Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Głoszenie słowa Bożego misją prezbitera

100%

Galanciak D.

|

tom 1(38)

207-232

PL

Głoszenie słowa Bożego jest fundamentalnym zadaniem Kościoła. Obowiązek ten wpisany jest w misję kapłana, który jako sługa Słowa jest pierwszym, który słowo Boże: przyjmuje, wierzy i żyje nim, zwiastuje i jest jego szafarzem. Słowo Boże stanowi źródło kapłańskiej formacji, sam zaś kapłan jest głosem Boga i sługą Jego słów. Głoszenie słowa Bożego jest jednym z filarów kapłańskiej służby, a zarazem priorytetem misji kapłana i duszą kapłańskiego apostolatu. Płaszczyzną do realizacji tych zadań jest nowa ewangelizacja oraz katecheza szkolna i parafialna.

EN

Preaching the Word of God is the fundamental role of the Church. This duty is included in the mission of a priest who as the servant of the Word of God is the first person to accept It, believe in It and live according to It. He is also responsible for announcing It and being Its minister. The Word of God is the source of the formation of the priesthood, while the priest himself is the God’s voice and the servant of His words. Preaching the Word of God is one of the pillars of the priestly service as well as the priority of the priest’s mission and the soul of the priestly apostolate. The surface to carry out these tasks is the new evangelisation, school and parish catechesis.

2

Learning and Revealing the Thoughts of the Holy Scriptures through the Preachers as Perceived by Rev. Zygmunt Pilch (1888–1962)

99%

Bucki Ł.

|

nr 37

89-116

PL

Tekst artykułu stanowi analizę wybranych zagadnień z nauczania ks. dra Zygmunta Pilcha (1888– 1962), który swoje myśli kierował zarówno do uczących się kaznodziejstwa, jak i do kaznodziejów. Jego nauczanie jest wciąż niewygasłe. Wykładowca homiletyki apelował do głosicieli słowa Bożego, że są zobligowani do przekazywania światu Dobrej Nowiny o zbawieniu. Tekst Pisma Świętego, zdaniem profesora homiletyki, jest naturalnym źródłem kaznodziejstwa, gdyż z niego przemawia sam Duch Boży za pośrednictwem Kościoła nauczającego. Z tekstu natchnionego kaznodzieja winien czerpać treść, ducha, namaszczenie, życie i łaskę. Kaznodzieja zapoznający się z Pismem Świętym jest zobowiązany do uchwycenia sensu Boskiej mowy. Poznając Biblię, szuka myśli i znaczenia, aby uchwycić wewnętrzną treść tekstu. Pryncypalną troską przy czytaniu Pisma Świętego jest poznanie dosłownego sensu, który to bezpośrednio wynika ze słów tekstu. W księgach świętych istnieje również sens typiczny. Zadaniem kaznodziei jest przekonywanie wiernych do życia z wiary i według wiary, zgodnie z myślą Pańską zawartą w typach. Odczytanie świata wymaga odpowiednich metod, które ukażą jego znaczenie symboliczne ujawniające się w alegoriach. Chrystus często posługiwał się przypowieściami, które - czerpiąc obrazy z codziennego życia - stanowią środek nauczania poglądowego. Oddany całkowicie kaznodziejstwu Z. Pilch przypominał, że Pismo Święte, będące skarbnicą objawionej prawdy, jest naczelną literaturą dla każdego kaznodziei. Nauczanie księdza infułata Zygmunta Pilcha wydaje się nadal aktualne i stanowi nieodkrytą do końca skarbnicę wiedzy.

EN

The text of the article is an analysis of selected issues from the teaching of Rev. Zygmunt Pilch (1888–1962) PhD, who directed his thoughts not only to students of preaching but also to preachers. His teaching is still relevant today. The homiletics lecturer appealed to the preachers of the Word of God that they were obliged to communicate the Word of Salvation to the world. The text of the Holy Scriptures, according to the homiletics teacher, is a natural source of preaching, as it is the Spirit of God Himself who speaks through it, through the teaching Church. From the inspired text, the preacher should draw content, spirit, anointing, life and grace. A preacher reading the Scriptures is bound to grasp the meaning of God’s speech. By reading the text, he looks for thoughts and meanings, wanting to capture the inner content of the text. The primary concern in reading the Bible is to know its literal meaning, which is directly apparent from the words of the text. There is also a typical sense in the holy books. The preacher’s task is to convince the faithful to live by faith, according to the Lord’s thought contained in types. Reading the Word of God requires appropriate methods that understand its symbolic meaning, revealed in allegories. Christ often made use of parables as the means of visual teaching, drawing images from everyday life. Devoted completely to preaching, Z. Pilch reminded that the Holy Scriptures, being the treasury of the revealed truth, were the main literature for every preacher. The teaching of the prelate Zygmunt Pilch seems to be still relevant and is still an undiscovered treasury.

3

Czy wszystko, co twierdzą autorzy natchnieni, należy uważać za stwierdzone przez Ducha Świętego? Konieczność pogłębionej interpretacji nr 11 Dei verbum

61%

Zatwardnicki S.

|

nr 1

83-118

EN

Paragraph eleven of Dei verbum, the Dogmatic Constitution on Divine Revelation, contains a formulation: “everything asserted by the inspired authors or sacred writers must be held to be asserted by the Holy Spirit.” The article presents the reasons for the necessity of undertaking a deeper interpretation of this passage. From among the numerous reasons justifying the reinterpretation, those that result from reading the quoted passage in the context of the whole of paragraph eleven and the whole of the conciliar document have been selected. The first part of the article points out the need to consider the different ways of understanding the phrase that the Holy Spirit “consigned to writing everything and only those things which He wanted” through human authors. The difference between the speech of God in a single passage and in the whole canon is then presented. Significant conclusions are also drawn from the relationship between inspiration and biblical truth. In the second part of the text, the Council fathers follow the incarnational analogy to justify on this basis the need to move from the humble form of the word of God to its exaltation, and the difference between the incarnate Word and the words he speaks, and the rest of the biblical words is taken into account. The principles of biblical interpretation given in DV 12 shed additional light on the search for what it pleased the Holy Spirit to utter through the hagiographers. The last part of the material highlights the fact that God’s revelation reaches God's people in history, which is one more reason for the reinterpretation of DV 11.

PL

W numerze jedenastym Konstytucji o Objawieniu Bożym Dei verbum znalazło się sformułowanie: „wszystko to, co autorzy natchnieni, czyli hagiografowie, twierdzą, należy uważać za stwierdzone przez Ducha Świętego”. W artykule ukazane zostały racje konieczności podjęcia pogłębionej interpretacji tego fragmentu. Spośród licznych przesłanek uzasadniających reinterpretację zostały wybrane te, które wynikają z odczytania cytowanego ustępu w kontekście całego numeru jedenastego i całego dokumentu soborowego. W pierwszej części artykułu wskazano najpierw na potrzebę uwzględnienia różnych możliwości rozumienia frazy, że Duch Święty „wszystko i tylko to, co sam chciał” przekazał przez ludzkich autorów. Następnie zaprezentowano różnicę między mową Boga w pojedynczym fragmencie oraz w całym kanonie. Znaczące wnioski wynikają również ze związku natchnienia z prawdą biblijną. W drugiej części tekstu za ojcami soboru odwołano się do analogii inkarnacyjnej, by na tej podstawie uzasadnić potrzebę przejścia od uniżonej formy słowa Bożego do jego wywyższenia, a także wzięto pod uwagę różnicę między Słowem Wcielonym i wypowiadanymi przez Niego słowami a pozostałymi słowami biblijnymi. Podane w DV 12 zasady interpretacji Biblii rzucają dodatkowe światło na poszukiwanie tego, co spodobało się Duchowi Świętemu wypowiedzieć przez hagiografów. W ostatniej partii materiału wyeksponowano fakt, że objawienie Boże dociera do Ludu Bożego w historii, co stanowi jeszcze jeden powód dla reinterpretacji DV 11.