By observing the mediating role of Pomarańczowa Alternatywa (Orange Alternative), the Polish artistic-activist formation of the 80s and 90s, this paper aims to determine the properties, values and ideals that make a piece of art a public act that can engage people from different social groups in play, and can allow them to reveal their self-determining agency in light of social change. Within the system of varying degrees of social permission, art should allow for the transition from the realm of the “unofficial” to the realm of the “forbidden,” and should facilitate a transformation from the realm of thought to the realm of action. Art introduces an element of play into the sphere of collective behavior, and is a bridge over dichotomous social and political forces.
The aim of the article is to analyse changes ensuing in the public sphere and in public management rules, as well as to conceptualize their interdependence in the context of the creation of shared knowledge. The research question is to what extent the public sphere (characterized by a low capacity to create shared knowledge) leads to the dysfunctionality of the public management system. An equally important question is how the incapacity to create shared knowledge weakens the ability to minimize tensions over values-based disputes and reduces group problem-solving mechanisms. For this purpose, the author presented three models of the public sphere. Next, he described the dominant paradigms of public management in the last decades and outlined interdependencies between them. The article has an interdisciplinary character: it is on the verge between the sociology of the public sphere and public management.
PL
Celem artykułu jest analiza przeobrażeń zachodzących w sferze publicznej i domenie reguł zarządzania publicznego oraz próba konceptualizacji ich współzależności w kontekście wytwarzania wiedzy uwspólnionej. Podstawowe pytanie badawcze odnosi się do tego, na ile sfera publiczna, cechująca się niskim potencjałem wytwarzania wiedzy uwspólnionej, sprzyja wytwarzaniu dysfunkcjonalności w systemie zarządzania publicznego. Równie ważne jest pytanie o to, w jaki sposób nieumiejętność wytwarzania wiedzy uwspólnionej osłabia zdolność minimalizowania napięć wokół sporów o wartości oraz redukuje mechanizmy rozwiązywania problemów zbiorowych. Na wstępie przedstawiono trzy modele sfery publicznej. Następnie opisano paradygmaty zarządzania publicznego dominujące w ostatnich dziesięcioleciach, jak również naszkicowano wspołzależności występujące między nimi. Artykuł ma charakter interdyscyplinarny, lokując się na pograniczu socjologii sfery publicznej i zarządzania publicznego.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.