Odpowiedź temperatury skóry na tlenową terapię hiperbaryczną dla grupy złożonej z 19 pacjentów (wiek 51š15) cierpiących na owrzodzenia troficzne podudzi badano z wykorzystaniem termowizji. Analizowano zmiany średniej temperatury w wybranych obszarach związanych z owrzodzeniami troficznymi na podudziach. Badania wykazały istotne statystycznie zmiany temperatury skóry, powodowane 86-minutowym pobytem w komorze hiperbarycznej. Zaobserwowano dwa rodzaje temperaturowej odpowiedzi na tlenoterapię hiperbaryczną. U większości pacjentów obserwowano spadek, jednakże u niektórych pacjentów zaobserwowano wzrost temperatury tkanki zmienionej chorobowo. Analiza wyników wskazuje, iż termowizja może być metodą przydatną w monitorowaniu efektów tlenoterapii hiperbarycznej.
EN
The skin temperature response to the hyperbaric oxygen therapy in a group of 19 patients and 6 volunteers in age 51š15 and 6 healthy was studied by using of the thermal imaging. All patients suffered from trophic ulceration of lower limbs. The mean temperature parameter derived from chosen areas and lines in the tibias were taken into consideration. The studies showed significant changes of skin temperature due to 86 minutes of hyperbaric oxygen therapy. There were observed two types of skin thermal behaviour. For most of the patients it was observed the decrease of tibia’s skin temperature however there were patients for whom the increase of skin temperature was observed. It seems that thermal imaging can be useful in monitoring of hyperbaric oxygen therapy effects.
This article presents a description of a case of a patient diagnosed with complicated inflammation of the tibia bone, who was treated hyperbarically, in order to underline the advantages of this method of treatment used not as an alternative to antibiotics and surgery, but as a supportive method.
PL
W niniejszym opracowaniu przedstawiamy opis przypadku pacjentki z rozpoznanym powikłanym zapaleniem kości piszczeli, leczony hiperbarycznie, podkreślając korzyści tej metody leczenia stosowanej nie jako alternatywy do leczenia chirurgicznego i antybiotykoterapii ale jako metody wspomagającej.
As any other therapy method, hiperbaric oxygen therapy is connected with the risk of complications. The article is a review of the results of research on adverse events of hyperbaric oxygen therapy. The most common are: borotrauma of the middle ear, paranasal sinuses or lungs, oxygen toxicity can be pulmonary, ocular in extreme cases leading to cataracts, claustrophobia, pulmonary edema or hypoglycaemia. Research has shown that these events occur in the presence of high oxygen concentration or high pressure. Depending on the severity of complications, they are short-term not causing discontinuation of therapy or long-term excluding continuation of treatment. However adverse events connected with oxygen therapy are not common and are usually mild. This confirms that HBOT is an effective and safe method of treating decompression sickness, carbon monoxide poisoning, and the treatment of chronic wounds, delayed radiation injuries or necrotic soft tissue infections.
PL
Tlenoterapia hiperbaryczna jak każda metoda terapii niesie ryzyko powikłań. Artykuł stanowi przegląd wyników badań dotyczących zdarzeń niepożądanych tlenoterapii hiperbarycznej. Do najczęstszych należą: borotrauma ucha środkowego, zatok przynosowych czy płuc, toksyczność tlenowa może być płucna, oczna w skrajnych przypadkach prowadząca do zaćmy, klaustrofobia, obrzęk płuc czy hipoglikemia. Jak wykazały badania, do zdarzeń tych dochodzi w przypadku wysokiego stężenia lub wysokiego ciśnienia tlenu. W zależności od ciężkości powikłań są one krótkotrwałe nie powodujące przerwania terapii oraz długotrwałe wykluczające kontynuowanie leczenia. Jednakże zdarzenia niepożądane związane z tlenoterapią występują rzadko i są przeważnie łagodne, co potwierdza, że HBOT jest skuteczną i bezpieczną metodą leczenia zarówno choroby dekompresyjnej, zatruć tlenkiem węgla, czy leczeniem ran przewlekłych, opóźnionych urazów popromiennych czy martwiczych infekcji tkanek miękkich.
Hyperbaric oxygen therapy (HBOT) is a safe treatment, provided fulfilling certain rules of patient qualifications to treatment, as well as supervision over the course of therapy by qualified medical staff. Side effects reported in the literature are rare, and are usually mild and transient. Professional medical staff allows minimising the adverse events occurrence. The scale of complications is unknown, especially in Polish hyperbaric center. Careful analysis could be used to develop prevention procedures for patients of hyperbaric oxygen therapy. Hyperbaric Oxygen Centre and Wound Treatment in Bydgoszcz during 28 months performed hyperbaric oxygen therapy (HBOT) in case of 423 patients. During this period, adverse events occurred occasionally. 17 cases have been reported. Authors described study case 77 year-old patient who was admitted due to non- healing wound- left lower abdomen (state after radiotherapy). During the fourth session, on decompression phase patient have had a generalized seizure (tonic-clonic). The decompression was stopped, the oxygen supply was disconnected but only after the drug administration seizures terminated. The most likely causative agent of the adverse reactions of the patient treated with HBOT was the oxygen toxic effect on the brain tissue. However, analyzing the circumstances of the seizure termination: phase of decompression at the pressure 2ATA and lack of oxygen disconnection response, it cannot be excluded other causes of this complication.
PL
Tlenoterapia hiperbaryczna (HBOT) jest terapią bezpieczną, pod warunkiem spełnienia określonych zasad kwalifikacji pacjentów do leczenia, a także nadzoru nad przebiegiem terapii przez wykwalifikowany personel medyczny. Efekty niepożądane opisywane w literaturze zdarzają się rzadko, są najczęściej łagodne i przemijające. W Centrum Hiperbarii Tlenowej i Leczenia Ran w Bydgoszczy przez okres 28 miesięcy przeprowadzono tlenoterapię hiperbaryczną u 423 Pacjentów. W tym okresie, działania niepożądane występowały sporadycznie. Odnotowano 17 takich przypadków. Autorzy opisują przypadek 77-letniego mężczyzny przyjętego do CHTiLR z powodu trudno gojącej się rany okolic podbrzusza lewego (stan po radioterapii). Podczas czwartego sprężenia, w fazie dekompresji u pacjenta wystąpił uogólniony napad drgawkowy (toniczno-kloniczny). Wstrzymano dekompresję, odłączono dopływ tlenu, ale dopiero po podaniu leków drgawki ustąpiły. U pacjenta poddanego tlenoterapii hiperbarycznej najbardziej prawdopodobną czynnikiem sprawczym działania niepożądanego był toksyczny wpływ tlenu na tkankę mózgową. Analizując jednak okoliczności ustąpienia napadu drgawkowego, fazę dekompresji przy nadciśnieniu równym 2 ATA oraz brak reakcji na odłączenie tlenu, nie można wykluczyć innych przyczyn tego powikłania.
Badania prowadzone w Centrum Leczenia Oparzeń w Siemianowicach Śląskich mają na celu wykorzystanie nieinwazyjnej techniki, jaką jest obrazowanie termograficzne w ocenie zmian mapy termicznej podudzi wskutek tlenoterapii hiperbarycznej. Ponadto w pracy skupiono się na próbie korelacji pomiędzy powierzchnią otrzymaną z badań planimetrycznych a obszarami izotermicznymi wynikającymi ze zmian metabolicznych tkanek miękkich. Grupa badawcza stanowiła 25 pacjentów (11 kobiet i 14 mężczyzn) cierpiących na trudno gojące się rany podudzi w wieku 65±17, leczonych za pomocą tlenoterapii hiperbarycznej. Każdy pacjent poddany był 30 zabiegom w komorze hiperbarycznej, gdzie pojedynczy zabieg trwał 86 minut. Obrazowanie termiczne wykonywano każdorazowo przed, jak i po pojedynczej sesji tlenoterapii. Otrzymane wyniki analizowano zarówno uwzględniając pojedyncze sesje w komorze hiperbarycznej, jak i biorąc pod rozważania pełny cykl leczenia, grupując wyniki pacjentów w poszczególnych okresach trwania całego cyklu: pierwsza część leczenia (0-10 zabiegów) – okres I, druga część (10-20) – II oraz trzecia część leczenia (20-30) – okres III. Przeprowadzone badania pokazały różnice w parametrach otrzymanych z pomiarów planimetrycznych oraz termicznych. Na podstawie otrzymanych wyników wydaje się, iż zastosowanie diagnostyki termowizyjnej w przypadku trudno gojących się ran podudzi może dać istotne informacje nie tylko w ocenie efektów leczenia, ale być może w kwalifikacji pacjentów do tlenoterapii hiperbarycznej. Nasuwa się również wniosek, aby połączyć obie techniki obrazowania, tak aby jednocześnie lekarz miał możliwość oceny rany zarówno na poziomie strukturalnym, jak i zasięgu intensywności procesów metabolicznych, gdyż obie techniki wydają się uzupełniać, co może nieść korzyści w procesie oceny stopnia rozwoju choroby.
EN
The research carried out at the Burn Treatment Center in Siemianowice Śląskie aims to use a non-invasive technique, which is thermographic imaging in assessing changes in the thermal map of hard-healing wounds of the lower leg under the influence of hyperbaric oxygen therapy. In addition, a correlation is sought between the values obtained from planimetric studies with isothermal areas in the context of assessment of metabolic changes in soft tissues. The research group consisted of 25 patients (11 women and 14 men) suffering from poorly healing wounds in the age of 65 ± 17, treated with hyperbaric oxygen therapy. Each patient underwent 30 treatments in a hyperbaric chamber, where a single operation lasted 86 minutes. Thermal imaging was performed each time before and after a single session of oxygen therapy. The obtained results were analyzed both taking into account individual sessions in the hyperbaric chamber and taking into consideration the full course of treatment, grouping the results of patients in individual periods of the whole cycle: first part of treatment (0-10 treatments) – period I, second part (10-20) – II and the third part of treatment (20-30) – period III. The conducted research showed differences in the parameters obtained from planimetric and thermal measurements. On the basis of the obtained results, it seems that the use of thermovision diagnostics in the case of venous leg ulcers can give important information not only in the assessment of treatment effects, but perhaps in the patients’ qualification for this type of therapy. It also comes to the conclusion that both imaging techniques should be combined so that at the same time the doctor can assess the wound both at the structural level and the extent of metabolic processes, as both techniques seem to complement each other, which may benefit the process of assessing the disease’s development.
Fournier’s gangrene is a rare infectious disease characterized by rapidly necrotising fasciitis of the genital, perineal and perianal regions caused by mixed aerobic and anaerobic bacterial fl ora. The development and progression of the gangrene is often fulminating and can evoke multiple organ failure and death. The authors report a case of 55 year-old diabetic man with Fournier’s gangrene in course of perianal abscess. The standard clinical treatment involved extensive surgical debridement of the necrotic tissues, systemic chemotherapy with broad spectrum antibiotics and additional hyperbaric oxygen therapy. In authors’ opinion early diagnosis of the disease and intensive pharmacological and surgical treatments may improve the outcome of the patients with Fournier’s gangrene and decrease the mortality rate.
PL
Zgorzel Fourniera jest rzadką chorobą infekcyjną charakteryzującą się gwałtownie postępującą martwicą okolicy narządów płciowych, krocza i odbytu wywołaną przez mieszaną tlenową i beztlenową fl orę bakteryjną. Szybki rozwój i progresja zgorzeli może prowadzić do niewydolności wielonarządowej i śmierci. Autorzy pracy opisują przypadek 55-letniego mężczyzny chorego na cukrzycę ze zgorzelą Fourniera jako powikłaniem ropnia okołoodbytniczego. Leczenie pacjenta obejmowało rozległe chirurgiczne usunięcie martwiczych tkanek, chemoterapię dożylną lekami o szerokim spektrum działania oraz miejscowe zastosowanie tlenu w komorze hiperbarycznej. Zdaniem autorów właściwe rozpoznanie choroby oraz rozpoczęcie intensywnego leczenia farmakologicznego i chirurgicznego może przyczynić się do poprawy wyników terapii pacjentów oraz zmniejszenia śmiertelności z powodu zgorzeli Fourniera.
Purpose: The paper presents an application of the Theory of Constraints (TOC) aimed at defining and maximising the potential of hyperbaric chamber as a key resource in a specialist hospital. Design/methodology/approach: The authors developed their own TOC based method of process improvement, supported by tools of Lean Management. Various constraints including an external one were taken into consideration. As a follow-up a project using the method was carried out in a hospital’s Hyperbaric Oxygen Therapy laboratory. Findings: The developed and implemented practical solution has improved patients’ access to the service at about 40% per day, shortened patients’ waiting time at about 90% and helped to overcome the threat of financial underperformance. Moreover, in combination with strict safety rules, the solution has proven its high resistance against difficulties caused by the COVID-19 pandemic. Research limitations/implications: A hyperbaric therapy is a narrow branch of medicine, therefore application of the method in other healthcare domains will require an appropriate adaptation. Practical implications: Despite the narrow subject of the study, the described approach is universal and can be used to maximise the capacity utilisation of various critical resources in hospitals and other healthcare providers. Originality/value: This is the first known to the authors application of a TOC/Lean based systematic hybrid approach to improve performance of a healthcare provider, which is taking into account several constraints including an external one. Additionally, this is the first paper on TOC in healthcare published in Poland.