Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Liability for Anti-Competitive Conduct of a Third Party under EU Competition Law

100%

Knapp M.

|

2018

|

tom 11(17)

75-92

EN

The article discusses the framework of liability for anti-competitive conduct of a genuinely independent third party as set forth in relevant judgments. It refers to concepts of third party liability in the light of the principle of personal responsibility developed by doctrine and jurisprudence. The CJEU has set out important rules relating to liability of an undertaking for actions of its independent service provider. However, it still left some important issues unresolved. The paper focuses on the test for the attribution of anti-competitive conduct of a service provider and refers to its interpretation and application. It questions whether the introduced test provides sufficient legal certainty for undertakings. It briefs on the steps that must be taken by undertakings to distance themselves from an infringement and offers some suggestions how to limit or prevent exposure to liability

FR

L’article traite du cadre de la responsabilité d’un tiers véritablement indépendante pour un comportement anticoncurrentiel, tel qu’énoncé dans les jugements pertinents. Il fait référence aux concepts de responsabilité d’un tiers à la lumière du principe de la responsabilité personnelle développé par la doctrine et la jurisprudence. La CJUE a énoncé des règles importantes relatives à la responsabilité d’une entreprise pour les actions de son prestataire de services indépendant. Cependant, certaines questions importantes n’ont toujours pas été résolues. L’article se focalise sur le test d’attribution du comportement anticoncurrentiel d’un prestataire de services et se réfère à son interprétation et à son application. Il s’interroge sur le point de savoir si le test introduit offre une sécurité juridique suffisante aux entreprises. Il fait un résumé des mesures à prendre par les entreprises pour se distancer par rapport à une infraction et propose des suggestions sur la manière de limiter ou d’empêcher toute exposition à la responsabilité.

2

The Consent of Spouse for the Performance of a Certain Act in the Law by the Other Spouse – Comments with Reference to Article 37 Family and Guardianship Code

63%

Malinowska-Woźniak K.

|

tom 12

|

nr 2

201-211

PL

Celem niniejszego artykułu była analiza wybranych problemów interpretacyjnych pojawiających się na tle regulacji zawartej w art. 37 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Przepis ten przewiduje wymóg uzyskania zgody małżonka na dokonanie przez drugiego małżonka określonych czynności prawnych dotyczących zarządu majątkiem wspólnym małżonków. Zastosowana metoda badań obejmuje analizę dogmatycznoprawną wybranych przepisów polskiego Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oraz Kodeksu cywilnego, a także analizę poglądów wyrażonych w orzecznictwie sądowym oraz w nauce prawa. Po przeprowadzeniu badań sformułowano tezę, że oświadczenie małżonka o wyrażeniu zgody na dokonanie czynności prawnej przez drugiego małżonka nie może mieć charakteru rodzajowego, ani blankietowego, natomiast musi obejmować elementy przedmiotowo istotne czynności prawnej oraz osobę, z którą czynność ma zostać dokonana. Wymóg uzyskania zgody małżonka ma na celu zarówno ochronę interesów małżonka niedokonującego czynności prawnej, jak również służyć ma zapewnieniu bezpieczeństwa obrotu oraz chronić interesy osoby trzeciej, dokonującej czynności prawnej z jednym z małżonków.

EN

The aim of the research was to analyse selected interpretation problems that appear on the background of Art. 37 Family and Guardianship Code. This provision states the requirement for obtaining the consent of spouse for the performance of a certain act in the law, concerning the management of the joint property, which is made by the other spouse. The applied research method included the dogmatic and legal analysis of the provisions of the Polish Family and Guardianship Code and Polish Civil Code as well as the analysis of the Polish judicial decisions and opinions expressed in legal doctrine. This article presents legal argumentation proving that the spouse’s statement of consent for the performance of a certain act in the law by the other spouse cannot only be specified by type and cannot cover many arbitrary, non-specific acts in the law. The consent should cover only one, individual act in the law and should indicate the person with whom the action is to be made. The requirement for obtaining the consent of spouse aims to protect the interests of a spouse who does not make an act in the law, as well as it is to ensure the safety of trading and to protect interests of a third party who performs act in the law with one of the spouses.

3

Cessio legis During Court Proceedings for Payment: Withdrawal of the Suit with a Waiver of the Claim Resulting in Damage to the Purchaser of the Claim

63%

Surowiec M.

|

nr 1

EN

The article is of a scientific-research nature. The author based her conclusions on the literature and jurisdiction regarding the assignment of claims and on the withdrawal of a lawsuit with a waiver of the claim. A hypothetical situation is presented, in which a plaintiff, during the proceedings concerning the claim for payment, assigns to a third party a claim covered by the lawsuit, after entering into a dispute. A purchaser of a claim is entitled to enter the proceedings, pursuant to Article 192 point 3 of the Code of Civil Procedure, with the consent of the opposing party (defendant). In practice, the judicature extends the interpretation of this provision to the consent of both parties to the proceedings. The problem arises in a situation in which the plaintiff does not consent to the purchaser of the claim being replaced. The latter may thus be deprived of court proceedings through no fault of his own. In addition, the current plaintiff no longer has any interest in continuing the proceedings and may withdraw the lawsuit with a waiver of the claim. The effect of waiving the claim will be, in a way, releasing the defendant from his debt, and thus changing the nature of the claim into natural obligation. The above-mentioned action of the plaintiff, the seller of the claim in the process, will cause damage to the purchaser of the claim up to the amount of the withdrawn lawsuit together with the waiver of the claim. The article indicates the possibility of a broader perspective on subjective changes in the process and the material and legal effects of the parties’ formal actions.

PL

Artykuł ma charakter naukowo-badawczy. Autorka oparła swoje wnioski o literaturę i orzecznictwo w zakresie cesji wierzytelności oraz cofnięcia powództwa wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Przedstawiono hipotetyczną sytuację, w której powód w procesie o zapłatę ceduje na osobę trzecią roszczenie objęte pozwem po wdaniu się w spór. Nabywca wierzytelności jest uprawniony do wstąpienia do procesu na podstawie art. 192 pkt 3 Kodeksu postępowania cywilnego za zgodą strony przeciwnej (pozwanego). W praktyce judykatura rozszerza interpretację tego przepisu o zgodę obu stron procesu. Problem pojawia się w sytuacji, w której powód nie wyrazi zgody na wstąpienie w jego miejsce nabywcy wierzytelności. Ten ostatni może zostać przez to pozbawiony drogi sądowej nie ze swojej winy. Dodatkowo dotychczasowy powód nie ma już interesu w tym, aby dalej toczyć proces i może cofnąć powództwo wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Skutkiem zrzeczenia się roszczenia będzie niejako zwolnienie z długu pozwanego, a tym samym znaturalizowanie nabytej przez osobę trzecią wierzytelności. Przedstawione powyżej działanie powoda, zbywcy wierzytelności w procesie, wywoła szkodę po stronie nabywcy wierzytelności do wysokości cofniętego powództwa wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Artykuł wskazuje na możliwość szerszego spojrzenia na zmiany podmiotowe w procesie oraz skutki materialnoprawne posunięć formalnych strony.

4

O konieczności zwiększenia partycypacji podmiotów trzecich w postępowaniu antymonopolowym

63%

Stankiewicz R.

|

nr 2

46-56

PL

Przedstawiony artykuł wskazuje na potrzebę udziału innych niż strona postępowania podmiotów w postępowaniu antymonopolowym. Zgodnie z artykułem 88 ustawy antymonopolowej, stroną postępowania jest każdy, wobec kogo zostało wszczęte postępowanie w sprawie praktyk ograniczających konkurencję. W polskim prawie antymonopolowym brak jest obecnie przepisów umożliwiających udział innych niż strona podmiotów. Jest to rozwiązanie odmienne niż przyjęte w prawie unijnym, gdzie szerokie uprawnienia procesowe może uzyskać podmiot pokrzywdzony w wyniku działania innego przedsiębiorcy.

EN

The presented article is pointing out to the need for the participation of the entities differentfrom the party to the proceedings. Pursuant to the article 88 Antimonopoly Act, the party to the proceedings shall be every person against whom the proceedings concerning the application of competition-restricting practices are instituted. In the Polish Antimonopoly Act is the lack of provisions creating the access the third parties to proceedings. Differently to the solutions existing in the European Union law, competitors and others entrepreneurs possibly harmed by the activity od the undertaking that allegedly violated competition law may not participate in the proceedings.

5

Skutki wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej C-40/15 Aspiro S.A. dla działalności ubezpieczeniowej

51%

Satkiewicz P.

|

tom 2(87)

60-67

PL

Artykuł przedstawia rozstrzygnięcie powzięte przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w polskiej sprawie C-40/15 Aspiro S.A. Postępowanie prejudycjalne, zainicjowane przez Naczelny Sąd Administracyjny dotyczyło zgodności przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia usług likwidacji szkód świadczonych w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń z art. 135 dyrektywy Rady 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Autor dokonuje analizy orzeczenia Trybunału w kontekście praktycznych skutków dla polskich podatników, zwłaszcza w odniesieniu interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 20 lipca 2012 r.

EN

The article presents the Court of Justice of the European Union's judgment in Polish case C-40/15 Aspiro S.A. The preliminary ruling proceeding initiated by the Supreme Administrative Court concerned the question whether Polish VAT Act regulations, which set the exemption for claims settlement services in the name and on behalf of an insurer, are in accordance with article 135 of Council Directive 2006/112/EC on the common system of value added tax. The author analyses CJEU's decision with respect to practical consequences for Polish VAT taxpayers, particularly with reference to general tax ruling of the Minister of Finance dated July 20, 2012.