Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Maryja jako ikona sakramentalnego stylu życia w Duchu Świętym

100%

Pastorczyk A.

Sympozjum

|

2019

|

nr 2(37)

197-213

PL

Celem niniejszego artykułu jest ukazanie Maryi jako ikony sakramentalnego stylu życia w Duchu Świętym. Ikoniczność życia Maryi polega przede wszystkim na manifestacji nie swojego, lecz otrzymanego w dniu Zwiastowania, nowego życia – Jezusa Chrystusa. Maryja nie naucza doktryny, nie opisuje Boga, nie tworzy o Nim abstrakcyjnych pojęć, lecz pozwala doświadczyć Jego realnej obecności. Od samego początku, również wspólnota Kościoła uczestniczy w ikonicznym stylu życia Maryi, ukazując światu przyjętą nowość. Tego sakramentalnego stylu życia chrześcijanie ani nie pożyczyli, ani nie skopiowali od nikogo. To jest coś na wskroś oryginalnego, coś, czego świat im nie może dać, ale za to oni mogą dać to światu.

EN

The purpose of this article is to show Mary as an icon of the sacramental lifestyle in the Holy Spirit. The iconic character of Mary’s life consists above all in the manifestation, not her own, but received on the day of the Annunciation, the new life – Jesus Christ. Mary does not teach the doctrine, does not describe God, does not create abstract concepts about Him, but allows us to experience His real presence. From the very beginning, the Church also participates in the iconic style of Mary’s life, showing the accepted novelty to the world. Christians have neither borrowed nor copied this sacramental lifestyle from anyone. This is something completely original, something that the world cannot give them, but they can give it to the world.

2

Pieśń Jezu, Zbawicielu ludzski Władysława z Gielniowa. Dialog z tradycją

100%

Janus K.

Roczniki Humanistyczne

|

2016

|

tom 64

|

nr 1: Literatura polska

139-151

PL

Artykuł zawiera interpretację utworu Władysława z Gielniowa Jezu, Zbawicielu ludzski, stanowiącego ujęty mową wiązaną teologiczny traktat o Duchu Świętym. Wyjaśnienie obecnych w tekście odwołań do biblijnej i patrystycznej tradycji egzegetycznej odnośnie do teologicznych kwestii dogmatycznych oraz przedstawienie kontekstów kulturowych, mają za zadanie wskazać jak najszerszą płaszczyznę znaczeń odczytywanego utworu. Zwrócono także uwagę na motyw symboliki łask Ducha Świętego obecny w poezji maryjnej Gielniowczyka. Zasygnalizowano funkcję mistagogiczną utworów, które in vulgari przybliżały trudne prawdy wiary, a dzięki walorom literackim realizowały Horacjańską zasadę „docere et delectare”.

EN

The article contains an interpretation of the song by Władysław of Gielniów, Oh Jesus, the Savior of Mankind that is a theological treatise about the Holy Spirit in verse. The explanation of references to the biblical and patristic exegetic tradition connected with theological dogmatic questions that are found in the text and presenting its cultural contexts are supposed to indicate a possibly broadest plane of meanings of the work. Attention is also paid to the motif of symbols of the Holy Spirit’s graces that is present in Władysław’s Marian poetry. The mystagogical function of the works is also mentioned; in vulgari they explained the difficult truths of the faith, and owing to the literary merits they realized the Horatian principle of “docere et delectare”.

3

Duch Święty jako największy Dar miłości miłosiernej Chrystusa

100%

Kosche M.

Teologia w Polsce

|

2018

|

tom 12

|

nr 2

179-191

EN

This text deals with the pneumatological dimension of God’s mercy. Starting from the farewell speech of Christ, written by St. John the Evangelist, in which the Savior explains to the disciples that the Holy Spirit is the greatest Gift that He leaves to the Church, the author seeks to sketch a contribution to the pneumatological outlook of God’s mercy. The article begins with sketching the horizon of understanding of God’s mercy. Afterwards cognitive attention is directed towards capturing the relationship between Christ – the Incarnate Mercy of the Father – and the Holy Spirit as the Paraclete and the Person-love. The analysis crowns the horizontal dimension of mercy in which the Holy Spirit makes man experienced by the mercy of God capable of mercy toward others.

PL

Niniejszy tekst traktuje o pneumatologicznym wymiarze miłosierdzia Bożego. Wychodząc od mowy pożegnalnej Chrystusa zapisanej przez św. Jana Ewangelistę, w której Zbawiciel wyjaśnia uczniom, że to Duch Święty jest największym darem, jaki zostawia On Kościołowi, autor stara się naszkicować pewien przyczynek do ukazania pneumatologicznej perspektywy Bożego miłosierdzia. Artykuł rozpoczyna się od naszkicowania horyzontu rozumienia tego, czym (Kim) jest miłosierdzie. Następnie uwaga poznawcza kieruje się w stronę uchwycenia relacji pomiędzy Chrystusem – Wcielonym miłosierdziem Ojca – a Duchem Świętym, będącym Parakletem i Osobą-Miłością. Kolejnym etapem jest analiza pneumatologicznego rysu miłosierdzia, który uwidacznia się w procesie uświęcenia i chrystoformizacji człowieka, ze szczególnym uwzględnieniem daru odpuszczenia grzechów jako elementu niezbędnego do kształtowania komunii z Trójjedynym Bogiem. Tekst zwieńczy analiza horyzontalnego wymiaru miłosierdzia, w którym Duch Święty sprawia, że człowiek doświadczony miłosierdziem Boga zdolny jest czynić miłosierdzie względem innych.

4

Charyzmatyczno-kenotyczny wymiar przynależności do Kościoła

100%

Moskałyk J.

|

tom 1

33-47

EN

The entire New Covenant, penetrated by the Spirit, introduces man to the events from the life of Christ. These events are best presented and continued in the Church. He who accepts the gift of membership in the Body of Christ simultaneously accepts membership in the charisma of the Holy Spirit. Thus, one is no longer merely an individual – one finds the strength to exist and act together with others for common good. The true communion in community with others makes one better understand the charisma of one’s belonging to the Church. The entire charismatic reality of the Church empowers her members to bravely follow the apostles. An open relation to the Church makes one see her as imperfect, limited with human fault, i.e. marked with kenotic reality. The perspective of charismatic and kenotic realization of the Church even more strongly reveals the Church’s redemptory mission in the world. Simultaneously it becomes a stimulus for all believers for a truly Christian identification.

5

Katholische charismatische Bewegung in Weißrussland: Mechanismen der Entstehung und Tendenzen der Entwicklung

100%

Kazmiruk M.

|

2015

|

tom 7

|

nr 2

256-264

EN

The purpose of the paper is a critical analysis of the charismatic movement as an example of ecstatic groups of renewal in the Catholic Church in Belarus. During the analysis of this phenomenon in Belarus in example of charismatic communities of ecstatic orientation were uncovered phase formation and growth of charismatic groups, as well as the characteristic features of the development of Catholic “renewal movement” on the territory of Belarus. The paper presents the analytical data of contemporary religious situation that obtained qualitative research methods. They reflect popular trends observed among the followers of the Catholic charismatic communities ecstatic and modern processes that occur in groups.

6

The Problem of the Place of the Person of the Holy Spirit in Orthodox Ecclesiology of the 20th Century (on the example of Eucharistic ecclesiology of Nicholas Afanasiev)

100%

Bobkova K.

|

2015

|

tom 7

|

nr 2

198-210

EN

The question of the place of the Holy Spirit in the Orthodox Ecclesiology is not a new one, but it still remains open. In this article special attention is devoted to the Eucharistic Ecclesiology of Nicholas Afanasiev, in which he has tried to give to the Person of the Holy Spirit an essential place, and to the ecclesiological ideas of George Florovsky, who in his theological constructions has been extreme Christocentric and has avoided to give a special place to the oikonomia of the Spirit. A particular remark is made also about the possibility of using the neo-patristic synthesis in the discussion (with special reference the texts of St. Basil the Great, St. Athanasius of Alexandria and Didymus the Blind).

7

PATROCINIA TRYNITARNE ORAZ DOTYCZĄCE POSZCZEGÓLNYCH OSÓB BOSKICH, KOŚCIOŁÓW PARAFIALNYCH W DIECEZJI PELPLIŃSKIEJ

100%

Laddach A.

|

tom 18

229-240

PL

W artykule omówiono współcześnie obowiązujące wezwania kościołów parafialnych diecezji pelplińskiej. Uwaga została skoncentrowana na wezwaniach trynitarnych, tj. odnoszących się do Trójcy Świętej jako Wspólnoty Osób oraz do poszczególnych Osób Boskich. Dokonana analiza ilościowa pozwoliła na uzmysłowienie sobie zakresu kultu Boga Ojca, Jezusa Chrystusa i Ducha Świętego oraz funkcjonowania treści teologicznych w kulturze na terenie diecezji pelplińskiej. W artykule krótko ukazano historyczny proces kształtowania się diecezji. Następnie zestawiono dane ilościowe dotyczące wezwań trynitarnych. Podjęto również wstępną analizę semantyczno-teologiczną wybranych wezwań.

EN

An aim of the article is to discuss existing calls parish churches of the diocese of Pelplin in terms of quantity. Attention has been focused on the trinitarian names, that is relating to the Trinity as a communion of the Holy Persons and individual Holy Persons of God. Made quantitative analysis will allow for the realization scope of the cult of God the Father, Jesus Christ and the Holy Spirit, and built their image in culture for example the church’s name. The article was first briefly presented the history of the formation of the Diocese of Pelplin. This was followed by compilation of quantitative data about the calls concerning the Holy Trinity and Its Persons. Sequentially specified amount trinitarian names for other calls parish churches of the diocese. In the last section we analyze the semantic and theological names. The whole article is crowned with a short summary.

8

Motives and examples of human love for God and the neighbour according to Saint Basil the Great

100%

Janczyk E.

The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II

|

2017

|

tom 7

|

nr 1

EN

This article addresses the issue of the motivation of the fundamental order of love for God and the neighbour which Saint Basil the Great used in his doctrine.Based on an analysis of the texts of Saint Basil, this article demonstrates the intimate relationship that should exist between the love for God and the love for man. The ideal of this relationship is represented, according to the analysis, by Jesus Christ, the only Saviour of the world.

9

Duch Święty a troska Kościoła o depozyt wiary

100%

Kunka S.

Roczniki Teologii Dogmatycznej

|

2012

|

tom 4

131-142

EN

The analysis of the relationship between the Holy Spirit and the Church in respect of its concern for the heritage of faith shows that the highest level of the Church's knowledge is the truth about God who “is love” (1Jn 4, 8): about the Father, Son and Holy Spirit. The greatest wisdom of the Church, however, is taking this love out of the Heart of Christ, listening to His words, being nourished by His Body and Blood, and following Him “wherever He goes” (Rev 14, 4). The Holy Spirit by His Person shows us the inner unity of the Holy Trinity and the unity of the Revelation of God as well as the unity of God's eternal plan for creation, redemption, and sanctification of man. Accepting the integral and personal vision of the Revelation of God, we should acknowledge that the heritage of faith is not only the object that is received from Christ and faithfully transmitted by Church of providing the generations. The heritage of faith contains “the heritage of life” (depositum vitae), that man connects with God.

10

The Ecclesiastical Role of the Holy Spirit in the sacrament of confi rmation in the Teaching of Benedict XVI

85%

Kluz M.

Teologia i Moralność

|

2019

|

tom 14

|

nr 2(26)

199-210

PL

Podstawowym wezwaniem moralnym wynikającym z przyjęcia sakramentu bierzmowania jest kształtowanie wspólnoty eklezjalnej. Ku temu celowi ma też zmierzać formacja człowieka. Fundamentalną rolę w budowaniu Kościoła odgrywa udzielany w sakramencie bierzmowania Duch Święty. Otwarcie się na dar Ducha Świętego i poddanie się Jego kierownictwu pozwala na odnalezienie właściwego miejsca w Kościele i przyjęcie pełnej odpowiedzialności za jego losy.Eklezjotwórcza rola Ducha Świętego w sakramencie bierzmowania mocno wybrzmiewa w nauczaniu Benedykta XVI. W swoich przemówieniach i dokumentachpapież wielokrotnie przybliżał prawdę o szczególnej mocy Ducha Świętego i jego darów w budowaniu wspólnotowego wymiaru życia Kościoła. Dlatego w niniejszej refleksji – opierając się na alokucji papieża Benedykta XVI – ukazano eklezjotwórczą rolę Ducha Świętego, przychodzącego w sakramencie bierzmowania.

EN

Formation of an ecclesial community constitutes the basic moral call arising from reception of the sacrament of confi rmation. Formation of the person should also aim at accomplishing this objective. The Holy Spirit given in the sacrament of confi rmation plays a fundamental role in building the Church. Opening up to the gift of the Holy Spirit and submission to His direction allows to fi nd the proper place in the Church and accept full responsibility for destiny of the Church. The ecclesial role of the Holy Spirit in the sacrament of conformation sounds signifi cantly in the teaching of Benedict XVI. In his speeches and documents, the Pope repeatedly brought the truth about the special power of the Holy Spirit and His gifts into building the community dimension of the life of the Church. Therefore, in this refl ection – based on allocations of Pope Benedict XVI – the ecclesiological role of the Holy Spirit, coming in the sacrament of confi rmation, was presented.

11

Duch Święty w sakramencie Eucharystii

80%

Samiec Ł.

Teologia w Polsce

|

2018

|

tom 12

|

nr 2

233-247

EN

The Holy Spirit in the Eucharist identifies man with Christ, and thus transforms into the sons of God and incorporates into his Body the Church. By the Holy Spirit, the Eucharist accepts the “body” of the Church. The Holy Spirit identifies the believer with the Son, transforming them into “sons in the Son.” So Christian life is nothing more than to live as God’s children, sharing in His love. In this way the whole power of the Paschal Mystery is applied in man and he is passed from death to life. The same Spirit, who “anointed” the Everlasting Word with humanity and imprinted human nature in him, is also imprinted in human hearts as a living seal to animate man with divine nature. The Holy Spirit makes a man Christlikeness in the Christ-Eucharist.

PL

Duch Święty w Eucharystii utożsamia człowieka z Chrystusem, a w ten sposób przemienia w synów Bożych i włącza w swoje Ciało, jakim jest Kościół. Za sprawą Ducha Świętego Eucharystia przyjmuje „ciało” w Kościele. Duch Święty utożsamia wierzącego z Synem, przemieniając w „synów w Synu”. Tak więc życie chrześcijańskie to nic innego jak życie na sposób dzieci Bożych, mających udział w Jego miłości. Tak zostaje zastosowana w człowieku cała moc Misterium Paschalnego – przechodzi on ze śmierci do życia. Ten sam Duch, który „namaścił” Słowo Przedwieczne człowieczeństwem i odcisnął w Nim ludzką naturę, jest odciśnięty również w sercach ludzkich jako żywa pieczęć, aby namaścić człowieka boską naturą. Duch Święty czyni człowieka chrystusopodobnym w Chrystusie-Eucharystii.

12

The Holy Spirit Inspiring all Catechesis

80%

Goliszek P. T.

|

tom 65

|

nr 11: Katechetyka

57-73

EN

Since its birth on Pentecost, the Church has received the ability to evangelize and catechize as a gift from the Holy Spirit. He is the principal author of the entire work of catechesis and the Inner Teacher of both those who teach catechism and those who are taught. Catechesis, therefore, which is growth in faith and a Christian life that matures to its fullness, is consequently the work of the Holy Spirit, a work that He incessantly awakens and sustains in the Church. Through the word of God, the Holy Spirit dwells in the human person as if in a temple and enlightens him from within and helps him to live according to the Gospel. This dwelling of the Holy Spirit in man consecrates the entire person. It is a consecration sanctifying the whole person. It is also the personalization of man: the new man (Ephesians 4:24), the new creation (2 Corinthians 5:17) is the work of the Holy Spirit present in man. The Holy Spirit as the subject of catechesis is also the source of the new catechesis, which is not a new doctrine, but above all a new methodology of catechesis. The newness of catechesis lies in a new attitude and style, a new effort and program, new enthusiasm, new methods and means of influencing those taught catechism to enable them to meet anew or for the first time with Christ. It is a new awakening of the heart “by the Holy Spirit who was given to us.” (Romans 5:5). Through the intercession of the Blessed Virgin Mary of Pentecost, the Spirit of Truth present in the Church leads everyone to all truth (cf. Jn 16:13).

PL

Kościół od chwili swoich narodzin w dniu Zielonych Świąt otrzymał w darze od Ducha Świętego zdolność ewangelizowania i katechizowania. Jest On głównym sprawcą całego dzieła katechizacji i Wewnętrznym Nauczycielem zarówno katechetów jak i katechizowanych. Katecheza więc, która jako wzrastanie w wierze w życiu chrześcijańskim dojrzewającym ku pełni, jest w konsekwencji dziełem Ducha Świętego, dziełem, które On nieustannie w Kościele wzbudza i podtrzymuje. Poprzez słowo Boże zamieszkuje w człowieku jak w świątyni i od wewnątrz go oświeca i pomaga żyć zgodnie z Ewangelią. Owo zamieszkanie Ducha Świętego w człowieku sprawia konsekrację całej jego osoby. Jest to konsekracja uświęcająca całego człowieka. To również personalizacja człowieka: nowy człowiek (Ef 4,24), nowe stworzenie (2 Kor 5,17) jest dziełem Ducha Świętego obecnego w człowieku. Duch Święty, jako podmiot katechizacji, jest również źródłem nowej katechezy, która nie jest nową doktryną, lecz przede wszystkim nową metodologią katechizacji. Nowość katechizacji odnosi się do nowej postawy i stylu, nowego wysiłku i programu, nowego zapału, nowych metod i środków oddziaływania tak, aby umożliwić katechizowanym ponowne lub nowe spotkanie z Chrystusem. Chodzi o nowe rozbudzenie serca „przez Ducha Świętego, który został nam dany” (Rz 5,5). Za wstawiennictwem Matki Najświętszej Dziewicy Zielonych Świąt, obecny w Kościele, Duch Prawdy prowadzi wszystkich do całej prawdy (por. J 16,13).

13

Nadzwyczajność i nowość w ruchu odnowy charyzmatycznej. Co jest darem Ducha Świętego, a co kreacją człowieka?

80%

Guzowski K.

|

2017

|

tom 3

EN

The Charismatic Renewal movement, in whose wake a number of evangelizing communities of prayer and new religious congregations have appeared, is nowadays identified with what is unusual – with extraordinary forms of devotion and the like phenomena. The author reminds us that 50 years ago, which is exactly when the movement began to unfold, it was perceived as one of the most significant signs of the New Pentecost, or the Holy Spirit’s intensified work in our times. Paul VI and the subsequent popes pointed to the Holy Spirit’s “intensified activity”, deeming Him to be the Reviver of the Church and the Font of the world’s new life. Alas, the mighty presence in question, as well as the Holy Spirit’s intensified activity in the Church, have been overshadowed by, on the one hand, ever-increasing focus on the part of the members of the movement under scrutiny on what in the first place satisfies the needs of people, i.e. healing and unusual phenomena; and, on the other hand, by the excessive scepticism of theologians and pastors, who for the 50 years of the Renewal existence have not equipped the faithful, unable to tell the essence from the unusualness, with their theological reflection. The author pays attention to the fact that the categories of “ordinary” and “extraordinary” with regard to the New Pentecost do not put anything in order, but, subjective as they are, they hinder the theological reflection itself. Thus, he suggests that we focus on the diff erentiation of what is the Holy Spirit’s gift from what is man’s creation. In the article he compares from this point of view two “ordinary” areas of the Holy Spirit’s activity – the baptism in the Holy Spirit and contemplative prayer. By doing so, Guzowski proves that the emphasis on the person of the Holy Spirit and His work of sanctification allows us to tell the essence of the New Pentecost from secondary issues.

14

Miłość Boga w nauczaniu Jana Pawła II

80%

Kunka S.

Verbum Vitae

|

2013

|

tom 23

225-243

EN

To talk about God’s love is to talk about God Himself, because “God is love” (1 John 4:8). God’s love for men is, in the teaching of John Paul II, the foundation of the papal proclamation. Its source is the inner love of the Holy Trinity. The present article discusses the statement of St. John, who says that “God is love” (1 John 4:8). This statement speaks of the essence of God in the aspect of Trinity’s inmost being and in terms of the economy of salvation. The article also takes up the issue of love of the Father and of the Son, and the question of the Holy Spirit as the Love of the Father and the Son. The Third Person of God, coming from the Father and the Son, is the Breath of Their mutual Love.

15

Liturgia żywą katechezą

70%

Goliszek P.

Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne

|

2009

|

tom 1

117-131

EN

The Liturgy is a community between God and man. During a liturgical celebration, man experiences an encounter with the Person of Christ. It is a personal encounter, that is, a real encounter. The Liturgy makes present the whole Person of Christ, His life, words and acts. It makes present the history of salvation, in particular the Paschal Mystery of Christ, that is His passion, death, funeral, resurrection, and ascension, and the outpouring of the Holy Spirit. The Holy Spirit that revived Christ at resurrection in the Liturgy makes present His salvific work, makes it alive and actual. Jesus Christ present in the Liturgy through the enlivening action of the Holy Spirit saves, arouses faith and sets man free to be a child of God. Thus man receives a gift of new life through personal unity with the Father through Christ in the Holy Spirit. In the Liturgy, Jesus Christ in collaboration with the Holy Spirit reveals, meets man, and leads to communion and unity with the whole community of the Holy Trinity. Here emerges the purpose of the Liturgy, which is identical with superior purpose of religious instruction (catechesis). Both the Liturgy and catechesis seek to lead their participant to communion and intimacy with Jesus Christ. He leads to unity with the Father in the Holy Spirit. This personalistic character of the Liturgy makes it the place of living catechesis. The Liturgy expresses faith, communicates faith and shapes it. The whole Liturgy contains Catholic faith and confesses this faith through celebration. The Liturgy is not a learned knowledge of faith, it does not explain concepts, it is not a theological tract or an interpretation, but its catechetic character is expressed in the fact that it makes faith and leads to an existential encounter with God. In this sense the Liturgy is a living and dynamic catechesis, it has a personal and educational character. In religious instruction that is taking place in the Liturgy God Himself speaks, gives instructions saves, and brings up man to full humanity.

PL

Liturgia to wspólnota Boga z człowiekiem. Człowiek w celebracji liturgicznej doświadcza spotkania z Osobą Chrystusa. Jest to spotkanie na sposób osobowy, czyli realnie i rzeczywiście. Liturgia bowiem uobecnia całą Osobie Chrystusa, Jego życie, słowa i czyny. Uobecnia historię zbawienia, w szczególny sposób Paschalne Misterium Chrystusa, czyli mękę, śmierć, pogrzeb oraz zmartwychwstanie i wniebowstąpienie a także wylanie Ducha Świętego. Duch Święty który ożywił Chrystusa przy zmartwychwstaniu w liturgii uobecnia Jego dzieło zbawcze i czynie je żywym i aktualnym. Obecny w liturgii Jezus Chrystus przez ożywiające działanie Ducha Świętego zbawia, budzi wiarę i wyzwala człowieka do wolności dziecka Bożego. Człowiek w ten sposób otrzymuje dar nowego życia przez osobowe zjednoczenie z Ojcem przez Chrystusa w Duchu Świętym. Jezus Chrystus w liturgii za współdziałaniem Ducha Świętego objawia się i spotyka się z człowiekiem oraz prowadzi do komunii i zjednoczenia z całą społecznością Trójcy Świętej. W tym miejscu wyłania się cel liturgii który jest identyczny z nadrzędnym celem katechezy. Zarówno liturgia jak i katecheza ma za cel doprowadzić swojego uczestnika do komunii i zażyłości z Jezusem Chrystusem, który prowadzi do więzi z Ojcem w Duchu Świętym. Ten personalistyczny charakter liturgii sprawia, że jest ona miejscem żywej katechezy. Liturgia bowiem wiarę wyraża, przekazuje i kształtuje. Cała liturgia zawiera wiarę katolicką i tę wiarę przez celebrację wyznaje. Wprawdzie liturgia nie jest naukowym poznaniem wiary, nie wyjaśnia pojęć, nie jest teologicznym traktatem ani wykładem ale jej katechetyczny charakter wyraża się w tym, że czyni wiarę oraz prowadzi do egzystencjalnego spotkania z Bogiem. W tym sensie liturgia jest żywą, dynamiczną katechezą posiadającą charakter osobowy i wychowawczy. W katechezie mającej miejsce w liturgii, sam Bóg przemawia, poucza, zbawia i wychowuje człowieka do pełni człowieczeństwa.

16

Wyznanie wiary w muzyce liturgicznej Kościoła w ujęciu Benedykta XVI (Josepha Ratzingera)

51%

Szulc M. J.

|

2013

|

nr 20

255-264

PL

Joseph Ratzinger przekonuje, iż muzyka zajmuje znaczące miejsce w liturgii Kościoła, a tym samym w Jego wyznaniu wiary. Samą liturgię opisuje priorytetowo kategorią przejścia, podkreślając bezustanne uobecnianie w niej kosmicznego wydarzenia Paschy Pana oraz osobistego samoprzekraczania siebie, które ona implikuje. Śpiew i muzyka stanowią centralną oś tego procesu. Jako nieodzowny element credo towarzyszą Wspólnocie uczniów Chrystusa od cza-sów synagogi. Do dziś Psalmy są punktem odniesienia dla treści i formy muzyki liturgicznej, chociaż na przestrzeni wieków ową dziedzinę działalności eklezjalnej dotykały rozmaite wypaczenia. Papież senior, omawiając współczesne tego typu zjawiska, przedstawia dwa skrajne podejścia, które nazywa purytańskim funkcjonalizmem (charakteryzuje je zredukowanie muzyki do jej najprostszych form w celu jak największego zaktywizowania wiernych) oraz funkcjonalizmem dostosowania (występuje tu dbałość o wysoką jakość utworów, lecz z zerwaniem więzi z wymogami liturgii). Historyczne sięgają one czasów Ojców Kościoła. Złoty środek w tej kwestii stanowi zaaplikowanie do muzyki należycie zinterpretowanego dogmatu chalcedońskiego. Ostatecznie jej celem jest oddanie chwały Bogu w wierze przez żywe spotkanie Ducha Pana i dialog w Nim, czyli uduchowienie w Miłości.

EN

Joseph Ratzinger argues that music has a significant place in the liturgy of the Church, and thus in the profession of faith. He describes the liturgy using, above all, the term of transition: highlighting a continual re-presentation of the cosmic event of the Passover of the Lord and the personal self-transition, which influences lives of the participants. Singing and music are central axis of the process mentioned and as essential elements of the creed have accompanied the Community of Christ`s disciples since the synagogue period. To date, the Psalms are a reference point for the content and form of liturgical music, although over the centuries that area of church activity has been affected by various negative factors. Pope Emeritus, discussing contemporary problems in this case, presents two extreme approaches: he calls them the puritanical functionalism and the functionalism of adjustment. From the historical point of view they have their roots in the times of the Church Fathers. The only way to solve that kind of polarization is to apply a well interpreted dogma of Chalcedon to liturgical music. Finally, its aim is to worship God through the dialogue of love with the Holy Spirit.

17

Wychowanie w Biblii

41%

Wronka S.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2015

|

tom 68

|

nr 4

EN

The Bible is in a sense the pedagogical book, which includes God and human guidelines for the education of man and nation and shows the realization of the educational process in the history of specific people and nations. The article presents the nature, scope and objectives of education in the Bible, then the educational subjects, environments and institutions, and finally the principles of education: endowment, trust and obedience, reward and punishment, attendance, trial, continuous process. The author uses the data contained in the Sacred Scripture, completing them with information from Judaic sources. The biblical model of education proves to be integral and effective, forms the mature people and communities, and leads them to participate in the life of God, the supreme Educators in the person of Christ and in the power of the Holy Spirit.

PL

Biblia jest w pewnym sensie księgą pedagogiczną, która zawiera Boże i ludzkie wytyczne dotyczące wychowania człowieka i narodu oraz ukazuje realizację procesu wychowawczego w historii konkretnych ludzi i narodów. W artykule przedstawione zostały charakter, zakres i cele wychowania w Biblii, następnie podmioty, środowiska i instytucje wychowawcze, a na koniec zasady wychowania: obdarowanie, zaufanie i posłuszeństwo, nagroda i kara, obecność, próba, nieustanny proces. Wykorzystano dane zawarte w Piśmie Świętym, dopełniając je informacjami ze źródeł judaistycznych. Biblijny model wychowania okazuje się integralny i skuteczny, kształtuje dojrzałych ludzi i wspólnoty i prowadzi je do udziału w życiu Boga, najwyższego Wychowawcy w osobie Chrystusa i w mocy Ducha Świętego.