Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Synthesis and properties of bioresorbable and highly flexible 1,3-trimethylene carbonate/ε-caprolactone copolymers

100%

Pastusiak M. , Dobrzyński P. , Smola A. , Sobota M.

Engineering of Biomaterials

|

2012

|

tom Vol. 15, no. 113

9--12

EN

Ethyl etoxy zinc (II) has been prepared and emerged as very effective initiators for ring-opening polymerization of 1,3-trimethylene carbonate (TMC) and its copolymerization with ε-caprolactone (CL) to produce high molar mass polymers. The copolymerization of TMC and CL was performed in bulk at 120°C. The obtained copolymers were characterized by multiblock microstructure. The highest reactivity rate was demonstrated by trimethylene carbonate in comparison with ε-caprolactone monomer. The thermal and mechanical properties of the copolymers were strongly dependent on the monomer composition. Preliminary tests of monomers copolymerization using reactive extrusion yielded positive result.

2

Elastomery poli(uretano-mocznikowe) na podstawie oligowęglanodioli - materiały do zastosowań medycznych i analitycznych

88%

Pawłowski P. , Pawłowska M. , Rokicki G. , Kozakiewicz J. , Przybylski J.

Chemik

|

2005

|

tom Vol. 58, nr 2

63-67

PL

Przedstawiono wyniki badań nad otrzymywaniem elastomerów poli(węglano-uretano-mocznikowych) zawierających oligowęglanodiole jako miękkie segmenty. Prepolimery uretanowe otrzymywano z oligowęglanodioli i izoforonodiizocyjanianu, a następnie utwardzano je za pomocą wilgoci z powietrza otrzymując poli(węglano-uretano-moczniki). Do wytwarzania elastomerów stosowano dwa rodzaje oligowęglanodioli różniących się liczbą grup metylenowych przedzielających wiązania węglanowe. Oligo(węglany heksametylenu) otrzymywano w reakcji 1,6-heksanodiolu i węglanu etylenu w obecności NaCl jako katalizatora w temperaturze 143-145°C, stosując ksylen jako czynnik azeotropujący. Oligo(węglany trimetylenu) otrzymywano w wyniku polimeryzacji węglanu trimetylenu w temperaturze 110°C bez użycia katalizatora. Poli(węglano-uretano-moczniki) otrzymane tą metodą wykazywały bardzo dobre właściwości mechaniczne (wytrzymałość na zerwanie 37 MPa oraz wydłużenie przy zerwaniu 770%). Wykazano, że poli(uretano-moczniki) można w prosty sposób modyfikować za pomocą oligosiloksanodioli oraz jonoforów z grupami OH (np. monomer kaliks[4]arenu). Modyfikowane polimery mogą znaleźć zastosowanie jako biokompatybilne implanty lub jako membrany jonoselektywne w elektrodach ISE.

EN

The investigations on the synthesis of poly(carbonate-urethane-urea) elastomers containing aliphatic oligocarbonates as flexible fragments are presented. The urethane prepolymers were obtained from oligocarbonate diols and isophoronediisocyanate and cured with water vapor leading to poly(carbonate-urethane-urea)s. Two kinds of oligocarbonate diols with different number of methylene groups between carbonate linkages were used. Oligo(hexamethylene carbonate)s were prepared in the reaction of 1,6-hexanediol with ethylene carbonate in the presence of sodium chloride as a catalyst at 143-145°C using xylene as an azeotropic solvent. Oligo(trimethylene carbonate)s were prepared in the trimethylene carbonate polymerization carried out at 110°C without catalyst. Poly(carbonate-urethane-urea)s obtained according this method exhibited very good mechanical properties (tensile strength above 37 MPa and elongation at break 770 %). Poly(urethane-urea)s can be easily modified by oligosiloxane diols and ionophores containing OH groups (e.g. calix[4]arene monomer). The modified polymers can be applied as biocompatibile implants or ionoselective membranes in ISE electrodes.

3

Copolymers of L-lactide and trimethylene carbonate evaluation of surface properties and degradation in aqueous medium

75%

Pamuła E. , Gaugain E. , Dessart A. , Dobrzyński P.

Inżynieria Biomateriałów

|

2005

|

tom R. 8, nr 47-53

25--27

EN

Two poly(L-lactide-co-trimethylene carbanates)s having the carbonate content of 15% and 50%, respectively were prepared by ring-opening copolymerization with the use of zirconium acetylacatonate as an initiator. The copolymers were characterized by NMR,GPC, DSC and AFM. Wettability and surface energy of the copolymers were also evaluated. The copolymers were submitted to degradation in phosphate buffered saline at 37 Celcius degrees for 10 weeks. It was shown that degradation mechanism and kinetics depend on chemical structure of the copolymers.

4

Kopolimeryzacja L-laktydu z trimetylenowęglanem (TMC) inicjowana przyjaznymi dla organizmu kompleksami cynku (II)

63%

Pastusiak M. , Bero M. , Dobrzyński P.

Engineering of Biomaterials

|

2007

|

tom Vol. 10, no. 69-72

33-35

PL

W artykule przedstawiono wyniki kopolimeryzacji L-laktydu z cyklicznym 1,3 trimetylenowęglanem (TMC). Proces kopolimeryzacji prowadzono w stopie z użyciem kilku różnych związków cynku jako inicjatorów. Otrzymano z dużą wydajnością, w relatywnie krótkim czasie wysokocząsteczkowe kopolimery o założonych składach. Podobnie jak i w kopolimeryzacjach prowadzonych z innymi inicjatorami, konwersja trimetylenowęglanu przebiegała znacznie wolniej od konwersji laktydu. Zaobserwowano relatywnie niską intensywność transestryfikacji międzycząsteczkowej. Otrzymane kopolimery charakteryzowały się multiblokową strukturą łańcucha.

EN

The article presents the results of copolymerization of L-lactide with cyclic 1,3-trimethylene carbonate (TMC). The ring opening copolymerization was conducting in bulk with the use of several different zinc compounds as initiators. As a result, high molecular mass copolymers with the expected composition were obtained with high yield and in relatively short time. Likewise the copolymerizations carried out with the other initiators, conversion of trimethylene carbonate proceeded much slower than conversion of lactide. Relatively low intensity of intermolecular transesterification was observed. The obtained copolymers characterized multiblock microstructure.

5

Oligowęglanodiole otrzymywane z "zielonych monomerów" węglanowych jako segmenty miękkie poliuretanów

63%

Tomczyk K. , Pawłowski P. , Parzuchowski P. , Rokicki G.

Chemik

|

2010

|

tom Vol. 64, nr 4

284-293

PL

Przedstawiono różne metody otrzymywania oligowęglanodioli (OWD) z surowców przyjaznych dla środowiska. Szczególnie atrakcyjne metody oparte są na dwutlenku węgla i prostych estrach kwasu węglowego, takich jak: węglan etylenu, węglan trimetylenu i węglan dimetylu. Otrzymane tymi metodami oligomerole nie zawierają wtrąceń eterowych w swojej strukturze, a ich cząsteczki zakończone są jedynie grupami hydroksylowymi. Mogą one zawierać od 3 do 13 atomów węgla w jednostce powtarzalnej, a ich masy molowe wahają się w granicach 1000 do 3000 g/mol. Wykazano, że używając węglanu dimetylu (DMC) można otrzymać ciekłe (ko)oligomery o strukturze nieregularnej, a w procesie polimeryzacji węglanu trimetylenu inicjowanej oligomerolami otrzymuje się (ko)oligomery o budowie blokowej, zawierające fragmenty oligo(dimetylosiloksanowe), szczególnie przydatne w zastosowaniach medycznych. W wyniku polimeryzacji węglanu trimetylenu inicjowanej produktem reakcji heksametylenodiaminy z węglanem etylenu można otrzymać oligowęglanodiole zawierające ugrupowania uretanowe, bez konieczności stosowania toksycznych izocyjanianów. Poliuretany zawierające oligowęglany jako segmenty miękkie są szczególnie atrakcyjne ze względu na ich odporność na czynniki utleniające. Otrzymane oligowęglanodiole mogą być użyte w procesie otrzymywania elastomerów poliuretanowych do zastosowań medycznych. Na ich podstawie otrzymano folie poliuretanowe, które charakteryzowały się bardzo dobrymi właściwościami mechanicznymi: wytrzymałość na rozciąganie, w zależności od masy molowej oligowęglanodiolu i jego budowy chemicznej wahała się w granicach od 35 MPa (oligo(węglan trimetylenu) o Mn = 1500 g/mol) do 50 MPa (oligowęglan na bazie 1,6-HD/1,4-BD (1/2) o Mn = 1400 g/mol), a wydłużenie przy zerwaniu od 420% (OWD + OSD o Mn = 1720 g/mol) do 750% (oligo(węglan trimetylenu) o Mn = 1500 g/mol).

EN

This paper presents various methods of oligocarbonate diols (OWDs) synthesis based on environmentally friendly materials. Taking into account the price and availability of raw materials, lack of hazardous by-products and the process efficiency, especially attractive methods of oligocarbonate diols obtaining seem to be those in which carbon dioxide and simple esters of carbonic acid such as ethylene carbonate, trimethylene carbonate and dimethyl carbonate are used. We have developed the preparation methods of oligomerols, which do not contain ether units and their macromolecules are exclusively terminated with hydroxyl groups. Depending on the method of synthesis oligocarbonate diols can contain 3 to 13 carbon atoms in the repeating unit and are characterized by molecular weight in the range of 1000-3000. It has been shown that applying the method based on dimethyl carbonate (DMC) when two different diols are used liquid co-oligomers of irregular structure can be obtained. Moreover, applying the polymerization method co-oligomers with oligo(dimethylsiloxane) and oligocarbonate blocks can be easily formed when oligo(dimethylsiloxane)diol was used as an initiator for thermal polymerization of trimethylene carbonate. In the paper a new non-isocyanate reaction pathway leading to oligocarbonate diols containing urethane groups was also presented. According to this method the reaction product of alkylene diamine (e.g. hexamethylenediamine) with ethylene carbonate is used as the initiator for polymerization of trimethylene carbonate. The oligocarbonate diols can be used to manufacture biomedical polyurethanes of various purposes. Polyurethanes with oligocarbonate soft segments based on longer diols are particularly attractive as materials for implants due to their resistance to hydrolysis and oxidizing agents. Those based on short diols can be used as biodegradable materials. Polyurethane films obtained on the basis of oligocarbonate diols exhibited very good mechanical properties: tensile strength, depending on the molecular masses of oligocarbonate diol and its chemical structure, varied from 35 MPa (oligo(trimethylene carbonate), Mn = 1500 g/mol) to 50 MPa (oligocarbonate diol based on 1,6-HD/1,4-BD (1/2), Mn = 1400 g/mol), and elongation at a break from 420% (OWD + OSD, Mn = 1720 g/mol) to 750% (oligo(trimethylene carbonate), Mn = 1500 g/mol).

6

Impact of poly(L-lactide) versus poly(L-lactide-co-trimethylene carbonate) on biological characteristics of fibroblasts and osteoblasts

51%

Scislowska-Czarnecka A. , Pamula E. , Kolaczkowska E.

|

nr 1-2

7

Adhesion and growth of human osteoblast-like cells on aliphatic polyesters with different chemical composition, surface roughness and modification with hydroxyapatite

38%

Vagaska B. , Bacakova L. , Pamuła E. , Lisa V. , Dobrzyński P.

Inżynieria Biomateriałów

|

2006

|

tom R. 9, nr 58-60

4-7

EN

In this study we have investigated the effect of three groups of polymeric foils on the behavior of MG 63 osteoblast-like cells. These included (1) poly(L-lactide) (PLLA) compared with newly synthesized copolymer of L-lactide and trimethylene carbonate (PLTMC 50:50), (2) three samples made of glycolide and epsylon-caprolactone copolymer (PGCap) with different surface roughness and topography, and finally (3) copolymer of glycolide with L-lactide (PGLA) compared with its modification with hyroxyapatite deposits. On the 1st and 4th day of cultivation the cell number on all of the samples was lower than on control polystyrene culture dish. However, on day 8 after seeding, the values on the tested samples caught up with the control polystyrene. In the first group the cell number of PLTMC was higher than on polystyrene or PLLA. In the second group, the number of cells on PGCap samples of the lower surface roughness (RRMS 130 and 180 nm) was significantly higher than that on the control polystyrene, whereas on the PGCap samples with the rounghness in micrometers, it was comparable to the value on the polystyrene. Moreover, the surface roughness influenced the cell adhesion area. The cells on the sample with the highest roughness index were roundly shaped and their adhesion area was significantly lower, because the cells were restricted in their spreading by the surface structure of the material. In the last group, the number of cells on day 8 on the polymer with hydroxyapatite deposits was significantly higher than on standard tissue culture polystyrene dish, as well as on unmodified PGLA foil, which suggested that hydroxyapatite supports cell proliferation.