Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Wdrażanie nowych metod w krwiodawstwie

100%

Mikołowska A. , Antoniewicz-Papis J. , Lachert E.

Laboratorium - Przegląd Ogólnopolski

|

2017

|

tom nr 7-8

18--22

PL

Współczesne krwiodawstwo i krwiolecznictwo opiera się na zasadzie podawania pacjentowi wyłącznie brakującego składnika krwi, o jak najwyższej jakości i bezpieczeństwie. Z tego względu wprowadza się coraz bardziej nowoczesne metody badania, pobierania i preparatyki krwi i jej składników, takich jak: nieinwazyjna metoda oznaczania stężenia hemoglobiny, inaktywacja czynników zakaźnych, metody automatycznego rozdzielania pobranej krwi pełnej, automatyzacja badań kontroli jakości składników krwi. Wprowadzanie nowych metod musi być poprzedzone szczegółowymi badaniami we współpracy jednostek nadzorujących służbę krwi, centrów krwiodawstwa z producentami urządzeń, co pozwala na wypracowanie optymalnych metod zwiększających bezpieczeństwo dawcy i biorcy i poprawę komfortu pracy personelu.

EN

Modern transfusion practice relies mainly on the administration of the deficient blood component, which should be as safe and effective as possible. This calls for the implementation of new, high-tech methods of collection, testing and preparation of blood and blood components, such as, for instance: non-invasive methods of haemoglobin measurement, pathogen inactivation methods, automated methods for component separation and quality control. The implementation of any new method must be preceded by extensive trials performed in cooperation between blood transfusion supervising entities, blood establishments and manufacturers of equipment. The outcome of such a combined effort stimulates the development of optimal methods for ensuring higher donor and recipient safety, as well as more comfort for staff involved in transfusion.

2

Zarządzanie krwią pacjenta

80%

Pogłód R.

Laboratorium Medyczne

|

2018

|

tom nr 2

58--63

PL

Zarządzanie krwią pacjenta (Patient Blood Management, PBM) to oparte na dowodach, wielodyscyplinarne podejście mające na celu optymalizację opieki nad chorymi, którzy mogą potrzebować przetoczenia krwi i jej składników. PBM zakłada zmianę podejścia do transfuzji krwi, dążąc do zmniejszenia przetoczeń krwi allogenicznej i oparcia się na wykorzystaniu krwi własnej chorego. PBM obejmuje wszechstronną ocenę pacjenta i różne aspekty zarządzania klinicznego wobec procesu decyzyjnego dotyczącego transfuzji, w tym m.in. stosowanie właściwych wskazań do transfuzji opartych na podejściu restrykcyjnym, zmniejszenie utraty krwi oraz jak najlepsze wykorzystanie własnych krwinek czerwonych pacjenta. Istotne znaczenie dla skuteczności praktyki PBM ma szkolenie personelu leczącego w zakresie krwiolecznictwa oraz nadzór nad jej wykonywaniem w szpitalu. PBM może zmniejszyć potrzebę allogenicznych transfuzji krwi i zmniejszyć koszty opieki zdrowotnej, zapewniając jednocześnie, że zachowane zostanie bezpieczeństwo pacjenta, a składniki krwi będą dostępne dla pacjentów, którzy ich potrzebują.

EN

Patient Blood Management (PBM) is an evidence-based, multidisciplinary approach to the optimization of healthcare for those patients who may need transfusion. It is a novel approach that aims at reducing the number of allogeneic transfusions in favour of a patient’s own blood. PBM encompasses all aspects of patient evaluation and clinical management related to the decision-making process, including the application of appropriate indications for transfusion, as well as the reduction of blood loss and optimization of the use of the patient’s red cells. Well-trained transfusion personnel is crucial for the clinical application of PBM as well as for the follow-up of clinical compliance. The implementation of the PBM approach contributes to a significant reduction in the demand for allogeneic blood transfusions as well as to minimizing health care costs, while ensuring that blood components are available for the patients who really need them.

3

Obowiązek ochrony życia a prawo do odmowy leczenia w kontekście wolności religijnej świadków Jehowy i ich stanowiska względem transfuzji krwi

80%

Nowicka U.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2024

|

tom 27

187-201

EN

Saving lives is a vital part of a doctor’s work. However, while doctors must adhere to the constitutionally defined principles of health care, they must also acknowledge the principle of patients’ rights, including the patient’s right to self-determination. This means that a doctor cannot define a course of treatment purely according to his or her own understanding as this would limit the patient’s autonomy. Thus, patients today participate in the medical decisions that concern them, and their consent is required for all medical treatments. This may give rise to difficulties in situations that require the simultaneous implementation of two principles: salus aegroti suprema lex est and voluntas aegroti suprema lex est. Patients may refuse treatment for various reasons. In the case of Jehovah’s Witnesses, they may refuse blood transfusions due to their religious beliefs. This paper considers the basis for refusal to consent to treatment and draws on legal solutions in an attempt to address the issue, Polish jurisprudence and opinions expressed by scholars. The author concludes that nobody has the right to demand that a patient explain his or her decision to refuse treatment, even when that stance is irrational from a medical point of view. Instead, the patient’s decision must be freely made and not forced or manipulated. It makes no difference whether this choice relates to a current (specific) situation or to a future scenario (pro futuro statements); however, the decision must relate to the person who makes it-they must be an adult and not incapacitated. The issue of consent must be resolved quite differently when it concerns the treatment of a child, that is, a person who cannot make informed decisions for themselves, but on whose behalf the parents will normally decide. Decisions affecting the life and death of a child exceed the limits of parental authority, and in such circumstances, parental refusal of a child’s treatment should be challenged.

PL

Ratowanie życia jest istotą zawodu lekarza, co realizuje także konstytucyjną zasadę ochrony zdrowia. Jednak w powinności leczącego wpisane są także prawa pacjenta, a wśród nich jego prawo do samostanowienia. W konsekwencji lekarz nie może definiować sposobu leczenia wyłącznie według własnej opinii, gdyż w ten sposób ograniczałby autonomię chorego. Pacjent uczestniczy dziś w podejmowaniu decyzji medycznych, które go dotyczą, a jego zgoda jest podstawą legalności działania lekarza. W ten sposób może jednak powstać trudność w jednoczesnej realizacji dwóch zasad: salus aegroti suprema lex est oraz voluntas aegroti suprema lex est. Pacjenci odmawiają leczenia z różnych przyczyn. W przypadku świadków Jehowy odmowa może wynikać z religijnego zakazu stosowania transfuzji krwi. Na kanwie obowiązujących w Polsce rozwiązań prawnych, orzecznictwa oraz stanowisk wyrażanych w doktrynie autor niniejszego artykułu podejmuje kwestię wymogów dotyczących odmowy udzielenia zgody na leczenie. Udowadnia, że nikt nie ma prawa żądać od pacjenta, aby tłumaczył się ze swojej decyzji, choćby nawet z punktu widzenia medycyny była ona irracjonalna. Taka decyzja musi być jednak wolna, co znaczy, że zgoda pacjenta nie może być ani wymuszona, ani zmanipulowana. Nie ma przy tym znaczenia, czy jest wyrażana w konkretnej sytuacji, czy na przyszłość (oświadczenia pro futuro), musi jednak dotyczyć osoby, która ją podejmuje – pełnoletniej i nieubezwłasnowolnionej. Zupełnie inaczej należy rozstrzygać kwestię zgody w sytuacji, gdy ma ona dotyczyć określonego sposobu leczenia dziecka, a zatem osoby, która nie może samodzielnie podejmować decyzji, ale w imieniu której działają rodzice. Decydowanie o życiu i śmierci dziecka przekracza bowiem granice władzy rodzicielskiej, dlatego każda odmowa w tym zakresie powinna zostać poddana weryfikacji.

4

Między algorytmem prawa a religią totalną na podstawie powieści Iana McEwana W imię dziecka

80%

Głąb A.

Roczniki Filozoficzne

|

2017

|

tom 65

|

nr 4

151-175

PL

W niniejszym tekście autorka analizuje najpierw stanowisko współczesnego brytyjskiego pisarza Iana McEwana z perspektywy deklarowanego przezeń ateizmu. Czyni to przez pryzmat dwutorowości światopoglądów, jaka charakteryzuje jego niektóre utwory (Czarne psy i Przetrzymać tę miłość). W drugiej części przechodzi do problemu moralnego z jego przedostatniej powieści W imię dziecka. Analizuje dylemat, jaki się w niej pojawia, na trzech poziomach: religijnym, prawnym i egzystencjalnym, z których ten ostatni jest decydujący dla określenia tragizmu, w jakim znaleźli się bohaterowie powieści.

EN

First, the article discusses the British writer, Ian McEwan, from the standpoint of his atheism. It does so through the prism of “double-track” world views which characterize some of his works (Black Dogs and Enduring Love). In the second part, the essay moves on to address the moral problem of his penultimate novel, Children Act, and discusses the dilemma present here on three levels: religious, legal, and existential. The last one seems to be crucial to determining the tragic nature of the characters’ situation.

5

Stanowisko Świadków Jehowy wobec wybranych współczesnych procedur medycznych w świetle prawa polskiego

80%

Krzysztofek K.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2015

|

tom 18

287-310

PL

Obecnie Świadkowie Jehowy w Polsce są zarejestrowanym związkiem wyznaniowym wpisanym pod numerem 34 do Rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych prowadzonego przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Doktryna związku wyznaniowego Świadków Jehowy, oparta o dosłowne rozumienie słów Pisma Świętego, zobowiązuje członków tej grupy religijnej do przestrzegania licznych nakazów i zakazów, których część odnosi się do problematyki związanej z korzystaniem z usług medycznych. Dzisiejsze zasady postępowania wyznawców Jehowy określone przez Ciało Kierownicze (zasady te podlegały zmianom na przestrzeni czasu) obejmują w zakresie zagadnień medycznych przede wszystkim bezwzględny zakaz poddawania się przez członków zboru zabiegom transfuzji krwi pełnej, natomiast decyzja o poddaniu się przeszczepowi organu lub szpiku kostnego oraz szczepieniu została pozostawiona sumieniu każdego Świadka Jehowy, przy czym poddanie się takim zabiegom nie może spowodować wykluczenia z Organizacji Świadków Jehowy. Na tym tle pojawia się pytanie o postawę jaką winien przyjąć zarówno pacjent – Świadek Jehowy, jak i lekarz – Świadek Jehowy w odniesieniu do powyższych procedur medycznych.

EN

Nowadays, Jehovah's Witnesses in Poland are religious association registered under number 34 in the Register of churches and other religious organizations conducted by the Minister of the Interior and Administration. The doctrine of the Jehovah's Witnesses religious association, based on the literal interpretation of the words of Scripture, commits the members of this religious group to keep a number of orders and prohibitions. Some of them refer to issues related to the use of medical services. Today's rules forced the Jehovah’s Witnesses not to take transfusion of whole blood. The decision to undergo to procedure of transplantation organ or bone marrow and vaccination has been left to the conscience of every Jehovah's Witness, but the consent to such treatment may not result in exclusion from the Organization of Jehovah's Witnesses. Because of this, appears the question of the attitude which should adopt both the patient - Jehovah's Witness, and the doctor - Jehovah's Witness in relation to these medical procedures.

6

Federalny Trybunał Konstytucyjny Niemiec o wolności wyznania i sumienia

70%

Kundera W.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2019

|

tom 28

|

nr 3

149-160

EN

Freedom of conscience and confession is a right of every human being to profess a chosen religion or not to practice any religion and to practice it freely without consequences in the form of discrimination or privileging. Sometimes the implementation of this right is hindered by institutional solutions, tradition and prejudices, which prompts an individual to take legal steps. In Germany, the courts competent to consider cases in this field are the courts of general jurisdiction in the Länder. The Federal Constitutional Court (Bundesverfassungsgericht) deals with constitutional complaints about violations of the right of freedom of conscience, confession and religion by public authorities, shaping the standards of protection of this right in Germany. The article presents a wide spectrum of judgments regarding discriminatory treatment of a person because of their religion and beliefs, equality of churches and denominations and the state policy towards churches. These judgments prove that religious freedom is not treated by the Tribunal as absolute freedom.